Algemeen
Tamara Elbaz doet bizarre onthulling: ´Heb dringend een beurt nodig´
Tamara Elbaz, bekend van haar opvallende verschijning en uitgesproken persoonlijkheid, heeft een opmerkelijke onthulling gedaan via Instagram.
De influencer ontving een beledigende boodschap van een volger die haar vergeleek met Marijke Helwegen en haar ‘fake’ noemde vanwege haar uiterlijk. De kritiek was duidelijk gericht op Tamara’s lippen en stem, en de volger vroeg zich af of Tamara überhaupt weet wat ‘hard werken’ is.
Tamara’s scherpe reactie
In plaats van de kritiek te negeren, besloot Tamara de situatie om te draaien door het bericht van de volger, genaamd Sandra, te delen in haar Instagram Stories.
Daarbij maakte ze een opvallende opmerking: “Sandra heeft een beurt nodig.” Met deze opmerking speelde Tamara niet alleen in op de harde woorden van de volger, maar deed ze ook een onthulling over zichzelf: “We hebben toch meer gemeen dan gedacht, San,” voegde ze toe, wat de speculaties over haar eigen behoeften en gevoelens verder aanwakkerde.
Geweldsincident in Amsterdam
Tamara’s leven heeft de afgelopen tijd echter meer turbulentie gekend dan alleen online kritiek. Onlangs werd ze op brute wijze aangevallen op klaarlichte dag in Amsterdam. Voor de ogen van haar 4-jarige zoontje werd ze door twee minderjarige jongens tegen de grond gewerkt en geslagen. De aanval leek niet willekeurig te zijn, en de politie beschouwt het incident als een gerichte actie tegen Tamara. Hoewel de twee verdachten snel werden opgepakt, waren ze al binnen anderhalve week weer op vrije voeten.
Onbegrip over de rechtspraak
Tamara reageerde furieus op de snelle vrijlating van de daders. Via Instagram uitte ze haar frustratie over de situatie. “Het is echt onbegrijpelijk dat zij na deze bizar gewelddadige aanval nu alweer de straat op mogen, met als klap op de vuurpijl een coach mee naar huis,” schreef ze. Tamara voelde zich niet alleen in de steek gelaten door de rechtspraak, maar beklaagde zich ook over hoe misdaad in Nederland lijkt te lonen.
Mentaal en fysiek herstel
De aanval heeft diepe sporen achtergelaten bij Tamara, zowel mentaal als fysiek. Ze deelt dat ze worstelt met geheugen- en concentratieproblemen als gevolg van de klappen die ze tegen haar hoofd kreeg. Bovendien is de angst voor haar veiligheid nog steeds aanwezig. “De situatie rondom mijn veiligheid is onveranderd,” aldus Tamara, waarmee ze aangeeft dat ze zich nog steeds niet veilig voelt, zelfs na de arrestatie en vrijlating van de daders.
Vervolg
Ondanks de harde klappen en de kritiek blijft Tamara vechten, zowel online als in het dagelijks leven. Haar gedurfde reactie op sociale media en haar openheid over haar persoonlijke strijd tonen aan dat ze niet bang is om haar stem te laten horen. Of het nu gaat om beledigingen van volgers of de nasleep van een gewelddadige aanval, Tamara blijft rechtop staan en haar eigen weg volgen.
Met haar laatste onthullingen laat Tamara zien dat er achter het publieke masker van glamour en bekendheid vaak persoonlijke strijd en kwetsbaarheid schuilt.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.