Algemeen
Gordon is bang: ´Ik bied mijn excuses aan, anders kom ik in de hel!´
In de nieuwste aflevering van Dit Ben Ik: Gordon laat Gordon Heuckeroth duidelijk blijken dat hij niet blij is met de voortgang van de verbouwing van zijn koffiezaak in Blaricum. Met de opening gepland over slechts enkele weken, ontdekt de tv-persoonlijkheid dat er niemand aan het werk is in het pand. Zijn teleurstelling en frustratie zijn duidelijk zichtbaar.
Verwachtingen versus Realiteit
Bij aankomst bij de koffiezaak verwacht Gordon enige vooruitgang te zien. “Ik verwacht dat er progressie is. We gaan het meemaken. Ik ben heel nieuwsgierig,” zegt hij voordat hij het pand betreedt.
Zijn enthousiasme slaat echter snel om in verbazing wanneer hij ziet dat het pand leeg is. “Er is gewoon niemand aan het werk. Dit meen je niet,” roept hij uit. Hij loopt een rondje door de zaak in de hoop iemand tegen te komen, maar tevergeefs. “Nou, wat is dit nu? Vanaf 3 juni zouden ze volop bezig zijn. Volle bak. En dan kom ik hier, en dan is er niemand. Dan kun je me pisnijdig maken.”
Een Frustrerend Gesprek met de Aannemer
Gordon besluit meteen de aannemer Peter te bellen om verhaal te halen. “Waar zijn jouw mensen? Ik kom hier in een leeg pand en er is helemaal niks gedaan,” zegt Gordon geërgerd.
Peter reageert kalm en beweert dat er wel degelijk werk is verricht, maar Gordon blijft sceptisch. “Dit kan toch niet? We moeten over zes weken open. Hoe ga je dat doen, joh?” Ondanks Gordon’s bezorgdheid blijft Peter volhouden dat alles onder controle is, wat Gordon niet geruststelt.
Gordons Teleurstelling en Verwachtingspatroon
Voor de camera legt Gordon uit waarom hij zo fel reageerde. “Dat is dan mijn verwachtingspatroon,” zegt hij. “Ik kom als een klein kind die winkel binnen en ik denk: het staat er allemaal al.
En dan is er helemaal niks gebeurd. En tja, dan ben ik even teleurgesteld.” Zijn reactie is begrijpelijk, aangezien hij zich verheugd had op een goed gevulde winkel en in plaats daarvan een leeg pand aantrof.
Oplossing en Een Grappige Uitsmijter
Ondanks de opgelopen spanningen hebben Gordon en Peter hun conflict snel bijgelegd. “Dat duurt dan twee minuten, dan maak ik alweer een grap,” vertelt Gordon. Hij maakte een opmerking tegen Peter die in eerste instantie wat scherp leek. “Als het niet zo is, dan koop ik een kruis en loop ik naar een berg en spijker ik je vast,” grapt Gordon, waarna hij begint te lachen. Wetende dat Peter een gelovig man is, voegt hij eraan toe: “Hij is supergelovig, dat respecteer ik ook. Maar dan schiet ik weleens door.”
Excuses en Humor
Gordon biedt uiteindelijk zijn excuses aan voor zijn eerdere uitbarsting, deels uit respect voor Peter’s geloof. “Sorry Peter, ik bied mijn excuses aan. Anders kom ik in de hel. Wat ik overigens niet erg vind, want de hel schijnt veel leuker te zijn,” grapt hij. Deze luchtige opmerking toont de humoristische kant van Gordon, zelfs in stressvolle situaties.
De Weg naar de Opening
Met de opening van zijn koffiezaak snel naderend, blijft het spannend of alles op tijd afkomt. Gordon’s passie en betrokkenheid bij het project zijn duidelijk, en hoewel er nog veel werk te doen is, hoopt hij dat alles op tijd klaar is. Met zijn bekende humor en charme weet hij ondanks alles de situatie toch luchtig te houden.
Boodschappen doen wordt steeds duurder: waarom de kassa bij de supermarkt voor zoveel schrik zorgt
Voor steeds meer gezinnen is een bezoek aan de supermarkt geen routineklus meer, maar een moment van spanning. Waar het jaren geleden nog mogelijk was om met vijftig euro een goed gevulde boodschappentas naar huis te gaan, zien consumenten nu tot hun verbazing dat zelfs een klein mandje al richting de honderd euro kan oplopen. Zelfs bij budgetketens zoals Lidl, die lange tijd bekend stonden om hun scherpe prijzen, voelt elke kassabon inmiddels alsof er ongemerkt steeds meer euro’s verdwijnen.
Deze ontwikkeling roept vragen op: waarom worden dagelijkse boodschappen zó veel duurder, en hoe kunnen consumenten zich hier nog tegen wapenen?
Basisproducten stijgen het hardst in prijs
De opvallendste stijgingen zitten bij precies de producten die bijna ieder huishouden dagelijks nodig heeft. Denk aan brood, pasta, olie, groenten, kaas en melk. Het zijn geen luxeartikelen, maar juist de vaste onderdelen van het weekmenu. Terwijl consumenten vroeger vooral verschil merkten bij A-merken, zijn tegenwoordig ook huismerkproducten aanzienlijk duurder dan een jaar geleden.
Veel mensen merken dat het bedrag op het kassascherm sneller oploopt dan ooit, zelfs als ze bewust minder producten in hun mandje leggen. Een simpel ontbijt- of lunchpakket kan al een flinke hap uit het budget nemen. Voor gezinnen met kinderen kan een wekelijkse boodschappenronde zo uitgroeien tot een flinke kostenpost.
Waarom zijn boodschappen zo duur geworden?
Economische deskundigen wijzen op een combinatie van factoren:
-
Stijgende energieprijzen, waardoor productie en voedselverwerking duurder worden.
-
Hogere transportkosten, onder andere door duurdere brandstoffen.
-
Internationale onzekerheid, wat zorgt voor prijsvolatiliteit op de wereldmarkten.
-
Duurdere grondstoffen, waardoor de kostprijs van producten oploopt.
Hoewel deze factoren een logische verklaring vormen, blijven consumenten met een ander gevoel achter: wat het precíes kost om een product te maken, maakt aan de kassa namelijk weinig verschil. Daar draait het vooral om de vraag of je het bedrag kunt betalen.
Strategisch boodschappen doen wordt de nieuwe norm
Steeds meer huishoudens geven aan dat boodschappenplanning een serieuze taak is geworden. Waar een supermarktbezoek vroeger iets was dat “even tussendoor” gebeurde, moet nu bijna elke aankoop worden bekeken alsof het een belangrijke beslissing is.
Mensen passen hun routine aan:
-
Ze nemen rekenmachines mee om prijzen direct te vergelijken.
-
Ze maken strikte lijstjes en blijven daar ook bij.
-
Ze letten bewuster op aanbiedingen, maar ontdekken dat die minder voordelig zijn dan vroeger of sneller uitverkocht raken.
-
Ze doen vaker boodschappen bij verschillende winkels om toch nog ergens te besparen.
Zelfs kinderen merken de verandering. Ouders leggen steeds vaker uit waarom bepaalde producten niet meegaan in het karretje.
Slimme marketing helpt niet mee
Supermarkten hebben hun schappen zo ingericht dat consumenten vaak ongemerkt naar duurdere producten grijpen. Artikelen op ooghoogte zijn vrijwel altijd prijziger. De voordeligere alternatieven liggen meestal onderaan of helemaal bovenin het schap – minder zichtbaar voor klanten die haast hebben.
Daarnaast zijn er “nepkortingen”, zoals producten die worden verhoogd in prijs en daarna weer in de aanbieding gaan. Luxe verpakkingen of “gezonde claims” maken producten aantrekkelijker, maar niet per se beter voor de portemonnee.
Voor iemand die snel door de winkel loopt, is het bijna onmogelijk om alle psychologische prijsstrategieën te doorzien.
Lidl blijft relatief goedkoop, maar zelfs daar worden de bedragen hoger
Budgetketens zoals Lidl blijven voor veel gezinnen de plek waar ze nog nét binnen het budget kunnen winkelen. Toch is het ook daar duidelijk merkbaar dat de prijzen stijgen. Wanneer zelfs de voordeligste supermarkt duur begint aan te voelen, wordt de kloof tussen inkomen en uitgaven steeds groter.
Dit maakt duidelijk hoe intens de prijsdruk inmiddels is geworden. Voor mensen met een lager of middeninkomen voelt boodschappen doen als een voortdurende rekenoefening, waarbij elke euro telt.
De menselijke kant: gezinnen komen klem te zitten
Waar inflatie vroeger een abstract begrip was, merken consumenten nu dagelijks de gevolgen:
-
Sommige mensen slaan maaltijden over om binnen het budget te blijven.
-
Steeds meer gezinnen melden zich bij voedselbanken.
-
Werkende gezinnen hebben moeite om de maand rond te komen, ondanks meerdere inkomens.
-
De vaste lasten slokken een groter deel van het inkomen op, waardoor er minder ruimte is voor onverwachte uitgaven.
Voedselbanken melden een voortdurende stijging in aanvragen, terwijl donaties juist onder druk staan. Dit laat zien hoe breed het probleem is: niet alleen mensen in armoede, maar ook werkende gezinnen worden geraakt.
Supermarkten boeken hoge winsten: het contrast groeit
Een punt dat regelmatig terugkomt in de discussie, is dat grote supermarktketens recordwinsten blijven boeken. Voor veel consumenten voelt dat wrang: terwijl zij meer betalen, lijkt het alsof bedrijven juist profiteren van de situatie.
Die kloof tussen zakelijke resultaten en de realiteit van de klant wordt steeds zichtbaarder. Het maakt de discussie over “betaalbaar voedsel” urgenter dan ooit.
De sociale impact: boodschappen doen wordt een bron van stress
Waar een supermarktbezoek ooit een simpel alledaags moment was, ervaren veel mensen nu stress zodra ze de winkel binnenlopen. Het gevoel dat alles duur is, dat je continu moet rekenen en keuzes moet afwegen, weegt zwaar.
Zelfs een boterham met kaas — voorheen een van de goedkoopste lunches — is ineens een kleine luxe geworden.
De oplopende prijzen zorgen ervoor dat gezinnen creatiever worden, maar ook dat ze terughoudender zijn in hun keuzes. Dat heeft uiteindelijk invloed op gezondheid, welzijn en leefstijl.
Een toekomst waarin eten weer betaalbaar moet worden
Voeding is een basisbehoefte, geen luxe. Dat vraagt om beleid en bedrijfsvoering die rekening houden met consumenten. Prijsbewuste keuzes zijn normaal, maar het mag nooit zo ver komen dat gezinnen afhankelijk worden van geluk of speciale acties om gezond te kunnen eten.
Bewustwording, transparantie en eerlijke prijzen zijn volgens veel consumenten broodnodig.
Hoe ga jij om met de stijgende prijzen?
Merk jij het ook bij elke
kassabon?
Heb je tips om de kosten te drukken of herken je het gevoel dat
boodschappen doen een serieuze rekenopgave is geworden?
Laat het weten op Facebook — jouw ervaringen kunnen anderen helpen in deze dure tijden.