Algemeen
Badr Hari reageert op geruchten 14 jaar jongere vriendin: ´Was niet de babysitter!´
Onze Marokkaans-Nederlandse kickbokskampioen Badr Hari staat tegenwoordig minder bekend om zijn prestaties in de ring en meer om zijn persoonlijke affaires. De meest recente affaire, waarbij een zogenaamde babysitter betrokken zou zijn, heeft veel media-aandacht getrokken. Het verhaal heeft geleid tot controverse, waarbij fans en critici zich afvragen wat er precies gaande is in het privéleven van de beroemde vechter.
De Affaire met een Jongere Vrouw
De bekende kickbokser Badr Hari ligt opnieuw onder vuur na de onthulling van zijn affaire met een vrouw die veertien jaar jonger is dan hij. De affaire kwam aan het licht toen Badr zelf bevestigde dat hij een relatie had met de jongere vrouw. Voor velen is dit een schokkende ontwikkeling, vooral omdat Badr al getrouwd is met Daphne. Zijn acties hebben geleid tot beschuldigingen van een gebrek aan principes en moreel kompas. Veel fans zijn teleurgesteld in hun sportheld.
Problemen op Instagram
Juicechannel, een bekend platform voor roddels, meldde enkele maanden geleden dat Daphne, de vrouw van Badr, hem heeft ontvolgd op Instagram. Dit werd gezien als een duidelijke aanwijzing dat hun huwelijk in zwaar weer verkeert. Hoewel Daphne hem heeft ontvolgd, volgt Badr zijn vrouw nog steeds op het sociale platform. Daarnaast werd gemeld dat Badr nog steeds samen is met zijn nieuwe vlam, Eefje. De twee zouden op dat moment samen in Italië zijn, waar ze door verschillende bronnen gespot werden.
Badr en Eefje in Italië
Tijdens hun tijd in Italië deelde Badr ook foto’s van zichzelf en Eefje terwijl ze samen genoten van een maaltijd in een Italiaans restaurant. Volgens volgers van Juicechannel werden ze samen gespot bij Villa Treville, een exclusieve locatie. Het lijkt erop dat Badr Eefje regelmatig verwent met luxe cadeaus, zoals designertassen.
Dit heeft geleid tot de indruk dat hij haar als een soort trofee beschouwt. Er zijn ook zorgen geuit over de machtsdynamiek in hun relatie, waarbij wordt gesuggereerd dat Eefje weinig inspraak heeft in de affaire.
Het Gedrag van Badr
Yvonne Coldeweijer, een bekende Nederlandse influencer en roddelkoningin, deelde dat Badr’s vrouw, Daphne, al op de hoogte was van de affaire. Volgens haar hanteert Daphne een soort “gedoogbeleid”, waarbij ze de affaire lijkt te accepteren zolang deze discreet blijft. Dit roept vragen op over de aard van hun huwelijk en de redenen waarom Daphne deze situatie tolereert.
De Geruchten over de Babysitter
Het meest opvallende aan de hele affaire was het gerucht dat Eefje, de nieuwe vriendin van Badr, de babysitter zou zijn geweest van zijn kinderen met Daphne. Dit leidde tot veel speculaties en verontwaardiging, vooral omdat het idee dat de affaire zou zijn begonnen met de babysitter voor velen een morele grens overschrijdt. Het verhaal nam al snel een vlucht en werd breed gedeeld in de media.
Badr’s Reactie op de Geruchten
Badr Hari voelde zich genoodzaakt om persoonlijk te reageren op deze geruchten. Via zijn Instagram-account deelde hij dat Eefje niet de babysitter was van zijn kinderen, zoals eerder werd gesuggereerd. Volgens Badr ontmoette hij Eefje omdat zij zijn barista was, en ze hadden simpelweg “een leuke energie” met elkaar. Met deze verklaring probeert Badr het verhaal in een ander daglicht te stellen en de schade te beperken.
Toekomstige Verwachtingen
Hoewel Badr Hari probeert de situatie te verduidelijken, blijft er veel onduidelijkheid over de status van zijn huwelijk en zijn relatie met Eefje.
De publieke interesse in zijn privéleven is groot en het lijkt erop dat zijn reputatie als vechter steeds meer wordt overschaduwd door zijn persoonlijke keuzes. Hoe deze situatie zich verder zal ontwikkelen, is nog onbekend, maar één ding is zeker: de media en het publiek zullen zijn stappen nauwlettend blijven volgen.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.