Algemeen
K3-Marthe zwanger van haar echtgenoot: ´Eerder dit jaar ging hij nog vreemd!´
Vandaag kondigde Studio 100 groot nieuws aan: Marthe de Pillecyn, een van de bekende zangeressen van K3, is zwanger van haar eerste kindje. Het nieuws komt onverwacht, zeker na de eerdere geruchten die dit jaar de ronde deden. Samen met haar man, Sinerjey Meyfroodt, verwacht ze begin volgend jaar hun eerste kind. Dit nieuws zorgt voor veel ophef, gezien de gebeurtenissen die eerder dit jaar tussen het stel speelden.
Verrassende Wending
De 28-jarige Marthe, bekend van K3, staat nu voor een spannende periode in haar leven. Dat ze zwanger is, is een verrassing voor velen, vooral gezien de roerige tijd die zij en haar man Sinerjey Meyfroodt eerder dit jaar hebben doorgemaakt.
Studio 100 deelde dat Marthe begin volgend jaar is uitgerekend, wat betekent dat ze in de komende maanden al moeder zal worden. Dit markeert een nieuw hoofdstuk voor de zangeres, ondanks de problemen die eerder naar buiten kwamen over haar relatie.
Huwelijk in het Geheim
Marthe trouwde in 2022 met haar man Sinerjey, maar hun huwelijk kwam niet zonder problemen. Het stel hield hun bruiloft geheim voor de buitenwereld, maar niet lang daarna dook er negatief nieuws op over hun relatie. Het leek er namelijk op dat Sinerjey Meyfroodt niet helemaal trouw was aan zijn kersverse bruid.
Het juicekanaal Juicechannel meldde in februari van dit jaar dat Sinerjey flirtende berichten stuurde naar andere vrouwen via sociale media.
Vreemdgaan en Flirtende Berichten
In oktober 2023 kwam er naar buiten dat Sinerjey contact zocht met andere vrouwen via Instagram. Volgens Juicechannel ging hij zo ver dat hij zelfs foto’s van zichzelf stuurde terwijl hij op de wc zat.
De berichten lieten weinig aan de verbeelding over, en het leek erop dat hij graag een afspraak wilde maken met een andere vrouw, ondanks zijn huwelijk met Marthe. Dit nieuws zorgde voor veel ophef en twijfels over de toekomst van hun relatie.
Relatieproblemen
Toen de geruchten naar buiten kwamen, leek het erop dat Marthe en Sinerjey in een serieuze crisis verkeerden. Sinerjey verwijderde bijna alle foto’s van hem en Marthe van zijn Instagram-account, wat de indruk wekte dat er sprake was van een breuk tussen de twee. Slechts één foto bleef staan, wat de geruchten alleen maar aanwakkerde dat hun huwelijk misschien op de klippen was gelopen. De situatie zag er destijds niet goed uit voor het koppel.
Nieuwe Start?
Ondanks alle problemen die het stel dit jaar heeft ervaren, lijkt het erop dat ze hun ruzies hebben bijgelegd. Het feit dat Marthe nu in verwachting is, suggereert dat ze besloten hebben om samen verder te gaan en een gezin te stichten. Hoewel het vreemdgaan nog steeds boven hun huwelijk hangt, hebben ze toch de keuze gemaakt om door te gaan en een kind op de wereld te zetten.
Marthe’s Keuze
Veel mensen vragen zich af of Marthe haar man heeft vergeven of dat ze simpelweg de problemen naast zich neer heeft gelegd. Het lijkt erop dat ze Sinerjey’s woorden heeft geloofd en besloten heeft door te gaan met hun relatie.
Ondanks de geruchten en de bewijsstukken die naar buiten kwamen, koos Marthe ervoor om vertrouwen in haar man te stellen. Of dit een verstandige keuze is, zal de tijd leren.
Toekomst voor het Koppel
Nu Marthe zwanger is, zullen alle ogen op haar en Sinerjey gericht zijn. Of hun relatie stand zal houden, blijft de vraag. Het stel lijkt zich te hebben verzoend en kijkt nu uit naar de geboorte van hun eerste kind. Fans van K3 en volgers van het stel zullen met spanning afwachten hoe hun relatie zich verder ontwikkelt en hoe zij de uitdagingen van het ouderschap zullen aanpakken.
Jan Versteegh deelt indrukwekkende en emotionele dag: afscheid van zijn geliefde peettante Jannie
Presentator Jan Versteegh heeft een buitengewoon zware en indrukwekkende dag achter de rug. In een openhartige column voor LINDA.nl beschrijft hij hoe hij deze week afscheid nam van zijn peettante Jannie, een vrouw die misschien niet via bloedverwantschap aan hem verbonden was, maar die voor hem een belangrijke en warme rol speelde. De uitvaart vond plaats op woensdag en raakte hem dieper dan hij vooraf had verwacht. “Nu huilde ik ook omdat ik zélf verdrietig was,” schrijft Jan. Zijn woorden geven een eerlijk inkijkje in hoe liefde, herinneringen en verdriet op zo’n dag samenkomen.
Een peettante met impact: meer dan een familierol
Jan vertelt in zijn column dat Jannie niet zijn tante was “omdat het zo op de stamboom stond”, maar omdat ze één van de beste vriendinnen was van zijn moeder. Het soort vriendin dat voelt als familie: aanwezig bij belangrijke momenten, steunend op de achtergrond, nooit klagend en altijd met een lach.
Hij omschrijft haar als een klein en rank persoon, maar wél iemand met een enorme innerlijke kracht en warmte. Jannie was iemand die anderen zag, die attent was, en die van kleine gebaren een groot verschil wist te maken. “Geen verjaardag ging voorbij zonder dat ze even langskwam,” herinnert Jan zich. “En dat zegt echt wel wat, want ik ben op oudejaarsdag jarig. Toch wist ze altijd even binnen te wippen, al was het maar voor een knuffel, een kaartje of een aardige opmerking.”
Dit soort gebaren blijven hangen, zeker na een afscheid. En precies dat maakt haar verlies zo voelbaar: ze liet sporen achter in de levens van mensen die haar liefhadden.
Een emotionele speech die binnenkomt
Tijdens de dienst luisterde Jan naar de woorden van Jannies kinderen. Zij vertelden openlijk over de vrouw die voor hen een moeder was, maar voor velen méér dan dat: een sociaal, warm, empathisch en opmerkelijk mens die anderen altijd voorop zette.
Terwijl Jan daar zat, merkte hij hoe de woorden hem harder raakten dan verwacht. Niet alleen omdat hij afscheid nam van iemand die hem dierbaar was, maar ook omdat die speeches hem confronteerden met de onvermijdelijke realiteit van tijd, verlies en het ouder worden van geliefden.
“Ik pakte de hand van mijn moeder en kneep er zacht in,” schrijft hij. Het was een reflex die voortkwam uit liefde én angst — angst voor een toekomst waarin ook hij ooit afscheid zal moeten nemen van de mensen die hem grootbrachten en steunden.
“Het leven is niet altijd
eerlijk,” vervolgt hij. “Maar de dood is keihard.”
Die zin vormt de kern van zijn gedachten: we weten dat afscheid bij
het leven hoort, maar het blijft elke keer opnieuw een onwezenlijke
confrontatie met hoe eindig alles is.
De gedachten die komen wanneer je in een kerk zit
Jan beschrijft hoe een uitvaart niet alleen draait om degene die gemist zal worden, maar ook om reflectie. De stilte van een kerk, de muziek, de verhalen — ze brengen herinneringen boven en zetten je aan het denken over alles wat al gebeurd is, maar ook over wat nog komt.
Hij vroeg zich af hoe hij ooit in woorden zou kunnen vatten wie zijn eigen moeder is, mocht hij in de toekomst in een soortgelijke situatie terechtkomen. “Wat zou ik moeten zeggen? Hoe zou ik haar leven kunnen samenvatten? Waar begin je? Waar eindig je?” Het zijn vragen die veel mensen herkennen op momenten van verlies. Je beseft dat woorden soms tekortschieten om een heel leven te omschrijven.
Die gedachtegang maakte de dag voor Jan extra intens. Hij was verdrietig om Jannie, maar ook bang — bang om nog meer te verliezen in de toekomst. Het is dat dubbele gevoel dat veel lezers zal raken.
Een dag vol verdriet, liefde, herinneringen en verbinding
Hoewel het een verdrietige dag was, merkte Jan ook hoeveel verbondenheid een afscheid kan brengen. Mensen die elkaar lang niet hebben gezien, vinden elkaar weer in herinneringen en verhalen. Het delen van anekdotes, blikken van herkenning, kleine aanrakingen: ze vormen een soort stille troost.
Voor Jan werd het bovendien een moment om stil te staan bij wie hij is, wie hem gevormd heeft en hoeveel invloed mensen zoals Jannie daarop hebben gehad. Ze was iemand die liefde gaf zonder iets terug te verwachten. Iemand die aanwezig was zonder op te vallen. Precies dat soort mensen missen we vaak het meest wanneer ze er niet meer zijn.
Het ironische en bijna filmische einde van een zware dag
Na de plechtigheid en de nazit liep Jan richting de auto. Zijn hoofd zat vol gedachten en emoties, tot de werkelijkheid zich ineens op heel alledaagse wijze meldde: hij stapte in hondenpoep. Een klein, irritant en onverwacht moment dat totaal niet paste bij de zwaarte van de dag.
Maar juist dat onverwachte luchtige element zorgde voor een soort emotionele ontlading. Het was zó menselijk en zó herkenbaar dat Jan er later om kon lachen. Het leven gaat door, zelfs op dagen waarop je hart zwaar is.
Soms is het net alsof het universum even fluistert: hoe verdrietig de dag ook is, je staat met beide benen op de grond — letterlijk.
Een column die raakt door zijn eerlijkheid
De kracht van Jan Versteegh ligt vaker in zijn openheid, maar deze column voelt extra oprecht en kwetsbaar. Hij beschrijft niet alleen zijn verdriet, maar ook zijn angst, zijn reflectie, zijn liefde voor zijn moeder, en zijn herinneringen aan Jannie. Het is een eerbetoon aan haar, maar ook een ode aan familie, vriendschap en de manier waarop de mensen om ons heen ons vormen.
Zijn verhaal laat zien hoe verlies niet alleen draait om degene die we moeten missen, maar ook om wat het bij ons vanbinnen losmaakt. Het dwingt ons na te denken over tijd, liefde, dankbaarheid en de essentie van het leven.
En misschien is dat precies waarom zijn woorden zo veel mensen zullen raken: ze zijn niet alleen persoonlijk, maar ook universeel.
Conclusie: een dag die Jan niet snel zal vergeten
De dag van Jannies uitvaart werd voor Jan een moment van intens verdriet, maar ook van liefdevolle herinnering en diepe reflectie. Haar 0verlijden bracht emoties naar boven die verder gingen dan het afscheid alleen — het confronteerde hem met de kwetsbaarheid van het leven en de waarde van de mensen die we liefhebben.
Dat hij daarna in hondenpoep stapte, maakt het verhaal tragikomisch, bijna symbolisch: zelfs op de zwaarste dagen blijft het leven je verrassen.