Algemeen
Niet zo elegante foto van prinses Alexia zorgt wereldwijd voor ophef: ‘Máxima niet blij!’
De Koninklijke familie maakt deze week volop indruk op de Olympische Spelen in Parijs. Koning Willem-Alexander, Koningin Máxima, Prinses Alexia en Kroonprinses Amalia zijn regelmatig in beeld en worden niet alleen door de Nederlandse media gevolgd, maar ook door internationale pers.
Dit betekent dat de royals constant in de schijnwerpers staan, en hun aanwezigheid heeft inmiddels geleid tot nogal wat ophef, vooral na een recente foto die op de Britse pers is verschenen.
De Britse krant Daily Mail heeft een foto gepubliceerd waarop Prinses Alexia op een nogal opvallende manier in beeld is gebracht. Op de foto kauwt Alexia ‘buitengewoon nonchalant’ op een stuk kauwgom terwijl ze naar de Olympische zwemwedstrijden kijkt. Dit werd door de Britse media als ‘prinses-onwaardig’ bestempeld.
De foto toont Alexia met haar tong uit haar mond, terwijl haar moeder, Koningin Máxima, zichtbaar geïrriteerd naar haar dochter kijkt. De krant schrijft: “De beelden tonen de normaal zo kalme koningin Máxima geïrriteerd.
De bron van ergernis van de 53-jarige lijkt haar dochter, prinses Alexia, te zijn, die openlijk kauwgom kauwt terwijl ze geboeid naar de finale van de 100 meter schoolslag kijkt.”
De foto heeft veel reacties uitgelokt, vooral omdat het niet de eerste keer is dat de Koninklijke familie onderwerp van discussie is op de Spelen. Eerder werden foto’s verspreid van Willem-Alexander en Máxima die enthousiast juichten voor de Nederlandse sporters, wat volgens sommigen ‘te ver’ ging voor hun status.
Critici vinden dat Koning en Koningin zich meer ‘terughoudend’ zouden moeten opstellen, maar de ophef over de foto van Alexia lijkt de aandacht te hebben getrokken.
Het blijkt dat, ongeacht hoe de Koninklijke familie zich gedraagt of waar ze ook verschijnen, ze altijd onder een vergrootglas liggen. De foto van Alexia met de kauwgom en de bijbehorende kritieken benadrukken de uitdaging waarmee leden van het Koninklijk Huis worden geconfronteerd als ze zich in het openbaar begeven.
Het is duidelijk dat geen enkel moment van hun publieke leven onopgemerkt blijft, vooral niet met de mondiale aandacht die de Olympische Spelen met zich meebrengen.
Deze situatie onderstreept de constante druk en het gebrek aan privacy waarmee de Koninklijke familie te maken heeft. Elke actie, hoe klein ook, kan worden vastgelegd en geanalyseerd door de media, zowel binnen Nederland als daarbuiten. De kritieken over de foto van Alexia zijn daar een goed voorbeeld van, waarbij elk detail wordt uitgelicht en beoordeeld door de wereldwijde pers.
Inmiddels blijft de vraag hoe de Koninklijke familie zich zal aanpassen aan deze constante publieke controle. Of de ophef rondom deze foto de komende dagen nog meer reacties zal opleveren, is afwachten. Eén ding is zeker: het leven van de royals blijft een bron van voortdurende belangstelling en discussie.
Mother first, Queen second! Máxima of the Netherlands shoots daggers at second daughter Alexia, 19, as she pops gum while watching the Olympic swimming https://t.co/8C4Y7HJp3o pic.twitter.com/vwvHvBxaRz
— Daily Mail Online (@MailOnline) July 29, 2024
De World Cup-wedstrijd in Hamar had voor Suzanne Schulting het moment moeten worden waarop ze met frisse energie liet zien hoever haar ontwikkeling op de langebaan inmiddels reikt. De Nederlandse topatlete, jarenlang één van de meest dominante shorttrackers ter wereld, werkt al enige tijd aan een zorgvuldig opgebouwde overstap naar het langebaanschaatsen. De 500 meter in het Noorse Vikingskipet was voor haar een belangrijke test. Maar wat een leerzame avond had moeten worden, veranderde in een opeenstapeling van tegenvallers.
Waar atleten normaal gesproken tot op de seconde hun warming-up timen en hun focus afstellen op de startprocedure, werd Schulting geconfronteerd met een uitzonderlijke reeks onderbrekingen. Een defect startpistool, meerdere valse starts die geen valse starts bleken, een langdurige pauze en uiteindelijk een valpartij zorgden voor een avond die totaal anders verliep dan gepland.
Een onrustige start van de 500 meter
De eerste wedstrijd van de avond begon met Schulting in de openingsrit tegen de Japanse Rio Yamada. Schulting stond klaar, geconcentreerd en gefocust, maar direct bij het eerste startmoment leek er sprake van een valse start. Dat scenario herhaalde zich al snel. Normaal gesproken volgt na twee valse starts diskwalificatie, maar de wedstrijdleiding merkte vrijwel meteen dat het startpistool niet correct functioneerde.
Het probleem bleek groter dan een eenvoudige hapering. De organisatie besloot tot een eerste korte onderbreking om het apparaat te controleren, maar na de hervatting ging het opnieuw mis. Dat leidde tot een pauze van maar liefst een half uur, zodat jury, starters en technische staf de tijd hadden om de procedure te herstellen. Voor een sprintafstand als de 500 meter – waarin explosiviteit, timing en mentale focus essentieel zijn – is zo’n onderbreking enorm ingrijpend.
In totaal stond Schulting bijna vijftig minuten langer aan de kant dan gepland. Het betekende dat haar zorgvuldig opgebouwde wedstrijdroutine volledig doorbroken werd. Toch bleef ze rustig, iets wat ze uit haar shorttrackachtergrond goed kent. Want wie jarenlang shorttrackwedstrijden heeft gereden, weet dat onverwachte situaties en herstarts erbij horen.
Eindelijk een start – maar dan gaat het mis
Toen de derde poging wél soepel verliep, kwamen beide rijdsters goed weg. Schulting opende sterk en leek het ritme te vinden dat ze zo graag wilde laten zien. Maar nog geen honderd meter later ging het fout. In de eerste bocht verloor ze haar balans en gleed ze onderuit. Terwijl ze over het ijs schoof, scheurde haar schaatspak open. Een kleine seconde van verlies aan controle zorgde direct voor een race die voorbij was voordat die echt begonnen was.
Schulting stond snel op, maar aan de teleurstelling viel niet te ontkomen. Niet alleen de val, maar vooral het gevoel dat de hele avond tegenzat, maakte indruk. Een gescheurd pak maakt zo’n moment extra ongemakkelijk, juist omdat de schaatswereld gewend is aan perfectie, strakke routines en een vrijwel foutloos verloop van wedstrijden.
Achteraf gaf Schulting aan dat ze zich goed voelde en zin had in deze race. Dat het juist nu misging, na zo’n lange wachttijd en verstoorde startprocedure, frustreerde haar zichtbaar. Ze had gehoopt op een stabiele uitvoering om haar progressie te toetsen – en precies dat ontbrak.
Waarom de start zo’n grote rol speelt op de 500 meter
De 500 meter is de meest explosieve afstand binnen het langebaanschaatsen. Waar een vijf- of tien kilometer draait om souplesse en uithoudingsvermogen, gaat bij de sprint alles om het moment van wegschieten. De start bepaalt bij deze afstand vaak de helft van de eindtijd. Een te vroege of te late reactie kost direct tenths, en tenths zijn op dit niveau gigantische verschillen.
Daarom gelden voor de start zeer strikte regels. De starter moet volledig synchroon werken met de rijders. Wanneer het pistool hapert of onvoorspelbaar afgaat, kan er geen eerlijke wedstrijd plaatsvinden. De jury koos dan ook terecht voor een uitgebreide controle om zeker te zijn dat het apparaat niet opnieuw zou haperen. Voor de rijders betekende het echter een lange wachttijd, waarin spanning en focus voortdurend opnieuw opgebouwd moesten worden.
De langebaanambities van Suzanne Schulting
Wie Schulting alleen kent van het langebaanschaatsen, mist een groot deel van haar indrukwekkende verhaal. Ze domineerde jarenlang het mondiale shorttrackcircuit, waar ze olympische titels, wereldtitels en Europese onderscheidingen verzamelde. Toch koos ze er bewust voor om een nieuwe uitdaging aan te gaan. De langebaan biedt haar andere prikkels, andere technieken en een compleet andere wedstrijdmentaliteit.
Het talent is onmiskenbaar aanwezig: haar explosiviteit, bochtentechniek en wedstrijdhardheid zijn een levenslange investering. Maar de 500 meter op de buitenbaan vereist extra elementen: pure startscherpte, vaste routines en veel wedstrijdervaring. Dat is precies waar Schulting stap voor stap aan werkt.
Dat ze in Hamar mocht starten op de 500 meter, was te danken aan afzeggingen van Jutta Leerdam en Angel Daleman. Voor Schulting was dat ideaal: meer wedstrijden betekent meer data, meer gevoel en meer progressie.
Pech of leerervaring?
Door de valpartij liep Schulting waardevolle World Cup-punten mis. Toch benadrukte ze eerder al dat de 500 meter niet haar hoofdfocus is op de langebaan. Het gaat haar vooral om wedstrijdritme en het opbouwen van vertrouwen. In dat opzicht leverde de race weinig op – maar ergens óók veel.
Het was een testavond waarin duidelijk werd hoe grillig een sprintwedstrijd kan zijn. Hoe kwetsbaar een focusmoment is, en hoe snel omstandigheden een race kunnen beïnvloeden. Juist deze ervaringen helpen haar om sterker en stabieler terug te keren.
Voor haar coaches en de technische staf was het eveneens een moment van evaluatie: startvoorbereiding, warm-upstrategieën en mentale planning krijgen door deze wedstrijd automatisch meer aandacht.
De weg vooruit: ritme, starts en vertrouwen opbouwen
De World Cup-cyclus loopt de komende weken door. De planning van Schulting is gericht op meer racekilometers, meer starts en meer normale wedstrijdsituaties. Een schone race – zonder onderbrekingen, zonder chaos en zonder pech – is op dit moment het waardevolste dat ze kan krijgen.
Hamar liet vooral zien hoe dun het verschil is tussen een perfecte sprint en een avond vol tegenslagen. Maar wie naar de carrière van Schulting kijkt, weet dat juist dit soort avonden haar motivatie versterken. Haar bekendste overwinningen kwamen vaak na momenten waarop ze terug moest knokken.
Conclusie
De avond in Hamar was er één die niemand had voorspeld: een defect startpistool, bijna vijftig minuten vertraging en uiteindelijk een valpartij met een gescheurd pak. Voor Schulting voelde het als een verloren kans, maar tegelijk als een scherpe herinnering aan de onvoorspelbaarheid van topsport.
Wat deze avond vooral duidelijk maakt, is dat haar langebaanhoofdstuk nog in de beginfase zit. Elke start is een bouwsteen, elke ervaring een nieuwe stap. En juist wrijving – hoe vervelend ook – zorgt vaak voor groei.
De volgende wedstrijd komt eraan, en daarmee ook een nieuwe kans om te laten zien waar haar potentieel ligt. Eén ding is zeker: Suzanne Schulting schrijft haar langebaanverhaal pas net, en Hamar is slechts één bladzijde in een veel groter boek.