Algemeen
Man denkt dat laatste uren van vrouw aan beademing geteld zijn, dan fluistert ze: ‘Haal me hier weg!’
Jonge stellen denken na hun huwelijk vaak dat ze tientallen jaren samen hebben om hun leven op te bouwen en te groeien. Maar zoals we weten, kan het leven uiterst onvoorspelbaar zijn en je met situaties confronteren die je nooit had verwacht.
Op een zaterdag in mei 2007 werd Ryan Finley wakker en alles leek normaal. Hij keek op de klok en realiseerde zich dat hij zijn vrouw, Jill Finley, ook moest wakker maken.
“Ik ging Jill wakker maken, wat op zich al een wonder is, want normaal gesproken doe ik dat nooit op zaterdagochtend,” herinnerde hij zich later. Hij riep haar naam, maar kreeg geen reactie. Verbaasd begon hij haar te schudden, maar ook dan bleef het stil. Ryan begon zich zorgen te maken en werd angstig. Hij belde onmiddellijk de hulpdiensten en begon tegelijkertijd met re@nimeren.
Toen de hulpverleners arriveerden, werd Jill snel naar een ambulance overgebracht en naar het z1ekenhuis vervoerd. Ryan volgde de @mbulance nauw op in zijn vrachtwagen.
Bij aankomst in het ziekenhuis, na beoordeling door de medische professionals, concludeerden zij dat Jill een h@rtstilstand had gehad. Jill onderging medische procedures om haar te stabiliseren, terwijl Ryan buiten de spoedeisende hulp wachtte en af en toe updates over de toestand van zijn vrouw kreeg.
Toen de dokter eindelijk naar buiten kwam om Ryan te informeren, eindigde hij zijn update met het advies om te bidden. Ryan besefte toen hoe ernstig de situatie was: “Wanneer een dokter je vertelt dat je moet gaan bidden, voel je dat het zo serieus is als het maar kan.”
Enkele dagen later informeerde de dokter Ryan dat zijn vrouw in een coma was geraakt. Het was moeilijk te geloven dat zijn 31-jarige vrouw, die normaal vol leven was, nu een gevecht om leven en d00d voerde. Tijdens de twee weken dat Jill in coma was, kwamen veel bezoekers langs om hun steun te betuigen aan Jill en Ryan. Een van Jill’s neven kwam met een Bijbel in zijn hand en las minstens een uur voor uit de Bijbel.
Hij liet de Bijbel achter bij Ryan en zei hem dat hij passages mocht lezen als hij dat wilde. Na die dag begon Ryan passages uit de Bijbel hardop voor te lezen aan zijn vrouw, in de hoop dat ze zou ontwaken. Na 11 dagen in coma besloot Ryan om alleen naar huis te gaan voor een korte tijd. Hij overwoog of hij Jill van de beademing moest halen, zoals de artsen hadden gesuggereerd. De artsen geloofden niet in verbetering van haar toestand en adviseerden om de beademing te stoppen.
Hoewel hij wist dat dit betekende dat Jill mogelijk snel zou overlijden, vertelde hij de artsen de volgende dag dat ze de beademing mochten stoppen. Op de 14e dag van haar coma werd de beademing verwijderd. Ongeveer 5 uur nadat de beademing was verwijderd, begon Jill te bewegen en te mompelen. Ryan kon de laatste momenten van zijn levendige vrouw niet verdragen en stapte naar de wachtkamer totdat ze was 0verleden.
Hij herinnert zich de volgende momenten duidelijk: “De verpleegkundige kwam naar buiten en zei: ‘Ik denk dat je moet komen, ze praat.’” Ryan ging naar binnen, verwachtend een laatste gesprek met zijn vrouw te hebben. Hij herinnert zich: “Ik liep binnen en Jill sprak. Het eerste wat ze zei was: ‘Haal me hier weg. Ik wil naar huis.’”
Ryan was gesch0kt maar twijfelde of het niet gewoon helder gemompel was. Hij stelde haar vragen die ze alleen goed kon beantwoorden als ze volledig bij bewustzijn was. Hij vroeg naar de namen van hun huisdieren en enkele rekensommen, die ze allemaal correct beantwoordde. Ze vroeg zelfs of ze naar haar favoriete Mexicaanse restaurant kon voor het avondeten.
Later zei Jill dat ze zich de coma niet herinnerde; ze voelde alleen dat ze een tijd weg was geweest en toen weer terugkwam. In een interview werd Ryan gevraagd wat hem deed geloven dat zijn vrouw terugkwam. Hij antwoordde onmiddellijk: “God. Goddelijke tussenkomst. Ik voel het echt zo.” Niet alles ging terug zoals het was na Jill’s ontwaken. Ze moest sommige motorische vaardigheden, zoals tandenpoetsen en veters strikken, opnieuw leren.
Het stel beschouwt dit als een tweede kans in hun leven en hun relatie en zorgt ervoor dat ze altijd aan elkaars zijde staan. Jill zegt dat Ryan de juiste beslissing heeft genomen door de be@deming te stoppen, omdat ze niet als een “groente” wilde leven. De @ngst en bezorgdheid van het hele voorval blijven bij Ryan. Hij zegt dat hij altijd controleert of ze nog steeds bij hem is. “Er is nog nooit een nacht voorbij gegaan dat ik niet wakker word. Ik trap meestal tegen haar, en als ze terugtrapt, weet ik dat alles oké is.”
Het Koninklijk Nederlands Meteorologisch Instituut (KNMI) heeft een indringend rapport gepubliceerd waarin wordt gewaarschuwd dat klimaatverandering ervoor zorgt dat scenario’s die lange tijd als “onvoorstelbaar” golden, ook in Nederland realistisch worden. In het zogenoemde extreem rapport schetst het weerinstituut negen mogelijke weersituaties en gevolgscenario’s die in de nabije toekomst zouden kunnen voorkomen. Het doel van het rapport is nadrukkelijk niet om paniek te zaaien, maar om bewustwording te creëren en bestuurders, organisaties en burgers aan te zetten tot betere voorbereiding.
Bewustwording, geen paniek
Volgens KNMI-directeur Maarten van Aalst is het rapport bedoeld als een wake-upcall. “We zien dat de grenzen van wat we kennen verschuiven,” stelt hij. “Situaties die vroeger extreem zeldzaam waren, komen dichterbij. En als we ons daar niet op voorbereiden, kunnen de gevolgen groot zijn.” Van Aalst benadrukt dat het KNMI liever vooruitkijkt dan achteraf moet constateren dat schade en maatschappelijke ontwrichting voorkomen hadden kunnen worden.
De timing van het rapport is niet toevallig. Precies tien jaar geleden werd het Akkoord van Parijs gesloten, waarin werd afgesproken de wereldwijde opwarming te beperken tot maximaal 1,5 graad. Inmiddels wordt steeds duidelijker dat dit doel moeilijk haalbaar is. Daardoor neemt de kans toe op weerextremen die buiten onze historische ervaring vallen.
Stormen met ongekende kracht
Een van de scenario’s in het rapport gaat over zware stormen die hun oorsprong vinden boven warmer zeewater. Door stijgende zeetemperaturen kunnen stormsystemen meer energie opnemen. Dat vergroot de kans dat zeer krachtige stormen ook West-Europa bereiken.
Als voorbeeld wordt verwezen naar een zware storm die vorig jaar over Frankrijk trok, nadat deze onverwacht richting Europa was afgebogen. Onderzoek laat zien dat zo’n systeem ook Nederland had kunnen treffen, met zeer zware windstoten en aanzienlijke schade aan natuur, infrastructuur en gebouwen. Niet alleen materiële schade speelt hierbij een rol, maar ook de mentale impact op bewoners en hulpdiensten.
Kwetsbaarheid van het energiesysteem
Een ander belangrijk aandachtspunt in het rapport is de kwetsbaarheid van het elektriciteitsnet. Niet zozeer door één extreem weertype, maar door een combinatie van factoren. Denk aan een langdurig hogedrukgebied in de winter, met weinig wind en zon, terwijl de energievraag juist hoog is.
Onderzoekers hebben doorgerekend wat er gebeurt als windmolens nauwelijks draaien en zonnepanelen weinig opleveren, terwijl huishoudens en bedrijven veel stroom gebruiken. In zo’n situatie zou tijdelijk niet aan de volledige vraag kunnen worden voldaan. Hoewel de kans hierop klein is, onderstreept het rapport dat dit soort scenario’s serieus genomen moeten worden bij de inrichting van het energiesysteem.
Extreme hitte in steden
Steden zijn extra kwetsbaar voor hitte. Het KNMI kijkt daarom ook naar het scenario van een zeer zware en langdurige hitteperiode, vooral in dichtbebouwde gebieden zoals Amsterdam. In eerdere zomers is al gebleken dat infrastructuur zoals spoorlijnen, bruggen en openbaar vervoer gevoelig is voor langdurige hoge temperaturen.
Volgens het rapport had een eerdere hittegolf al ernstiger gevolgen kunnen hebben als verkoelende weersystemen iets later waren gearriveerd. In een toekomstscenario met langdurige extreme hitte kan de druk op zorg, hulpdiensten en energievoorziening sterk toenemen. Dat vraagt om gerichte maatregelen, zoals vergroening van steden, schaduwplekken en hitteplannen voor kwetsbare groepen.
Gezondheid en nieuwe risico’s
Klimaatverandering heeft niet alleen invloed op het weer, maar ook op de volksgezondheid. In het rapport wordt aandacht besteed aan het mogelijke vaker voorkomen van bepaalde ziekteverwekkers die profiteren van warmere omstandigheden. Zo wordt gekeken naar virussen die via insecten worden overgedragen.
Onderzoekers geven aan dat langere, warmere zomers het leefgebied van bepaalde insecten kunnen vergroten. Daardoor kunnen ziekteverwekkers zich gemakkelijker verspreiden. Dit betekent niet dat er direct reden is tot ongerustheid, maar wel dat monitoring, onderzoek en preventie belangrijker worden.
Wateroverlast en overstromingen
Nederland is van oudsher gewend om met water te leven, maar klimaatverandering stelt dat vermogen op de proef. Het rapport beschrijft scenario’s met extreme neerslag in korte tijd, wat kan leiden tot wateroverlast in stedelijke gebieden en druk op dijken en waterkeringen.
Hoewel Nederland goed beschermd is, benadrukt het KNMI dat systemen ontworpen zijn op basis van historische gegevens. Als die omstandigheden veranderen, moeten ook de veiligheidsnormen en plannen mee-evolueren.
Samenhang van gevolgen
Wat het rapport vooral duidelijk maakt, is dat extremen zelden op zichzelf staan. Een hittegolf kan leiden tot stroomproblemen, druk op zorg en verminderde mobiliteit. Een zware storm kan infrastructuur beschadigen en economische schade veroorzaken. Die samenhang maakt voorbereiding complex, maar ook noodzakelijk.
Van Aalst noemt dit “meervoudige risico’s”: “Het gaat niet om één gebeurtenis, maar om de keten van gevolgen die daarop volgt. Juist daar moeten we beter op anticiperen.”
Vooruitdenken als sleutel
Het KNMI benadrukt dat veel schade voorkomen kan worden door tijdig beleid en aanpassingen. Dat betekent investeren in klimaatbestendige infrastructuur, het aanpassen van steden, het versterken van energie- en watersystemen en goede communicatie richting burgers.
Het rapport roept bestuurders op om scenario’s niet weg te zetten als onwaarschijnlijk, maar ze te gebruiken als oefenmateriaal. “Als je weet wat er kan gebeuren, kun je betere keuzes maken,” aldus Van Aalst.
Wat betekent dit voor inwoners?
Voor inwoners betekent het rapport vooral dat het verstandig is om bewust te zijn van veranderende omstandigheden. Dat kan variëren van voorbereid zijn op hitte, tot het volgen van adviezen bij extreem weer. Tegelijk blijft Nederland een veilig en goed georganiseerd land, waar veel kennis en middelen beschikbaar zijn om risico’s te beperken.
Een realistische blik vooruit
Het extreem rapport van het KNMI schetst geen doembeeld, maar een realistische blik op een veranderend klimaat. Door mogelijke scenario’s nu al te benoemen, ontstaat ruimte om te handelen voordat situaties zich voordoen. De boodschap is helder: wat ooit ondenkbaar leek, vraagt nu om aandacht, planning en samenwerking.
Niet uit angst, maar uit verantwoordelijkheid voor de toekomst.