Algemeen
Vrouw stapt uit lift van valt vier verdiepingen naar beneden
In de vroege uren van 1 juli heeft een tr@gisch 0ngeluk in het Italiaanse stadje Fasano een leven genomen. Clelia Ditano, een 25-jarige vrouw, viel vier verdiepingen in een liftschacht toen de deur van de lift openging naar een lege ruimte.
Clelia stapte nietsvermoedend door de deuropening, denkend dat de lift was gearriveerd, maar de lift bevond zich nog op de eerste verdieping van het appartementencomplex.
De sch0kkende val eindigde op het dak van de lift, die onbeweeglijk op de eerste verdieping stond. Clelia was op weg naar een afspraak en had de lift opgeroepen om naar de vierde verdieping te gaan. De liften in het gebouw waren normaal gesproken betrouwbaar, maar deze keer ging het gruwelijk mis.
De tr@gische gebeurtenis werd ontdekt door Clelia’s vader, die alarm sloeg nadat hij het geluid van haar mobiele telefoon uit de liftschacht hoorde komen.
Hij had herhaaldelijk geprobeerd haar te bereiken toen hij zich zorgen begon te maken. De telefoon bleef rinkelen zonder antwoord, totdat hij besloot het geluid te volgen.
Het geluid kwam van een ondenkbare plaats: de liftschacht. Hij belde onmiddellijk de hulpdiensten, die rond 8:00 uur ter plaatse kwamen.
Brandweerlieden vonden Clelia’s lichaam op het dak van de lift. Ze concludeerden dat ze bij de botsing om het leven was gekomen. De pijn en het verdriet van haar vader, die als eerste de afschuwelijke realiteit onder ogen zag, waren onbeschrijflijk.
Een onderzoek is nu gaande om te achterhalen waarom de deuren van de lift opengingen terwijl de cabine zich nog op de eerste verdieping bevond.
Volgens een lokale functionaris wijst alles op een storing in het sluitsysteem van de lift. “De deur mag alleen opengaan als de cabine op de juiste verdieping staat,” aldus de functionaris.
De politie werkt samen met de brandweer om elke mogelijke oorzaak te onderzoeken, inclusief technische gebreken en menselijke fouten.
Het Amerikaanse bedrijf Kings III Emergency Communications, gespecialiseerd in noodcommunicatiediensten voor liften, verklaarde dat liften zijn ontworpen om ervoor te zorgen dat de deuren alleen openen als de liftkooi op de overloop staat. Uitzonderingen, zoals onderhoud, kunnen echter afwijkingen veroorzaken.
Experts benadrukken dat dergelijke 0ngelukken zeldzaam zijn, maar wanneer ze voorkomen, de gevolgen vaak tr@gisch zijn. Dit specifieke incident heeft geleid tot verontwaardiging en roep om strengere veiligheidsmaatregelen.
Clelia’s laatste uren waren gevuld met vreugde en hoop. Slechts enkele uren voor haar d00d, plaatste ze een foto op Instagram waarin ze poseerde in een elegante zwarte jurk met de tekst: “Dit is wat ons te wachten staat.” De post weerspiegelde haar optimisme en plannen voor de toekomst.
Clelia was een jonge vrouw met dromen en ambities. Ze werkte hard en had een passie voor dansen en sport.
Ze had net een nieuwe baan aangenomen als schoonmaakster in verschillende bed & breakfasts in de omgeving, een rol die haar in staat stelde om zelfstandig te zijn en haar liefde voor mensen te uiten.
Haar vrienden beschrijven haar als een mooi en aardig persoon, vol levenslust en plannen voor de toekomst. Ze had net een feest met vrienden bijgewoond en was van plan om later die dag nog meer vrienden te ontmoeten.
Haar laatste sociale media-post was een bewijs van haar levendige persoonlijkheid en haar voorliefde voor mode en stijl.
Sinds het nieuws over haar d00d begon te circuleren, stromen er op sociale media eerbetuigingen binnen. Vrienden en kennissen delen hun verdriet en ongeloof. Een vriend schreef: “Het was niet de bedoeling dat het zo zou gaan. Het was de bedoeling dat je al je dromen waar zou maken…”
Anderen betuigden hun medeleven en hoopten dat haar familie de kracht zou vinden om deze zware tijd door te komen. Clelia’s 0verlijden heeft niet alleen haar directe familie geraakt, maar ook de bredere gemeenschap in Fasano en daarbuiten.
De uitingen van liefde en steun die haar vrienden en familie ontvangen, laten zien hoeveel ze betekende voor de mensen om haar heen. Een ander schreef: “RIP. Hoe kan iemand sterven door zoiets?
Dan krijg je zelfs de rillingen van de zin in dit bericht die twintig uur geleden werd geschreven ‘over wat er gaat komen’.”
Een derde voegde eraan toe: “Mijn liefste, mijn hart is in een miljoen stukjes.” Terwijl een vierde zei: “Rust in vrede, lieve engel. Moge je familie deze enorme en oneerlijke pijn overleven.”
Haar liefde voor dansen en uitgaan was bekend bij iedereen die haar kende, en haar enthousiasme was aanstekelijk. Ze was ook een grote sportfan en hield ervan om actief te blijven.
De tr@gische d00d van Clelia Ditano roept veel vragen op over de veiligheid van liftsystemen en het onderhoud ervan. Dit incident onderstreept het belang van regelmatige controles en onderhoud om dergelijke 0ngelukken in de toekomst te voorkomen.
De gemeenschap rouwt om het verlies van een jonge vrouw wiens leven abrupt werd beëindigd door een vermeend technisch falen. Haar d00d dient als een pijnlijke herinnering aan de kwetsbaarheid van het leven en de noodzaak van zorgvuldige veiligheidsmaatregelen in alledaagse situaties.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.