Algemeen
Man denkt dat laatste uren van vrouw aan beademing geteld zijn, dan fluistert ze: ‘Haal me hier weg!’
Jonge stellen denken na hun huwelijk vaak dat ze tientallen jaren samen hebben om hun leven op te bouwen en te groeien. Maar zoals we weten, kan het leven uiterst onvoorspelbaar zijn en je met situaties confronteren die je nooit had verwacht.
Op een zaterdag in mei 2007 werd Ryan Finley wakker en alles leek normaal. Hij keek op de klok en realiseerde zich dat hij zijn vrouw, Jill Finley, ook moest wakker maken.
“Ik ging Jill wakker maken, wat op zich al een wonder is, want normaal gesproken doe ik dat nooit op zaterdagochtend,” herinnerde hij zich later. Hij riep haar naam, maar kreeg geen reactie. Verbaasd begon hij haar te schudden, maar ook dan bleef het stil. Ryan begon zich zorgen te maken en werd angstig. Hij belde onmiddellijk de hulpdiensten en begon tegelijkertijd met re@nimeren.
Toen de hulpverleners arriveerden, werd Jill snel naar een ambulance overgebracht en naar het z1ekenhuis vervoerd. Ryan volgde de @mbulance nauw op in zijn vrachtwagen.
Bij aankomst in het ziekenhuis, na beoordeling door de medische professionals, concludeerden zij dat Jill een h@rtstilstand had gehad. Jill onderging medische procedures om haar te stabiliseren, terwijl Ryan buiten de spoedeisende hulp wachtte en af en toe updates over de toestand van zijn vrouw kreeg.
Toen de dokter eindelijk naar buiten kwam om Ryan te informeren, eindigde hij zijn update met het advies om te bidden. Ryan besefte toen hoe ernstig de situatie was: “Wanneer een dokter je vertelt dat je moet gaan bidden, voel je dat het zo serieus is als het maar kan.”
Enkele dagen later informeerde de dokter Ryan dat zijn vrouw in een coma was geraakt. Het was moeilijk te geloven dat zijn 31-jarige vrouw, die normaal vol leven was, nu een gevecht om leven en d00d voerde. Tijdens de twee weken dat Jill in coma was, kwamen veel bezoekers langs om hun steun te betuigen aan Jill en Ryan. Een van Jill’s neven kwam met een Bijbel in zijn hand en las minstens een uur voor uit de Bijbel.
Hij liet de Bijbel achter bij Ryan en zei hem dat hij passages mocht lezen als hij dat wilde. Na die dag begon Ryan passages uit de Bijbel hardop voor te lezen aan zijn vrouw, in de hoop dat ze zou ontwaken. Na 11 dagen in coma besloot Ryan om alleen naar huis te gaan voor een korte tijd. Hij overwoog of hij Jill van de beademing moest halen, zoals de artsen hadden gesuggereerd. De artsen geloofden niet in verbetering van haar toestand en adviseerden om de beademing te stoppen.
Hoewel hij wist dat dit betekende dat Jill mogelijk snel zou overlijden, vertelde hij de artsen de volgende dag dat ze de beademing mochten stoppen. Op de 14e dag van haar coma werd de beademing verwijderd. Ongeveer 5 uur nadat de beademing was verwijderd, begon Jill te bewegen en te mompelen. Ryan kon de laatste momenten van zijn levendige vrouw niet verdragen en stapte naar de wachtkamer totdat ze was 0verleden.
Hij herinnert zich de volgende momenten duidelijk: “De verpleegkundige kwam naar buiten en zei: ‘Ik denk dat je moet komen, ze praat.’” Ryan ging naar binnen, verwachtend een laatste gesprek met zijn vrouw te hebben. Hij herinnert zich: “Ik liep binnen en Jill sprak. Het eerste wat ze zei was: ‘Haal me hier weg. Ik wil naar huis.’”
Ryan was gesch0kt maar twijfelde of het niet gewoon helder gemompel was. Hij stelde haar vragen die ze alleen goed kon beantwoorden als ze volledig bij bewustzijn was. Hij vroeg naar de namen van hun huisdieren en enkele rekensommen, die ze allemaal correct beantwoordde. Ze vroeg zelfs of ze naar haar favoriete Mexicaanse restaurant kon voor het avondeten.
Later zei Jill dat ze zich de coma niet herinnerde; ze voelde alleen dat ze een tijd weg was geweest en toen weer terugkwam. In een interview werd Ryan gevraagd wat hem deed geloven dat zijn vrouw terugkwam. Hij antwoordde onmiddellijk: “God. Goddelijke tussenkomst. Ik voel het echt zo.” Niet alles ging terug zoals het was na Jill’s ontwaken. Ze moest sommige motorische vaardigheden, zoals tandenpoetsen en veters strikken, opnieuw leren.
Het stel beschouwt dit als een tweede kans in hun leven en hun relatie en zorgt ervoor dat ze altijd aan elkaars zijde staan. Jill zegt dat Ryan de juiste beslissing heeft genomen door de be@deming te stoppen, omdat ze niet als een “groente” wilde leven. De @ngst en bezorgdheid van het hele voorval blijven bij Ryan. Hij zegt dat hij altijd controleert of ze nog steeds bij hem is. “Er is nog nooit een nacht voorbij gegaan dat ik niet wakker word. Ik trap meestal tegen haar, en als ze terugtrapt, weet ik dat alles oké is.”
Algemeen
Veel kritiek op online gedeelde video van Jetten: ‘Hij is meer met zichzelf bezig, dan met de politiek..’
De premier is in Nederland traditioneel meer dan alleen een bestuurder. Hij of zij is het gezicht van het kabinet, de voorzitter van de ministerraad en in veel opzichten het morele en symbolische kompas van het land. Juist daarom ligt elke publieke uiting van een regeringsleider onder een vergrootglas. Wat wordt gezegd, hoe het wordt gezegd en zelfs wat iemand online deelt, kan gevolgen hebben voor hoe het gezag van het ambt wordt ervaren. In dat licht zorgen de recente online uitingen van Rob Jetten bij een deel van het publiek voor gefronste wenkbrauwen.
De veranderende rol van een regeringsleider
De afgelopen decennia is de rol van politieke leiders sterk veranderd. Waar premiers vroeger vooral zichtbaar waren via journaals, kranteninterviews en officiële toespraken, speelt sociale media nu een centrale rol. Politici zijn niet langer alleen bestuurders, maar ook persoonlijke merken. Ze laten zich zien op Instagram, reageren op X en posten video’s op platforms waar een jonger publiek actief is.
Die ontwikkeling heeft voordelen. Politiek wordt toegankelijker, menselijker en minder afstandelijk. Burgers zien niet alleen het ambt, maar ook de persoon erachter. Dat kan betrokkenheid vergroten en drempels verlagen, vooral voor jongeren die zich anders misschien nauwelijks aangesproken voelen door politiek.
Tegelijkertijd roept die verschuiving ook vragen op. Waar ligt de grens tussen toegankelijkheid en vrijblijvendheid? En wanneer slaat het om van modern communiceren naar het ondermijnen van het gezag dat bij een ambt hoort?
Rob Jetten en zijn online uitstraling
In het geval van Rob Jetten draait de discussie vooral om filmpjes die hij deelt op sociale media. Korte video’s met een luchtige toon, soms humoristisch, soms speels. Voor zijn aanhangers laten die beelden zien dat hij een eigentijdse leider is, iemand die niet verstijfd raakt door protocollen en die durft te laten zien dat hij ook gewoon mens is.
Critici kijken daar echter heel anders naar. Zij vinden dat sommige filmpjes meer lijken op TikTok-humor dan op communicatie van een regeringsleider. In een tijd waarin Nederland geconfronteerd wordt met internationale spanningen, economische onzekerheid, maatschappelijke verdeeldheid en complexe dossiers, vragen zij zich af of zulke uitingen wel passen bij de zwaarte van het ambt.
Het gaat daarbij niet zozeer om één filmpje, maar om het totaalbeeld dat ontstaat. De vraag is: straalt een premier hiermee rust, betrouwbaarheid en gezag uit, of juist lichtheid en vrijblijvendheid?
Symboliek en timing
Politiek draait niet alleen om inhoud, maar ook om symboliek. Beelden blijven hangen. Zeker in tijden van crisis kijken mensen naar hun leiders voor richting en zekerheid. Dat betekent niet dat een premier nooit mag lachen of luchtig mag zijn, maar wel dat timing en context cruciaal zijn.
Een humoristische video kan onschuldig zijn op een rustige dag, maar heel anders worden ervaren wanneer er tegelijkertijd ernstige dossiers spelen. Denk aan internationale conflicten, spanningen binnen de samenleving of grote economische vraagstukken. In zulke momenten verwachten veel mensen een bepaalde ernst en soberheid van hun leiders.
Critici van Jetten wijzen erop dat juist die context soms lijkt te ontbreken. Ze vragen zich af of de balans wel goed wordt bewaakt tussen moderne communicatie en het besef van verantwoordelijkheid dat bij het premierschap hoort.
Generatiekloof in verwachtingen
De discussie rond Jettens filmpjes legt ook een bredere kloof bloot tussen generaties. Jongere kiezers zijn opgegroeid met sociale media, snelle beelden en informele communicatie. Voor hen voelt een premier die af en toe een luchtige video deelt misschien juist herkenbaar en toegankelijk.
Oudere generaties, of mensen die meer waarde hechten aan traditionele vormen van gezag, ervaren datzelfde gedrag eerder als ongepast. Voor hen hoort een regeringsleider afstand te bewaren en boven de dagelijkse lichtheid te staan. Niet omdat hij onmenselijk moet zijn, maar omdat het ambt nu eenmaal een zekere zwaarte met zich meebrengt.
Beide perspectieven zijn begrijpelijk. De vraag is alleen of een premier iedereen tegelijk kan bedienen zonder het risico te lopen een deel van zijn gezag te verliezen.
Leiderschap in tijden van onzekerheid
Leiderschap wordt vaak pas echt zichtbaar in moeilijke tijden. Dan gaat het niet alleen om beleid, maar ook om uitstraling. Mensen willen het gevoel hebben dat er iemand aan het roer staat die overzicht heeft, kalm blijft en verantwoordelijkheid neemt.
In dat licht wordt elke publieke uiting van een premier onderdeel van een groter verhaal. Zelfs een kort filmpje kan bijdragen aan het beeld dat mensen hebben van hoe serieus iemand zijn rol neemt. Dat betekent niet dat humor verboden is, maar wel dat de afweging zorgvuldig moet zijn.
Critici vrezen dat een te speelse online aanwezigheid afbreuk kan doen aan dat beeld van stabiliteit. Ze vragen zich af of likes en bereik op sociale media opwegen tegen het risico dat het ambt minder serieus wordt genomen.
De andere kant van het verhaal
Aan de andere kant wijzen voorstanders erop dat tijden veranderen. Politiek hoeft niet altijd zwaar en afstandelijk te zijn om effectief te zijn. Juist door zichzelf te laten zien als mens kan een leider vertrouwen winnen. Bovendien bereikt Jetten met zijn online aanpak groepen die anders misschien nooit naar een politiek debat zouden kijken.
Zij benadrukken dat leiderschap niet alleen zit in toon, maar vooral in daden en besluiten. Zolang beleid doordacht is en besluiten standhouden, zou een speelse video geen probleem mogen zijn. Volgens hen is het zelfs gevaarlijk om vast te houden aan een ouderwets beeld van gezag dat niet meer aansluit bij de samenleving van nu.
Een kwestie van balans
Uiteindelijk draait de discussie niet om één video of één politicus, maar om een bredere vraag: hoe ziet modern leiderschap eruit? Hoe combineer je toegankelijkheid met autoriteit? En hoe zorg je ervoor dat communicatie vernieuwend is zonder het gewicht van het ambt te ondergraven?
Voor Rob Jetten ligt daar een duidelijke uitdaging. Zijn online aanwezigheid levert hem zichtbaarheid en bereik op, maar roept ook vragen op over de uitstraling van zijn rol. Het is een dunne lijn tussen verfrissend en onhandig, tussen menselijk en te licht.
Het oordeel ligt bij de kijker
Of de filmpjes van Jetten passen bij zijn rol als premier, blijft uiteindelijk een kwestie van persoonlijke beoordeling. Sommigen zien een moderne leider die meegaat met zijn tijd, anderen zien een politicus die te veel flirt met oppervlakkigheid.
Wat vaststaat, is dat leiderschap vraagt om meer dan alleen goede bedoelingen. Het vraagt om bewustzijn van context, timing en symboliek. In een wereld waarin alles wordt vastgelegd en gedeeld, weegt elke uiting mee.
Kijk dus vooral zelf, vorm je eigen oordeel en praat mee. Want een democratie leeft niet van likes alleen, maar van debat, kritische vragen en een voortdurende dialoog over wat we van onze leiders verwachten.