Algemeen
Peuter zit vast in Tesla nadat batterij leeg raakt – oma buitengesloten
Elektrische voertuigen hebben hun voordelen, maar zoals alles kunnen ze ook gebreken hebben. En soms kunnen die gebreken leiden tot potentieel levensbedreigende situaties.
Renee Sanchez, een grootmoeder uit Phoenix (VS), was helemaal klaar voor een dagje dierentuin met haar kleindochter van 20 maanden. Ze zette haar kleindochter in haar autostoeltje, sloot de autodeur en nam plaats in de bestuurdersstoel.
Maar toen ze de voordeur wilde openen, stuitte ze op een groot probleem.
“Mijn auto deed het niet meer,” vertelde ze aan AZFamily. “Ik kon er niet in. Mijn telefoonsleutel werkte niet. Mijn kaartsleutel werkte niet.”
Omdat Sanchez buiten haar auto vastzat en haar kleindochter al in haar autostoeltje zat, had ze geen andere optie dan 112 te bellen.
“En toen de hulpdiensten arriveerden, was het eerste wat ze zeiden: ‘Uggh, het is een Tesla. We kunnen niet in deze auto’s,’” zei ze. “En ik zei: ‘Het maakt me niet uit of je mijn auto doormidden moet zagen. Haal haar er gewoon uit.’”
Sanchez zei dat haar kleindochter de eerste paar minuten van het incident “oké” was, maar toen de brandweer arriveerde en met een bijl de ruit van de Tesla begon in te slaan, begon het kleine meisje te huilen.
Toen de 20 maanden oude kleindochter eenmaal veilig in de armen van haar oma lag, begon volgens Sanchez de woede toe te slaan.
De 12-volt accu in haar auto was zonder waarschuwing overleden. Bestuurders zouden drie waarschuwingen moeten krijgen voordat hun accu leeg raakt, maar om de een of andere reden kreeg Sanchez die niet. Een serviceafdeling van Tesla bevestigde dat er geen waarschuwingen naar haar voertuig waren gestuurd.
Nu wil Sanchez dat hulpverleners leren hoe ze moeten omgaan met defecte elektrische voertuigen. “Zij tastten net zo goed in het duister als ik.”
Ondanks het angstaanjagende incident is Sanchez nog steeds fan van Tesla, hoewel ze nu wat voorzichtiger is. “Ik geef Tesla een pluim. Als het werkt, is het geweldig. Maar als het niet werkt, kan het dodelijk zijn,” zei Sanchez.
Frans Timmermans open over jeugdtrauma: “Vergeven was de weg naar bevrijding”
In het NPO1-programma Een buitengewoon gesprek heeft Frans Timmermans zich van een zeldzaam persoonlijke kant laten zien. De GroenLinks-PvdA-leider vertelde openhartig over een ingrijpende ervaring uit zijn jeugd en over de manier waarop hij leerde omgaan met woede, vergeving en zelfbescherming.
De aflevering, waarin Timmermans samen met Mirjam Bikker (ChristenUnie) en Rob Jetten (D66) te gast was, werd gevoerd met een groep van 32 mensen met autisme. De gesprekken waren oprecht en soms confronterend, maar vooral menselijk.
Een moeilijke vraag over vergeving
Tijdens het programma kreeg Timmermans de vraag of hij ooit iemand heeft moeten vergeven, en of dat moeilijk was. Wat volgde, was een stilte — gevolgd door een bekentenis die zichtbaar indruk maakte op de hele groep.
“Ik denk dat jouw vraag over vergeving te maken heeft met wat mij als kind is overkomen,” begon hij. “Toen ik dertien was, ben ik misbruikt door een priester. Ik heb dat heel lang weggestopt. Je brein beschermt je op een vreemde manier. Ik was het totaal vergeten.”
Hij vertelde dat de herinneringen pas terugkwamen toen de misbruikschandalen binnen de kerk in de media verschenen. “Toen kwam het als een golf over me heen,” zei hij. “Ik kon ineens begrijpen waar mijn boosheid vandaan kwam. Er was iets dat ik jarenlang had weggedrukt.”
De zoektocht naar de waarheid
Volgens Timmermans kwam de gebeurtenis pas echt in een ander licht te staan toen een journalist van NRC de betreffende priester wist op te sporen. Uit dat onderzoek bleek dat de man meerdere keren grensoverschrijdend gedrag had vertoond.
“Het bleek dat hij zeven keer in de fout was gegaan met kinderen,” vertelt Timmermans. “Toen men mij vroeg of ik hem wilde ontmoeten, moest ik daar heel lang over nadenken.”
Dat denkproces leidde uiteindelijk tot een keuze die hem, naar eigen zeggen, innerlijke rust bracht.
“Ik besloot dat ik hem moest vergeven. Aanvankelijk dacht ik dat ik dat voor hem deed, maar uiteindelijk deed ik het voor mezelf. Het moment dat ik hem vergeven had, voelde ik me bevrijd.”
Zijn woorden raakten zichtbaar veel mensen in het publiek. Enkelen veegden tranen weg terwijl Timmermans vertelde hoe die stap hem hielp om vrede te vinden met zijn verleden.
De kracht van vergeving
De politicus benadrukte dat vergeving niet betekent dat je goedpraat wat er is gebeurd, maar dat het een manier kan zijn om jezelf los te maken van pijn.
“Vergeven is niet iets wat je voor een ander doet, maar voor jezelf,” zei hij. “Je bevrijdt jezelf van iets wat je vasthoudt. Dat heb ik toen echt ervaren. En ik hoop dat jij dat, op jouw manier, ook kunt doen.”
Het moment werd gezien als een van de meest eerlijke televisiemomenten van het jaar. Niet alleen omdat Timmermans iets zeer persoonlijks deelde, maar omdat hij liet zien hoe veerkracht eruit kan zien na verdriet en onrecht.
Jeugd vol strijdlust
Naast de moeilijke herinneringen sprak Timmermans ook met humor en zelfspot over zijn schooltijd. Hij vertelde dat hij “niet altijd de makkelijkste” was en regelmatig in vechtpartijen terechtkwam.
“Ik kwam iets te vaak in knokpartijen terecht,” lachte hij. “Als je als puber op een nieuwe school komt, moet je soms letterlijk je plek bevechten. Er waren jongens die je op het schoolplein angst wilden aanjagen.”
Die ervaringen leerde hem hoe belangrijk het is om voor jezelf op te komen.
“Pestkoppen zijn helemaal niet moedig,” zei hij. “Als ze merken dat je je niet laat intimideren, dan stopt het vaak vanzelf. En soms moest ik dat laten zien. Daar had ik later spijt van, maar het hielp me wel mijn plek te vinden.”
Volgens hem was die les belangrijk voor zijn verdere leven — ook in de politiek. “Als je laat zien waar je voor staat, krijg je respect. Niet door te schreeuwen, maar door duidelijk te zijn.”
Een moment van menselijkheid
De uitzending van Een buitengewoon gesprek werd geprezen om zijn openheid en empathie. Op sociale media schreven kijkers dat ze geraakt waren door de eerlijkheid van Timmermans. “Wat een moed om dit zo te delen,” klonk het veelvuldig.
Ook anderen wezen op het belang van zulke gesprekken in de politiek: “Dit laat zien dat politici ook mensen zijn, met littekens, maar ook met veerkracht.”
Een voorbeeld van kracht en kwetsbaarheid
Met zijn verhaal liet Frans Timmermans zien dat zelfs diepe wonden niet hoeven te bepalen wie je bent. Zijn woorden over vergeving en loslaten raakten een gevoelige snaar bij velen.
“Het moment dat ik hem vergeven had, voelde ik me bevrijd,” herhaalde hij aan het einde van het gesprek. “Dat is wat vergeving uiteindelijk doet: het maakt je vrij.”
De aflevering eindigde in stilte, gevolgd door applaus van het publiek — niet voor de politicus, maar voor de mens achter het publieke gezicht.
