Algemeen
Jurk Alexia maakt veel los en kijkers zijn het allemaal met elkaar eens
Vandaag was het weer tijd voor een van de meest traditionele en symbolisch beladen dagen van het jaar: Prinsjesdag. Op deze derde dinsdag van september opent de Koning het parlementaire jaar met de Troonrede, waarin hij de plannen van de regering voor het komende jaar presenteert. Maar naast politieke inhoud draait Prinsjesdag ook om de pracht en praal van de koninklijke familie en de opvallende hoeden en kledingkeuzes van politici. Dit jaar was daar geen uitzondering op. Prinses Amalia en Alexia schitterden, terwijl politici zoals Caroline van der Plas en Sarah Dobbe hun kleding gebruikten om krachtige statements te maken.
Prinsjesdag en de Symboliek van Kleding
Prinsjesdag is een dag vol tradities, en een daarvan is de nadruk op de kleding die wordt gedragen door zowel de koninklijke familie als de aanwezige politici. Hoewel het publiek vaak vooral gefocust is op de politieke inhoud van de dag, wordt er ook veel aandacht besteed aan de mode. Hoedjes en bijzondere outfits zijn inmiddels een onmisbaar onderdeel geworden van deze dag, en dit jaar zorgde dat opnieuw voor een feestelijke en opvallende sfeer.
Een van de politici die dit jaar de aandacht trok, was Caroline van der Plas van de BoerBurgerBeweging (BBB). Ze verscheen met een hoed versierd met een visnet, een subtiel maar krachtig statement. Hoewel het visnet door veel mensen misschien niet direct werd opgemerkt, had Caroline zorgvuldig nagedacht over haar outfitkeuze. Het visnet symboliseerde haar steun voor de Nederlandse visserijsector, die al jaren kampt met uitdagingen. Daarnaast wilde ze hiermee ook eer betonen aan de vissers die op zee zijn gebleven en hun dierbaren die hen nooit meer hebben teruggezien.
Deze bewuste keuze om de aandacht te vestigen op de problemen in de visserijsector was typerend voor hoe politici op Prinsjesdag vaak gebruikmaken van hun kleding om maatschappelijke kwesties onder de aandacht te brengen. Caroline van der Plas, die bekend staat om haar nuchtere en directe stijl, wist met haar outfit een belangrijke boodschap over te brengen zonder daarbij de spotlights te veel op zichzelf te richten.
Sarah Dobbe en haar Statement voor de Gehandicaptenzorg
Een andere politica die gebruikmaakte van haar kleding om een krachtig statement te maken, was Sarah Dobbe van de Socialistische Partij (SP). Ze droeg een hoedje dat was gemaakt door mensen met een handicap, als teken van solidariteit en aandacht voor de bezuinigingen in de gehandicaptenzorg. Dobbe’s keuze benadrukte een probleem dat al lange tijd speelt in Nederland: de onderfinanciering van de zorg voor mensen met een beperking.
De hoed van Sarah Dobbe was niet zomaar een modeaccessoire; het was een symbool van de strijd die veel mensen met een handicap dagelijks voeren. Door dit op Prinsjesdag onder de aandacht te brengen, liet ze zien hoe mode kan worden gebruikt om serieuze politieke en sociale problemen te adresseren. Prinsjesdag blijft daarmee niet alleen een politieke gebeurtenis, maar ook een platform waar maatschappelijke kwesties op een creatieve manier naar voren kunnen worden gebracht.
Prinses Amalia en Alexia: Hoedloos, maar Stralend
Hoewel de politici volop in de hoedjes paradeerden, waren het toch de koninklijke prinsessen Amalia en Alexia die de show stalen. Dit jaar kozen de prinsessen ervoor om zonder hoed te verschijnen, wat een stijlbreuk was met de gebruikelijke etiquette op Prinsjesdag. Desondanks waren de reacties op hun verschijning overweldigend positief.
Prinses Amalia, de toekomstige troonopvolgster, droeg een prachtige donkergroene japon die bij veel mensen in de smaak viel. Op sociale media, en met name op X (voorheen Twitter), stroomden de complimenten binnen. Haar kledingkeuze werd geprezen als stijlvol en gepast voor de gelegenheid. Amalia’s voorkomen straalde elegantie en zelfvertrouwen uit, wat haar nog meer deed opvallen als de toekomstige koningin van Nederland.
Eén reactie op X viel echter op door zijn informele toon: “Met respect, maar Amalia is een lekker wijf aan het worden. Ze ziet er geweldig uit vandaag,” schreef een gebruiker. Hoewel deze opmerking met de nodige humor was geplaatst, liet het zien hoezeer het publiek gefascineerd is door de groeiende volwassenheid en charme van de kroonprinses.
Alexia’s Verbluffende Verschijning in Rood
Hoewel Amalia veel aandacht kreeg, was het haar jongere zus, prinses Alexia, die volgens velen de echte blikvanger van de dag was. Gekleed in een opvallende felrode outfit, wist Alexia wederom de voorpagina’s te halen. Het contrast van haar vurige rode jurk met de formele sfeer van de dag zorgde voor veel positieve reacties. Termen als ‘oogverblindend’, ‘geweldig’ en ‘prachtig’ werden veelvuldig gebruikt om haar verschijning te beschrijven.
Alexia, die bekend staat om haar gedurfde modekeuzes, lijkt steeds meer haar eigen stijl te ontwikkelen, los van de formele verwachtingen die vaak bij haar positie horen. Haar keuze voor rood viel op als een sterke en zelfverzekerde kleur, wat perfect paste bij de uitstraling van de jonge prinses.
Daarnaast was er nog een verborgen boodschap in Alexia’s kledingkeuze. Karlijn Bernoster, een bekende mode-expert, suggereerde dat de kleur rood symbool stond voor kracht en vastberadenheid, iets wat Alexia duidelijk uitstraalde. Het was een subtiele hint naar haar groeiende volwassenheid en de steeds grotere rol die ze in de toekomst zal spelen binnen de koninklijke familie.
Prinsjesdag 2024: Meer dan Mode Alleen
Hoewel Prinsjesdag traditiegetrouw in het teken staat van politieke plannen en de toekomst van Nederland, speelt mode een onmisbare rol in de symboliek van de dag. Zowel de koninklijke familie als de politici die aanwezig zijn, gebruiken hun kleding om statements te maken en hun persoonlijke of politieke overtuigingen uit te dragen.
Dit jaar waren het vooral Caroline van der Plas en Sarah Dobbe die met hun outfits maatschappelijke kwesties aan de orde stelden. De hoed van Van der Plas stond symbool voor de steun aan de Nederlandse visserij, terwijl Dobbe’s hoedje aandacht vroeg voor de zorg voor mensen met een handicap. Het gebruik van mode om politieke boodschappen te communiceren, heeft Prinsjesdag dit jaar een extra laag van betekenis gegeven.
Ondertussen zorgden Amalia en Alexia voor een vleugje koninklijke glamour. Hun kledingkeuzes, hoewel hoedloos, straalden elegantie en zelfverzekerdheid uit. Het publiek prees hun verschijningen, en vooral Alexia’s gedurfde keuze voor rood wist veel aandacht te trekken. Prinsjesdag 2024 was niet alleen een viering van politieke tradities, maar ook een podium voor persoonlijke expressie en maatschappelijke betrokkenheid.
Conclusie
Prinsjesdag blijft een dag van politieke inhoud en prachtige verschijningen. Dit jaar wisten zowel politici als de koninklijke familie het publiek te boeien met hun kledingkeuzes. Caroline van der Plas en Sarah Dobbe gebruikten hun outfits om aandacht te vragen voor belangrijke kwesties, terwijl Amalia en Alexia straalden in hun stijlvolle jurken. De hoeden en mode van Prinsjesdag blijven daarmee meer dan alleen een vorm van versiering; ze vertellen verhalen, dragen boodschappen uit, en voegen een unieke dimensie toe aan een van de belangrijkste dagen van het jaar.
Key Points:
- Caroline van der Plas gebruikte haar hoed om steun te betuigen aan de Nederlandse visserij.
- Sarah Dobbe droeg een hoed gemaakt door mensen met een handicap, als protest tegen bezuinigingen in de zorg.
- Prinses Amalia schitterde in een donkergroene jurk, zonder hoed, en kreeg veel positieve reacties.
- Prinses Alexia was de blikvanger van de dag met haar felrode outfit en zelfverzekerde uitstraling.
- Prinsjesdag 2024 benadrukte hoe mode gebruikt kan worden voor zowel politieke statements als persoonlijke expressie.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.