Algemeen
Marc de Hond en Bibian Mentel krijgen straatnamen: ‘Hier komen ze!’
Bibian Mentel en Marc de Hond worden op een bijzondere manier vereeuwigd in de nieuwe woonwijk Zuilense Vecht, gelegen op de grens van Utrecht en Maarssen-dorp. In deze wijk zijn meerdere straten vernoemd naar personen die een belangrijke rol hebben gespeeld in de sportwereld, waaronder Bibian Mentel en Marc de Hond. Deze eer is een erkenning voor hun grote bijdragen aan de sport en de samenleving.
Eervolle Straatnamen voor Sporthelden
Naast de Bibian Mentelstraat en Marc de Hondstraat, krijgen ook andere prominente namen hun eigen straat in de buurt van het nieuwe sportpark in de wijk. Zo zullen er ook straten vernoemd worden naar John Blankenstein, Wil Merkies en Gerard Vianen. Deze personen hebben zich op verschillende manieren ingezet om sport toegankelijk te maken voor iedereen en hebben letterlijk en figuurlijk de weg vrijgemaakt voor inclusiviteit binnen de sport.
De keuze voor het vernoemen van de straten naar deze vijf sporthelden is gemaakt in overleg met hun nabestaanden, die allen hebben ingestemd met deze eerbetuiging. Voor de gemeente Stichtse Vecht is het belangrijk om de inspanningen van deze personen te blijven herinneren, zodat hun bijdragen aan de samenleving niet worden vergeten.
Bibian Mentel: Inspiratie voor Velen
Bibian Mentel, die zelf ook een sportgebouw naar zich vernoemd heeft gekregen, was een groot voorbeeld voor velen. Als Paralympisch snowboardkampioen heeft ze niet alleen in de sportwereld, maar ook daarbuiten mensen geïnspireerd met haar doorzettingsvermogen en positieve instelling. Ondanks haar strijd tegen k@nker, wist Bibian keer op keer terug te komen en op het hoogste niveau te presteren. Haar nalatenschap gaat veel verder dan alleen haar sportprestaties; ze was ook een voorvechter voor inclusiviteit en toegankelijkheid in de sport.
Marc de Hond: Een Vechtj@s
Marc de Hond, die in 2020 0verleed aan de gevolgen van k@nker, was eveneens een inspirerende figuur. Na een dwarslaesie te hebben opgelopen, wist hij zich opnieuw uit te vinden en werd hij rolstoelbasketballer, schrijver en theatermaker. Zijn positieve houding en onverwoestbare wilskracht maakten hem tot een voorbeeld voor velen. Marc sprak openlijk over zijn strijd tegen zijn ziekte en zijn kijk op het leven, waarbij hij anderen wist te motiveren om altijd het beste uit zichzelf te halen, ongeacht de omstandigheden.
Andere Sporthelden
Naast Bibian en Marc, worden ook John Blankenstein, Wil Merkies en Gerard Vianen geëerd met een straatnaam. John Blankenstein was een van de eerste openlijk homoseksuele scheidsrechters in het Nederlandse voetbal en streed voor gelijke rechten binnen de sportwereld. Wil Merkies en Gerard Vianen hebben zich ook op bijzondere wijze ingezet voor de sport en hun namen blijven voortleven in de nieuwe straten van Zuilense Vecht.
Met deze straatnamen worden Bibian Mentel, Marc de Hond en de andere sportpioniers op een passende manier herinnerd. Hun inzet, veerkracht en toewijding aan de sport blijven een inspiratie voor toekomstige generaties.
Heftige beschuldiging van Antine Algra aan adres van Monique Hansler: “Het ging veel verder dan mensen denken”
De realityserie De Hanslers: Van de Piste naar de Playa houdt de gemoederen al weken flink bezig. Wat voor de ene kijker vermakelijke televisie is, roept bij anderen vooral ongemak op. Met name de dominante aanwezigheid van Monique Hansler in het leven van haar zoon Mike zorgt voor felle discussies op sociale media. Nu doet Antine Algra, de ex-partner van Mike Hansler, een opmerkelijke en ingrijpende beschuldiging. Volgens haar bleef het gedrag van Monique niet beperkt tot woorden alleen.
Antine, die Mike leerde kennen tijdens Winter Vol Liefde, vertelt in een interview dat wat kijkers nu op televisie zien, voor haar pijnlijk herkenbaar is. “Het is confronterend om die fragmenten voorbij te zien komen,” zegt ze. “Voor mij is het geen verrassing. Wat nu wordt uitgezonden, heb ik zelf ook meegemaakt.”
“Ik kijk de serie niet, maar ontkom er niet aan”
Hoewel Antine benadrukt dat ze de realityserie niet actief volgt, komt ze er nauwelijks omheen. Fragmenten circuleren volop online en zorgen steeds opnieuw voor reacties. “Ik kijk de afleveringen niet bewust,” legt ze uit. “Maar de fragmentjes zie je overal. Op social media, in nieuwsartikelen, via anderen. Dan herken je patronen.”
Volgens Antine speelde veel van wat nu wordt uitgezonden zich destijds af buiten het zicht van camera’s. “Bij Mike en mij gebeurde dit in onze vrije tijd, niet tijdens opnames. Daardoor is er nooit een compleet beeld van geweest,” vertelt ze. “Maar het gedrag dat mensen nu zien, dat is niet nieuw.”
Escalatie achter gesloten deuren
Wat Antine vervolgens beschrijft, gaat verder dan wat tot nu toe in de media is verschenen. Ze stelt dat de spanningen op een bepaald moment volledig escaleerden. Aanleiding zou een bezoek van Mike aan Friesland zijn geweest, waar Antine haar leven had opgebouwd.
“Toen Mike naar Friesland wilde komen om mijn leefomgeving te zien, sloeg de sfeer volledig om,” vertelt ze. “Monique was woedend.” Volgens Antine liep dat uit op een incident dat diepe indruk op haar maakte. “Ze gooide een vaas naar mijn hoofd,” zegt ze. “En schreeuwde dat Mike moest kiezen tussen haar en mij.”
Antine spreekt zichtbaar geëmotioneerd over dat moment. “Dat zijn dingen die je niet zomaar vergeet. Het ging zó ver. Het was geen meningsverschil meer, maar pure escalatie.”
Loyaliteit onder druk
Volgens Antine staat Mike al jaren onder grote emotionele druk. “Zij houdt hem krampachtig vast,” zegt ze over Monique. “Het is alsof er geen ruimte is voor een volwassen relatie naast haar.” In haar ogen wordt haar ex-partner gedwongen voortdurend te laveren tussen zijn eigen leven en de verwachtingen van zijn moeder.
“Het ging niet alleen om mij,” benadrukt ze. “Het ging om controle. Om invloed. Om niet loslaten.” Antine zegt dat ze meerdere keren heeft geprobeerd het gesprek aan te gaan, maar dat dit zelden tot rust leidde. “Alles draaide om loyaliteit. Wie staat op één?”
“Dit vraagt om hulp”
Antine is voorzichtig met haar woorden, maar spreekt wel haar zorgen uit. Ze gelooft dat er onderliggend meer speelt. “Ik denk dat Monique hulp nodig heeft,” zegt ze. “Al weet ik niet of ze daar voor openstaat.”
Volgens Antine leeft Monique sterk in haar eigen overtuigingen. “Ze heeft haar eigen wereld gecreëerd, met haar eigen waarheden. Ik weet niet of een specialist daar nog doorheen komt.” Daarbij verwijst Antine naar verhalen die Monique zelf eerder zou hebben gedeeld over haar jeugd.
“Ze heeft verteld dat haar eigen moeder worstelde met borderline en dat haar vader vaak afwezig was,” legt Antine uit. “Dat betekent dat ze waarschijnlijk geen veilige hechting heeft gekend. En dat zie je terug: ze houdt haar gezin krampachtig vast.”
Publieke discussie, privégevolgen
De uitspraken van Antine zorgen voor veel reacties. Waar sommige kijkers haar verhaal zien als bevestiging van wat zij al langer vermoeden, wijzen anderen op het belang van voorzichtigheid. Het gaat om ernstige beschuldigingen, gebaseerd op persoonlijke ervaringen, zonder dat betrokkenen publiekelijk hebben gereageerd.
Antine begrijpt die terughoudendheid. “Ik weet dat dit gevoelig ligt,” zegt ze. “Maar ik deel dit niet om iemand zwart te maken. Ik deel dit omdat mensen nu oordelen op basis van televisiebeelden, terwijl er veel meer speelt achter de schermen.”
Ze benadrukt dat ze haar verhaal lange tijd voor zich heeft gehouden. “Ik heb hier niet eerder over gesproken, omdat ik rust wilde. Maar nu dit opnieuw naar boven komt, voel ik dat ik eerlijk moet zijn.”
Impact die blijft
De periode met Mike en zijn familie heeft volgens Antine diepe sporen nagelaten. “Het heeft me lang gekost om weer vertrouwen te krijgen,” vertelt ze. “Je gaat aan jezelf twijfelen. Je vraagt je af of jij degene bent die het verkeerd ziet.”
Toch kijkt ze nu met meer afstand terug. “Ik sta sterker dan toen,” zegt ze. “En ik hoop vooral dat Mike ooit de ruimte krijgt om zijn eigen leven te leiden, zonder angst of druk.”
Geen oordeel, wel erkenning
Antine sluit af met een duidelijke boodschap: ze vraagt geen veroordeling, maar begrip. “Dit is geen zwart-witverhaal,” zegt ze. “Het is complex, pijnlijk en menselijk.” Ze hoopt dat kijkers zich dat realiseren wanneer ze naar de serie kijken.
“Wat op televisie verschijnt, is maar een deel van het verhaal,” besluit ze. “En soms is het deel dat je níét ziet, het zwaarst om te dragen.”