Algemeen
Zo zag meest getatoeëerde man ter wereld er vroeger uit: ‘Hiervoor kan je best even gaan zitten’
Jeremy Schofield staat bekend als de meest getatoeëerde man ter wereld. Zijn lichaam dient als een levend canvas met 97% bedekt in tatoeages, waarmee hij het extreme spectrum van lichaamskunst vertegenwoordigt.

Zijn verhaal is bijzonder intrigerend, niet alleen vanwege de uitgebreide lichaamsbedekking, maar ook vanwege de intense persoonlijke en financiële investeringen die dit met zich meebracht.

In dit diepgaande portret verkennen we hoe Schofield van een gewone chef-kok transformeerde naar een internationaal erkende tattoo-icoon, en wat deze reis zegt over culturele normen en persoonlijke expressie.

Voordat hij de wereld van tatoeages betrad, was Jeremy Schofield een professionele chef-kok, een rol die hij meerdere jaren vervulde. Hoewel hij succesvol was, voelde hij dat zijn ware roeping elders lag.

Zijn fascinatie voor tatoeages begon als een hobby, maar groeide snel uit tot een levensveranderende passie. Na zijn carrière omgegooid te hebben, is hij nu de manager van een gerenommeerde tattooshop.

Zijn persoonlijke investering in tatoeages is verbijsterend: hij heeft bijna £240.000 besteed, waarvan £80.000 in het laatste jaar, om zijn lichaam te transformeren tot een meesterwerk van inkt.

Het proces van het krijgen van tatoeages is verre van eenvoudig of pijnloos, iets dat Schofield aan den lijve heeft ondervonden. Hij heeft meer dan 2.200 uur doorgebracht onder de tatoeagenaald, waarbij recentelijk de frequentie van sessies is opgevoerd tot twee keer per week.

Zijn huidige projecten zijn voornamelijk gericht op het aanbrengen van een full-color bodysuit over de bestaande zwarte inkt. Deze technieken vereisen regelmatige bijwerkingen om de kleuren levendig te houden, wat aantoont dat zijn toewijding aan deze kunstvorm zowel een fysieke als emotionele investering is.

Schofield’s verhaal is vooral bekend geworden door zijn actieve aanwezigheid op sociale media. Met meer dan 85.000 volgers op Instagram en een aanzienlijke aanhang op TikTok, speelt hij een significante rol in de tattoo-gemeenschap online.

Ondanks regelmatige confrontaties met internet trollen blijft hij positief en gebruikt hij zijn platform om zowel zijn werk te tonen als misvattingen over tatoeages te bestrijden. Zijn interacties online zijn grotendeels positief, wat zijn status als een inspiratiebron versterkt.

Jeremy leidt een liefdevol gezinsleven met zijn vrouw Sarah en tienerzoon Ivan. Zijn gezin ondersteunt zijn kunst volledig, ondanks de uitdagingen die komen kijken bij zo’n onconventioneel uiterlijk.

De positieve reacties die hij ontvangt, vooral van de jongere generatie, benadrukken een verschuiving in hoe tatoeages maatschappelijk worden waargenomen. Dit verhaal onderstreept een groeiende acceptatie van tatoeages als een vorm van kunst en zelfexpressie, in plaats van een sociaal taboe.

Jeremy Schofield herdefinieert wat het betekent om je lichaam te gebruiken als een middel voor artistieke expressie. Zijn levenslange toewijding aan tatoeages is niet alleen een persoonlijke reis maar ook een cultureel statement, dat de grenzen van traditionele kunstvormen en maatschappelijke normen uitdaagt.
Algemeen
Kledingkeuze van Hélène Hendriks in Oranjewinter zorgt voor knallende kijkcijfers!

De eerste aflevering van De Oranjewinter heeft meteen laten zien hoe onvoorspelbaar live televisie kan zijn. Nog voordat de gesprekken aan tafel echt op gang kwamen, was er al een ander onderwerp dat de avond domineerde. Niet de actualiteit, niet de gasten en zelfs niet de inhoud van het programma, maar de outfit van presentatrice Hélène Hendriks werd het gesprek van de dag.

Hoewel aan tafel bekende namen zaten als Thomas van Groningen, Ronald Molendijk en Nicky van der Gijp, verschoof de aandacht al snel naar iets heel anders. Op sociale media barstte vrijwel direct een discussie los over de kledingkeuze van Hendriks. Haar topje, dat volgens sommige kijkers “net iets te veel” liet zien, werd binnen enkele minuten trending onderwerp op X, het platform dat voorheen bekendstond als Twitter.
Van talkshow naar kledingdebat
Het is niet de eerste keer dat een presentator of presentatrice onderwerp van gesprek wordt vanwege een opvallende outfit, maar de snelheid waarmee dit nu gebeurde was opmerkelijk. Al tijdens de eerste minuten van de uitzending verschenen er tientallen berichten online. Kijkers deelden hun verbazing, maakten grappen of spraken juist hun bewondering uit. Voor sommigen leidde het de aandacht af van de gesprekken aan tafel, terwijl anderen het zagen als een verfrissende breuk met de vaak veilige, voorspelbare stijl die talkshows kenmerkt.
“Gaat het nog over de inhoud, of kijken we allemaal naar hetzelfde topje?” schreef een kijker. Een ander merkte cynisch op dat de stylist van Hendriks “waarschijnlijk een avondje vrij had genomen”. Tegelijkertijd klonken er ook positieve reacties. Sommige kijkers prezen haar lef en vonden dat ze zich niets moest aantrekken van de kritiek. “Eindelijk eens iets anders dan het standaardpakje,” was een veelgehoorde reactie.

Verdeelde meningen, één gesprek
Wat vooral opviel, was hoe verdeeld de meningen waren. Waar de ene helft van de kijkers vond dat de outfit niet paste bij een talkshow over sport, politiek en actualiteit, zag de andere helft het juist als een persoonlijke keuze die geen invloed zou moeten hebben op de inhoud. Dat spanningsveld is kenmerkend voor discussies over uiterlijk in de media. Vrouwelijke presentatoren worden nog altijd vaker beoordeeld op hun kleding dan hun mannelijke collega’s, en deze aflevering van De Oranjewinter maakte dat opnieuw pijnlijk zichtbaar.
Toch was de discussie niet uitsluitend kritisch. Er waren ook kijkers die benadrukten dat Hendriks al jaren bekendstaat om haar zelfverzekerde uitstraling en dat haar kleding daar een verlengde van is. “Ze zit daar niet om een modepolitie tevreden te houden,” schreef iemand. “Ze presenteert en dat doet ze goed.”

De impact op het programma
Los van de inhoudelijke discussie over stijl en uitstraling, had het kledingdebat één onmiskenbaar effect: De Oranjewinter stond meteen volop in de schijnwerpers. Op sociale media werd het programma massaal genoemd, gedeeld en besproken. Voor een eerste aflevering is dat goud waard. In televisieland geldt immers vaak: zolang er over je gepraat wordt, besta je.
De buzz rondom Hendriks’ outfit zorgde ervoor dat ook mensen die normaal misschien niet zouden kijken, nieuwsgierig werden. Fragmenten circuleerden online, screenshots werden gedeeld en de naam van het programma dook op in uiteenlopende discussies. Of die aandacht uiteindelijk structureel leidt tot hogere kijkcijfers, zal de komende weken moeten blijken, maar de start was in elk geval allesbehalve geruisloos.

Afleiding of slimme marketing?
De vraag die na afloop bleef hangen, was of deze aandacht de inhoud van het programma overschaduwde of juist versterkte. Critici vonden dat het jammer was dat de gesprekken aan tafel ondergesneeuwd raakten door een kledingdiscussie. Zij vrezen dat de show daardoor minder serieus wordt genomen. Anderen zagen het juist als een slimme, zij het onbedoelde, vorm van marketing. In een tijd waarin programma’s vechten om aandacht, kan een onverwacht moment het verschil maken.
Hendriks zelf liet zich tijdens de uitzending niet uit over de reacties en presenteerde zoals altijd professioneel en ontspannen. Dat werd door sommige kijkers juist gewaardeerd. “Ze liet zich niet afleiden en deed gewoon haar werk,” klonk het. Dat onderstreepte voor velen dat de ophef vooral buiten de studio plaatsvond.
Meer dan alleen een outfit
Uiteindelijk zegt de discussie misschien meer over het publiek en de tijdgeest dan over Hendriks zelf. In een mediatijdperk waarin alles direct wordt becommentarieerd, kan één detail uitgroeien tot het hoofdonderwerp van de avond. De Oranjewinter kreeg daardoor een start die niemand had voorspeld: niet door een spraakmakend debat of een felle discussie aan tafel, maar door een kledingkeuze die emoties losmaakte.
Of de outfit van Hélène Hendriks nu als geslaagd of misplaatst wordt gezien, één ding staat vast: de eerste aflevering van De Oranjewinter werd niet genegeerd. En in televisieland is aandacht vaak de belangrijkste valuta. De komende afleveringen zullen moeten uitwijzen of het programma die aandacht weet vast te houden met inhoud, of dat deze avond vooral herinnerd zal worden als het moment waarop een topje de show stal.