Algemeen
Zware kritiek op Marco Borsato: ‘Dit kan hij echt niet zomaar maken!’
Eergisteren werd in Martiniplaza in Groningen afscheid genomen van Jacques d’Ancona. De ceremonie bracht familieleden en andere betrokkenen samen om hun respect te betuigen.
Onder de aanwezigen bevond zich Evert Santegoeds, bekend van Shownieuws en Privé, die zijn onvrede uitte over de afwezigheid van Marco Borsato. De aanleiding voor deze bijeenkomst was het overlijden van Jacques d’Ancona op vrijdag 26 juli, zoals bekendgemaakt op de website van Dagblad van het Noorden.
In de podcast Strikt Privé uitte Evert Santegoeds zijn teleurstelling over het feit dat Marco Borsato niet aanwezig was bij het afscheid van d’Ancona. Evert betoogde dat het een gemiste kans was dat Borsato ervoor had gekozen om niet te verschijnen.
Hij vindt het bijzonder spijtig dat Borsato, die een prominente rol heeft gespeeld in de Nederlandse muziekwereld, niet zijn gezicht liet zien tijdens de herdenkingsbijeenkomst. Evert stelde: “Wie ik dan mis zijn alle deelnemers aan de Soundmixshow. Daarvan zag ik helemaal niemand.” Volgens hem had de aanwezigheid van Borsato een grote impact gehad en de gebeurtenis nog specialer gemaakt.
Evert Santegoeds is niet terughoudend in zijn kritiek. Hij benadrukte dat het een gemiste kans was voor Borsato om zichzelf in een positief daglicht te stellen door persoonlijk zijn eerbetoon te brengen aan de man die hem destijds als voorzitter van de jury van de Soundmixshow de grote beker overhandigde. Santegoeds voegt eraan toe: “Het had een mooie geste geweest als hij het laatste eerbetoon had gebracht, niet pratend over zijn zaak, maar echt aanwezig geweest om zijn respect te tonen.”
Santegoeds suggereert dat Borsato een kans heeft gemist om sympathie en respect te winnen door niet te verschijnen. Hij gelooft dat het een teken van goede wil en respect zou zijn geweest als Borsato met opgeheven hoofd op de herdenking was verschenen.
Evert voegt eraan toe: “Dan denk ik dat mensen daar wel respect voor hadden gehad.” Volgens hem zou Borsato door zijn aanwezigheid niet alleen zijn persoonlijke eerbetoon aan d’Ancona hebben betuigd, maar ook een boodschap van respect en betrokkenheid hebben gestuurd naar het publiek en de media.
Evert Santegoeds is duidelijk gefrustreerd over de situatie en benadrukt dat goede advisering in dit geval cruciaal was. Hij concludeert dat een dergelijke gelegenheid een kans was om een positieve indruk te maken, iets wat volgens hem niet goed is benut. Het gemis van Marco Borsato op deze belangrijke dag blijft een onderwerp van gesprek en benadrukt de complexiteit van publieke figuren die balanceren tussen persoonlijke keuzes en publieke verwachtingen.
Op 37-jarige leeftijd heeft Sarah al meer levenslessen geleerd dan de meeste mensen. Na het 0verlijden van haar moeder, nam haar vader, een gerenommeerd advocaat met een aanzienlijk vermogen, de rol van beide ouders op zich.
Hij was niet alleen een advocaat, maar ook een meester in de rechtszaal, bekend om zijn scherpzinnigheid en het vermogen om complexe juridische uitdagingen aan te gaan.
Hij koos ervoor om Sarah op te voeden met de waarden van bescheidenheid en hard werken, in plaats van haar te overladen met rijkdom. De lessen die hij onderwees waren gericht op zelfredzaamheid en ethiek, die hij essentieel vond voor succes.
Sarah’s opvoeding was verre van een typische rijke jeugd. Haar vader, diep betrokken bij zijn werk en vaak een ‘genie’ genoemd, stelde hoge eisen aan haar.
Toen het tijd was voor haar toelatingsexamens, weigerde hij elke vorm van hulp, vastberaden dat Sarah haar eigen capaciteiten zou ontwikkelen.
Dit strekte zich uit tot haar professionele leven; ondanks haar academische prestaties bood hij haar geen positie binnen zijn advocatenkantoor.
Hij geloofde dat succes bereikt moest worden door onafhankelijke inspanningen, een les die Sarah door ervaring leerde.
Tijdens haar studie ontmoette ze Bradd, een medestudent die een grote rol in haar leven speelde. Haar vader was echter sceptisch over hem, hem ziende als een opportunist.
Deze perceptie werd bevestigd toen Bradd, kort na het 0verlijden van haar vader, begon te informeren naar haar erfenis, in plaats van steun te bieden.
Het was een schok voor Sarah om te ontdekken dat ze uit het testament van haar vader was weggelaten. Toen Bradd dit ontdekte, reageerde hij met een vraag naar scheiding.
Maar Sarah was voorbereid op een laatste openbaring: een clausule in het testament stelde dat Bradd recht had op de helft van de erfenis als hij vijf jaar met haar getrouwd bleef. Zo niet, dan zou alles naar Sarah gaan. Dit onthulde Bradd’s ware aard.
Reflecterend op deze gebeurtenissen, voelt Sarah gerechtigdheid en voldoening. De vooruitziende planning van haar vader had zijn wens vervuld: gerechtigheid verzekeren en zijn dochter beschermen.
Zijn nalatenschap was niet alleen zijn fortuin, maar ook de wijsheid en maatregelen om zijn dochter te beschermen.