Algemeen
Wendy van Hout vertelt hoe het nu gaat met Mark Gillis
Mark Gillis ligt inmiddels al tien dagen op de 1ntensive care. De zoon van Peter Gillis v*cht nog altijd voor zijn leven, zoals gisteren bekend werd gemaakt.
Wendy van Hout, de stiefschoonmoeder van Mark, is erg verdrietig en heeft via Instagram van zich laten horen. Ze geeft aan dat er nog veel onzekerheid is rondom de gezondheid van Mark.
Mark Gillis op de int*nsive c@re
Vijf dagen geleden werd bekend dat Mark sinds vrijdag 28 juni in het ziekenhuis ligt. In eerste instantie was er geen duidelijkheid over de reden van zijn opname, maar uiteindelijk bleek hij een long0ntsteking te hebben opgelopen.
Terwijl hij in het ziekenhuis lag, kreeg hij ook nog een tweede longontsteking. Volgens zijn vader Peter was de situatie zeer kritiek. De artsen besloten om Mark in een kunstmatige coma te brengen, zodat zijn lichaam de nodige rust kon krijgen en de antibiotica effectief kon zijn werk doen.
Update van de familie
De familie Gillis wil vooral rust, maar voelt zich toch genoodzaakt om een update te geven. Dit komt doordat er websites zijn die schokkende en onjuiste verhalen over Mark verspreiden.
Zo werd er gesuggereerd dat de artsen Mark ‘niet meer wakker’ zouden kunnen krijgen en dat de familie zou moeten besluiten om de behandeling te stoppen. Dit soort verzinsels zijn niet alleen onjuist, maar ook erg schadelijk voor de familie.
Peter Gillis gaf gisteren een update via Instagram waarin hij de huidige stand van zaken rond Mark’s gezondheid beschreef. Hij liet weten dat er een nieuwe antibioticakuur was gestart en dat de ontstekingswaarden en koorts eindelijk begonnen te dalen.
Andere belangrijke cijfers gingen de goede kant op. Peter schreef: “We waren enorm blij verrast toen Mark vandaag zijn ogen even open deed. Langzaam aan hopen we dat dit het begin is van een stijgende lijn. De vooruitzichten zijn goed als het op deze manier verder gaat, maar het blijft nog onzeker.”
Reactie van Wendy van Hout
Wendy van Hout heeft nu ook via Instagram van zich laten horen. Ze prijst de dokters voor de uitstekende zorg die Mark krijgt en deelt meer goed nieuws.
“De laatste behandeling lijkt gelukkig aan te slaan en de ontstekingswaarden en koorts zijn aan het zakken. We zijn voor het eerst hoopvol, maar het is nog heel onzeker. Bedankt voor alle lieve berichten en de rust die ons als familie wordt gegund.”
Mark’s familie blijft positief en hoopt dat de verbeteringen zullen doorzetten. De steun van vrienden, familie en volgers op social media biedt hen veel troost in deze moeilijke tijd. Terwijl Mark blijft vechten voor zijn leven, blijft de familie dankbaar voor elke kleine vooruitgang en de professionele zorg die hij krijgt.
Hevige politieke en publieke reacties op nieuwe Kamervoorzitter: keuze leidt tot felle discussie
De verkiezing van een nieuwe Kamervoorzitter, normaal gesproken een procedurele stap in het parlementaire proces, groeide dit keer uit tot een moment dat Den Haag en de rest van het land in beroering bracht. Na drie stemrondes werd Thom van Campen gekozen als nieuwe voorzitter, terwijl Martin Bosma – die in de eerste twee rondes duidelijk de meeste stemmen kreeg – uiteindelijk aan de kant werd geschoven.
Wat volgde was een golf van reacties. In de Kamer, op sociale media en in talkshows werd druk gediscussieerd over de vraag of deze uitkomst het gevolg was van een eerlijke afweging van kwaliteiten, of van politieke strategie die de geloofwaardigheid van het proces onder druk zette.
Een stemronde die meer vragen opriep dan antwoorden gaf
Het contrast tussen de eerste twee rondes en de uiteindelijke uitslag viel veel mensen meteen op. Bosma stond aanvankelijk ruim bovenaan, maar bleek in de beslissende ronde niet langer de voorkeurskandidaat.
Volgens critici leek het erop dat de procedure minder draaide om het kiezen van de meest ervaren of meest natuurlijke voorzitter, maar vooral om het voorkomen van een ongewenste uitkomst. Voorstanders van Bosma benadrukten dat hij de afgelopen jaren herhaaldelijk had laten zien dat hij Kamerdebatten ordelijk en rustig kon leiden. Zelfs politieke tegenstanders roemden zijn kalme stijl en heldere manier van voorzitten.
Toch kreeg hij niet het vertrouwen van een meerderheid. Dat maakte deze voorzittersverkiezing tot een bron van debat: gaat het in zo’n functie om vakmanschap, of om politieke comfortzones?
Online ontstond direct een storm van verontwaardiging
Binnen enkele minuten nadat de uitslag bekend werd gemaakt, barstte op sociale media een golf van woede en ongeloof los. Oud-Kamerlid Harm Beertema merkte op dat de derde ronde eerder leek op een blokkade dan op een zorgvuldige beoordeling. Zijn analyse werd duizenden keren gedeeld en onderschreven.
Veel berichten klonken in dezelfde lijn: hoe kan iemand die twee rondes bovenaan staat in de slotfase toch worden weggestemd, zonder duidelijke inhoudelijke reden?
Onder de reacties zat een voelbare frustratie over het idee dat gevestigde partijen elkaar vasthouden om een bepaalde politieke richting te voorkomen. Volgens veel commentatoren aangaf dit moment een bredere zorg: dat het parlement niet altijd aansluit bij de wens van een groot deel van de kiezers.
Ook Elbertus van Lagen uitte zorgen over het groeiende wantrouwen in de politiek. Zijn uitspraak dat het vertrouwen nóg verder zou kunnen dalen, raakte een gevoelige snaar bij veel burgers.
Journalisten zien een patroon in deze gang van zaken
De discussie bleef niet beperkt tot sociale media. Verschillende journalisten reageerden kritisch op de stemprocedure. Bart Nijman omschreef de situatie als een ‘politiek onderonsje’, een verwijzing naar het idee dat partijen soms vooral bezig zijn elkaar intern te beschermen in plaats van de beste kandidaat naar voren te schuiven.
Zijn woorden kregen veel bijval. Voor een grote groep kijkers voelde de verkiezing inderdaad als een proces waarin de uitkomst al min of meer was bepaald voordat de rondes begonnen. Niet door open debat of door inhoudelijke afweging, maar door afspraken achter de schermen.
Daardoor ervoer een deel van het publiek de uitkomst als een gemiste kans voor transparantie en professionaliteit.
Een gevoel van buitensluiting bij veel kiezers
Voor veel mensen ging de discussie niet alleen over de functie van de nieuwe Kamervoorzitter. Het voelde ook als een symbolische gebeurtenis waarin zichtbaar werd hoe grote groepen kiezers zich niet vertegenwoordigd voelen.
Na de verkiezingen, waarin de rechtse partijen een grote overwinning behaalden, leek dit moment dat gevoel verder te versterken. De boodschap die sommige burgers eruit haalden: zelfs wanneer een kandidaat op basis van stemmen en ervaring een logische keuze lijkt, kunnen politieke afspraken alsnog bepalen dat hij niet wordt gekozen.
In gesprekken rond het Binnenhof viel te horen dat de keuze mogelijk voortkomt uit een reflex die al jarenlang te zien is: het proberen te behouden van vertrouwde verhoudingen binnen het politieke midden. Het resultaat is dat veel burgers de indruk krijgen dat hun stem minder invloed heeft dan ze hopen.
Een gemiste kans om vertrouwen te herstellen
De derde stemronde werd door veel politieke analisten gezien als een belangrijk moment om te laten zien dat kwaliteit boven partijgrenzen kan worden gesteld. Dat gebeurde niet, en juist daardoor werd een kans gemist om vertrouwen bij het publiek te versterken.
Doordat de keuze uiteindelijk vooral werd gezien als een strategisch besluit, is de kloof tussen politiek en burger opnieuw zichtbaar geworden. Mensen die de stemmingen live volgden, zagen hoe een kandidaat met veel ervaring en brede erkenning toch aan de kant werd gezet.
Voor burgers die al langer twijfelen aan de manier waarop de politiek functioneert, gaf dit moment nieuwe aanleiding om zich af te vragen of het parlement werkelijk handelt op basis van transparantie en inhoud.
Het debat over vertrouwen in de politiek laait verder op
De intense reacties van burgers, journalisten en oud-politici laten zien dat de behoefte aan een opener en eerlijker politiek proces groot is. De voorzittersverkiezing werd daardoor meer dan een procedurele stap: het werd een moment waarin het grotere vraagstuk van vertrouwen opnieuw centraal kwam te staan.
Veel mensen hopen dat dit geen gesprek is dat snel wegzakt. Het is juist een kans om te bespreken hoe democratische processen beter kunnen worden bewaakt en hoe de afstand tussen burgers en politiek kan worden verkleind.
Het zou waardevol zijn als er ruimte komt voor een breed gesprek over representatie, transparantie en de rol van politieke strategie bij belangrijke beslissingen.
Praat mee over deze politieke ontwikkeling
Hoe kijk jij naar deze gang
van zaken?
Vond je de keuze logisch, of zie je het – net als veel anderen –
als een gemiste kans voor geloofwaardig leiderschap?
Deel jouw mening op onze Facebookpagina en praat mee over een onderwerp dat veel Nederlanders bezighoudt.