Algemeen
Verboden glamour kiekjes van Willem Alexander en Máxima dan toch online!
Wanneer Koning Willem-Alexander, Koningin Máxima of de prinsessen Amalia, Alexia en Ariane in het wild worden gefotografeerd, mag dit niet zomaar online worden geplaatst. Dit is geregeld via de ‘mediacode’.
De mediacode zorgt ervoor dat de privacy van het koninklijk gezin wordt beschermd door te bepalen dat beelden buiten officiële evenementen niet zonder toestemming mogen worden gebruikt. Echter, deze mediacode krijgt steeds meer kritiek, en er ontstaan vaak discussies over of foto’s van het gezin, buiten officiële gebeurtenissen, door de media kunnen worden gebruikt.
Aangezien het Koningshuis wordt gefinancierd door belastinggeld, willen veel mensen meer weten over wat de leden van het Koningshuis allemaal doen. Ze zijn benieuwd hoe ze vakantie vieren en met wie ze omgaan. Critici vinden dat hoewel de leden van het Koningshuis geen publiek bezit zijn, er best wat meer openheid mag zijn.
De mediacode geldt echter niet altijd alleen in Nederland, vooral niet wanneer een lid van het Koningshuis in het buitenland onfortuinlijk wordt gefotografeerd.
Zo heeft de Koning een Duits blad al eens ‘dwingend gevraagd’ om een foto offline te halen. Maar aangezien de mediacode niet in het buitenland geldt, kan het alleen bij vragen blijven, zoals ook het geval was in Argentinië.
Onlangs zijn Koning Willem-Alexander en Koningin Máxima samen met prinsessen Amalia en Alexia gespot in Griekenland. Opvallend was dat ze niet alleen waren; prinses Ariane ontbrak, maar de rest van het gezin was in gezelschap van beroemdheden.
Het Argentijnse blad Hola! publiceerde vakantiefoto’s van het gezin op luxe jachten, waaronder de Wajer 55 en de TM Blue One, een superjacht ter waarde van 15 miljoen euro van modeontwerper Valentino Garavani. De Oranjes waren op deze jachten te zien samen met de oprichter van het modemerk Valentino en de beroemde actrice Anne Hathaway, die in 2013 een Oscar won voor haar rol in “Les Misérables”.
De Nederlandse media zijn terughoudend met het plaatsen van deze foto’s vanwege de mediacode, maar op Twitter zijn ze inmiddels wel openbaar verschenen.
Evert Santegoeds, een bekende Nederlandse journalist, uitte zijn frustratie over de mediacode: “We zagen foto’s in Argentijnse bladen van de Oranjes op vakantie voordat ze naar Parijs gingen en daar zitten ze op het super-de-luxe jacht van Valentino, de kledingontwerper van onder andere Máxima’s trouwjurk.
Op dat schip zit ook Anne Hathaway, dus de Oranjes gaan tegenwoordig voor glamour. Ze zitten met z’n allen op dat schip. Ja, die foto’s mogen we in Argentinië wel zien en bij ons niet, door die mediacode.”
Guido den Aantrekker, een andere journalist, voegde hieraan toe: “De mediacode is volledig eenzijdig bedacht door Willem-Alexander. Als journalist kun je je daar wel of niet aan houden. De consequentie als je je er niet aan houdt, is dat je wordt uitgesloten.”
Deze opmerkingen illustreren de groeiende onvrede over de mediacode en de uitdagingen die journalisten ervaren bij het verslag doen over het privéleven van het Nederlandse koningshuis. De discussie blijft gaande over hoe ver de privacybescherming van publieke figuren mag gaan, vooral als het om met belastinggeld gefinancierde instellingen gaat.
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.