Algemeen
FOTO’S | Kan iemand zich deze schat nog herinneren?
In de wereld van de televisie zijn er maar weinig series die zo’n blijvende indruk hebben achtergelaten als Lassie. Voor velen werd deze iconische show meer dan zomaar een televisieprogramma; het was een vast onderdeel van het gezinsleven, dat spanning, avontuur en emotie samenbracht. Van 1954 tot 1973 was Lassie een bekende naam in miljoenen huishoudens wereldwijd. De avonturen van de trouwe Rough Collie en haar menselijke metgezellen trokken elke week weer kijkers naar de buis. De serie begon in de tijd van zwart-wit-tv, maar maakte moeiteloos de overgang naar kleur in de jaren zestig, waarmee Lassie niet alleen met de technologie meegroeide, maar ook generaties kijkers aan zich wist te binden.
Een van de meest geliefde personages in de show was Timmy Martin, gespeeld door Jon Provost. Timmy en zijn familie adopteerden Lassie in het vierde seizoen, waarmee een van de meest iconische duo’s op de televisie werd geboren. Jon Provost was toen nog maar zeven jaar oud, maar speelde zijn rol met een opmerkelijke volwassenheid en charme die zijn leeftijd oversteeg. De chemie tussen Jon en de hond, die in werkelijkheid werd gespeeld door drie verschillende Lassies, maakte hun band tot een van de meest geliefde tv-koppels.
Een Verrassende Start
De carrière van Jon Provost begon op een onverwachte manier. Geboren en opgegroeid in Los Angeles, was het bijna logisch dat hij uiteindelijk in de entertainmentindustrie terechtkwam, maar zijn doorbraak kwam toevallig. Toen Jon drie jaar oud was, nam zijn moeder hem mee naar een auditie voor een film met actrice Jane Wyman. Wat begon als een onschuldige poging om een handtekening te krijgen, veranderde in iets groters: van de tweehonderd kinderen die auditie deden, werd Jon gekozen. Dit moment markeerde het begin van een indrukwekkende acteercarrière die hem uiteindelijk naar de set van Lassie zou leiden en zijn leven voorgoed zou veranderen.
Het was echter geen vanzelfsprekendheid dat Jon acteur zou worden. Zijn vader was luchtvaartingenieur en zijn moeder kwam uit een traditionele achtergrond in Texas, ver van de glitter en glamour van Hollywood. “Mijn ouders waren helemaal geen Hollywood-mensen,” vertelt Jon. “Mijn vader komt uit Alabama en mijn moeder uit Texas. Acteren was nooit een gespreksonderwerp bij ons thuis.” Toch bleek Jon een natuurtalent te zijn. Op vierjarige leeftijd kreeg hij zijn eerste grote rol naast filmsterren als Grace Kelly en Bing Crosby, wat hem al snel meer kansen opleverde in de filmwereld.
De Band met Lassie
De naam Lassie werd synoniem met loyaliteit en avontuur, maar wat veel mensen niet weten is dat de hond Lassie in de show door drie verschillende mannelijke honden werd gespeeld. Jon Provost werkte met alle drie de Lassies, maar bouwde een bijzondere band op met de laatste hond, met wie hij het langst samenwerkte. “Ik heb zeven jaar lang in de serie gespeeld, wat neerkomt op 249 afleveringen van een half uur,” herinnert Jon zich. “In die tijd werkte ik met drie verschillende Lassies, maar de laatste was de hond waarmee ik de sterkste band had. We brachten vijf jaar samen door, vijf dagen per week, en soms werkten we zelfs in het weekend. We zijn echt samen opgegroeid.”
De hond toonde een indrukwekkende discipline op de set, soms zelfs beter dan de menselijke acteurs. “De acteurs maakten vaker fouten dan de hond,” grapt Jon. “Hij was echt een professionele tv-ster.” Het samenspel tussen Jon en Lassie groeide uit tot een van de meest geliefde partnerships op televisie, en hun samenwerking werd een perfect voorbeeld van de unieke band tussen mens en dier, die miljoenen kijkers ontroerde.
Het Leven na Lassie
Op veertienjarige leeftijd verliet Jon de show Lassie na zeven jaar als een van de bekendste kindsterren van die tijd. Daarna speelde hij in verschillende films naast iconen als Natalie Wood en Kurt Russell. Waar veel kindsterren worstelen met de overgang naar een volwassen leven, wist Jon deze valkuil te vermijden, mede dankzij de steun en vrijheid die zijn ouders hem gaven. “Mijn ouders lieten mij mijn eigen keuzes maken,” legt Jon uit. “Ze dwongen me nooit om een rol aan te nemen als ik dat niet wilde, wat me de vrijheid gaf om mijn carrière op mijn eigen manier vorm te geven.”
Op een bepaald moment besloot Jon echter dat het tijd was om Hollywood achter zich te laten. Hij voelde geen behoefte om zijn hele leven vast te klampen aan acteren. “Het voelde goed toen ik Hollywood verliet,” zegt Jon. Hij verhuisde naar Noord-Californië, waar hij een rustig leven leidde, weg van de schijnwerpers. Toch bleef de show Lassie altijd een deel van zijn leven. Jon ontvangt nog steeds fanmail van mensen die de show herinneren, en in 1994 kreeg hij zelfs een ster op de Hollywood Walk of Fame als erkenning voor zijn bijdrage aan de televisiegeschiedenis.
Een Cultureel Fenomeen
De populariteit van Lassie reikte veel verder dan alleen het televisiescherm. De hond Lassie kreeg zelfs een eigen radioshow, waarmee het karakter een status bereikte als een van de meest geliefde dieren in de entertainmentwereld. Voor velen werd Lassie meer dan een tv-personage; de hond vertegenwoordigde loyaliteit, vriendschap en de speciale band die mensen met dieren kunnen delen. Zelfs na het einde van de show blijft Lassie een icoon.
Jon’s Persoonlijke Leven
In 1979 trouwde Jon Provost met Sandy Goosens en samen kregen ze twee kinderen, Ryan en Katie. Hoewel hun huwelijk in 1993 eindigde, vond Jon vijf jaar later opnieuw de liefde bij Laurie Jacobson, een bekende onderzoeker en auteur. Samen leiden ze een rustig leven buiten de schijnwerpers, maar Jon blijft een belangrijk figuur in de televisiegeschiedenis.
Een Blijvende Erfenis
Jon Provost en zijn rol als Timmy in Lassie blijven geliefd bij fans wereldwijd. Zijn verhalen over zijn tijd op de set en zijn ervaringen met de beroemde hond bieden een unieke kijk achter de schermen van een van de meest iconische series ooit. Jon blijft een gerespecteerd figuur, en zijn tijd bij Lassie wordt nog altijd gekoesterd door fans die herinneringen ophalen aan de avonturen van de trouwe hond en de jonge Timmy.
Hoofdpunten:
- Een onverwachte start: Jon Provost’s carrière begon bij toeval, toen hij als driejarige met zijn moeder meeging naar een auditie en daar werd uitgekozen. Vanaf dat moment begon een acteercarrière die hem uiteindelijk naar de show Lassie bracht.
- Een hechte band met Lassie: Gedurende zijn tijd bij Lassie werkte Jon met drie verschillende honden die de rol van Lassie vertolkten, maar hij had een bijzondere band met de laatste Lassie, waarmee hij vijf jaar lang bijna dagelijks samenwerkte.
- Het leven na Lassie: Na de show besloot Jon zijn acteercarrière achter zich te laten en een rustiger leven te leiden in Noord-Californië. Toch bleef de show een belangrijk deel van zijn leven en kreeg hij in 1994 een ster op de Hollywood Walk of Fame.
- Een iconisch personage: Lassie groeide uit tot een cultureel fenomeen en werd meer dan alleen een tv-hond; het karakter werd een symbool voor loyaliteit en vriendschap tussen mens en dier.
- Een geliefd persoonlijk leven: Jon vond liefde en bouwde een gezinsleven op, terwijl hij op afstand betrokken bleef bij de entertainmentwereld en het leven genoot buiten de schijnwerpers.
Jon Provost’s tijd als Timmy in Lassie blijft een bron van inspiratie en nostalgie voor fans wereldwijd. Zijn ervaringen en zijn bijdrage aan de televisiegeschiedenis zullen altijd een plaats houden in de harten van zijn trouwe fans.
Paus Franciscus (88) overleden: een leven van nederigheid, moed en wereldwijde verbondenheid
Op Tweede Paasdag, 21 april 2025, werd de wereld opgeschrikt door het nieuws van het 0verlijden van Paus Franciscus. In de vroege ochtend meldde het Vaticaan dat de geliefde geestelijk leider op 88-jarige leeftijd vredig is heengegaan in zijn residentie, de Domus Sanctae Marthae, in Vaticaanstad. Het verdrietige nieuws volgt slechts één dag na zijn laatste publieke optreden op Paaszondag, waarmee hij miljoenen mensen nog één keer wist te raken met een boodschap van vrede, mededogen en hoop.
Zijn d00d betekent het einde van een tijdperk, maar ook het begin van een periode van bezinning, dankbaarheid en eerbetoon aan een man die de wereld op unieke wijze wist te verbinden.
Laatste publieke optreden op Paaszondag
Op Eerste Paasdag, zondag 20 april, verscheen paus Franciscus voor het laatst in het openbaar. Ondanks zijn broze gezondheid, toonde hij zich nog eenmaal aan de duizenden gelovigen die zich op het Sint-Pietersplein hadden verzameld. In zijn rolstoel liet hij zich begeleiden naar het balkon van de Sint-Pietersbasiliek, vanwaar hij de traditionele Urbi et Orbi zegen uitsprak: “Aan de stad en de wereld”.
Hoewel hij zijn toespraak dit jaar grotendeels liet voorlezen door een aartsbisschop, was het moment bijzonder emotioneel. De paus groette de menigte met een warme glimlach en wenste iedereen een “Buona Pasqua!” – een vrolijk Pasen. Hij sprak zich uit over meerdere wereldwijde zorgen, met een krachtige oproep tot vrede en vrijheid van religie.
Een boodschap van urgentie en mededogen
In zijn laatste paastoespraak liet Franciscus een diepgaande boodschap na. Hij veroordeelde het toenemende antisemitisme, sprak zijn zorgen uit over het aanhoudende geweld in Gaza, Soedan en Oekraïne, en benadrukte het belang van fundamentele vrijheden.
“Er kan geen echte vrede bestaan zonder vrijheid van religie, zonder vrijheid van denken, van meningsuiting, en zonder respect voor de overtuigingen van anderen,” aldus de paus.
Hij uitte zijn medeleven met de christelijke gemeenschap in Gaza, waar de aanhoudende gevechten volgens hem “een dramatische en betreurenswaardige humanitaire situatie” veroorzaken. Zijn woorden maakten diepe indruk op gelovigen wereldwijd.
Na zijn toespraak werd paus Franciscus, zichtbaar verzwakt maar vastberaden, in een open voertuig rondgereden over het plein, zwaaiend naar de duizenden aanwezigen.
Gezondheid al langere tijd fragiel
Paus Franciscus kampte de afgelopen jaren met meerdere gezondheidsproblemen. Vier weken voor zijn 0verlijden werd hij opgenomen in het Gemelli-z!ekenhuis in Rome, waar hij ruim een maand verbleef wegens een ernstige dubbele longontsteking. Hoewel hij na zijn ontslag voorzichtig hoopvol leek, bleven zijn artsen bezorgd over zijn conditie.
De z!ekte verzwakte hem zodanig dat hij voor het eerst sinds zijn pausverkiezing in 2013 grote delen van de Goede Week moest overslaan. Zo was hij afwezig bij de kruisweg in het Colosseum, de paaswake in de basiliek en de traditionele voetwassing op Witte Donderdag. Wel verscheen hij op Paaszaterdag kort om bezoekers te begroeten.
De officiële d00dsoorzaak was een beroerte, gevolgd door een coma en een onomkeerbare hartstilstand.
Een historische paus
Paus Franciscus werd geboren als Jorge Mario Bergoglio op 17 december 1936 in Buenos Aires, Argentinië. In 2013 werd hij gekozen tot de 266e paus van de Rooms-Katholieke Kerk, als opvolger van paus Benedictus XVI, die vrijwillig terugtrad. Zijn verkiezing was historisch: hij was de eerste paus uit Latijns-Amerika, de eerste jezuïet en de eerste niet-Europese paus in ruim duizend jaar.
Vanaf het begin bracht hij een frisse wind in het Vaticaan. Hij koos bewust voor eenvoud – verbleef niet in het pauselijk paleis, maar in het gastenverblijf; reed in een eenvoudige auto in plaats van in een pausmobiel; en droeg vaak zijn eigen koffertje. Zijn nuchterheid, toegankelijkheid en sociale betrokkenheid maakten hem al snel geliefd bij zowel gelovigen als niet-gelovigen.
Hervormer van het Vaticaan
Een belangrijk onderdeel van zijn pontificaat was het hervormen van de interne structuren van het Vaticaan. Hij pakte corruptie aan binnen de Romeinse Curie, verhoogde de financiële transparantie van het Vaticaan en benoemde meer kardinalen uit niet-westerse landen om de wereldwijde vertegenwoordiging binnen de Kerk te vergroten.
Ook sprak hij zich herhaaldelijk uit over sociale rechtvaardigheid, milieubescherming, de positie van vluchtelingen en de noodzaak van wereldwijde solidariteit. Zijn encycliek Laudato si’, een oproep tot zorg voor de aarde, werd wereldwijd gezien als een mijlpaal binnen het religieuze denken over klimaatverandering.
Een paus van dialoog en empathie
Wat Franciscus werkelijk uniek maakte, was zijn benaderbaarheid. Hij gebruikte gewone taal, schuwde geen gevoelige onderwerpen, en durfde vergeving en barmhartigheid centraal te stellen in zijn leer. Hij zocht de dialoog op met andersdenkenden, andere religies, en zelfs mensen buiten het geloof.
Zo sprak hij zich uit voor een mildere benadering van gescheiden katholieken, homoseksuele stellen, en mensen in complexe levenssituaties. Hij riep op tot inclusiviteit en luisterde oprecht naar de zorgen van de samenleving.
“Wie ben ik om te oordelen?” is misschien wel zijn beroemdste uitspraak – en een die de toon zette voor een kerk die luistert in plaats van alleen voorschrijft.
Wereldwijde reacties en eerbetoon
Na de bekendmaking van zijn 0verlijden stroomden vanuit alle hoeken van de wereld reacties binnen. Leiders van verschillende religies, presidenten, premiers en burgers spraken hun bewondering uit voor de nederige en dappere wijze waarop Franciscus zijn ambt bekleedde.
Vanuit zijn geboorteland Argentinië tot aan de Filippijnen, van Duitsland tot Zuid-Afrika — overal werden kerken geopend voor speciale gebedsdiensten en herdenkingen. Veel mensen noemden hem “de paus van het volk”.
Uitvaart en laatste rustplaats
De uitvaartmis van paus Franciscus staat gepland voor zaterdag 26 april 2025 in de Sint-Pietersbasiliek. Verwacht wordt dat miljoenen mensen wereldwijd de ceremonie live zullen volgen. Aansluitend zal hij worden bijgezet in de Basiliek van Santa Maria Maggiore in Rome, een plek die hem na aan het hart lag en waar hij bij zijn pausverkiezing al bloemen legde voor Maria.
De tussenliggende dagen staan in het teken van rouw en eerbetoon. Pelgrims uit alle continenten trekken naar Rome om afscheid te nemen van de paus die hen hoop, troost en inspiratie gaf.
Een blijvende nalatenschap
De impact van paus Franciscus zal nog jarenlang voelbaar zijn. Hij toonde dat leiderschap niet hard, afstandelijk of ongenaakbaar hoeft te zijn. Integendeel: zijn kracht lag in zijn zachtheid, zijn bereidheid om te luisteren, en zijn diepe geloof in het goede in de mens.
Met zijn 0verlijden verliest de wereld een spiritueel leider, maar zijn boodschap leeft voort. Zijn pleidooien voor vrede, menselijkheid, duurzaamheid en gerechtigheid blijven richtinggevend – zowel binnen als buiten de kerk.
In herinnering
Paus Franciscus bracht de Kerk dichter bij de mensen. Niet via macht, maar via eenvoud. Niet door te oordelen, maar door te verbinden. Hij was een man van zijn tijd, en tegelijkertijd een gids naar een betere wereld. Een man die in stilte afscheid nam, maar wiens woorden blijven klinken.
Rust zacht, paus Franciscus. Je licht blijft branden.