Algemeen
Prinses Amalia krijgt complimenten op nieuwe verschijning: ‘Spannende decolleté!’
Prinses Amalia, de kroonprinses van Nederland, heeft na Prinsjesdag flink wat lof ontvangen over haar verschijning. Veel mensen merkten op dat de prinses er fitter en stralender uitzag dan voorheen. Verschillende kenners en fans zijn lovend over haar nieuwe look. Een van hen, ene Mies, schreef enthousiast: “En weg is haar babyvet. Wat ik nu zie, is een gepassioneerde en prachtige jonge vrouw die absoluut van rups is veranderd in een kleurrijke vlinder. Op naar de toekomst.” Deze transformatie is ook niet onopgemerkt gebleven in het buitenland, waar de koninklijke familie nauwlettend wordt gevolgd.
Internationale Aandacht voor Prinses Amalia
Niet alleen in Nederland wordt Amalia’s verschijning bewonderd, ook in het buitenland houden royaltydeskundigen haar nauwlettend in de gaten. Vooral in Spanje en Argentinië wordt er veel over de Nederlandse koninklijke familie geschreven. De Spaanse interesse komt voort uit de banden tussen de koningshuizen, en Amalia woonde bovendien een tijdje in Madrid. In Argentinië wordt de familie vaak besproken vanwege de afkomst van Koningin Máxima.
In de Argentijnse media deed de bekende ‘Máximakenner’ Rodolfo Vera Valderón zelfs een opvallende uitspraak over zowel Máxima als Amalia. Hij beweerde op televisie dat moeder en dochter mogelijk het medicijn Ozempic zouden gebruiken, een diabetesmedicijn dat naar verluidt ook door beroemdheden wordt gebruikt om snel af te vallen. Dit medicijn heeft wereldwijd veel aandacht gekregen als een manier om gewicht te verliezen zonder veel inspanning. Echter, deze beweringen worden tegengesproken door de Spaanse krant Vanitatis/El Confidencial. De krant meldt dat Amalia sinds haar terugkeer naar Amsterdam juist veel tijd in de sportschool doorbrengt. Ze zou intensief worden getraind door diëtist en personal trainer Milan Antoni, wat de verklaring zou zijn voor haar fitheid en slanke verschijning.
Amalia’s Stralende Verschijning op Prinsjesdag
De verandering in Amalia’s uiterlijk is ook opgemerkt door de Nederlandse mode-experts. Couturier Jaap Rijnbende sprak in weekblad Party vol bewondering over de kroonprinses en haar keuze voor een smaragdgroene jurk van het merk Safiyaa. Hij prees haar verschijning: “Prinses Amalia ziet er minder meisjesachtig uit en meer als een machtig mooie verschijning. De jurk met een spannend decolleté en een elegante split maakte haar tot een echte topper op Prinsjesdag.” Jaap benadrukte hoe goed de kleur smaragdgroen bij haar blonde haren en huidskleur paste, en complimenteerde haar stijlvolle keuze voor open gouden schoentjes en eenvoudige, goudkleurige accessoires zoals haar clutch.
Volgens Jaap straalde Amalia op Prinsjesdag en had ze precies de juiste balans gevonden tussen opvallend en ingetogen. “Ze wilde opvallend niet opvallen, en dat heeft prinses Amalia heel goed gedaan,” aldus de couturier. Voor velen was dit een belangrijk moment waarop Amalia liet zien hoe ze zichzelf presenteert als kroonprinses.
Kritiek op Prinses Alexia
Hoewel Amalia op veel lof kon rekenen, was er ook enige kritiek te horen, en deze richtte zich voornamelijk op prinses Alexia, de jongere zus van Amalia. Jaap Rijnbende kon het niet laten om in dezelfde uitgave van Party een opmerking te maken over Alexia’s uiterlijk. Hij had vooral iets aan te merken op de kleur van de nagellak op haar tenen. Volgens Jaap had ze een te donkere kleur gekozen: “De kleur van de nagellak op haar tenen had van mij ietsje lichter mogen zijn, want prinses Alexia heeft wel een erg donkere kleur gebruikt.”
Deze opmerking viel op als een minder belangrijk detail in vergelijking met de lovende woorden over Amalia. Desalniettemin bleef het hangen bij de lezers en werd het onderwerp van discussie onder fans van het koningshuis. Donkere nagellak op de tenen lijkt voor sommigen een modefoutje, maar voor anderen is het slechts een kwestie van persoonlijke voorkeur.
Het Belang van Uiterlijk en Imago
Wat opvalt, is dat het uiterlijk en de presentatie van de koninklijke familie nog steeds onder een vergrootglas liggen. Elk detail, van de keuze van een jurk tot de kleur van nagellak, wordt geanalyseerd en besproken in de media en door mode-experts. Dit is echter niet iets nieuws voor de royals; het imago van een lid van de koninklijke familie is altijd van groot belang geweest, vooral tijdens publieke evenementen zoals Prinsjesdag. Amalia en Alexia zijn als jonge prinsessen volop in de schijnwerpers en hun keuzes op modegebied worden vaak gezien als reflecties van hun persoonlijkheden en hun rol binnen het koningshuis.
Prinses Amalia, als toekomstige koningin, staat vanzelfsprekend extra onder druk om haar imago zorgvuldig te managen. Haar verschijning tijdens Prinsjesdag wordt door velen gezien als een belangrijke stap in haar ontwikkeling tot volwassen vrouw en toekomstige vorstin. Door haar gezonde levensstijl en toewijding aan fitness heeft Amalia laten zien dat ze serieus werk maakt van haar rol, iets wat niet onopgemerkt blijft in zowel binnen- als buitenland.
De Geruchten Over Ozempic
Hoewel de geruchten over het gebruik van Ozempic door Amalia en Máxima breed werden uitgemeten in de media, is er geen bewijs dat dit medicijn daadwerkelijk wordt gebruikt door de koninklijke familie. De beweringen van Rodolfo Vera Valderón in Argentinië lijken meer gebaseerd op speculatie dan op feiten. Het is goed mogelijk dat de focus van Amalia op een gezonde levensstijl, in combinatie met regelmatige training, de belangrijkste reden is voor haar transformatie.
Het gebruik van Ozempic en andere afslankmiddelen is echter een hot topic in de wereld van beroemdheden. Veel sterren zouden deze medicatie gebruiken om snel gewicht te verliezen. Toch is het belangrijk om te benadrukken dat Amalia, zoals de Spaanse media melden, hard werkt aan haar gezondheid en haar fysieke conditie onder begeleiding van een professional. Het lijkt er dus op dat haar transformatie vooral het resultaat is van hard werken in de sportschool, in plaats van een snelle oplossing via medicatie.
Toekomstige Verschijningen
Nu Prinsjesdag achter de rug is, kijken koningshuisliefhebbers uit naar toekomstige optredens van Amalia en haar zussen. Met de focus op haar studie en haar toekomstige rol als koningin, lijkt Amalia vastbesloten om zich te blijven ontwikkelen, zowel op persoonlijk als professioneel vlak. Haar verschijning op Prinsjesdag heeft duidelijk indruk gemaakt, en het zal interessant zijn om te zien hoe ze haar stijl en imago de komende jaren verder vormgeeft.
Prinses Alexia, die momenteel in Londen studeert, zal waarschijnlijk ook blijven experimenteren met mode en stijl. Hoewel de opmerking over haar nagellak misschien wat kritisch was, toont het aan dat ook zij onder de loep ligt als lid van de koninklijke familie.
Key Points:
- Complimenten voor Amalia: Prinses Amalia kreeg veel lof voor haar nieuwe, fittere verschijning tijdens Prinsjesdag. Haar smaragdgroene jurk werd geprezen als stijlvol en elegant.
- Internationale Aandacht: In zowel Spanje als Argentinië wordt de Nederlandse koninklijke familie nauwlettend gevolgd. Er waren speculaties over het gebruik van het afslankmiddel Ozempic, maar de Spaanse media benadrukken dat Amalia veel tijd in de sportschool doorbrengt.
- Kritiek op Alexia: Hoewel Amalia veel complimenten kreeg, was er kritiek op prinses Alexia’s donkere nagellak. Mode-expert Jaap Rijnbende vond de kleur te donker voor haar verschijning.
- Geruchten ontkracht: Ondanks geruchten over afslankmiddelen, wijzen media op Amalia’s harde werk in de sportschool en begeleiding door een personal trainer als verklaring voor haar slankere uiterlijk.
- Toekomstig imago: De prinsessen staan continu onder een vergrootglas, en hun keuzes op het gebied van mode en presentatie blijven onderwerp van gesprek in binnen- en buitenland.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.