Algemeen
Rechter veroordeelt Ali B tot twee jaar onvoorwaardelijke celstraf: In deze gevangenis gaat Ali B zijn straf uitzitten
De rechtbank in Haarlem heeft de Nederlandse rapper Ali B, voluit bekend als Ali Bouali (42), ver00rdeeld tot een onvoorwaardelijke gev*ngenisstraf van twee jaar. De r*chtbank achtte hem schuldig aan de verkr*chting van Naomi en de poging tot verkr*chting van zangeres Ellen ten Damme. Hij werd echter vrijgesproken van de beschuldiging van verkr*chting door Jill Helena. Het 0penbaar Ministerie (0M) had een c*lstraf van drie jaar geëist. Ondanks de grote belangstelling was Ali B zelf niet aanwezig bij de uitspraak. Zijn advocaat, Bart Swier, was wel aanwezig en arriveerde kort voor de zitting om 13.00 uur.
Veroordeling en Strafmaat
De rechter vond het bewezen dat Ali B schuldig is aan de verkr*chting van Naomi in augustus 2018, die plaatsvond tijdens een schrijverskamp in Heiloo. Een belangrijke getuige had tijdens de zitting verklaard dat hij het slacht0ffer bij een bushalte had aangetroffen, waar ze vertelde verkracht te zijn door Ali B. De r*chtbank achtte de verklaringen van zowel Naomi als de getuige betrouwbaar, ondanks de verdediging van Ali B die de verklaringen als inconsistent bestempelde.
Vrijspraak van Jill Helena
De rechtbank behandelde ook de aangifte van Jill Helena, een voormalig kandidate van The Voice of Holland. Zij beschuldigde Ali B van aanrand!ng in mei 2018. Volgens haar verklaring had Ali B haar meegenomen naar een afgelegen bospad en gedwongen tot s*ksuele handelingen. Hoewel de rechtbank haar verklaringen als betrouwbaar en consistent beschouwde, vond zij dat er onvoldoende ondersteunend bewijs was om Ali B te veroordelen voor aanrand!ng. Ali B werd daarom vrijgesproken van deze beschuldiging.
Verkr*chtingszaak Ellen ten Damme
De zaak van Ellen ten Damme betrof een verkr*chting die volgens haar plaatsvond in april 2014 in een hotel in Meknes, Marokko, tijdens de opnames voor het AvroTros-programma ‘Ali B en de Muziekkaravaan’. Ondanks dat Ellen ten Damme geen officiële aang!fte had gedaan, vond de rechtbank haar verklaringen betrouwbaar genoeg om als bewijs te dienen. De rechtbank gebruikte ook de verklaring van haar vriend en manager als steunbewijs. Hoewel Ali B werd vrijgesproken van verkr*chting, achtte de rechtbank de poging tot verkr*chting bewezen.
Reacties en Ophef
De uitspraak heeft geleid tot veel reacties binnen de media en het publiek. Ali B heeft steeds alle beschuldigingen ontkend. Zijn advocaat, Bart Swier, betoogde dat de verklaringen van Ellen ten Damme “in strijd met de waarheid” waren en dat de beschuldigingen werden beïnvloed door de mediaberichten rondom het grensoverschrijdend gedrag bij The Voice of Holland.
De rechtbank stelde echter dat Ali B door zijn eigen gedrag verantwoordelijk was voor de negatieve publiciteit en hield daarmee maar in beperkte mate rekening bij de strafmaat. De rechter noemde Ali B een “uiterst dwingend persoon die geen ‘nee’ accepteert” en benadrukte dat hij alle aandacht aan zijn eigen strafbare gedrag te wijten heeft.
Juridische Strategie en Mediationpogingen
Naast de verdediging door Bart Swier bleek dat Ali B, buiten zijn reguliere advocaat om, ook de bekende advocaten Michael Ruperti en Khalid Kasem had ingeschakeld. Dit duo probeerde de slacht0ffers te bewegen tot mediation, een poging die veel discussie en kritiek opriep.
Conclusies en Toekomst
De zaak heeft grote impact gehad op de reputatie van Ali B en heeft brede maatschappelijke discussie veroorzaakt over s*ksueel grensoverschrijdend gedrag, vooral in de context van machtsverhoudingen binnen de entertainmentindustrie. De uitspraak laat zien dat de rechtbank streng optreedt tegen dergelijke m!sdrijven, ondanks de hoge status en publieke bekendheid van de dader.
De toekomst van Ali B is nu onzeker. Met een ver00rdeling van twee jaar gev*ngenisstraf zal hij zijn professionele en publieke leven opnieuw moeten evalueren. De zaak roept ook bredere vragen op over hoe bekende figuren worden behandeld door de wet en hoe beschuldigingen van s*ksueel m!sbruik en aanranding worden onderzocht en bestraft.
De uitspraak en de gevolgen daarvan zullen ongetwijfeld nog lange tijd onderwerp van gesprek blijven in Nederland. De zaak onderstreept het belang van het serieus nemen van de verklaringen van slacht0ffers en het zorgvuldig onderzoeken van alle beschikbare bewijzen om rechtvaardigheid te waarborgen. De hoop is dat dit vonnis bijdraagt aan een groter bewustzijn en betere bescherming tegen s*ksueel m!sbruik en aanrand!ng, zowel binnen als buiten de entertainmentindustrie.
Vrijspraak Marco Borsato leidt tot felle column van Angela de Jong: “Een treurige dag voor slacht0ffers”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Terwijl de rechtbank concludeerde dat er onvoldoende wettig en overtuigend bewijs was voor de beschuldigingen, laat columnist Angela de Jong in haar nieuwste stuk weten dat de uitspraak volgens haar bittersweet is. Voor de zanger en zijn familie betekent het rust en opluchting, maar volgens haar blijft het vermeende slacht0ffer met lege handen achter. Ze noemt het oordeel van de rechtbank dan ook “een treurige dag”.
“Het recht heeft gezegevierd – zo heet dat dan”
In haar column beschrijft De Jong de uitspraak op een manier die zowel afstandelijk als kritisch klinkt. Ze schrijft dat “het recht heeft gezegevierd”, maar plaatst meteen kanttekeningen. De rechtbank sprak Borsato vrij omdat er onvoldoende steunbewijs was. De Jong benadrukt dat een enkele verklaring in het Nederlandse strafrecht niet genoeg is om tot een veroordeling te komen.
Die juridische realiteit begrijpt ze, zegt ze, maar het maakt de uitkomst volgens haar niet minder pijnlijk:
“Fijn voor Borsato, zijn dierbaren en zijn vrienden, die dit de komende tijd natuurlijk aan alle kanten zullen vieren en uitbuiten in de media. En dat snap ik. Als het mijn vader was, zou ik dat waarschijnlijk ook doen.”
Met deze zin erkent ze dat opluchting vanuit de familie begrijpelijk is, maar tegelijkertijd beschouwt ze het als een dag waarop ook iemand anders, het vermeende slacht0ffer Asmara Thielen, een klap te verwerken krijgt.
“Een slacht0ffer staat met lege handen”
Waar Angela de Jong zich vooral zorgen over maakt, is de bredere boodschap die volgens haar uit de vrijspraak spreekt. Ze schrijft dat het opnieuw laat zien hoe moeilijk het voor slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag kan zijn om gerechtigheid te vinden. Zolang er geen getuigen zijn, geen beeldmateriaal bestaat en een verdachte ontkent, blijft het volgens haar bijna onmogelijk om als aangeefster gehoor te krijgen.
“Zolang er geen getuigen of video-opnames van het misbruik zijn en de dader ontkent, is het jouw woord tegen dat van een ander en heb je geen poot om op te staan.”
Volgens De Jong heeft de nu 26-jarige Asmara Thielen al langer vermoed dat haar verhaal moeilijk voet aan de grond zou krijgen. De columnist stelt dat deze realisatie schrijnend is, zeker omdat de procedure voor haar jarenlang zwaar moet zijn geweest.
De moed van Asmara volgens De Jong
De Jong noemt de aangifte van Asmara “dapper” en verwijst naar de verklaring die haar advocaat, Peter Plasman, tijdens de zittingen voorlas. De tekst raakte haar zichtbaar:
“De verklaring gaf me kippenvel,” schrijft ze.
Ze haalt meerdere passages aan die volgens haar laten zien hoe moeilijk de jaren voor Asmara zijn geweest. Zo beschrijft de verklaring hoe de jonge vrouw jarenlang worstelde met schaamte, onzekerheid en twijfel.
De Jong noemt dat herkenbaar voor veel andere mensen die grensoverschrijdend gedrag melden: gevoelens van schuld, angst en isolatie.
Daarnaast wijst ze op de angst die volgens Asmara speelde rondom haar moeder. Die werkte destijds bij de fanclub van Marco Borsato. Asmara was bang dat haar moeder zou worden ontslagen als zij zou vertellen wat er was gebeurd. Deze angst, schrijft De Jong, zou grote gevolgen voor het gezin hebben kunnen hebben.
“En wie zou haar geloven?” vraagt Asmara
zich in de verklaring hardop af.
Voor Angela de Jong is dat een kernzin: een jonge vrouw die zich
afvraagt of ze op kan boksen tegen de populariteit van een geliefde
artiest.
Volgens haar is de boodschap van Asmara’s verklaring duidelijk: het voelt alsof je je verhaal moet vertellen tegenover iemand die door het hele land bewonderd wordt — en dat maakt het extra zwaar.
Over de rol van de verdediging
In haar column uit De Jong ook kritiek op de verdediging van Borsato, het advocatenduo Carry en Geert-Jan Knoops. Volgens haar heeft de verdediging de moeder van Asmara, Nathalie, op “weinig subtiele wijze” tot dader gemaakt. Daarmee bedoelt ze dat de aandacht in de zaak deels verschoof van het gedrag van de zanger naar de rol van de moeder binnen het verhaal en de totstandkoming van de aangifte.
De Jong schrijft:
“Borsato werd ineens het slacht0ffer. Zo gaat dat dan.”
Zij vindt het opvallend dat de aangeefster weinig vroeg van de rechtbank. Geen financiële compensatie, geen langdurige celstraf, maar alleen erkenning.
Volgens De Jong maakt dat de uiteindelijke uitspraak extra zwaar voor het vermeende slacht0ffer:
“Ze wilde slechts erkenning voor wat haar is aangedaan als piepjong meisje en waar ze nog dagelijks last van had.”
“Met lege handen achterblijven” – een terugkerend patroon?
Angela de Jong plaatst de zaak in een bredere context. Zij stelt dat veel vrouwen die grensoverschrijdend gedrag melden, uiteindelijk zonder erkenning of resultaat achterblijven. Dat is volgens haar niet alleen verdrietig, maar ook een maatschappelijke kwestie waar Nederland nog niet goed raad mee weet.
In haar eigen woorden:
“Maar zoals zoveel vrouwen die seksueel misbruik hebben moeten ondergaan, staat ze nu met lege handen.”
De column eindigt daarmee niet alleen als reflectie op deze specifieke zaak, maar ook als kritiek op een systeem dat volgens haar slacht0ffers weinig ruimte biedt om hun verhaal juridisch bevestigd te krijgen.
De juridische realiteit tegenover emotionele verwachtingen
De uitspraak van de rechtbank in Utrecht draaide om bewijs. Niet om emoties, vermoedens of publieke opinie. Het strafrecht is bedoeld om uitsluitend te veroordelen als er overtuigend bewijs ligt, en dat was hier niet het geval. De rechter concludeerde dat de verklaring van Asmara te algemeen was en onvoldoende concreet om juridisch onderbouwd te worden.
Er waren geen getuigen, geen aanvullend materiaal, geen controleerbare gegevens uit het dagboek en geen onafhankelijke aanwijzingen die de inhoud van de aangifte konden bevestigen.
Juridisch gezien is de beslissing daardoor logisch; emotioneel gezien voelt het voor sommigen pijnlijk. Dat spanningsveld vormt de rode draad in De Jongs column.
Een dag met dubbele lading
De vrijspraak van Marco Borsato is voor veel mensen een moment van opluchting, vooral voor hemzelf en zijn familie. Na zes jaar onzekerheid betekent het een belangrijke stap richting herstel en rust. Tegelijkertijd illustreert Angela de Jong’s column dat een rechterlijke uitspraak ook een andere, veel minder opgeluchte kant kent: die van iemand die het gevoel heeft dat haar verhaal niet geloofd is of niet kon worden bewezen.
En precies dat maakt de gebeurtenis voor De Jong “een treurige dag”.
Conclusie
De vrijspraak van Marco Borsato heeft de juridische wereld duidelijkheid gegeven, maar heeft maatschappelijk juist nieuwe vragen opgeroepen. Hoe gaan we om met meldingen zonder bewijs? Wat betekent erkenning voor slacht0ffers? Hoe groot is de kloof tussen de juridische en de emotionele waarheid?
Angela de Jong legt in haar
column de vinger op die zere plek.
En daarmee is haar bijdrage aan het debat minstens zo veelbesproken
als de uitspraak zelf.