Algemeen
Mensen snappen dus niet hoe Gordon kan daten met deze bekende vijftiger
Gordon, die al jarenlang bekendstaat om zijn moeizame liefdesleven, lijkt eindelijk weer geluk te hebben gevonden in de liefde. In een recente podcast met Robbert Rodenburg en Daan Hoogervorst hint de entertainer naar een nieuwe romance, maar hij houdt de details nog grotendeels geheim. Hoewel hij niet te veel wil onthullen, vertelt Gordon wel dat deze nieuwe liefde anders is dan zijn vorige relaties.
Gordon’s Nieuwe Liefde
Tijdens de podcast laat Gordon weten dat het momenteel goed gaat in de liefde. Zijn nieuwe partner woont niet in Nederland en, in tegenstelling tot zijn eerdere relaties, is hij ouder. Robbert en Daan proberen meer te weten te komen over de mysterieuze man, maar Gordon blijft terughoudend. “Dat ga ik niet vertellen, want dan staat het in alle bladen,” zegt hij lachend. Toch kan hij het niet laten om een tipje van de sluier op te lichten: “Ik heb iemand met wie ik heel leuk aan het appen ben.”
‘Je Gaat Schrikken, Maar Deze is Vijftig’
Gordon heeft in het verleden vaak relaties gehad met jongere mannen. Daarom verbaast hij Robbert en Daan wanneer hij vertelt dat zijn nieuwe partner vijftig jaar oud is. “Je gaat schrikken, maar deze is vijftig,” deelt hij. Robbert reageert verbaasd en vraagt zich af of alles goed gaat met Gordon. De zanger legt uit dat, hoewel zijn nieuwe liefde ouder is dan zijn vorige vriendjes, hij zich erg aangetrokken voelt tot de man. “Als je hem ziet, dan denk je: die wil ik ook,” voegt hij eraan toe.
Van Jetset-Leven naar Terughoudender Bestaan
Gordon heeft in het verleden bekendgestaan om zijn flamboyante jetset-leven. Op het hoogtepunt van zijn carrière bij Talpa verdiende hij naar verluidt zo’n 1,6 miljoen euro per jaar. Dat luxueuze leven lijkt nu echter grotendeels achter hem te liggen. In de afgelopen jaren zou Gordon veel van zijn vermogen hebben uitgegeven tijdens zijn verblijf in Dubai, en nu hij geen groot contract meer heeft bij Talpa, is zijn inkomen aanzienlijk gedaald.
Moeilijke Terugkeer
Volgens een onderzoek van weekblad Party is Gordon nu teruggekeerd naar een eenvoudiger bestaan in Nederland, en dat vraagt om aanpassingen. Het blad schrijft: “Terug in de polderglamour moet Gordon zelf op pad voor nieuwe stofzuigerzakken, die hij in een oranje doos in zijn hand houdt.” Ook heeft hij zorgen over zijn horecazaak, waar hij momenteel moeite heeft om goed personeel te vinden, een probleem dat veel ondernemers in de horeca ervaren.
Hoewel hij misschien niet meer het jetsetleven leidt dat hij vroeger had, lijkt Gordon zich te focussen op zijn werk en zijn persoonlijke leven. “Dit is even geen jetsetleven,” concludeert Party, “dit is keihard werken om weer boven water te komen in een wereldje dat Gordon het liefst lijkt te zien verzuipen.”
Toekomstperspectief
Ondanks de tegenslagen blijft Gordon positief en vecht hij zich een weg terug naar stabiliteit, zowel in zijn carrière als in de liefde. Zijn nieuwe romance lijkt hem daarbij een nieuwe bron van vreugde en kracht te geven. Of deze relatie voor de lange termijn is, moet nog blijken, maar het lijkt erop dat Gordon eindelijk weer iemand heeft gevonden met wie hij een diepere connectie voelt.
Zijn recente stappen terug naar een eenvoudiger leven en de uitdagingen van zijn horecabedrijf tonen aan dat hij vastberaden is om zichzelf opnieuw uit te vinden.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.