-

Algemeen

Foto gaat viraal na posten met label: ‘Dit is het uiterlijk van de gemiddelde vrouw’

Avatar foto

Gepubliceerd

op

In de afgelopen jaren is de manier waarop we schoonheid waarnemen ingrijpend veranderd, zowel in Amerika als wereldwijd. Sociale media hebben een revolutie teweeggebracht in hoe vrouwen hun schoonheid laten zien en beleven.

In plaats van dat schoonheidsnormen voornamelijk werden opgelegd door reclamecampagnes en modeontwerpers, hebben vrouwen in het digitale tijdperk nu de mogelijkheid om hun ware zelf te tonen. Deze verandering heeft geleid tot een grotere acceptatie en viering van diversiteit en schoonheid.

Sociale Media

Dankzij sociale media kunnen vrouwen nu hun unieke schoonheid delen op populaire platforms zoals Instagram, TikTok en Facebook. Deze platforms bieden de mogelijkheid om een breed scala aan schoonheidsnormen te tonen, variërend van diverse lichaamsmaten en vormen tot verschillende huidskleuren en stijlen.

Hierdoor wordt een inclusieve en diverse representatie van schoonheid bevorderd. Berichten ontvangen vaak duizenden likes en reacties, wat bijdraagt aan een cultuur van inclusiviteit en authenticiteit. Deze verandering heeft geleid tot een verschuiving in hoe schoonheid wordt gedefinieerd en gewaardeerd.

Vrouwen hoeven niet meer te voldoen aan traditionele schoonheidsidealen die vroeger werden opgelegd door de mode- en reclame-industrie. In plaats daarvan kunnen ze ervoor kiezen om hun natuurlijke schoonheid te omarmen en te vieren, en worden ze aangemoedigd om trots te zijn op hun unieke kenmerken en individualiteit.

Veranderingen

Recent onderzoek gepubliceerd in het International Journal of Fashion Design, Technology, and Education heeft aangetoond dat de gemiddelde lichaamsmaten van vrouwen in de Verenigde Staten in de loop der tijd zijn veranderd. Deze studie analyseerde gegevens van meer dan 5.500 vrouwen en onthulde dat de gemiddelde tailleomvang van vrouwen aanzienlijk is toegenomen sinds het begin van de 21e eeuw, wat wijst op een zorgwekkende trend van toenemend overgewicht en obesitas onder vrouwen.

Aan het begin van het millennium was de gemiddelde tailleomvang 34,9 inch, maar deze is nu gestegen naar gemiddeld 37,5 inch, wat een toename van 2,6 inch betekent. Deze verandering weerspiegelt niet alleen een stijging in de gemiddelde lichaamsomvang, maar benadrukt ook de diversiteit binnen verschillende etnische groepen.

Elk individu heeft unieke kenmerken en fysieke eigenschappen die bijdragen aan de rijke culturele en genetische variëteit die onze samenleving kenmerkt. Onderzoekers Susan Dunn en Deborah Christel van de Washington State University benadrukken dat de mode-industrie wordt beïnvloed door de veranderende demografie en benadrukken het belang van het aanbieden van kleding die past bij de realiteit van moderne vrouwen.

De Mode-Industrie

De toename van de gemiddelde tailleomvang heeft de mode-industrie geconfronteerd met de vraag hoe de sector zich kan aanpassen aan de evoluerende behoeften van consumenten.

Op dit moment dragen de meeste Amerikaanse vrouwen maat 16 tot 18, wat overeenkomt met de ondergrens van de plus-size categorie. Ondanks deze realiteit, waarin de diversiteit van lichaamsvormen en maten steeds meer wordt erkend, blijft een aanzienlijk deel van de mode-industrie vasthouden aan maat 2 als norm. Susan Dunn benadrukt dat het voor de mode-industrie cruciaal is om de huidige maten en pasvormen kritisch te evalueren en waar nodig te herzien, om een meer inclusieve en diverse benadering van mode te bevorderen.

“De kledingindustrie moet erkennen dat de gemiddelde vrouw niet zal verdwijnen. Ze is er en verdient kleding die zowel stijlvol als passend is,” zegt Dunn. De mode-industrie wordt aangemoedigd om kleding te ontwerpen die de diversiteit van lichaamstypes weerspiegelt, zodat alle vrouwen, ongeacht hun maat of vorm, mode kunnen dragen die hen zelfvertrouwen geeft en hen in staat stelt zich comfortabel en trots te voelen in hun kleding.

De Toekomst

De mode-industrie staat voor de uitdaging om zich aan te passen aan de veranderende schoonheidsnormen en demografische gegevens. Met de toenemende diversiteit in de samenleving ontstaat er een kans voor kledingontwerpers om innovatieve en inclusieve kledingopties te ontwikkelen. Het is essentieel voor de relevantie en vooruitgang van de mode-industrie om kledingmaten en -ontwerpen af te stemmen op moderne lichaamstypes.

Algemeen

Steenrijk, Straatarm-kijkers gaan los over arm gezin: ”Dit is niet te bevatten”

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Kijkers in tranen na emotionele aflevering van Steenrijk, Straatarm: alleenstaande moeder Laura raakt harten met haar verhaal

De nieuwste aflevering van het programma Steenrijk, Straatarm heeft woensdagavond diepe indruk gemaakt op kijkers. In de aflevering was te zien hoe het welgestelde stel Reza en Sahar voor een week van leven en woning ruilde met Laura, een alleenstaande moeder van vier kinderen. Haar situatie, getekend door verlies, ziekte en financiële zorgen, liet bij velen een onuitwisbare indruk achter.

Van overvloed naar overleven

Reza en Sahar zijn gewend aan luxe: een ruim huis, een royaal weekbudget en volop comfort. Laura daarentegen moet met haar gezin rondkomen van slechts 150 euro per week. Ze woont in een bescheiden woning en doet alles om haar kinderen een zo normaal mogelijk leven te geven, ondanks de enorme uitdagingen waarmee ze wordt geconfronteerd.

Wat Laura onderscheidt, is haar veerkracht. Ondanks alles blijft ze positief en strijdvaardig, met haar kinderen altijd op de eerste plaats. Tijdens de aflevering deelt ze haar persoonlijke verhaal – een verhaal dat menigeen met een brok in de keel achterliet.

Een dubbele klap: verlies en ziekte

Laura verloor haar echtgenoot Bart op jonge leeftijd. Alleen achterblijven met vier kinderen is voor iedere ouder zwaar, maar voor Laura kwam daar al snel nog een schokkende diagnose bovenop. Kort na het overlijden van haar man kreeg ze te horen dat ze leed aan schildklierkanker. De ziekte bleek al uitgezaaid naar haar lymfeklieren.

In tranen vertelt Laura over de angst die haar op dat moment overviel: “Mijn grootste zorg was niet eens mijn eigen gezondheid, maar het idee dat mijn kinderen straks helemaal alleen zouden zijn. Wat zou er met hen gebeuren als ik er niet meer was?”

Behandelingen en financiële gevolgen

Laura onderging meerdere behandelingen, waaronder operaties, chemotherapie en bestralingen. Inmiddels is de kanker onder controle, maar de nasleep van haar ziekte is nog altijd voelbaar. Ze is fysiek niet in staat om te werken en het vinden van de juiste medicatie is een langdurig proces.

Haar financiële situatie verslechterde snel nadat zij van instantie naar instantie werd gestuurd. “Het UWV verwees me naar de bijstand, en de bijstand stuurde me terug naar het UWV. Ondertussen kreeg ik maandenlang helemaal niets,” legt Laura uit. “Als je dan zonder inkomen zit, stapelen de schulden zich razendsnel op.”

Vrijwillig onder bewind: kiezen voor rust

Om weer grip te krijgen op haar financiën, besloot Laura zichzelf onder bewindvoering te laten plaatsen. “Ik wilde rust creëren voor mezelf en mijn kinderen,” zegt ze. “Bewindvoering gaf me een klein beetje ademruimte, hoe vreemd dat misschien ook klinkt. Ik wil dat mijn kinderen zich kunnen focussen op kind zijn, niet op geldzorgen.”

Kinderen die meedenken en meeleven

Wat veel kijkers raakte, was de manier waarop Laura’s kinderen omgaan met de situatie. Ondanks hun jonge leeftijd zijn ze enorm betrokken. Ze verzamelen lege flessen en blikjes om statiegeld op te halen, met als doel hun moeder te helpen.

“We willen mama helpen geld te verdienen,” klinkt het enthousiast in de aflevering. Hun veerkracht en positiviteit zijn hartverwarmend. Maar het besef dat deze kinderen zulke verantwoordelijkheden voelen, zorgt bij veel kijkers ook voor verdriet en frustratie over hoe hard het leven kan zijn.

Onvervulde verlangens en schuldgevoel

Laura doet er alles aan om haar kinderen gelukkig te maken, maar het knaagt aan haar dat ze niet altijd kan bieden wat andere gezinnen wél kunnen. “Als ik zie wat voor traktaties er op school worden uitgedeeld, of naar welke feestjes andere kinderen gaan, dan voel ik me tekortschieten,” vertelt ze geëmotioneerd. “Niet omdat ik mijn best niet doe, maar omdat ik het gewoon niet kán geven. En dat doet soms pijn.”

Ze vervolgt: “Soms word ik boos. Niet op iemand in het bijzonder, maar gewoon op het systeem, op de ongelijkheid. Waarom is het zo moeilijk om gewoon je hoofd boven water te houden als je het al zwaar hebt?”

Een contrast dat raakt

De aflevering laat ook zien hoe Reza en Sahar de week met weinig middelen ervaren. De ruil zet hen aan het denken over wat écht belangrijk is in het leven. Ze zijn zichtbaar geraakt door Laura’s verhaal en tonen oprechte bewondering voor haar kracht.

Na de week keren ze terug naar hun eigen leven, maar niet zonder eerst iets terug te doen. Ze laten Laura en haar gezin niet met lege handen achter — een gebaar dat veel kijkers ontroerde.

Kijkers massaal geraakt: “Tranen in de ogen”

Op sociale media wordt massaal gereageerd op de uitzending. De woorden “respect”, “krachtig” en “hartverscheurend” komen veelvuldig voorbij. Velen uiten hun bewondering voor Laura en haar gezin, en vragen zich hardop af hoe het mogelijk is dat iemand in zo’n situatie nauwelijks geholpen wordt door instanties.

“Ik heb met tranen in mijn ogen gekeken,” schrijft een kijker op X (voorheen Twitter). “Wat een ongelooflijk sterke vrouw, en wat een liefdevol gezin.”

Een ander zegt: “Deze aflevering zou iedereen moeten zien. Niet om medelijden te hebben, maar om te beseffen dat armoede vaak onzichtbaar is, en dat er zoveel veerkracht achter schuilt.”

Hoop op een betere toekomst

Ondanks alles blijft Laura hoopvol. “Ik wil niet bij de pakken neerzitten. Mijn kinderen verdienen een toekomst. En ik ga er alles aan doen om die hen te geven.”

De aflevering laat zien dat armoede en ziekte mensen kunnen treffen die alles op orde hadden, maar door omstandigheden ineens in een neerwaartse spiraal belanden. Het is een krachtige herinnering aan hoe kwetsbaar een mens kan zijn — en hoe belangrijk steun, begrip en een luisterend oor kunnen zijn.

Een vrouw met een missie

Laura’s verhaal is er één van pijn, maar ook van liefde en veerkracht. Haar wens is simpel, maar krachtig: “Ik wil er gewoon zijn voor mijn kinderen. Dat is mijn enige doel.”

Met de uitzending van Steenrijk, Straatarm heeft ze niet alleen haar verhaal gedeeld, maar ook duizenden mensen geraakt. En dat, op zichzelf, is al een vorm van winst.

Lees verder