Algemeen
Prinses Beatrix zoekt persoonlijke assistent: Dit moet je allemaal in huis hebben
Prinses Beatrix heeft een vacature geplaatst voor een persoonlijke assistent, beter bekend als een kamenier, die haar bijstaat in haar dagelijkse leven. Ondanks de ogenschijnlijk aantrekkelijke kans om te werken in de directe omgeving van de voormalige koningin van Nederland, blijkt de vacature moeilijk te vervullen. Wat houdt deze functie precies in, en waarom trekt het tot nu toe zo weinig gegadigden?
Een Bijzondere Kans in een Koninklijke Omgeving
De vacature, te vinden op de website van de Dienst van het Koninklijk Huis (DKH), biedt kandidaten een unieke kans om onderdeel te worden van het dagelijks leven van een prominent lid van het Nederlandse koningshuis. Werken als kamenier van Prinses Beatrix betekent dat je haar op verschillende manieren ondersteunt, variërend van het verzorgen van haar garderobe tot het helpen met haar persoonlijke verzorging. Daarnaast omvat de rol ook praktische taken zoals het verzorgen van de huisdieren van de prinses en af en toe het doen van boodschappen.
De vacaturetekst benadrukt de veelzijdigheid van de functie en de behoefte aan iemand die zich snel kan aanpassen aan verschillende situaties: “Je besteedt tijd en aandacht aan de persoonlijke verzorging en verricht uiteenlopende onderhoudswerkzaamheden aan de garderobe. Maar denk ook aan de zorg voor de huisdieren, het soms doen van boodschappen enz.”
Wat Zijn de Vereisten voor de Functie?
Hoewel de functie aantrekkelijk lijkt vanwege de unieke werkomgeving, zijn er wel enkele specifieke eisen waar kandidaten aan moeten voldoen. Flexibiliteit qua werktijden is een belangrijk vereiste, aangezien de taken kunnen variëren en onregelmatige uren soms nodig zijn. Ook moet de kandidaat beschikken over een rijbewijs en een liefde voor dieren hebben, omdat de zorg voor de huisdieren van de prinses een terugkerend onderdeel van het werk zal zijn.
Daarnaast wordt tactvolheid, inlevingsvermogen en discretie gevraagd van de nieuwe kamenier, aangezien je als assistent in de persoonlijke sfeer van Prinses Beatrix opereert. Het koninklijk huis vraagt om een persoon die loyaal is, integer handelt, en in staat is om met respect en professionaliteit om te gaan met zowel de prinses als haar vertrouwelingen.
Salaris en Arbeidsvoorwaarden: Waarom Blijft de Vacature Open?
Een van de meest opvallende aspecten van de vacature is het salaris. Hoewel werken voor het Koninklijk Huis een prestigieuze baan lijkt, blijkt het salaris van de kamenier minder aantrekkelijk dan men zou verwachten. Het salaris kan oplopen tot €3.168 bruto per maand bij een 32-urige werkweek. Hoewel dit een redelijk salaris is, valt het wellicht tegen voor kandidaten die verwachten dat werken voor een koninklijk persoon ook een koninklijk salaris betekent.
Het salaris wordt aangevuld met 8% vakantiegeld en een eindejaarsuitkering van 8,5%. Daarnaast biedt de functie 128 wettelijke verlofuren en 57 Individueel Keuzebudget (IKB)-uren per jaar, gebaseerd op een 32-urige werkweek. Er zijn ook mogelijkheden voor professionele en persoonlijke ontwikkeling, zoals toegang tot online trainingen via GoodHabitz. Ondanks deze goede secundaire arbeidsvoorwaarden lijkt het salaris in combinatie met de verantwoordelijkheden een struikelblok voor veel potentiële kandidaten.
Waarom Is de Vacature Moeilijk te Vullen?
Hoewel de vacature een unieke werkervaring biedt, blijkt het voor het Koninklijk Huis lastig om de juiste kandidaat te vinden. Dit kan aan verschillende factoren liggen. Ten eerste is de combinatie van verantwoordelijkheid, flexibiliteit en salaris wellicht een uitdaging voor veel sollicitanten. Werken voor de voormalige koningin van Nederland vraagt veel van een persoon: je moet altijd discreet en professioneel handelen, en de werklast kan soms intens zijn.
Daarnaast kan de relatief beperkte beloning in vergelijking met de verantwoordelijkheid en het prestigieuze imago van de functie ervoor zorgen dat potentiële kandidaten afhaken. Werken voor een koninklijke persoon lijkt een droom voor velen, maar de realiteit van de functie – inclusief onregelmatige werktijden, zorg voor huisdieren en persoonlijke assistentie – kan een andere kant van die droom laten zien.
De Werkplek en Secundaire Arbeidsvoorwaarden
De functie van kamenier bevindt zich in Baarn, waar Prinses Beatrix woont. De arbeidsovereenkomst wordt in eerste instantie voor een jaar aangegaan, met de mogelijkheid tot verlenging naar een contract voor onbepaalde tijd. Dit biedt de nieuwe werknemer enige zekerheid op de lange termijn, mocht het werk bevallen en wederzijds goed verlopen.
Naast het salaris en de werktijden zijn er ook andere aantrekkelijke aspecten van de baan. Zo biedt de DKH verschillende ontwikkelingsmogelijkheden, zoals het volgen van trainingen en cursussen. Werken in de unieke en bijzondere omgeving van het koninklijk huis kan een belangrijke troef zijn voor wie op zoek is naar een afwisselende baan met groeimogelijkheden.
Wat Maakt Deze Functie Uniek?
Wat de functie van kamenier bij Prinses Beatrix zo bijzonder maakt, is de nauwe betrokkenheid bij een van de bekendste leden van de Nederlandse koninklijke familie. Als persoonlijke assistent heb je niet alleen de verantwoordelijkheid om haar te ondersteunen in het dagelijks leven, maar je maakt ook deel uit van een historisch instituut. De functie biedt een kijkje achter de schermen van het leven van de voormalige koningin, wat voor velen een unieke en intrigerende kans kan zijn.
Werken in een dergelijke functie vraagt om discretie, professionaliteit en een groot verantwoordelijkheidsgevoel. De band die je opbouwt met de prinses en het kleine team om haar heen, kan leiden tot een zeer bevredigende werkervaring. Voor wie affiniteit heeft met het koningshuis en een uitdagende, maar bijzondere functie zoekt, kan de baan van kamenier bij Prinses Beatrix een unieke kans zijn om een persoonlijk verschil te maken in het leven van een belangrijk lid van de Nederlandse samenleving.
Solliciteren: Iets voor Jou?
Ondanks dat de vacature moeilijk te vervullen blijkt, kan deze functie een buitenkans zijn voor mensen die houden van verantwoordelijkheid, flexibiliteit en werken in een unieke omgeving. Voor wie het niet erg vindt om zich aan te passen aan de bijzondere omstandigheden en verantwoordelijkheden van het werken voor een voormalig staatshoofd, biedt deze functie een zeldzame kans.
De sollicitatieprocedure verloopt via de website van de Dienst van het Koninklijk Huis, waar alle details over de vacature te vinden zijn. Wie op zoek is naar een baan vol variatie en met de kans om nauw betrokken te zijn bij het leven van Prinses Beatrix, kan overwegen om te solliciteren. Misschien ben jij wel de persoon die deze bijzondere functie gaat vervullen.
Dit bericht op Instagram bekijken
Conclusie: Een Bijzondere Functie voor de Juiste Kandidaat
De vacature voor kamenier van Prinses Beatrix biedt een unieke kans voor iemand die op zoek is naar een uitdagende baan in een bijzondere omgeving. Hoewel de functie veel verantwoordelijkheden en flexibiliteit vraagt, biedt het ook de mogelijkheid om te werken in de directe omgeving van een voormalig koningin. Het salaris en de secundaire arbeidsvoorwaarden zijn redelijk, maar het kan zijn dat deze niet volledig overeenkomen met de verwachtingen die mensen hebben van werken voor het koninklijk huis.
Toch blijft de baan aantrekkelijk voor wie op zoek is naar een unieke ervaring. De juiste kandidaat zal iemand zijn die niet alleen de verantwoordelijkheid van de functie aankan, maar ook oprecht geïnteresseerd is in de dagelijkse ondersteuning van Prinses Beatrix. Voor diegene kan dit de kans van zijn of haar leven zijn.
Key Points:
- Prinses Beatrix zoekt een persoonlijke assistent (kamenier) om haar te ondersteunen in haar dagelijkse leven.
- De functie vereist flexibiliteit, discretie, en liefde voor dieren.
- Het salaris loopt op tot €3.168 bruto per maand bij een 32-urige werkweek, met goede secundaire arbeidsvoorwaarden.
- De vacature is moeilijk te vervullen, waarschijnlijk door een combinatie van verwachtingen, verantwoordelijkheden, en salaris.
- De functie biedt een unieke kans om nauw betrokken te zijn bij het leven van Prinses Beatrix en te werken in een bijzondere omgeving.
Joke (52) vond de moed om opnieuw te beginnen na jaren van controle en angst: “Ik was mezelf kwijt, maar niet voorgoed”
Toen Joke (52) enkele jaren geleden Hans leerde kennen, dacht ze dat het lot had toegeslagen. Het voelde alsof hun ontmoeting voorbestemd was — een nieuw begin na een moeilijke periode in haar leven. Familie en vrienden waren verbaasd over hoe snel de relatie zich ontwikkelde, maar Joke zag alleen de warmte en aandacht die ze al zo lang had gemist.
Wat begon als een liefdevol sprookje, veranderde echter langzaam in een verstikkend verhaal. Achter gesloten deuren nam Hans stukje bij beetje de controle over haar leven. Voor Joke begon een periode waarin ze haar vrijheid, haar identiteit en zelfs haar lichaam kwijtraakte — maar uiteindelijk ook de moed vond om zichzelf terug te vinden.
Liefde die omsloeg in controle
In het begin leek alles perfect. Hans was charmant, complimenteus en leek oprecht geïnteresseerd in haar dromen en geloof. Hij sprak over een gezamenlijke toekomst en overtuigde haar dat ze samen een bijzondere roeping hadden.
“Hij gaf me het gevoel dat ik speciaal was,” vertelt Joke. “Dat ik eindelijk iemand had gevonden die me begreep.”
Maar na verloop van tijd begonnen de kleine signalen van controle zichtbaar te worden. Hij bepaalde met wie ze sprak, wat ze droeg en wanneer ze haar familie mocht zien. Zijn woorden klonken liefdevol, maar gingen steeds vaker gepaard met voorwaarden.
Geloof als middel om te overheersen
Hans wist dat Joke gelovig was en gebruikte haar vertrouwen in het geloof als middel om macht uit te oefenen. Hij beweerde namens God te spreken en stuurde haar bijbelteksten die volgens hem “bevestigden” wat hij zei. Soms deed hij zelfs alsof die berichten van een hogere stem afkomstig waren.
“Ik dacht dat ik iets bijzonders mocht doen, een soort spirituele opdracht,” vertelt Joke. “Maar eigenlijk raakte ik mezelf kwijt in zijn woorden.”
Elke beslissing, hoe klein ook, moest via hem lopen. Haar geloof — ooit een bron van kracht — werd een instrument van controle. Wat begon als toewijding aan iets groters, veranderde in totale afhankelijkheid.
Langzaam verdween haar eigen identiteit
Hans eiste dat Joke alles uit haar verleden zou loslaten. Foto’s, kleding en persoonlijke herinneringen moesten verdwijnen. Alles wat haar herinnerde aan haar vroegere leven, werd volgens hem “niet zuiver” genoemd.
Het huis waarin ze woonde, veranderde stap voor stap in een lege ruimte zonder kleur of warmte. Zelfs kleine voorwerpen — een ketting van haar moeder, een schilderij van een vriendin — werden weggehaald.
“Op een dag keek ik om me heen en zag niets meer wat van mij was,” zegt Joke. “Alsof ik uit mijn eigen leven was gewist.”
Wanneer liefde bezit wordt
De controle stopte niet bij haar gedachten of omgeving. Hans begon ook over haar lichaam te beslissen. Hij vond dat hun verbondenheid letterlijk zichtbaar moest zijn en dwong haar urenlang onder de tattoonaald te zitten om zijn naam en symbolen op haar huid te laten zetten.
Zelfs wanneer ze ziek was of pijn had, moest ze door. De sessies duurden soms een halve dag, en de wonden die achterbleven waren niet alleen lichamelijk.
“Hij zei dat het een teken van liefde was,” herinnert Joke zich. “Maar het voelde als iets dat me vastketende.”
De littekens op haar huid werden een dagelijkse herinnering aan de macht die hij over haar had.
De grens van vernedering
De fysieke pijn ging gepaard met vernedering en angst. Joke mocht geen pijnstillers nemen en werd bij klachten soms gedwongen om urenlang in koud water te zitten. De kou, de angst en het verlies van controle maakten haar nog kwetsbaarder.
“Ik voelde me geen mens meer,” zegt ze zacht. “Elke dag hoopte ik dat het de laatste keer was.”
Voor buitenstaanders was er niets te merken. De situatie speelde zich af achter gesloten deuren — een patroon dat bekendstaat als intieme terreur: een vorm van structurele controle waarbij een partner langzaam alle vrijheid van de ander afneemt.
Dit bericht op Instagram bekijken
Gevangen in stilte
De angst om te spreken hield Joke jarenlang gevangen. Ze durfde niemand in vertrouwen te nemen. Zelfs wanneer ze vrienden kort sprak, glimlachte ze en zei dat alles goed ging.
Haar omgeving zag hooguit de tatoeages en trok daar eigen conclusies uit. De schaamte groeide, waardoor ze zich nog verder terugtrok.
“Mensen keken me aan alsof ik die keuzes zelf had gemaakt,” vertelt ze. “Ze zagen niet wat erachter zat.”
Financieel raakte ze intussen alles kwijt. Haar huis, haar spaargeld — alles ging op in de controle van haar partner. Uiteindelijk belandde ze in een caravan, met nauwelijks middelen om rond te komen.
Screenshot
Het breekpunt
Pas na een heftige ruzie vond Joke de moed om actie te ondernemen. Toen Hans haar opnieuw dreigde te isoleren, greep ze naar haar telefoon om de politie te bellen.
Dat moment werd het kantelpunt. Hans verliet haar en Joke kreeg hulp via een opvangorganisatie.
“Voor het eerst voelde ik dat ik weer kon ademen,” zegt ze. “Ik had niets meer, maar ik was vrij.”
Via een hulpverlener kwam ze in contact met Andy Han van Stichting Spijt van Tattoo, een specialist in het verwijderen van ongewenste tatoeages. Andy besloot haar kosteloos te helpen.
Een langzaam herstel
De behandelingen waren zwaar, fysiek en emotioneel. Elke sessie bracht pijn, maar ook een stukje bevrijding. De inkt verdween langzaam — en daarmee ook de sporen van controle die haar jarenlang hadden achtervolgd.
“Elke keer als een stukje van zijn naam vervaagde, voelde het alsof ik mezelf terugvond,” zegt Joke.
Het proces duurt jaren, maar het biedt haar de kans om opnieuw in de spiegel te kijken zonder overal herinneringen aan het verleden te zien.
Leven met littekens — en kracht
Vandaag woont Joke weer zelfstandig. Ze werkt aan haar herstel, fysiek én mentaal. De littekens blijven zichtbaar, maar ze ziet ze niet langer als een teken van pijn — eerder als bewijs van overleven.
“Mijn huid vertelt een verhaal,” zegt ze. “Niet van hem, maar van mij. Van iemand die gevallen is en weer is opgestaan.”
Ze gebruikt haar ervaring nu om anderen te steunen die vastzitten in een vergelijkbare situatie. Via praatgroepen en lotgenotendagen probeert ze taboes te doorbreken rond psychische en relationele dwang.
Een boodschap van hoop
Joke weet dat herstel tijd kost. Toch wil ze met haar verhaal laten zien dat er altijd een uitweg bestaat.
“Ik dacht dat ik voorgoed verloren was,” zegt ze. “Maar hulp bestaat echt. Er zijn mensen die luisteren zonder te oordelen.”
Voor iedereen die zich gevangen voelt in een relatie vol angst of controle, heeft ze één boodschap:
“Praat erover. Schaam je niet. Jij verdient vrijheid.”
Slot: vrijheid stap voor stap
Joke’s verhaal laat zien hoe liefde kan verschuiven naar macht, en hoe moeilijk het is om daaraan te ontsnappen. Maar het toont ook iets anders: dat herstel mogelijk is, zelfs na jaren van controle.
Met elke behandeling, met elke stap buiten de deur, verovert Joke haar leven terug. Ze is niet langer de vrouw die leefde onder dwang — ze is iemand die haar stem hervonden heeft.
“Ik was mezelf kwijt,” zegt ze. “Maar niet voorgoed.”