Algemeen
Iris uit B&B Vol Liefde zwaar onder vuur: ‘Ze heeft lak aan RTL’
Of ze nu in Griekenland zit of niet, B&B Vol Liefde-kandidaat Iris houdt haar ‘Yamas’-gewoonte vrolijk in stand, zelfs in Nederland. Vorige week werd ze gespot met deelnemer Jan, wat de nodige wenkbrauwen doet fronsen. Volgens Robin Heerkens en Elsemieke Wormhoudt van de Veronica Superguide-podcast B&B Vol Liefde 2024: De Nabeschouwing, is RTL hier waarschijnlijk niet blij mee. Het netwerk staat erom bekend dat het kandidaten liever niet samen in het openbaar ziet voordat alle afleveringen, inclusief de reünie, zijn uitgezonden. Dit leidt namelijk al snel tot spoilers, iets waar fans en het netwerk niet op zitten te wachten.
Iris en Jan Samen in Nederland
In de nieuwste aflevering van de podcast B&B Vol Liefde 2024: De Nabeschouwing vertelt Robin dat Iris en Jan onlangs in Nederland zijn gespot, een week voordat de opnames van de reünie plaatsvonden. Het duo werd gezien in een platenzaak en op een terras in Scheveningen. Het vriendschappelijke contact tussen hen lijkt dus nog steeds aanwezig te zijn. Dit roept echter vragen op over hun relatie, vooral omdat ze de regels van RTL overduidelijk overtreden door samen in het openbaar te verschijnen.
Regelbreuk Tot Onvrede van RTL?
De regels van RTL zijn strikt: kandidaten mogen niet samen in het openbaar gezien worden zolang de reünie-aflevering nog niet is uitgezonden. Dit is bedoeld om spoilers te voorkomen, zodat kijkers niet al kunnen invullen wat er achter de schermen speelt. Iris en Jan lijken zich echter weinig aan te trekken van deze voorschriften. Ze zaten openlijk op een terras langs de weg, waardoor ze voor iedereen zichtbaar waren. Robin grapt zelfs dat “als je je autodeur opendeed, je Iris tegen haar mond sloeg.” Met andere woorden, de twee deden weinig moeite om hun ontmoeting verborgen te houden.
Wat Betekent Dit Voor Hun Relatie?
Het feit dat Iris en Jan samen in Nederland werden gezien, roept natuurlijk de vraag op wat dit betekent voor hun relatie. Volgens Elsemieke is het een teken dat de twee gewoon doen waar ze zin in hebben. “Het zegt in ieder geval iets over twee mensen die lekker hun gang gaan,” vertelt ze lachend in de podcast. Elsemieke gelooft niet dat er veel romantische vooruitgang is geboekt sinds de opnames van B&B Vol Liefde. Aangezien de show werd opgenomen in april en mei, en Iris daarna een drukke zomer had met haar B&B in Griekenland, lijkt het erop dat ze nu simpelweg de tijd nemen om elkaar beter te leren kennen.
Geen Grootse Liefde, Maar Wel Verbinding
Hoewel de ontmoeting in Nederland niet per se wijst op een diepgaande liefdesrelatie tussen Iris en Jan, laat het wel zien dat de twee nog steeds een sterke band hebben. Het feit dat ze elkaar blijven opzoeken, ook buiten de opnames om, wijst op een hechte vriendschap of een opbloeiende relatie. Jan had na de opnames verplichtingen in Nederland, en het lijkt erop dat hij en Iris elkaar daar gewoon wilden zien en samen tijd wilden doorbrengen. Dit hoeft echter niet te betekenen dat er een grootse liefdesgeschiedenis tussen hen is ontstaan.
Wat Zegt Dit Over Hun Toekomst?
Elsemieke is ervan overtuigd dat Iris en Jan nog steeds op hetzelfde niveau zitten als tijdens de opnames van de show. Er is misschien geen grote liefdesdoorbraak, maar ze genieten van elkaars gezelschap en ontdekken samen wat de toekomst brengt. Het is mogelijk dat hun relatie verder zal ontwikkelen, maar op dit moment lijkt het erop dat ze het rustig aan doen en vooral genieten van de momenten die ze samen hebben.
Hoewel de ontmoeting tussen Iris en Jan waarschijnlijk niet goed zal vallen bij RTL, biedt het wel een interessant inkijkje in hun huidige relatie. Fans van B&B Vol Liefde zullen ongetwijfeld benieuwd zijn naar wat de toekomst voor hen in petto heeft, vooral nu de reünie-aflevering nog moet worden uitgezonden.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.