Algemeen
André Hazes vindt zichzelf een topvader: ”Maar wel op afstand”
André Hazes heeft de afgelopen tijd een flinke transformatie doorgemaakt. Na een roerige periode vol persoonlijke schandalen en veel media-aandacht, lijkt de zanger zijn leven nu op de rit te hebben. Hij is helder van geest en geniet van een nieuwe rol in zijn leven: voetbaltrainer van het team waarin zijn zoontje speelt. Hoewel André in het verleden vaak werd bekritiseerd om zijn afwezigheid als vader en zijn tumultueuze liefdesleven, ziet hij zichzelf nu als een toegewijde vader en een geweldige partner. Maar niet iedereen deelt zijn eigen hoge zelfbeeld.
Van Probleemgedrag naar Vaatwasserheld
André Hazes heeft een bewogen geschiedenis. Zijn naam is vaak in verband gebracht met schandalen die varieerden van relatieproblemen tot buitensporig alc0hol- en dr*gsgebruik. Zijn relatie met Monique Westenberg, de moeder van zijn zoon, heeft veel ups en downs gekend. Hij was meerdere keren het onderwerp van roddels over buitenechtelijke avonturen en onrust in zijn persoonlijke leven. In de media werd hij regelmatig afgeschilderd als een vader die niet altijd even betrokken was bij de opvoeding van zijn zoon.
Maar volgens André is die tijd nu voorbij. Hij beweert dat hij zijn oude leven heeft losgelaten en een nieuwe weg is ingeslagen. Hij vindt dat hij tegenwoordig een betrokken vader en partner is. Sterker nog, André lijkt er trots op te zijn hoe ver hij is gekomen, maar wat vooral opvalt, is dat hij zichzelf graag complimenteert.
Het lijkt bijna alsof hij zijn eigen prestatie als het achtste wereldwonder beschouwt. In plaats van te wachten op waardering van zijn omgeving, strooit hij zelf met lof over zijn eigen gedrag. Zo vertelt hij met enige trots dat hij nu af en toe de vaatwasser inruimt. “Mijn vrouw,” zegt hij, terwijl hij Monique bedoelt, “kijkt dan echt van: wie is deze man!? Twee jaar geleden had ik de vaatwasser echt nooit ingeruimd hoor, want ik ben André Hazes!”
Het is een uitspraak die veel wenkbrauwen doet fronsen. Velen vragen zich af of het inruimen van de vaatwasser nu echt zo’n prestatie is dat het vermeldenswaardig is. Waar voor de meeste mensen dit een alledaagse taak is, lijkt André het te zien als een bewijs van zijn nieuwe verantwoordelijkheidsgevoel.
De Afwezige Jaren als Vader
André heeft in interviews openlijk toegegeven dat hij een groot deel van de jeugd van zijn zoon heeft gemist. Zijn afwezigheid werd veroorzaakt door een combinatie van persoonlijke problemen, zijn carrière en zijn turbulente liefdesleven. Hazes ging door moeilijke periodes, waarin hij worstelde met versl*ving en zichzelf niet altijd de vader en partner toonde die hij wilde zijn.
Ondanks dat hij deze periodes achter zich heeft gelaten, is de schade die zijn afwezigheid heeft veroorzaakt, niet onopgemerkt gebleven. André heeft zelf toegegeven dat hij spijt heeft van de momenten die hij heeft gemist. Hij wil nu alles doen om dat goed te maken. Zijn nieuwe rol als voetbaltrainer voor het team van zijn zoon is een stap in de goede richting. Maar hoewel hij zichzelf nu als een toegewijde vader ziet, blijven er nog wel enkele opmerkelijke aspecten aan zijn levensstijl.
Geen Samenwonen met Monique
Hoewel André Hazes en Monique Westenberg al langere tijd een relatie hebben en hij haar ‘de liefde van zijn leven’ noemt, willen ze niet meer samenwonen. Hazes is wel de helft van de week bij Monique en hun zoon, maar hij blijft de rest van de tijd in zijn eigen huis. “Ik ben wel de helft van de week bij haar. Maar nu ga ik gewoon naar mijn eigen huisje en hoef ik met niemand rekening te houden,” zegt André.
Hij geeft aan dat deze situatie voor hem het beste werkt. Volgens André is het ook beter voor zijn zoon, omdat die hem anders ’s ochtends moe zou zien. “Dat vind ik niks,” voegt hij eraan toe. Het is een opmerkelijke reden, want veel mensen ervaren vermoeidheid als een normaal onderdeel van het dagelijks leven, zeker als ouder.
Deze uitspraak stuit op veel onbegrip bij zijn volgers. Op social media reageren mensen met enige verbazing. Een volger schrijft: “Stel dat je kind je moe ziet. Tijd voor een tweede woning!” Dit gevoel wordt door veel anderen gedeeld, die niet begrijpen waarom André een apart huis nodig heeft om zijn vermoeidheid voor zijn zoon te verbergen.
Zelfwaardering in Perspectief
Wat veel mensen opvalt, is dat André Hazes niet schroomt om zichzelf complimenten te geven voor taken die voor de meeste mensen als vanzelfsprekend worden beschouwd. Naast het inruimen van de vaatwasser en zijn poging om een betrokken vader te zijn, spreekt hij graag over zijn eigen verbeteringen.
Zijn zelfwaardering lijkt echter niet altijd in overeenstemming te zijn met hoe anderen naar zijn gedrag kijken. Terwijl Hazes zelf vindt dat hij enorme stappen heeft gezet, zijn er veel mensen die vinden dat hij nog een lange weg te gaan heeft. Natuurlijk is het goed om jezelf te waarderen voor de stappen die je maakt, maar in het geval van André lijkt het erop dat hij zijn prestaties soms wat overdreven viert.
Het roept de vraag op: is het voldoende om een paar huishoudelijke taken op te pakken en af en toe tijd door te brengen met je kind om jezelf een goede vader en partner te noemen? Voor André lijkt het antwoord ja te zijn, maar niet iedereen deelt die mening.
De Weg Vooruit
André Hazes heeft zonder twijfel een lange weg afgelegd van waar hij vandaan komt. Hij is niet langer de man die in het nieuws kwam vanwege schandalen en overmatig drankgebruik. Hij is nu iemand die probeert zijn leven op orde te krijgen, een betrokken vader te zijn en een betere partner voor Monique.
Toch blijft er bij veel mensen enige scepsis bestaan over zijn transformatie. Deels omdat hij zelf zo nadrukkelijk zijn eigen lof zingt, en deels omdat zijn keuzes soms nog wat vreemd overkomen. Het feit dat hij ervoor kiest om apart te wonen van Monique en zijn zoon, roept vragen op bij zijn volgers en zorgt voor enige verwarring.
André Hazes lijkt echter vastberaden om zijn leven op zijn eigen manier vorm te geven. Of dat betekent dat hij ooit weer volledig met Monique gaat samenwonen, is nog maar de vraag. Voor nu is hij tevreden met hoe de dingen gaan, en hij hoopt waarschijnlijk dat zijn fans dat ook zullen zijn.
Dit bericht op Instagram bekijken
Conclusie
André Hazes heeft in de afgelopen jaren een opmerkelijke reis afgelegd. Van een man die in het middelpunt stond van schandalen en media-aandacht vanwege zijn roerige privéleven, tot een vader die probeert zijn leven op de rit te krijgen. Hij is nu betrokken bij zijn zoon, neemt huishoudelijke taken op zich en ziet zichzelf als een verbeterde versie van de man die hij vroeger was.
Toch lijkt hij zijn eigen prestaties soms wat te overschatten. Het overmatig complimenteren van zichzelf voor alledaagse taken als het inruimen van de vaatwasser, roept bij veel mensen vragen op. Ook zijn keuze om niet samen te wonen met Monique en zijn zoon, onder het mom van ‘zijn zoon moet hem niet moe zien’, blijft een bron van verwarring voor zijn volgers.
De toekomst zal moeten uitwijzen of André Hazes echt de weg omhoog heeft gevonden en of zijn nieuwe levensstijl blijvend is. Wat in ieder geval duidelijk is, is dat hij vastbesloten is om zijn eigen pad te volgen, hoe ongewoon dat voor anderen ook lijkt.
Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.
De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.
“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”
Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.
“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”
Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.
Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.
“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”
De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.
Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.
“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.
“De verklaring ging door merg en been”
De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.
“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.
Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.
“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”
De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.
“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”
Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.
Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”
Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.
“Nee.”
Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.
“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”
Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.
“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”
Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.
Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag
Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.
De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:
-
Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?
-
Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?
-
Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?
-
Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?
Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.
Reacties in de studio en daarbuiten
De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.
Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:
-
Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.
-
Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.
-
Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.
In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.
De spanning tussen recht en gevoel
Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.
In de rechtszaal draait het om
bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en
persoonlijke grenzen.
Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:
-
Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.
-
Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.
En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.
Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist
Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.
Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.
“Ik zal het zelf niet meer opzetten,” zegt
ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.
Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.