Algemeen
Gordon is bang: ´Ik bied mijn excuses aan, anders kom ik in de hel!´
In de nieuwste aflevering van Dit Ben Ik: Gordon laat Gordon Heuckeroth duidelijk blijken dat hij niet blij is met de voortgang van de verbouwing van zijn koffiezaak in Blaricum. Met de opening gepland over slechts enkele weken, ontdekt de tv-persoonlijkheid dat er niemand aan het werk is in het pand. Zijn teleurstelling en frustratie zijn duidelijk zichtbaar.
Verwachtingen versus Realiteit
Bij aankomst bij de koffiezaak verwacht Gordon enige vooruitgang te zien. “Ik verwacht dat er progressie is. We gaan het meemaken. Ik ben heel nieuwsgierig,” zegt hij voordat hij het pand betreedt.
Zijn enthousiasme slaat echter snel om in verbazing wanneer hij ziet dat het pand leeg is. “Er is gewoon niemand aan het werk. Dit meen je niet,” roept hij uit. Hij loopt een rondje door de zaak in de hoop iemand tegen te komen, maar tevergeefs. “Nou, wat is dit nu? Vanaf 3 juni zouden ze volop bezig zijn. Volle bak. En dan kom ik hier, en dan is er niemand. Dan kun je me pisnijdig maken.”
Een Frustrerend Gesprek met de Aannemer
Gordon besluit meteen de aannemer Peter te bellen om verhaal te halen. “Waar zijn jouw mensen? Ik kom hier in een leeg pand en er is helemaal niks gedaan,” zegt Gordon geërgerd.
Peter reageert kalm en beweert dat er wel degelijk werk is verricht, maar Gordon blijft sceptisch. “Dit kan toch niet? We moeten over zes weken open. Hoe ga je dat doen, joh?” Ondanks Gordon’s bezorgdheid blijft Peter volhouden dat alles onder controle is, wat Gordon niet geruststelt.
Gordons Teleurstelling en Verwachtingspatroon
Voor de camera legt Gordon uit waarom hij zo fel reageerde. “Dat is dan mijn verwachtingspatroon,” zegt hij. “Ik kom als een klein kind die winkel binnen en ik denk: het staat er allemaal al.
En dan is er helemaal niks gebeurd. En tja, dan ben ik even teleurgesteld.” Zijn reactie is begrijpelijk, aangezien hij zich verheugd had op een goed gevulde winkel en in plaats daarvan een leeg pand aantrof.
Oplossing en Een Grappige Uitsmijter
Ondanks de opgelopen spanningen hebben Gordon en Peter hun conflict snel bijgelegd. “Dat duurt dan twee minuten, dan maak ik alweer een grap,” vertelt Gordon. Hij maakte een opmerking tegen Peter die in eerste instantie wat scherp leek. “Als het niet zo is, dan koop ik een kruis en loop ik naar een berg en spijker ik je vast,” grapt Gordon, waarna hij begint te lachen. Wetende dat Peter een gelovig man is, voegt hij eraan toe: “Hij is supergelovig, dat respecteer ik ook. Maar dan schiet ik weleens door.”
Excuses en Humor
Gordon biedt uiteindelijk zijn excuses aan voor zijn eerdere uitbarsting, deels uit respect voor Peter’s geloof. “Sorry Peter, ik bied mijn excuses aan. Anders kom ik in de hel. Wat ik overigens niet erg vind, want de hel schijnt veel leuker te zijn,” grapt hij. Deze luchtige opmerking toont de humoristische kant van Gordon, zelfs in stressvolle situaties.
De Weg naar de Opening
Met de opening van zijn koffiezaak snel naderend, blijft het spannend of alles op tijd afkomt. Gordon’s passie en betrokkenheid bij het project zijn duidelijk, en hoewel er nog veel werk te doen is, hoopt hij dat alles op tijd klaar is. Met zijn bekende humor en charme weet hij ondanks alles de situatie toch luchtig te houden.
Nino van der Meijde, bekend als dj en inmiddels ook als gezicht in de realityserie Andy en Melisa, heeft voor het eerst uitgebreid gesproken over een onderwerp dat bij veel mensen vragen oproept: wie is zijn biologische vader, en hoe ziet die relatie eruit? Hoewel de informatie al jaren online te vinden is, blijkt dat het grote publiek dit verhaal nauwelijks kent. In een openhartig gesprek met radiozender FunX besloot Nino er nu zelf duidelijkheid over te geven.
Een vraag die blijft terugkomen
Voor Nino is het geen nieuw onderwerp. Hij krijgt al jaren vragen over zijn afkomst, vooral op sociale media. Toch koos hij er meestal voor om er niet op in te gaan. Niet omdat het een geheim is, benadrukt hij, maar omdat hij zijn privéleven niet voortdurend wil toelichten. Nu hij vaker in de publieke belangstelling staat, voelt hij zich wel comfortabeler om zijn verhaal in zijn eigen woorden te vertellen.
“Mijn biologische vader is Okkie Durham,” vertelt Nino zonder omwegen. “Dat staat al jaren online, dus iedereen kan het vinden. Maar Andy voelt gewoon als mijn vader.” Met die ene zin schetst hij direct het onderscheid dat voor hem essentieel is: biologisch vaderschap en emotioneel vaderschap zijn niet altijd hetzelfde.
Wie zijn vaderfiguur écht is
Andy van der Meijde, oud-international en voormalig profvoetballer, is al sinds Nino’s jeugd een vaste waarde in zijn leven. Hij voedde hem op, was aanwezig in belangrijke momenten en speelde de rol die Nino associeert met ‘vader zijn’. “Andy heeft mij opgevoed,” legt hij uit. “Dus zo zie ik hem ook. Dat gevoel verandert niet.”
Dat betekent niet dat er geen contact is met zijn biologische vader. Integendeel: Nino spreekt openlijk over een goede band. “Ik heb contact met mijn vader en dat is ook goed,” zegt hij. “We spreken elkaar en er is geen ruzie of afstand.” Toch benadrukt hij dat het vaderschap voor hem niet alleen draait om bloedbanden, maar vooral om wie er daadwerkelijk voor je was.
Twee werelden naast elkaar
Het verhaal van Nino laat zien dat familie soms complexer is dan het klassieke plaatje. Hij staat met één been in de wereld van entertainment en reality-tv, en met het andere in een persoonlijk verleden dat door velen met nieuwsgierigheid wordt bekeken. Juist daarom kiest hij nu voor openheid: niet om te choqueren, maar om misverstanden weg te nemen.
“Het is geen geheim en ook geen drama,” lijkt zijn boodschap te zijn. “Het is gewoon hoe mijn leven is gelopen.” Die nuchtere benadering past bij de manier waarop hij zich ook in andere interviews presenteert: recht door zee, zonder sensatie.
Reality-tv brengt alles dichterbij
Nino is momenteel regelmatig te zien in Andy en Melisa, een realityserie die het dagelijks leven van Andy van der Meijde en zijn gezin volgt. De camera’s draaien mee tijdens alledaagse momenten, maar schuwen ook de moeilijkere onderwerpen niet. Juist daardoor leren kijkers het gezin van een andere kant kennen.
Binnen de serie wordt duidelijk hoe hecht de familieband is. Nino maakt daar vanzelfsprekend deel van uit. De kijker ziet niet alleen de vrolijke kanten, maar ook hoe familieleden met elkaar omgaan tijdens spanningen of persoonlijke uitdagingen. Het onderwerp van zijn biologische vader komt in de serie niet expliciet naar voren, maar zijn plaats binnen het gezin is onmiskenbaar.
De naam die nieuwsgierigheid oproept
Dat Nino’s biologische vader Okkie Durham is, maakt het verhaal voor veel mensen extra beladen. Durham, voluit Octave Durham, werd begin jaren 2000 een bekende naam door een kunstroof die internationaal de aandacht trok. Samen met een handlanger wist hij twee schilderijen uit het Van Gogh Museum in Amsterdam weg te nemen: Zeegezicht bij Scheveningen en Het uitgaan van de hervormde kerk te Nuenen.
De roof zorgde wereldwijd voor opschudding. Jarenlang bleef onduidelijk waar de schilderijen waren gebleven. Pas in 2016, veertien jaar later, werden ze teruggevonden in Italië, in handen van de Napolitaanse Camorra. Inmiddels zijn de werken weer veilig terug in Nederland.
Een verleden dat niet alles bepaalt
Hoewel die geschiedenis onlosmakelijk verbonden is aan de naam Durham, benadrukt Nino dat dit niet definieert wie hij zelf is. Hij heeft zijn eigen pad gekozen, los van de reputatie of daden van anderen. “Ik ben gewoon mezelf,” lijkt hij daarmee te zeggen. Zijn focus ligt op muziek, creativiteit en het opbouwen van zijn eigen carrière.
Als dj timmert hij al geruime tijd aan de weg en heeft hij een groeiende fanbase. Muziek is voor hem een manier om zichzelf te uiten, los van labels of familiegeschiedenis. Dat hij daarnaast nu ook op televisie te zien is, ziet hij vooral als een extra platform, niet als zijn kernidentiteit.
Loyaliteit en dankbaarheid
Wat in het gesprek met FunX vooral opvalt, is de loyaliteit die Nino uitspreekt richting Andy van der Meijde. Hij spreekt met respect en dankbaarheid over de rol die Andy in zijn leven heeft gespeeld. “Hij was er,” zegt hij impliciet, “en dat is wat telt.”
Die houding laat zien dat familie voor Nino draait om nabijheid, zorg en betrokkenheid. Biologische banden zijn belangrijk, maar niet doorslaggevend. Het is een boodschap die voor veel mensen herkenbaar is, zeker in samengestelde gezinnen.
Openheid zonder sensatie
Met zijn verhaal kiest Nino niet voor drama, maar voor helderheid. Hij maakt duidelijk hoe de verhoudingen liggen, zonder iemand te veroordelen of te verheerlijken. Die balans maakt zijn openheid geloofwaardig en respectvol.
Voor kijkers en luisteraars biedt het gesprek vooral inzicht in hoe iemand met een bijzondere achtergrond daar zelf tegenaan kijkt. Geen groot conflict, geen schokkende onthullingen, maar een persoonlijke uitleg die rust brengt in plaats van vragen oproept.
Een eigen toekomst
Nino van der Meijde lijkt vastberaden om zijn eigen koers te blijven varen. Met muziek, media-optredens en een duidelijke kijk op familie bouwt hij aan een toekomst die niet wordt bepaald door het verleden van anderen. Zijn verhaal laat zien dat identiteit meer is dan afkomst alleen.
Door nu zelf het woord te nemen, sluit hij een hoofdstuk af dat voor buitenstaanders misschien mysterieus leek, maar voor hem al lang helder was. En juist die nuchtere eerlijkheid maakt zijn verhaal krachtig en menselijk.