Algemeen
B&B Vol Liefde- Suus haalt flink uit naar Els: ´Dat laten we aan haar over!´
Kijkers van het populaire programma B&B Vol Liefde waren er lange tijd van overtuigd dat Robert Jan zou kiezen voor Els. Toch bleek het anders te lopen: hij koos uiteindelijk voor Suzanne. Nu, enige tijd na het programma, lijkt de rivaliteit tussen de twee vrouwen nog niet helemaal verdwenen. Suzanne kon het niet laten om Els een steek onder water te geven, en dit zorgde voor de nodige ophef onder de fans.
De keuze van Robert Jan
In B&B Vol Liefde leek het lange tijd alsof Els en Robert Jan een goede klik hadden. Velen dachten dan ook dat zij het hart van de B&B-eigenaar zou veroveren. Tot verrassing van velen koos hij uiteindelijk toch voor Suzanne, wat voor veel speculatie en gemengde reacties zorgde onder de kijkers. Inmiddels is de relatie tussen Suzanne en Robert Jan sterk, maar de spanningen rondom Els zijn nog niet helemaal verdwenen.
Vragen over een boek
Els is druk bezig met het schrijven van een boek, wat bij de kijkers van het programma de nodige nieuwsgierigheid heeft opgewekt. Een Instagram-volger van Suzanne vroeg haar of zij en Robert Jan ook plannen hebben om een boek uit te brengen. Suzanne reageerde hierop met een kort, maar duidelijke antwoord: “Boeken schrijven laten we over aan Els.” Deze opmerking werd door velen opgevat als een sneer richting haar voormalige rivaal.
Spanningen tijdens het programma
Suzanne was niet de enige dame die naar de Schotse B&B van Robert Jan reisde. Na haar komst verscheen ook de opvallende en excentrieke Esther in het programma. Esther ging er direct hard in, iets wat Suzanne als behoorlijk moeilijk ervaarde. In een interview met het AD vertelde Suzanne dat ze zich soms ongemakkelijk voelde door de opmerkingen van Esther. Volgens haar werden er wel zestien hatelijke opmerkingen en vier dodelijke blikken uitgedeeld tijdens de opnames.
Zelfbeeld en onzekerheid
De kritiek die Suzanne tijdens het programma kreeg, kwam niet alleen van haar medekandidaten, maar ook van de kijkers thuis. Dit had een grote impact op haar zelfvertrouwen. “Ik heb alles gelezen wat ze over mij schreven,” aldus Suzanne. Kritiek over haar uiterlijk, zoals opmerkingen over haar pluizige haar, maakten haar onzeker. “Wie zit er dan een dag later bij de kapper? Ik dus,” vertelt ze openhartig. Ook de beschuldigingen dat ze alleen meedeed voor roem deden haar veel pijn.
Sterke relatie met Robert Jan
Gelukkig bleek de deelname aan B&B Vol Liefde niet voor niets, want Suzanne en Robert Jan hebben nog steeds een sterke relatie. Ze is inmiddels vijf keer bij hem in Schotland geweest, en hij is twee keer naar Breda gekomen, waar ook zijn broer woont. De twee brengen veel tijd samen door, en de plannen voor de feestdagen zijn al gemaakt: kerst zullen ze samen doorbrengen in Schotland.
Toekomstplannen
Suzanne kijkt ernaar uit om zoveel mogelijk tijd met Robert Jan door te brengen in Schotland. Ze is zelfs in gesprek met haar werkgever om te kijken of ze een deel van haar werk vanuit daar kan doen. Hoewel er nog veel besproken moet worden over de mogelijkheden, is ze vastberaden om hun relatie succesvol te maken.
Rivaliteit blijft bestaan
Ondanks de sterke relatie tussen Suzanne en Robert Jan lijkt de rivaliteit tussen Suzanne en Els nog niet helemaal voorbij. De opmerking over het boek heeft laten zien dat er nog steeds spanning is tussen de twee dames. Of dit ooit helemaal zal verdwijnen, valt nog te bezien, maar voor nu lijken Suzanne en Robert Jan hun geluk te hebben gevonden.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.