Algemeen
Monica Geuze maakt overstap naar OnlyFans: ‘Eén jaar keihard mijn kont verkopen…’
Monica Geuze, een van de bekendste influencers van Nederland, heeft de afgelopen jaren een indrukwekkende carrière opgebouwd. De nu 28-jarige Monica begon al op jonge leeftijd in de entertainmentindustrie. Ze maakte haar debuut als diskjockey voor Ronnie Flex toen ze nog maar zestien was. Hoewel haar DJ-carrière goed van start ging, kwam haar echte doorbraak pas toen ze begon met vloggen op YouTube. Monica’s openhartige en persoonlijke video’s sloegen aan bij een groot publiek, en ze wist al snel een trouwe schare volgers op te bouwen. Dit leidde ertoe dat ze niet alleen een invloedrijke social media-persoonlijkheid werd, maar ook een gerespecteerde ondernemer en presentatrice. Toch lijkt Monica nog steeds op zoek naar nieuwe uitdagingen, vooral op financieel vlak. In haar populaire podcast Geuze & Gorgels, die ze samen met Kaj Gorgels presenteert, liet ze doorschemeren dat ze weleens overweegt om een account aan te maken op OnlyFans.
De Opkomst van Monica Geuze
Monica Geuze is door de jaren heen uitgegroeid tot een van de grootste influencers van Nederland. Met 1,4 miljoen volgers op Instagram en bijna 600.000 abonnees op YouTube is haar bereik enorm. Haar populariteit begon toen ze besloot haar leven te delen via vlogs op YouTube. Deze open en eerlijke inkijk in haar dagelijks leven zorgde ervoor dat Monica al snel uitgroeide tot een fenomeen op social media. Haar volgers waarderen haar oprechtheid en haar vermogen om zich kwetsbaar op te stellen. Dit leverde haar niet alleen veel volgers op, maar ook samenwerkingen met grote merken.
Naast haar werk als influencer heeft Monica zich ook ontwikkeld tot een succesvolle ondernemer. Ze runt haar eigen bedrijf en brengt onder andere kaarsen op de markt, die ze zelf maakt en verkoopt. Haar ondernemerschap heeft haar financiële onafhankelijkheid vergroot, maar toch lijkt Monica te denken dat er meer te halen valt. In haar podcast spreekt ze openlijk over haar zoektocht naar nieuwe inkomstenbronnen, en ze stelt zelfs dat OnlyFans wel eens een optie zou kunnen zijn.
Overwegingen voor OnlyFans
OnlyFans is een platform dat de laatste jaren steeds meer in populariteit is gestegen. Het biedt content creators de mogelijkheid om exclusieve content te delen met hun fans, in ruil voor een maandelijkse vergoeding. Hoewel het platform oorspronkelijk bedoeld was voor allerlei soorten content, staat het inmiddels vooral bekend om de expliciete foto’s en video’s die er worden gedeeld. Voor veel mensen is OnlyFans een lucratieve bron van inkomsten, en het lijkt erop dat Monica Geuze hier ook interesse in heeft.
In een aflevering van haar podcast zegt Monica: “Soms denk ik echt: zal ik op OnlyFans gaan? Een jaar keihard mijn kont verkopen en dan gewoon de ballen met z’n allen. Dan zie je me nergens meer hoor. Soms denk ik echt: waarom zou ik het niet doen?” Deze uitspraken hebben voor de nodige ophef gezorgd, omdat Monica hiermee openlijk hint naar het idee om een nieuwe, mogelijk controversiële, richting in te slaan met haar carrière. Ze vraagt zich hardop af waarom ze deze kans niet zou benutten, gezien de potentieel enorme inkomsten die hiermee gemoeid zijn.
Kaj Gorgels en de Potentiële Verdiensten
Kaj Gorgels, Monica’s podcast-partner, ziet de financiële voordelen van een overstap naar OnlyFans helemaal zitten. Volgens Kaj zou Monica in staat zijn om een enorm bedrag binnen te halen via het platform, mede dankzij haar grote fanbase. “Ik denk dat jij zo godsgruwelijk veel geld kan binnenharken,” zegt Kaj in de podcast. Hij wijst erop dat veel van Monica’s volgers waarschijnlijk bereid zouden zijn om te betalen voor exclusieve content, vooral gezien haar bekendheid en populariteit.
Monica heeft zelf ook al nagedacht over wat voor content ze zou kunnen aanbieden op OnlyFans. Ze vertelt in de podcast dat ze eerder een fotoshoot heeft gedaan voor het mannenblad FHM, waarbij de foto’s gratis online te zien waren. “Ik heb ook weleens een kinky shoot gedaan voor de FHM. En dan denk ik: ja, dat was allemaal maar gratis te zien. Ik kan het ook allemaal achter een betaalmuurtje gooien,” zegt ze. Hiermee suggereert Monica dat ze dezelfde soort content via OnlyFans zou kunnen aanbieden, maar dan tegen betaling.
Ethische Overwegingen
Hoewel het financiële plaatje aantrekkelijk lijkt, twijfelt Monica toch of dit de juiste stap voor haar is. Ze erkent dat er een ethische grens is die haar tegenhoudt. In de podcast zegt ze: “Het is toch die ethische grens. Dat is het dan denk ik.” Deze uitspraak laat zien dat Monica zich bewust is van de mogelijke consequenties van haar beslissing. Het idee om haar lichaam te gebruiken om geld te verdienen roept vragen op over wat wel en niet acceptabel is, zowel voor haarzelf als voor haar imago.
Monica staat bekend als een rolmodel voor veel jonge vrouwen, en haar overstap naar OnlyFans zou haar imago drastisch kunnen veranderen. Ze is zich ervan bewust dat het platform een bepaalde stigma met zich meedraagt, vooral omdat het vaak wordt geassocieerd met expliciete content. Het dilemma waar Monica mee worstelt, gaat dus niet alleen over geld, maar ook over haar persoonlijke waarden en hoe ze gezien wil worden door haar publiek.
Vergelijking met Nicol Kremers
Om Monica te helpen bij haar keuze, wordt in de podcast ook een vergelijking gemaakt met Nicol Kremers, een andere bekende Nederlander die via OnlyFans grote bedragen verdient. Kremers zou naar verluidt ongeveer 100.000 euro per maand binnenhalen via het platform. Kaj en Monica speculeren dat iemand met Monica’s populariteit en status wellicht het vijfvoudige zou kunnen verdienen. Dit betekent dat Monica theoretisch miljoenen per jaar zou kunnen verdienen door zich aan te sluiten bij OnlyFans. Deze gedachte lijkt verleidelijk, vooral omdat het haar de financiële vrijheid zou kunnen geven waar ze naar op zoek is.
Wat Brengt de Toekomst?
Monica heeft nog geen definitieve beslissing genomen over haar mogelijke overstap naar OnlyFans, maar het feit dat ze er openlijk over spreekt in haar podcast laat zien dat ze serieus over deze mogelijkheid nadenkt. Het is duidelijk dat Monica op zoek is naar manieren om haar carrière verder uit te breiden en meer financiële zekerheid te creëren. Of OnlyFans de juiste weg is, blijft echter nog maar de vraag.
Ondanks haar overwegingen blijft Monica enorm succesvol in haar huidige projecten. Haar werk als influencer, ondernemer en presentatrice biedt haar veel mogelijkheden en zorgt ervoor dat ze een stabiele bron van inkomsten heeft. Toch lijkt ze zich af te vragen of ze niet meer uit haar populariteit kan halen.
Wat Monica ook besluit, het is duidelijk dat ze niet bang is om nieuwe uitdagingen aan te gaan en haar grenzen te verleggen. Haar carrière tot nu toe laat zien dat ze altijd in staat is geweest om zichzelf opnieuw uit te vinden en succesvol te blijven, ongeacht de richting die ze kiest. Of ze nu doorgaat met haar huidige werk of besluit om een nieuw pad in te slaan, haar fans zullen haar ongetwijfeld blijven volgen.
Belangrijkste punten:
- Monica Geuze heeft miljoenen volgers op Instagram en YouTube en is een van de grootste influencers van Nederland.
- Ze overweegt om een OnlyFans-account te starten om haar inkomsten verder te verhogen en financieel onafhankelijk te worden.
- Kaj Gorgels ondersteunt het idee en denkt dat Monica miljoenen per jaar zou kunnen verdienen via het platform.
- Monica twijfelt echter vanwege ethische overwegingen, omdat ze zich afvraagt of het de juiste keuze is voor haar imago en persoonlijke waarden.
- De toekomst van Monica blijft onzeker, maar ze blijft succesvol als influencer, ondernemer en presentatrice.
Na bijna twintig jaar debat, politieke omwegen en halfslachtige compromissen lijkt Nederland opnieuw op een kruispunt te staan in een van de meest gevoelige maatschappelijke dossiers van de afgelopen decennia. Het demissionaire kabinet zet stappen richting een uitbreiding van het huidige boerkaverbod, waarmee gezichtsbedekkende kleding niet langer alleen in specifieke gebouwen verboden zou zijn, maar ook in alle openbare ruimtes.
Dat betekent: niet alleen in het openbaar vervoer, zorginstellingen, scholen en overheidsgebouwen, maar ook op straat, in winkels, op markten en andere publiek toegankelijke plekken. De aankondiging zorgt direct voor felle discussies, maar tegelijkertijd klinkt bij veel mensen ook opluchting. Het gevoel overheerst dat de politiek eindelijk een knoop wil doorhakken die al veel te lang vooruit is geschoven.
Van gedeeltelijk verbod naar één duidelijke regel
Sinds 2019 geldt in Nederland een gedeeltelijk boerkaverbod. Gezichtsbedekkende kleding is sindsdien verboden in een beperkt aantal publieke instellingen, maar in de openbare ruimte bleef het toegestaan. Die constructie was destijds bedoeld als compromis, maar heeft in de praktijk juist geleid tot onduidelijkheid.
Voor burgers is het vaak onbegrijpelijk waarom iets in een tram verboden is, maar een paar meter verderop op het perron weer wel mag. Voor handhavers is het minstens zo ingewikkeld. Zij moeten ter plekke inschatten of een locatie onder de wet valt, wat regelmatig leidt tot discussies, spanningen en terughoudend optreden.
Wat bedoeld was als nuance, werd zo door velen ervaren als een halfslachtige oplossing die niemand echt tevreden stelt.
Kabinet wil helderheid en uniformiteit
Het kabinet onderzoekt nu hoe het verbod kan worden uitgebreid naar alle openbare ruimtes, met als doel één uniforme regel te creëren. Daarbij wordt benadrukt dat dit moet gebeuren binnen de kaders van de Grondwet en internationale verdragen.
Hoewel de toon voorzichtig is, is de politieke boodschap duidelijk: het huidige systeem werkt niet. Meerdere partijen pleiten al jaren voor een heldere norm zonder uitzonderingen. Niet om te provoceren, maar om duidelijkheid te scheppen.
Het uitgangspunt dat nu centraal staat is eenvoudig: wie zich in de openbare ruimte begeeft, moet herkenbaar zijn. Ongeacht overtuiging, afkomst of reden.
Waarom zichtbaarheid zo’n kernpunt is
Zichtbaarheid speelt een fundamentele rol in het dagelijks samenleven. In een open samenleving is het normaal dat mensen elkaar kunnen zien, aanspreken en herkennen. Dat vormt de basis voor vertrouwen, veiligheid en sociale interactie.
Wanneer iemand volledig onherkenbaar is, verandert die dynamiek. Cameratoezicht verliest effect, communicatie wordt lastiger en het gevoel van veiligheid kan afnemen. Dit speelt niet alleen bij toezicht, maar ook bij hulpverlening en noodsituaties.
In een tijd waarin maatschappelijke spanningen en polarisatie toenemen, zien veel mensen zichtbaarheid als een minimale voorwaarde voor wederzijds respect.
Vrijheid versus sociale druk
Tegenstanders van een volledig verbod wijzen op individuele vrijheid en religieuze expressie. Dat argument is belangrijk en raakt aan fundamentele rechten. Tegelijkertijd roept het ook vragen op.
Hoe vrij is een keuze wanneer die onder sociale, culturele of religieuze druk wordt gemaakt? Uit verhalen van vrouwen die afstand namen van gezichtsbedekkende kleding blijkt regelmatig dat zij zich beperkt of gecontroleerd voelden.
Voorstanders van een verbod stellen daarom dat vrijheid niet alleen gaat over mogen, maar ook over bescherming tegen dwang. In die redenering is het stellen van grenzen juist een manier om autonomie te versterken.
Internationale voorbeelden als referentie
Nederland staat niet alleen in deze discussie. Verschillende Europese landen, waaronder Frankrijk, België, Denemarken, Oostenrijk en Zwitserland, voerden al eerder een algemeen verbod op gezichtsbedekkende kleding in de openbare ruimte in.
In al deze landen werd dezelfde afweging gemaakt tussen individuele rechten en maatschappelijke belangen zoals veiligheid, gelijkwaardigheid en openheid. De wetten hielden stand bij juridische toetsing, wat ook in Nederland meeweegt bij de huidige overwegingen.
Veiligheid en gelijkheid voor de wet
Een belangrijk punt in het debat is dat een uitgebreid verbod niet exclusief religieus is. Het zou ook gelden voor andere vormen van gezichtsbedekking, zoals maskers en bivakmutsen.
Het uitgangspunt is gelijkheid voor de wet: geen uitzonderingen op basis van overtuiging. Dat maakt beleid eenvoudiger, eerlijker en beter handhaafbaar. Voor toezichthouders en hulpdiensten betekent het duidelijkheid, voor burgers voorspelbaarheid.
Vrijheid heeft grenzen in de publieke ruimte
Vrijheid is een kernwaarde in Nederland, maar geen absolute. In de publieke ruimte gelden regels die het samenleven mogelijk maken. Geluidsnormen, verkeersregels en identificatieplicht zijn daar voorbeelden van.
Volledige anonimiteit past voor veel mensen niet binnen dat kader. Elkaar kunnen zien en herkennen wordt gezien als een minimale voorwaarde voor wederzijds vertrouwen.
Het debat over gezichtsbedekkende kleding gaat daarmee niet alleen over religie of kleding, maar over de vraag hoe een open samenleving eruitziet.
Eindelijk een besluit na jaren debat
Het boerkadebat loopt al sinds het midden van de jaren 2000. In die tijd passeerden talloze commissies, wetsvoorstellen en compromissen de revue. Toch bleef de maatschappelijke spanning bestaan.
De huidige stap van het kabinet wordt door voorstanders gezien als een poging om eindelijk duidelijkheid te scheppen. Niet langer eindeloos uitstellen, maar een norm formuleren die voor iedereen geldt.
Dat zal ongetwijfeld leiden tot stevige reacties, maar juist dat hoort bij een democratie die moeilijke keuzes niet blijft vermijden.
Een signaal over Nederlandse kernwaarden
Voorstanders zien de uitbreiding van het verbod als een bevestiging van kernwaarden als openheid, gelijkwaardigheid en veiligheid. Niet als een aanval op geloof, maar als een afbakening van wat thuishoort in de publieke ruimte.
Door duidelijke grenzen te stellen, blijft samenleven mogelijk. Een samenleving zonder regels is immers geen vrije samenleving, maar een onduidelijke.
Conclusie: duidelijkheid boven onzekerheid
Met deze stap lijkt Nederland afscheid te nemen van halfslachtig beleid. Of het volledige boerkaverbod er daadwerkelijk komt, hangt af van juridische toetsing en politieke steun, maar één ding is duidelijk: de tijd van wegkijken en uitstellen lijkt voorbij.
Voor veel mensen voelt deze ontwikkeling niet als een beperking van vrijheid, maar juist als bescherming ervan. De komende periode zal uitwijzen of Nederland kiest voor één heldere regel in de openbare ruimte – en daarmee voor duidelijkheid boven voortdurende onzekerheid.