Algemeen
Peter Gillis stopt ermee en geeft leiding over vakantiepark over aan dochter
De vakantieparken van Peter Gillis staan recentelijk negatief in de schijnwerpers. Ondanks deze tegenslagen heeft hij gelukkig een steun in de rug: zijn dochter, Inge Gillis, heeft de leiding genomen over een van zijn Nederlandse vakantieparken.
Peter Gillis’ Relaties en Gezin
Peter Gillis is een bekend figuur in de media, vooral door zijn relaties met jongere vrouwen. Op 62-jarige leeftijd heeft hij een aanzienlijk leeftijdsverschil met zijn huidige vriendin Wendy van Hout (39) en zijn ex Nicol Kremers (34).
Ter vergelijking, zijn zoon Mark Gillis is nu 28 jaar oud, wat een relatief klein verschil is met zijn (ex-)schoonmoeders Nicol en Wendy. Naast Mark heeft Peter nog een dochter, Inge Gillis, en een andere zoon, Ruud Gillis.
Inge Gillis en de Vakantieparken
Ondanks de negatieve aandacht rond de vakantieparken, lijkt Inge Gillis een belangrijke rol te spelen. Recentelijk heeft ze de leiding overgenomen in een van de vakantieparken van haar vader. Dit heeft geleid tot enige controverse.
Bewoners van het vakantiepark in Prinsenmeer hebben te maken met een ultimatum: ze moeten voor zaterdag vertrekken of een boete van 50.000 euro per maand betalen. Op de Facebookpagina van de gedupeerden vragen mensen zich af hoe Peter Gillis deze boetes kan eisen. Sommigen beweren dat hij afstand heeft gedaan van zijn Nederlandse parken. Echter, volgens de beheerder van de Facebookgroep is Peter nog steeds eigenaar van de parken totdat een mogelijke nieuwe pachter door de Bibob-toets is gekomen. “Zolang die toets niet doorlopen is, blijft Gillis de exploitant,” verklaart de beheerder.
Verontrusting onder Bewoners
Bewoners van Prinsenmeer voelen zich in de steek gelaten door zowel de gemeente als Peter Gillis. Robert Heijkants, die vorig jaar augustus een chalet op het park kocht, uit zijn frustratie: “Peter Gillis had mij moeten informeren over de onzekerheid rondom het park. Hij heeft opzettelijk geld binnengehaald en wij zijn nu de dupe.”
Robert wijst erop dat de situatie des te ernstiger wordt nu de slagbomen van het park sinds maandagavond na vijf uur niet meer functioneren, wat zorgt voor een onveilige situatie. “Mijn partner is hoogzwanger en kraamzorg kan hier niet komen. Als ik naar het ziekenhuis moet, moet ik de calamiteiten bellen, maar wat als die niet opnemen?” vraagt Robert zich af.
Peter Gillis’ Stappen Terug
Peter Gillis heeft eerder aangegeven dat hij een stapje terug zou doen van zijn Nederlandse parken. “Inge Gillis draait nu de zaak,” zei hij. Hoewel Peter zegt afstand te nemen, blijft hij formeel eigenaar van de parken, wat de huidige situatie compliceren lijkt te maken.
Met deze ontwikkelingen blijft het spannend hoe de situatie rond de vakantieparken zich verder zal ontvouwen en welke gevolgen dit zal hebben voor zowel de bewoners als de betrokkenen.
Annick deelt opnieuw emotionele update over Roy Oude Rikerink: “Ik zie ertegenop om naar huis te gaan”
Vorige week deelde Annick Oude Rikerink via Instagram aangrijpend nieuws over de gezondheid van haar man, Roy Oude Rikerink. Na een periode van hoop en stabiliteit bleek bij een recente controle dat er opnieuw groei is geconstateerd in het hoofd van Roy. Het bericht raakte veel volgers, die massaal reageerden met steun, warmte en bemoedigende woorden.
Nu, enkele dagen later, laat Annick opnieuw van zich horen. In een openhartige en eerlijke update beschrijft ze hoe zwaar deze periode voor hen beiden is, hoe de dagen aanvoelen en hoe moeilijk het soms is om het gewone leven te combineren met intens verdriet.
De eerste schok: opnieuw groei gevonden
Toen Annick vorige week vertelde dat er opnieuw verandering zichtbaar was op de scans, was ze zichtbaar aangeslagen. Haar woorden waren vol emotie: het nieuws dat de tumor gegroeid is, kwam hard aan. De onzekerheid van de afgelopen jaren leek weer opnieuw te beginnen.
Voor veel mensen die het stel volgen, voelde de boodschap als een klap in het gezicht — niet omdat ze Roy persoonlijk kennen, maar omdat Annick altijd zo open deelt en veel mensen met haar meeleven. De situatie van Roy is iets dat al langere tijd speelt en waar zij als gezin mee moeten leren omgaan.
Hoe de dagen daarna verliepen
In haar nieuwe update schrijft Annick dat ze inmiddels “een paar dagen verder” zijn, maar dat de realiteit nog steeds zwaar op hen drukt.
Ze vertelt:
“In deze drukke tijd van het jaar is het veel, maar stiekem ook weer fijn. Zodra de avond valt, komt het des te harder binnen. Ik zie ertegenop om naar huis te gaan, want doen alsof er niets is gebeurd lukt niet.”
Het is een eerlijk, kwetsbaar inzicht dat veel mensen herkennen wanneer ze geconfronteerd worden met grote zorgen: overdag is er afleiding, werk, familie, afspraken — maar zodra het stil wordt, komt de emotie des te sterker naar voren.
Annick benoemt dat het fijn is om samen te zijn, maar dat praten nog moeilijk is. Het nieuws moet nog landen, en soms is stilte het enige dat lukt.
Hoe gaat het met Roy? Annick deelt het ongefilterde beeld
Naar aanleiding van haar eerdere bericht kreeg Annick veel vragen van volgers. Mensen vroegen hoe Roy zich voelt, hoe hij het nieuws verwerkt en hoe hij zich lichamelijk en mentaal houdt. Ze besluit open over die vragen te zijn.
Ze schrijft:
“Hij is ontdaan, stil, slaapt slecht, is rusteloos, verdrietig, boos en vermoeid. Soms kan hij simpelweg geen woorden vinden.”
Het is een opsomming die laat zien hoe complex emoties kunnen zijn wanneer iemand wordt geconfronteerd met gezondheidsnieuws dat zwaar en onverwacht komt. Daarbij moet Roy niet alleen omgaan met fysieke klachten, maar ook met gevoelens die elkaar snel afwisselen.
Annick legt uit dat zij en Roy het altijd zo aanpakken dat degene die even niet kan, door de ander wordt gedragen. Nu is Roy degene die moeite heeft, en staat zij naast hem.
“Op dit moment is Roy degene die even niet kan, en zorg ik.”
Ze beschrijft hoe hun systeem werkt: een soort ritme van elkaar opvangen, elkaar voelen, elkaar dragen.
“Twee keer verdriet tegelijk kan bijna niet in een gezin dat ook blijft draaien. En toch voelen wij elkaar feilloos aan en wisselen we elkaar daarin af.”
Annick over hoe zij zich voelt: “Ik ben een soort robot geworden”
Hoewel veel mensen haar vragen hoe het met háár gaat, vindt Annick het moeilijk om daar antwoord op te geven. Niet uit onwil, maar omdat woorden tekortschieten of juist té veel zeggen.
Ze schrijft:
“Ik zoek nog steeds de juiste woorden die laten zien dat het me wel raakt, maar me niet meteen in tranen laten uitbarsten. Overleven noem ik het.”
Het beeld van ‘overleven’ schetst de intense spanning waarmee ze de afgelopen dagen leeft: het zorgen voor Roy, het runnen van hun gezin, het verwerken van het nieuws en het omgaan met het normale dagelijks leven dat intussen gewoon doorgaat.
Veel volgers herkennen het gevoel dat Annick beschrijft: het bestaan waarin je op automatische piloot functioneert omdat emoties anders te groot worden.
Dit bericht op Instagram bekijken
Een strijd die al jaren duurt
Het nieuws van de recente groei komt extra hard aan, omdat Roy al lange tijd te maken heeft met deze gezondheidsuitdaging. Zeven jaar geleden kreeg hij te horen dat hij een aandoening in zijn hoofd had waarmee hij langdurig moest leren leven. Sindsdien beweegt hij tussen hoopvolle momenten, behandelingen én periodes waarin zijn gezondheid achteruitging.
Twee jaar geleden sprak Roy in een interview met Shownieuws openhartig over de veranderingen die hij merkte:
“Alles wordt steeds minder,” zei
hij.
“Praten wordt moeilijker
en ik herken cijfers en letters soms niet meer, vooral als ik onder
druk sta. Daar ga ik binnenkort een zwaar traject voor
in.”
Die woorden kwamen toen al hard binnen bij kijkers, en ze geven nu opnieuw context aan de kwetsbaarheid van de huidige situatie.
De mentale belasting van leven met voortdurende onzekerheid
Wat Annick in haar bericht duidelijk maakt, is hoe zwaar het is om te leven tussen hoop en angst, tussen zorg en liefde, tussen vasthouden en loslaten.
Het gezin probeert een normaal leven te leiden, maar dat is niet altijd haalbaar wanneer de zorg om een geliefde dagelijks aanwezig is. De emotionele slijtageslag die daarmee gepaard gaat, is niet altijd zichtbaar — maar in Annicks woorden klinkt die duidelijk door.
De moeilijke combinatie van:
-
zorgen voor een partner,
-
het draaiend houden van een gezin,
-
omgaan met slecht nieuws,
-
en tegelijkertijd proberen de dag ‘normaal’ te laten verlopen,
maakt dat zij zichzelf soms als een “robot” voelt. Dat is geen kilte, maar juist een persoonlijke beschermingslaag die haar door de dagen helpt.
De liefde tussen Annick en Roy blijft een anker
Ondanks alles is er één element dat steeds terugkomt in Annicks updates: de liefde tussen haar en Roy. Ze vormen een team, zoals ze zelf zegt. Wanneer Roy niet kan, staat zij. En wanneer zij op een andere dag niet kan, staat hij.
Deze manier van er zijn voor elkaar, zonder grote woorden maar met kleine daden, zorgt ervoor dat ze verbonden blijven in een periode die veel van hen vraagt.
Het is die verbondenheid die voor veel volgers herkenbaar en aangrijpend is. De manier waarop Annick schrijft, hoe ze haar emoties deelt, maakt dat mensen zich dichtbij voelen — zonder opdringerig te worden.
Waarom deze updates zoveel mensen raken
Annick kiest er bewust voor om eerlijk te zijn, ook als de waarheid pijnlijk is. Daardoor voelen haar woorden niet als een filter of een façade, maar als een weergave van echte emoties.
Veel volgers herkennen zichzelf in:
-
de angst van slecht nieuws,
-
de machteloosheid van wachten,
-
het willen zorgen voor iemand die je liefhebt,
-
en het overeind proberen te blijven in tijden die alles van je vragen.
Annicks openhartigheid zorgt ervoor dat haar berichten breed worden gelezen en gedeeld. Ze geeft woorden aan iets waar veel mensen mee te maken krijgen, maar waar moeilijk over gesproken wordt.
Een periode vol zorgen, maar ook vol liefde
De komende weken blijven voor Annick en Roy spannend en intens. Er zullen gesprekken volgen, misschien nieuwe trajecten, misschien rustmomenten die ruimte geven om alles te verwerken.
Wat in ieder geval duidelijk is: ze gaan deze periode samen door, met dezelfde kracht en kwetsbaarheid die ze al zeven jaar laten zien.