Algemeen
Oplettende volgers zien bizarre tekst op armbandje van Alexia staan (foto)
Prinses Alexia: De Onbevreesde Rebel van het Koninklijk Huis
De prinsessen van Nederland, en met name de dochters van koning Willem-Alexander en koningin Máxima, zijn een voortdurend onderwerp van discussie onder de Nederlandse bevolking. Waar de ene prinses wordt geprezen, krijgt de andere regelmatig kritiek te verduren. Vooral kroonprinses Amalia lijkt het mikpunt te zijn van veel negatieve aandacht, vaak door factoren die buiten haar controle liggen, zoals haar uiterlijk. Aan de andere kant is er prinses Alexia, die, ondanks haar opvallend rebelse gedrag, vaak juist geliefd is onder het publiek. Maar wie is deze jonge prinses, en waarom lijkt zij te kunnen doen wat ze wil zonder dat de publieke opinie zich tegen haar keert?
Prinses Amalia: Onterecht Mikpunt van Kritiek
Als oudste dochter van koning Willem-Alexander en koningin Máxima is prinses Amalia de troonopvolgster van Nederland. Ondanks haar belangrijke rol binnen het koningshuis, kan Amalia weinig goed doen in de ogen van een deel van het Nederlandse publiek. Helaas draait de kritiek vaak niet om haar gedrag of haar prestaties, maar wordt ze bekritiseerd om haar uiterlijk. Er zijn mensen die zich focussen op haar gewicht, wat een oneerlijke en schadelijke focus is.
Het lijkt erop dat de kritiek op Amalia’s uiterlijk allesbehalve gerechtvaardigd is, aangezien ze zich altijd waardig en professioneel gedraagt, precies zoals van een toekomstige koningin verwacht wordt. Toch blijft ze het doelwit van negatieve opmerkingen, wat aantoont hoe hard en onterecht de publieke opinie kan zijn. Amalia heeft laten zien dat ze een sterke persoonlijkheid heeft, maar de constante druk van de publieke aandacht moet zeker een uitdaging voor haar zijn.
Prinses Alexia: De Vrijgevochten Prinses
In tegenstelling tot haar oudere zus lijkt prinses Alexia vrijwel ongevoelig te zijn voor kritiek. De middelste dochter van Willem-Alexander en Máxima staat bekend als een vrijgevochten jonge vrouw, die de grenzen opzoekt zonder die per se te overschrijden. Dit maakt haar tot een unieke persoonlijkheid binnen het koningshuis. Alexia staat regelmatig in het nieuws vanwege haar speelse, rebelse gedrag, en toch krijgt ze vaak de sympathie van het publiek. Waar haar oudere zus Amalia wordt bekritiseerd, lijkt Alexia het te kunnen maken zonder veel tegenstand.
Een van de redenen dat Alexia zo goed in de smaak valt bij het publiek, is misschien wel dat ze een sterk, individueel karakter lijkt te hebben. Ze doet haar eigen ding en volgt haar eigen pad, terwijl ze tegelijkertijd binnen de grenzen van de koninklijke plichten blijft. Haar charme en zelfverzekerdheid worden door velen gezien als positieve eigenschappen, die juist bijdragen aan haar populariteit.
Kauwgomincident tijdens de Olympische Spelen
Een voorbeeld van Alexia’s rebelse gedrag vond plaats tijdens de Olympische Spelen, waar ze uitgebreid op een kauwgom zat te kauwen terwijl ze in het publiek zat. Hoewel dit op het eerste gezicht een klein incident lijkt, is het typerend voor de manier waarop Alexia zich gedraagt. In tegenstelling tot de strikte etiquette die vaak van leden van het koningshuis wordt verwacht, leek Alexia zich hier weinig van aan te trekken.
De kauwgomscène vond plaats terwijl haar moeder, koningin Máxima, zichtbaar geïrriteerd naast haar zat. Máxima’s strakke blik sprak boekdelen, en hoewel ze mogelijk later haar dochter heeft aangesproken op haar gedrag, waren de foto’s al gemaakt en verspreid in de media. Het incident was voer voor de roddelbladen, maar het rebelse kauwen van Alexia werd verrassend genoeg door een groot deel van het publiek met een knipoog ontvangen. Jongeren zagen het als een teken van haar speelse karakter, terwijl sommigen uit de oudere generatie wellicht vonden dat het niet gepast was voor een prinses.
De Formule 1 in Zandvoort: Een Opvallend Armbandje
Een ander recent voorbeeld van Alexia’s onconventionele gedrag vond plaats tijdens de Grand Prix in Zandvoort. De media volgden haar nauwgezet tijdens dit evenement, en er werden prachtige foto’s gemaakt van de jonge prinses die zichtbaar genoot van de races. Toch was het niet alleen haar verschijning die de aandacht trok. Dit keer was het een opvallend armbandje dat voor opschudding zorgde.
Op het armbandje dat Alexia droeg stond de tekst “Ginger **s,” wat bij velen in het oog sprong. De betekenis van deze tekst leidde tot enige verdeeldheid onder het publiek. Oudere generaties vonden het wellicht ongepast voor een lid van het koninklijk huis, terwijl jongere mensen het juist hilarisch en eigenzinnig vonden. Het armbandje lijkt voor Alexia een manier te zijn geweest om haar persoonlijkheid te laten zien, zonder zich al te veel aan te trekken van wat anderen ervan vinden.
Rebellie binnen de Grenzen
Wat opvalt aan prinses Alexia is dat ze, ondanks haar rebelse gedrag, binnen de grenzen blijft van wat acceptabel is voor een lid van het koninklijk huis. Hoewel ze de regels soms lijkt op te rekken, blijft ze binnen de perken van de koninklijke etiquette. Dit lijkt precies de reden te zijn waarom haar gedrag door het publiek wordt geaccepteerd en zelfs gewaardeerd. Ze laat zien dat je jezelf kunt zijn, zelfs als je deel uitmaakt van een eeuwenoude instelling zoals het koningshuis.
Alexia versus Amalia: Een Verhaal van Contrast
Het contrast tussen de publieke perceptie van prinses Amalia en prinses Alexia is opvallend. Waar Amalia voortdurend onder een vergrootglas ligt en wordt bekritiseerd om haar uiterlijk, lijkt Alexia te worden omarmd vanwege haar speelse en rebelse gedrag. Dit roept vragen op over hoe de samenleving omgaat met de verwachtingen van vrouwen, en in het bijzonder met leden van het koninklijk huis.
Prinses Amalia wordt klaargestoomd voor haar toekomstige rol als koningin, en dit brengt enorme verantwoordelijkheden met zich mee. Het is dan ook begrijpelijk dat de druk op haar groot is en dat ze zich voortdurend bewust moet zijn van haar gedrag en hoe ze wordt gezien door het publiek. Alexia daarentegen heeft niet dezelfde druk op haar schouders, en dit geeft haar de vrijheid om iets meer te experimenteren met haar gedrag.
De Toekomst van Prinses Alexia
Nu prinses Alexia steeds meer in de schijnwerpers komt te staan, is het interessant om te zien hoe haar rol binnen het koningshuis zich verder zal ontwikkelen. Haar rebelse houding en de manier waarop ze speelt met de grenzen van de koninklijke etiquette, maken haar een fascinerende figuur binnen de Nederlandse monarchie.
De vraag blijft echter of ze in de toekomst net zo speels en vrij zal kunnen blijven, of dat ze uiteindelijk, net als haar oudere zus Amalia, de verantwoordelijkheden van haar rol als lid van het koninklijk huis serieuzer zal moeten nemen. Tot die tijd lijkt Alexia echter te genieten van haar jeugd en haar vrijheid, en blijft ze een frisse en unieke persoonlijkheid binnen het Nederlandse koningshuis.
Dit bericht op Instagram bekijken
Conclusie
Prinses Alexia heeft zichzelf in korte tijd neergezet als een unieke en geliefde prinses, die bekendstaat om haar speelse en rebelse houding. Terwijl haar zus Amalia te maken heeft met onterecht harde kritiek, lijkt Alexia de vrijheid te hebben om haar eigen pad te bewandelen. Of het nu gaat om kauwgom kauwen tijdens de Olympische Spelen of het dragen van een opvallend armbandje tijdens de Formule 1, Alexia blijft zichzelf en weet hiermee een groot deel van het publiek voor zich te winnen. Haar toekomst binnen het koningshuis zal ongetwijfeld interessant zijn om te volgen.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”