Algemeen
Gezondheid van Rob de Nijs (81) gaat flink achteruit, vrouw geeft update
De gezondheid van Rob de Nijs, de iconische Nederlandse zanger, gaat helaas snel achteruit. Zijn vrouw, Jet, gaf onlangs in een interview met het magazine Linda een ontroerend en eerlijk inkijkje in het leven van haar man, die al jarenlang worstelt met de z!ekte van Parkinson. Rob de Nijs, inmiddels 81 jaar oud, komt nauwelijks nog buiten en leeft grotendeels in de beslotenheid van hun huis in Bennekom. In december vertelde Jet al in een interview dat haar man aan het einde van zijn leven is, en sindsdien is zijn situatie alleen maar verslechterd.
Een Leven in Verwarring
Rob de Nijs, die zijn muzikale stempel heeft gedrukt op Nederland met hits zoals Malle Babbe, Banger Hart, en Ritme van de Regen, heeft moeite om de realiteit vast te houden. Volgens Jet is het voor hem steeds moeilijker om tijd en plaats te begrijpen. “Hij haalt veel dingen door elkaar,” vertelt ze. “Vooral in tijd en plaats. Het is voor hem moeilijk om aan te geven of het ochtend of avond is, in welk jaar we zitten, of in welk huis hij is.”
Deze verwarring, een triest gevolg van zijn z!ekte, heeft ervoor gezorgd dat Rob en Jet hun leven drastisch hebben moeten aanpassen. Ze verlaten nauwelijks nog het huis en houden hun sociale contacten tot een minimum beperkt. “We gaan bijna niet meer de deur uit en mengen ons niet meer zo onder de mensen. We staan niet veel bezoek toe thuis, want welke meerwaarde zou dat hebben voor Rob?” Jet geeft aan dat de realiteit van Robs snel achteruitgaande gezondheid moeilijk te verdragen is. “Zijn toestand gaat rap naar beneden. Uiteindelijk zal het zijn overlijden zijn. Ik kan er niet goed over praten.”
De Schaduw van de Schijnwerpers
Het contrast tussen Robs huidige leven en zijn jarenlange carrière in de schijnwerpers is schrijnend. Jarenlang was hij gewend aan het applaus van zijn publiek en de erkenning die hij kreeg voor zijn muziek. Maar dat hoofdstuk is nu afgesloten. Toch weet Rob nog geluk te vinden in de liefde en de warmte van zijn gezin. Volgens Jet is dat genoeg voor hem. “Hij was altijd gewend aan de schijnwerpers en applaus, en nu is dat over. Toch is hij blij met alleen de liefde die hij van ons krijgt. Hij is blij, hij lacht.”
Dit vreugdevolle moment van tevredenheid wordt gedeeld met hun inmiddels 12-jarige zoon Julius, die ondanks de zwaarte van de situatie de liefdevolle band met zijn vader blijft koesteren. Jet beschrijft hoe Rob, ondanks de fysieke en mentale achteruitgang, nog steeds waarde hecht aan het leven. “We hebben medische afspraken gemaakt. Reanimeren hoeft niet meer en er wordt wel behandeld, maar niet langdurig beademd. Maar elke keer als een arts vraagt of hij het nog acceptabel vindt, zegt Rob dat hij het leven nog prachtig vindt. En dat meent hij.”
Een Moedig Gevecht Tegen Parkinson
Rob de Nijs leeft al jaren met de z!ekte van Parkinson, een progressieve aandoening die zijn mobiliteit en cognitieve functies steeds verder beperkt. Waar hij ooit een energieke performer was, heeft de z!ekte hem in de loop der tijd steeds meer beroofd van zijn onafhankelijkheid. De mentale achteruitgang die Jet beschrijft, is een van de meest hartverscheurende aspecten van de z!ekte. Het verliezen van grip op tijd, plaats en herinneringen is een kenmerkend symptoom van Parkinson in een vergevorderd stadium.
Toch blijft Rob moedig in zijn strijd. Zijn vermogen om schoonheid te zien in het leven, ondanks de fysieke en mentale beperkingen, is bewonderenswaardig. Het is een krachtig voorbeeld van iemand die zijn vreugde vindt in de eenvoudige dingen, zelfs in de nadagen van zijn leven. Voor Jet en hun zoon Julius is dit zowel een bron van troost als van verdriet. Het idee dat Rob nog steeds waarde hecht aan het leven, ondanks alles wat hij heeft verloren, biedt een vorm van rust te midden van het onvermijdelijke afscheid dat hen te wachten staat.
De Onzekerheid van de Toekomst
Hoewel het duidelijk is dat Robs gezondheid snel achteruitgaat, blijft zijn toekomst onzeker. Jet sprak eerder over de moeilijke beslissingen die ze als gezin hebben moeten nemen. Het niet meer willen reanimeren en het afzien van intensieve behandelingen zijn keuzes die met pijn in het hart zijn gemaakt, maar die wel in lijn liggen met wat Rob zelf wil. “Elke keer als een arts vraagt of hij het nog acceptabel vindt, zegt Rob dat hij het leven nog prachtig vindt. En dat meent hij,” zegt Jet, met respect voor de kracht en vastberadenheid van haar man.
Dit geeft aan hoe belangrijk het voor Rob is om zijn laatste levensfase op zijn eigen voorwaarden te leven. Hoewel de tijd tegen hem lijkt te werken, is zijn wil om te leven nog altijd sterk aanwezig. Het besef dat hij ondanks zijn kwetsbaarheid nog steeds in staat is om te lachen en vreugde te vinden, is een krachtige boodschap over de waarde van het leven, zelfs als het einde nabij is.
De Rol van Liefde en Steun
Jet de Nijs vervult in deze moeilijke tijden een cruciale rol. Ze is niet alleen de echtgenote van Rob, maar ook zijn belangrijkste verzorger. Het mantelzorgen voor iemand die zo dierbaar is, kan zowel een zware last als een diep betekenisvolle ervaring zijn. Jet heeft in eerdere interviews laten zien hoe toegewijd ze is aan haar man, ondanks de zware omstandigheden. Ze biedt hem een thuis waarin hij zich veilig en geliefd voelt, wat essentieel is voor zijn welbevinden.
Daarnaast speelt hun zoon Julius een belangrijke rol in het gezin. Voor een jongen van 12 is het niet eenvoudig om te zien hoe zijn vader aftakelt, maar tegelijkertijd draagt hij bij aan het geluk dat Rob nog steeds ervaart. Het geeft aan dat liefde, zelfs in de donkerste tijden, het fundament kan zijn dat een familie bij elkaar houdt.
Een Erfenis van Muziek en Herinneringen
Voor het grote publiek blijft Rob de Nijs een icoon van de Nederlandse muziek. Zijn liedjes zijn tijdloos en hebben generaties geraakt. Terwijl zijn fysieke aanwezigheid langzaam vervaagt, blijft zijn muzikale erfenis levend. Liedjes zoals Malle Babbe en Banger Hart zullen nog jaren blijven klinken, en zijn naam zal altijd verbonden blijven met de hoogtijdagen van de Nederlandse popmuziek.
Hoewel de dagen van grote concerten en uitverkochte zalen voorbij zijn, leeft Rob de Nijs voort in de harten van zijn fans en in de geschiedenis van de Nederlandse muziek. Voor Jet en Julius zijn diezelfde liedjes waarschijnlijk meer dan alleen muziek; ze zijn de herinnering aan een man die zijn leven lang met passie heeft geleefd, zowel op als buiten het podium.
Conclusie: Een Leven vol Liefde en Strijd
De achteruitgang van Rob de Nijs is een verdrietig maar tegelijkertijd inspirerend verhaal. Het toont hoe een icoon, die ooit het podium domineerde, nu zijn kracht haalt uit de liefde van zijn gezin. Ondanks de beperkingen die de z!ekte van Parkinson hem oplegt, blijft hij een bron van vreugde en inspiratie voor de mensen om hem heen. Zijn vermogen om schoonheid te zien in het leven, zelfs nu zijn einde nadert, is een krachtige herinnering aan wat echt belangrijk is: liefde, familie en de momenten van geluk die we samen delen.
Hoewel het afscheid onvermijdelijk is, laat Rob de Nijs een blijvende indruk achter, zowel als muzikant als mens. Zijn verhaal is een getuigenis van moed, liefde en de kracht om zelfs in de moeilijkste tijden het leven te blijven waarderen.
André Hazes en Monique Westenberg hebben opnieuw een punt achter hun relatie gezet. Wat ooit begon als een intense liefdesgeschiedenis met pieken, dalen, terugkeer en hoop op een gezamenlijk toekomstpad, is nu definitief tot stilstand gekomen. Via Instagram deelden ze samen het nieuws met hun volgers. Op het moment van schrijven zijn ze nog samen op vakantie, maar dat weerhield hen er niet van om hun breuk kenbaar te maken: “We staan al even op een andere plek in elkaars leven,” aldus André.
Hun gezamenlijke boodschap klinkt vredig, berustend zelfs. “We hebben verschillende fases doorlopen, en inmiddels heeft alles een plek gekregen. We houden nog steeds veel van elkaar en hebben respect voor elkaar. Loslaten is groeien en eerlijk zijn naar jezelf én naar elkaar.” Het is een boodschap die meer zegt dan alleen ‘we zijn uit elkaar’. Het is een uitnodiging tot begrip, tot meebewegen met het leven zoals het komt – ongeacht verwachtingen van buitenaf.
Toch blijft het wrang. De timing verrast velen, want het stel bevindt zich nota bene op vakantie – samen, met hun zoon. Aan de buitenkant lijkt het plaatje nog even harmonieus als altijd, maar achter de schermen blijkt er iets geknapt.
Terug naar januari van dit jaar: toen sprak André nog openlijk over een mogelijk aanzoek aan Monique. In interviews liet hij doorschemeren dat Monique de vrouw van zijn leven was. “Als ik Moon ten huwelijk vraag op het podium, dan krijg ik een klap in m’n gezicht, denk ik,” grapte hij toen. Maar hij voegde er ook aan toe: “Als we het zouden doen… dan zou ik het dichter bij huis doen. Monique is alles voor mij en ik weet zeker dat dat de rest van mijn leven is.” Nog geen vier maanden later is dat beeld volledig veranderd. Het laat zien hoe snel dynamieken kunnen verschuiven, hoe onvoorspelbaar zelfs een ogenschijnlijk stabiele band kan zijn.
In talkshows werd er druk gespeculeerd. Entertainmentdeskundige Evert Santegoeds benadrukte dat het voor de fans van het stel een teleurstelling is. “Iedereen gunde Monique de titel ‘mevrouw Hazes’. Ze heeft jarenlang naast hem gestaan, hem gesteund in moeilijke periodes, én het gezinsleven draaiende gehouden. Dat het toch niet gebeurt, geeft aan dat er diepere scheuren zijn dan zichtbaar was.”
Ronald Molendijk, ook te gast in het gesprek, bracht een ander perspectief: “We horen nu vooral over André, maar het zou ook heel goed kunnen dat Monique degene is geweest die heeft gezegd: ‘Deze vorm werkt voor mij niet meer.’ En daar moeten we ook begrip voor hebben.”
De relatie tussen André en Monique is er altijd eentje geweest die het publiek in zijn greep hield. Niet alleen omdat André een Hazes is, maar ook omdat Monique jarenlang standhield in de maalstroom van roem, media-aandacht en relationele onrust. Ze stond hem bij tijdens zijn persoonlijke crises, doorbrak patronen, bleef moeder voor hun zoon en stond – telkens opnieuw – open voor verzoening. Het vraagt een bijzonder soort liefde en veerkracht om dat vol te houden.
En toch: elke terugkeer leek ook een beetje brozer dan de vorige. De vraag bleef hangen: hoeveel kansen kun je elkaar geven zonder jezelf te verliezen?
Op sociale media gaat het gerucht al snel dat André misschien opnieuw iemand anders op het oog heeft. Die verdenking lijkt haast standaard bij iedere breuk die hij doormaakt. Of het nu Bridget Maasland, Sarah van Soelen of een andere ‘Sarah 2.0’ is – telkens was er een nieuwe liefde in beeld vóór het stof van de vorige storm kon neerdalen. Vooral de naam Sarah van Soelen duikt opnieuw op in online commentaren. Er wordt zelfs gesuggereerd dat André nooit écht over haar heen is gekomen. Of zij überhaupt nog een rol in zijn leven speelt, is onduidelijk. Zijzelf heeft zich daar in elk geval niet publiekelijk over uitgesproken.
Wat opvalt, is dat Monique dit keer een stuk terughoudender is. Geen uitgebreide verklaring, geen interviews – alleen de gezamenlijke, zorgvuldig geformuleerde boodschap. Mogelijk heeft ze gekozen voor rust, bescherming van haar zoon en een vorm van waardigheid in een situatie die toch al veel publieke aandacht trekt.
En dat is begrijpelijk. Voor Monique draait het al lang niet meer om drama of roem. Haar focus ligt op stabiliteit, veiligheid en op haar rol als moeder. De oproep van het stel om hun zoon te beschermen tegen negatieve reacties op sociale media is daarin veelzeggend: “Hij is inmiddels op een leeftijd dat hij alles via (social) media mee krijgt.” Een duidelijke boodschap aan de buitenwereld: houd het respectvol.
Wat blijft er over na deze zoveelste breuk? Misschien wel inzicht. Dat liefde, zelfs als die groot is, niet altijd genoeg is. Dat mensen kunnen blijven houden van elkaar, maar toch uit elkaar kunnen groeien. En dat loslaten ook een vorm van liefde kan zijn – omdat je elkaar gunt om verder te gaan, op een manier die wél klopt.
Voor André en Monique zal dit ongetwijfeld weer een nieuwe periode van heroriëntatie worden. Voor hun zoon hopelijk een tijd van rust, met ouders die ondanks alles met respect en liefde samenwerken. Voor de buitenwereld rest alleen begrip – en het besef dat relaties complex zijn, zeker als ze zich afspelen onder een vergrootglas.
De liefde tussen André Hazes en Monique Westenberg heeft jaren standgehouden – tegen de stroom in, met vallen en opstaan. Nu lijkt het erop dat ze definitief voor een ander pad kiezen. Niet omdat de liefde weg is, maar omdat loslaten soms de eerlijkste keuze is.
Dit bericht op Instagram bekijken