Algemeen
B&B vol liefde: Els loopt een blauwtje op en was dit een verkapte doodsbedreiging?
In de recente aflevering van B&B Vol Liefde hadden de deelnemers te maken met allerlei emotionele en ongemakkelijke situaties. Van scheve verhoudingen tot onverwachte uitspraken, het zat de kandidaten niet bepaald mee. Vooral Thijz, die zijn grote schoonmaakactie doorzette, leek vastberaden om Ammarie zo snel mogelijk te laten vertrekken. Ondertussen verliep de situatie bij Mirjam zonder enige romantische vooruitzichten, ondanks de schunnige opmerkingen van Robert Jan die meer beleefdheid dan flirten bleken te zijn. Alleen in Griekenland bloeide de liefde voorzichtig op.
Respectloos vertrek
Ammarie, een enthousiaste wildplukster, verliet de B&B van Thijz met een bittere nasmaak. “Hij gaat vrij respectloos met mij om,” zei ze op de ochtend van haar vertrek. Thijz, een zelfingenomen hippie, had haar willen wegsturen naar een andere camping, een voorstel dat Ammarie duidelijk niet accepteerde. Ondanks een laatste poging tot gesprek en een vriendelijk gebaar met een bosje lelietjes-van-dalen, was Thijz onvermurwbaar. Hij hielp haar slechts met inpakken om er zeker van te zijn dat ze zo snel mogelijk vertrok. Hij zwaaide haar uit terwijl hij haar camper nakeek, om zeker te weten dat ze echt weg was.
Nieuwe hoop met Mariël
Nauwelijks was Ammarie vertrokken of de sprankelende Mariël arriveerde bij de B&B van Thijz. Hij was verrast door haar verschijning en gaf toe dat hij haar alleen maar tot haar schouders had gezien. “Ik had haar alleen maar tot haar schouders gezien,” vertelde hij aan de camera. Het was duidelijk dat hij blij was dat ze niet dik was, want anders had ze haar kont niet kunnen keren in het rode busje waarin ze moest overnachten.
Mariël was enthousiast over alles wat ze zag en deed, wat Thijz op zijn beurt weer charmeerde. Hij begon meteen over zijn passie voor schilderen en legde uit dat hij het leuk vond om ongegeneerd een heel lichaam te bekijken tijdens het schilderen. “Ik probeer een beetje door je kleren heen te kijken, als je het niet erg vindt,” zei hij tegen Mariël. “Ik vind het leuk dat je ongegeneerd een heel lichaam gaat bekijken. Dus je kijkt naar benen en borsten en billen…”
Of Mariël degene zal zijn die Thijz kan bekoren, blijft de vraag. Ze lijkt zich in ieder geval niet te storen aan de rommelige staat van de B&B, maar of dat genoeg is om de klik te behouden, valt nog te bezien.
Spanningen in Zuid-Afrika
In Zuid-Afrika lijkt Marcel zichzelf boven Jacco te plaatsen. De voormalige marinier twijfelt aan Jacco’s overlevingsvaardigheden en laat dat duidelijk merken. “Voor mij is het gesneden koek,” zei hij zelfverzekerd. “Ik zie hem niet als geduchte concurrent.” Marcel leek zelfs een steek onder water te geven toen hij tijdens het graven van een gat opmerkte: “Je graaft je eigen graf,” een opmerking die mogelijk de eerste doodsbedreiging in de geschiedenis van B&B Vol Liefde was.
Tijdens een date met Mirjam liet Jacco een wat minder avontuurlijke kant van zichzelf zien. Het gesprek ging vooral over fietsen, wat Mirjam met een beleefd lachje onderging. Ze maakte zelfs een grap over fietsen met een leeuw, wat de overlevingskansen van Jacco in haar ogen niet veel goeds deed. Uiteindelijk werd de date abrupt beëindigd toen Mirjam aangaf dat het te koud was. De avond eindigde met Jacco die braaf in zijn tent bleef, terwijl de cameraploeg wel heen en weer kon lopen, een duidelijke aanwijzing dat Mirjam niet veel interesse in hem had.
Internationaal geklets en verrassende wendingen
Marcel scoorde punten bij Mirjam met zijn “internationaal geklets,” waarmee hij haar imponeerde. Het leek erop dat hij, ondanks eerdere twijfels, toch een kanshebber werd in de strijd om Mirjams hart. De vraag blijft echter of zijn charme voldoende zal zijn om haar te overtuigen.
Ondertussen in Griekenland lijken Iris en Jan het goed met elkaar te kunnen vinden. Ze bespreken openlijk hun toekomstplannen en dromen over avonturen op een zeilboot. Toch blijft er een mysterieuze spanning hangen, vooral wanneer Jan opmerkt: “Op de voorpagina van Quote kom je te staan met mij.” Dit roept vragen op over hun ware bedoelingen en achtergrond.
Misverstanden in Schotland
In Schotland kreeg Els eindelijk weer wat tijd alleen met Robert Jan, na het vertrek van de verjaardagsvisite en kandidate Annemarie. De twee maakten grapjes over beddengoed en stofzuigen, wat Els als flirten interpreteerde. Robert Jan zag dit echter gewoon als beleefdheid en was niet van plan om de andere dames die nog zouden komen, geen eerlijke kans te geven.
Tijdens een wandeling probeerde Els het ijs te breken met een grap over “meisjes plagen,” maar Robert Jan leek zich hier niet veel van te herinneren. “Meisjes plagen is… ik weet het niet meer,” antwoordde hij, wat voor Els duidelijk een blauwtje betekende.
Hoogte- en dieptepunten
Hoogtepunt: Iris en Jan die openlijk over een gezamenlijke toekomst nadenken. Hun avontuurlijke plannen en speelse interacties geven hoop op een succesvolle match.
Dieptepunt: Het respectloze gedrag van Thijz tegenover Ammarie. Zijn onverschilligheid en botte houding verdienen geen schoonheidsprijs.
Verrassing: Marcel, die met zijn onverwachte kennis van de Spaanse taal (“Si, si, claro!”) ineens een kanshebber lijkt te worden voor Mirjam, ondanks eerdere twijfelachtige momenten.
De komende afleveringen zullen uitwijzen of deze deelnemers hun liefdesavonturen succesvol kunnen afsluiten of dat er nog meer onverwachte wendingen op hen wachten. Met zoveel verschillende persoonlijkheden en onverwachte gebeurtenissen is B&B Vol Liefde dit seizoen spannender dan ooit.
Vrijspraak Marco Borsato leidt tot felle column van Angela de Jong: “Een treurige dag voor slacht0ffers”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Terwijl de rechtbank concludeerde dat er onvoldoende wettig en overtuigend bewijs was voor de beschuldigingen, laat columnist Angela de Jong in haar nieuwste stuk weten dat de uitspraak volgens haar bittersweet is. Voor de zanger en zijn familie betekent het rust en opluchting, maar volgens haar blijft het vermeende slacht0ffer met lege handen achter. Ze noemt het oordeel van de rechtbank dan ook “een treurige dag”.
“Het recht heeft gezegevierd – zo heet dat dan”
In haar column beschrijft De Jong de uitspraak op een manier die zowel afstandelijk als kritisch klinkt. Ze schrijft dat “het recht heeft gezegevierd”, maar plaatst meteen kanttekeningen. De rechtbank sprak Borsato vrij omdat er onvoldoende steunbewijs was. De Jong benadrukt dat een enkele verklaring in het Nederlandse strafrecht niet genoeg is om tot een veroordeling te komen.
Die juridische realiteit begrijpt ze, zegt ze, maar het maakt de uitkomst volgens haar niet minder pijnlijk:
“Fijn voor Borsato, zijn dierbaren en zijn vrienden, die dit de komende tijd natuurlijk aan alle kanten zullen vieren en uitbuiten in de media. En dat snap ik. Als het mijn vader was, zou ik dat waarschijnlijk ook doen.”
Met deze zin erkent ze dat opluchting vanuit de familie begrijpelijk is, maar tegelijkertijd beschouwt ze het als een dag waarop ook iemand anders, het vermeende slacht0ffer Asmara Thielen, een klap te verwerken krijgt.
“Een slacht0ffer staat met lege handen”
Waar Angela de Jong zich vooral zorgen over maakt, is de bredere boodschap die volgens haar uit de vrijspraak spreekt. Ze schrijft dat het opnieuw laat zien hoe moeilijk het voor slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag kan zijn om gerechtigheid te vinden. Zolang er geen getuigen zijn, geen beeldmateriaal bestaat en een verdachte ontkent, blijft het volgens haar bijna onmogelijk om als aangeefster gehoor te krijgen.
“Zolang er geen getuigen of video-opnames van het misbruik zijn en de dader ontkent, is het jouw woord tegen dat van een ander en heb je geen poot om op te staan.”
Volgens De Jong heeft de nu 26-jarige Asmara Thielen al langer vermoed dat haar verhaal moeilijk voet aan de grond zou krijgen. De columnist stelt dat deze realisatie schrijnend is, zeker omdat de procedure voor haar jarenlang zwaar moet zijn geweest.
De moed van Asmara volgens De Jong
De Jong noemt de aangifte van Asmara “dapper” en verwijst naar de verklaring die haar advocaat, Peter Plasman, tijdens de zittingen voorlas. De tekst raakte haar zichtbaar:
“De verklaring gaf me kippenvel,” schrijft ze.
Ze haalt meerdere passages aan die volgens haar laten zien hoe moeilijk de jaren voor Asmara zijn geweest. Zo beschrijft de verklaring hoe de jonge vrouw jarenlang worstelde met schaamte, onzekerheid en twijfel.
De Jong noemt dat herkenbaar voor veel andere mensen die grensoverschrijdend gedrag melden: gevoelens van schuld, angst en isolatie.
Daarnaast wijst ze op de angst die volgens Asmara speelde rondom haar moeder. Die werkte destijds bij de fanclub van Marco Borsato. Asmara was bang dat haar moeder zou worden ontslagen als zij zou vertellen wat er was gebeurd. Deze angst, schrijft De Jong, zou grote gevolgen voor het gezin hebben kunnen hebben.
“En wie zou haar geloven?” vraagt Asmara
zich in de verklaring hardop af.
Voor Angela de Jong is dat een kernzin: een jonge vrouw die zich
afvraagt of ze op kan boksen tegen de populariteit van een geliefde
artiest.
Volgens haar is de boodschap van Asmara’s verklaring duidelijk: het voelt alsof je je verhaal moet vertellen tegenover iemand die door het hele land bewonderd wordt — en dat maakt het extra zwaar.
Over de rol van de verdediging
In haar column uit De Jong ook kritiek op de verdediging van Borsato, het advocatenduo Carry en Geert-Jan Knoops. Volgens haar heeft de verdediging de moeder van Asmara, Nathalie, op “weinig subtiele wijze” tot dader gemaakt. Daarmee bedoelt ze dat de aandacht in de zaak deels verschoof van het gedrag van de zanger naar de rol van de moeder binnen het verhaal en de totstandkoming van de aangifte.
De Jong schrijft:
“Borsato werd ineens het slacht0ffer. Zo gaat dat dan.”
Zij vindt het opvallend dat de aangeefster weinig vroeg van de rechtbank. Geen financiële compensatie, geen langdurige celstraf, maar alleen erkenning.
Volgens De Jong maakt dat de uiteindelijke uitspraak extra zwaar voor het vermeende slacht0ffer:
“Ze wilde slechts erkenning voor wat haar is aangedaan als piepjong meisje en waar ze nog dagelijks last van had.”
“Met lege handen achterblijven” – een terugkerend patroon?
Angela de Jong plaatst de zaak in een bredere context. Zij stelt dat veel vrouwen die grensoverschrijdend gedrag melden, uiteindelijk zonder erkenning of resultaat achterblijven. Dat is volgens haar niet alleen verdrietig, maar ook een maatschappelijke kwestie waar Nederland nog niet goed raad mee weet.
In haar eigen woorden:
“Maar zoals zoveel vrouwen die seksueel misbruik hebben moeten ondergaan, staat ze nu met lege handen.”
De column eindigt daarmee niet alleen als reflectie op deze specifieke zaak, maar ook als kritiek op een systeem dat volgens haar slacht0ffers weinig ruimte biedt om hun verhaal juridisch bevestigd te krijgen.
De juridische realiteit tegenover emotionele verwachtingen
De uitspraak van de rechtbank in Utrecht draaide om bewijs. Niet om emoties, vermoedens of publieke opinie. Het strafrecht is bedoeld om uitsluitend te veroordelen als er overtuigend bewijs ligt, en dat was hier niet het geval. De rechter concludeerde dat de verklaring van Asmara te algemeen was en onvoldoende concreet om juridisch onderbouwd te worden.
Er waren geen getuigen, geen aanvullend materiaal, geen controleerbare gegevens uit het dagboek en geen onafhankelijke aanwijzingen die de inhoud van de aangifte konden bevestigen.
Juridisch gezien is de beslissing daardoor logisch; emotioneel gezien voelt het voor sommigen pijnlijk. Dat spanningsveld vormt de rode draad in De Jongs column.
Een dag met dubbele lading
De vrijspraak van Marco Borsato is voor veel mensen een moment van opluchting, vooral voor hemzelf en zijn familie. Na zes jaar onzekerheid betekent het een belangrijke stap richting herstel en rust. Tegelijkertijd illustreert Angela de Jong’s column dat een rechterlijke uitspraak ook een andere, veel minder opgeluchte kant kent: die van iemand die het gevoel heeft dat haar verhaal niet geloofd is of niet kon worden bewezen.
En precies dat maakt de gebeurtenis voor De Jong “een treurige dag”.
Conclusie
De vrijspraak van Marco Borsato heeft de juridische wereld duidelijkheid gegeven, maar heeft maatschappelijk juist nieuwe vragen opgeroepen. Hoe gaan we om met meldingen zonder bewijs? Wat betekent erkenning voor slacht0ffers? Hoe groot is de kloof tussen de juridische en de emotionele waarheid?
Angela de Jong legt in haar
column de vinger op die zere plek.
En daarmee is haar bijdrage aan het debat minstens zo veelbesproken
als de uitspraak zelf.