Algemeen
Mijn verloofde beledigde mij in zijn trouwgeloften – krijgt later enorm veel spijt
Op mijn trouwdag voelde ik me eindelijk alsof ik mijn droom beleefde 👰✨. De jurk was perfect, net als de locatie, de muziek en mijn bruidegom 🤵❤️. Maar toen het tijd was voor de geloftes, vernederde Jason me compleet voor iedereen. Later kreeg hij een koekje van eigen deeg.
Het was de dag waar ik al zo lang naar had uitgekeken. Na maanden van bruiloftsplannen en diëten om in mijn droomjurk te passen, was dit het moment. “Kom op, lieverd,” zei mijn vader, terwijl hij zijn hand uitstak om me naar Jason te begeleiden. “Hoe voel je je?” vroeg mijn vader, terwijl hij mijn voorhoofd kuste.
“Blij,” zei ik simpelweg. “Ik droom al jaren van dit moment, pap.” We liepen het gangpad af op zachte muziek die ik maanden geleden had gekozen. De gitarist zat op een houten krukje. “Je ziet er prachtig uit, Emily,” zei Jason, terwijl hij mijn hand van mijn vader overnam. De ceremonie begon met de priester die sprak over liefde en toewijding, precies zoals hij ons had verteld.
“Het is tijd voor de geloftes,” zei de priester glimlachend naar ons beiden. “Jason, je bent mijn beste vriend en ik heb altijd al willen trouwen met mijn beste vriend. Ik beloof je te steunen, altijd met je te lachen en met je te groeien. Ik beloof trouw te zijn en elk moment dat we samen hebben te koesteren. In dit leven en het volgende.” Mijn zus zuchtte naast me, terwijl ze haar tranen wegveegde.
“Jason,” zei de priester. “Het is nu jouw beurt.” Jason keek me aan en glimlachte, en toen draaide hij zich naar zijn getuigen, wat hen deed grinniken. “Emily, mijn liefde,” zei hij. “Ik beloof er altijd voor je te zijn, zelfs als je zeurt dat ik de vuilnis buiten moet zetten omdat je denkt dat het huis stinkt.”
Jason’s getuigen lachten. “En ik zal altijd je hand vasthouden, vooral als we door spinnengebieden lopen, omdat we allemaal weten hoeveel je van die achtpotige beestjes houdt.” De getuigen lachten harder. Sommige van onze gasten deden mee. En Jason ging nog steeds door.
“Ik beloof je eraan te herinneren je slepende voeten op te tillen als je loopt, zodat we een bezoek aan de eerste hulp kunnen vermijden zoals die keer dat je over helemaal niets struikelde. En ik zal alle verbrande lasagne proeven, omdat dat jouw specialiteit is.” Hoe meer Jason sprak, hoe meer ik me schaamde. Ik fronste naar hem, hopend dat hij zou begrijpen dat er niets moois of romantisch was aan zijn woorden. Maar hij negeerde me en ging door.
“Ook zal ik je zingen onder de douche verdragen. Het klinkt misschien als een kat in nood, maar het laat me in ieder geval goede muziek waarderen! En het allerbelangrijkste, Emily,” zei hij. “Ik beloof je te vergeven voor het feit dat je me praktisch gedwongen hebt om je ten huwelijk te vragen nadat je die trouwtijdschriften overal in het appartement had achtergelaten.”
Mijn mond viel open. Ik wist niet hoe ik moest reageren. Jason’s getuigen lagen bijna over elkaar van het lachen. “Echt?” fluisterde ik naar hem. Jason knipoogde. “Nu is het tijd om de ringen uit te wisselen,” zei de priester. Jason’s nichtje kwam naar het altaar met de trouwringen op een klein kussentje dat ze stevig vasthield.
“Hier, tante Emily,” zei ze nerveus. “Dank je, lieverd,” zei ik, terwijl ik de ringen van haar aannam. Met de ringen in mijn hand, realiseerde ik me dat ik Jason’s ring niet aan zijn vinger wilde schuiven. We waren nu getrouwd, behalve het ondertekenen van het register. Maar na het horen van Jason’s geloftes wist ik niet of ik bij deze man wilde zijn.
“Geef me je hand,” zei Jason, terwijl hij mijn hand pakte. Hij schoof de ring aan mijn vinger en hield zijn hand uit zodat ik hetzelfde kon doen. Mijn maag draaide om. Plotseling was mijn droom uit elkaar gespat. Niets voelde zoals het momenten eerder deed. “Jason, je mag de bruid nu kussen!” riep de priester uit.
Jason greep mijn middel en trok me naar zich toe, zijn andere hand stevig om mijn nek. Hij kuste me zonder passie of gevoel. “Wat was dat in vredesnaam?” vroeg ik Jason toen we onze foto’s maakten voor de receptie. “Wat bedoel je?” vroeg hij fronsend. “Je geloftes,” zei ik. “Ze waren ongevoelig en beschamend.”
“Nee! Ze waren schattig!” zei hij. “Ik hield ze trouw aan ons.” “Je vertelde iedereen in feite dat ik een zeurpiet en onhandig ben. En dat ik je dwong om met me te trouwen.” Ik sloeg mijn armen over elkaar en wachtte op een verklaring. “Ach, kom op, Emily,” zei hij. “Iedereen lachte. Het is niet zo diepgaand als jij het maakt. Laten we gewoon deze fotoshoot doen en teruggaan naar het feest. Ik heb honger.”
Ik beet op mijn tong. Ik had geen energie om te vechten. Op de receptie ging Jason echt los. Hij dronk te veel en at genoeg biefstuk en aardappelen om iedereen misselijk te maken. “Mam,” zei ik, terwijl ik naast mijn moeder knielde voordat de formaliteiten begonnen. “Ik voel me niet goed.”
“Wat bedoel je, lieverd?” vroeg mijn moeder. “Jason…” zei ik, terwijl mijn stem wegstierf door het gewicht van mijn ongemak. “Die geloftes waren niets anders dan een vernedering.” “Misschien was het gewoon zenuwen, Emily,” zei mijn moeder. “Je weet hoe Jason soms kan zijn.”
“Ik weet het niet, mam,” zei ik. “Ik heb gewoon het gevoel dat de magie is verdwenen.” Kort daarna stond de presentator op en begon de formaliteiten. Jason’s broer stond op en sprak over hoe we elkaar hadden ontmoet en zijn eerste indrukken van mij. “Ik dacht niet dat Emily zou blijven!” lachte Jackson, met een bierfles in zijn hand. “Maar ik denk dat ze weet hoe ze met mijn broer om moet gaan.”
Het ging maar door, en mijn man genoot van de woorden van zijn broer, luid lachend. Toen was het tijd voor de speech van mijn schoonvader. “Dames en heren, ik heb een paar woorden te zeggen tegen mijn zoon en zijn nieuwe bruid, de lieve Emily,” zei hij. Ik hield mijn adem in. Ik had altijd goed kunnen opschieten met Robert, en hij had me altijd goed behandeld. Maar ik had hetzelfde gedacht van Jason totdat hij zijn geloftes uitsprak.
Ik wist niet of ik me moest voorbereiden op iets van Robert ook. Als ik eerlijk moest zijn, wilde ik gewoon weglopen. Ik voelde me geen bruid. Ik voelde me niet echt iets. Ik voelde me niet eens mezelf. Ik wilde mijn trouwjurk uittrekken en mijn meest comfortabele joggingbroek aantrekken. Ik wilde huilen. “Jason, weet je wat een huwelijk laat werken, zoon?” vroeg Robert.
“Euh, liefde? Aantrekking? Chemie?” zei Jason aarzelend. Wie is deze man? vroeg ik mezelf af. “Het is respect,” zei Robert, terwijl hij zijn hoofd schudde. “Het gaat erom je partner te koesteren en ze nooit klein of beschaamd te laten voelen. Vandaag heb je je geloftes veranderd in een reeks grappen ten koste van Emily. Dat was niet alleen ongepast, maar ook diep kwetsend.” Ik keek om me heen en zag dat sommige gasten hun hoofd schudden.
“Om je een lesje te leren, Jason,” vervolgde Robert. “Ga ik iets over jou delen dat je misschien even beschamend vindt.” “Wat? Pap! Stop!” zei Jason, terwijl hij opstond. “Jason slaapt nog steeds met een nachtlampje. Hij zegt dat het is omdat hij graag in bed leest, maar we weten allemaal dat het is omdat hij bang is in het donker.” Lachen barstte los door de zaal.
“En laten we niet vergeten de keer dat Jason probeerde te koken voor Emily en het brandalarm afging omdat hij niet wist dat normale mensen geen metaal in de magnetron stoppen.” “Pap, stop ermee,” siste Jason. “Of de keer dat hij dronken werd na een feestje en erop stond dat hij op de vloer in mijn slaapkamer moest slapen.” Het publiek lachte harder. “Ik heb deze verhalen gedeeld, niet om je te beschamen, Jason. Maar om je te laten zien hoe het voelt. Humor ten koste van iemand anders is niet grappig, het is wreed. Je moet de gevolgen van je daden begrijpen.”
Ik glimlachte naar Robert, eindelijk voelde ik me gezien. “Emily, namens mijn zoon, bied ik mijn excuses aan. Jason heeft nog veel te leren over het zijn van een liefdevolle en respectvolle partner. Maar ik weet dat hij het beter kan doen, en ik hoop dat je hem de kans geeft om dat te bewijzen.” “Het spijt me zo, Emily,” zei Jason naast me. “Ik dacht dat ik grappig was, maar ik zie nu hoe belachelijk ik was. Geef me nog een kans.” “Goed,” zei ik. “Maar het gaat meer kosten dan alleen loze woorden om dit te herstellen.” Ik wil ons een nieuwe kans geven, maar er voelt nog steeds iets heel verkeerd.
Monique Hansler opnieuw onder vuur: kritiek op dierenbehandeling zet discussie verder op scherp
De naam van Monique Hansler duikt de laatste tijd steeds vaker op in discussies online én in de media. Waar eerder vooral haar opvallende rol in Winter Vol Liefde en later in De Hanslers: van de Piste naar de Playa onderwerp van gesprek was, ligt ze nu opnieuw onder een vergrootglas. Deze keer komt dat niet door familieconflicten, scherpe opmerkingen of de dynamiek tussen haar en haar (voormalige) schoonfamilie, maar door beelden waarin te zien zou zijn dat haar kat tijdens een lange autoreis urenlang in een klein reiskooi verbleef. Een moment dat in eerste instantie misschien onschuldig leek, groeide uit tot een onderwerp dat massaal werd besproken — en dat de reputatie van Monique opnieuw onder druk zet.
Kritiek op dierenbehandeling leidt tot felle online reacties
In de aflevering waar de beelden te zien zijn, vertrekt de familie Hansler vanuit Oostenrijk richting Spanje, waar ze tijdelijk gaan wonen voor hun nieuwe realityserie. Bij het inladen van de auto is te zien hoe de huisdieren, waaronder een kat in een klein reismandje, worden vervoerd. Op sociale media ging deze scène niet onopgemerkt voorbij. Volgens veel kijkers was het onduidelijk hoe lang het dier precies in de mand zat, maar al snel ontstond de indruk dat dit langere tijd het geval was en dat het beestje tijdens de gehele rit weinig ruimte had om te bewegen.
Voor dierenvrienden en kritische kijkers is dat reden tot zorg. Online verschenen reacties waarin mensen aangaven dat het voor een dier stressvol kan zijn om langdurig in een kleine kooi te verblijven, zeker tijdens een reis van duizenden kilometers. Hoewel veel mensen weten dat dieren tijdens vervoer in een mandje moeten zitten, waren zij vooral bezorgd over de duur van de rit en de omstandigheden onderweg. De autorit vond immers plaats in een warme periode, waarbij extra alertheid rondom dierenwelzijn belangrijk is.
Op X, Instagram en Facebook kwamen reacties binnen variërend van verbazing tot scherpe kritiek. Mensen die eerder nog neutraal stonden tegenover Monique, schreven dat de beelden hen aan het denken zetten. Voor velen was deze scène de aanleiding om zich af te vragen of Monique soms te veel hooi op haar vork neemt, waardoor ze bepaalde dingen niet goed overziet.
Reputatie van Monique Hansler opnieuw onder druk
Dat Monique een uitgesproken persoonlijkheid heeft, is voor kijkers geen verrassing. Sinds haar eerste verschijning op televisie valt ze op door haar directheid, sterke meningen en bemoeizuchtige houding — een toon die door sommigen wordt gewaardeerd, maar door anderen juist als confronterend wordt ervaren. Vooral haar relatie met Denise, de ex-partner van haar zoon Mike, leidde tot veel discussie. Op sociale media gingen clips rond waarin Monique haar corrigeerde op kleine details — van manier van praten tot hoe ze uien sneed. Dat leverde haar eerder al de bijnaam “Nederlandse realitymoeder met het scherpste randje” op.
De nieuwe discussie over de kat past in dat bredere beeld: een vrouw die continu onder een vergrootglas ligt, waarbij elk detail in de serie aanleiding kan zijn tot nieuwe kritiek. Waar sommige kijkers zeggen dat het “bij een realityserie hoort” dat er wordt gelet op elk gedrag, vinden anderen dat de huidige situatie verder gaat dan dat. Dierenwelzijn is immers een gevoelig onderwerp, en mensen nemen het vaak sneller op voor dieren dan voor medemensen.
Het gevolg? De reputatie van Monique krijgt opnieuw een knauw, en de vraag rijst of deze storm overwaait of blijft hangen.
Realityserie De Hanslers zorgt voor voortdurende commotie
Toen De Hanslers: van de Piste naar de Playa werd aangekondigd, stond centraal dat de familie een nieuw avontuur zou aangaan. Het idee: een vrolijke serie over verhuizingen, nieuwe plannen, het opzetten van een beachclub en het navigeren van een nieuw leven onder de zon. Maar nog voor de eerste aflevering kwam er al zoveel ophef dat de serie automatisch in een ander licht kwam te staan.
De breuk tussen Mike en Denise, die vlak voor de première bekend werd, zorgde voor een ongemakkelijke start. Veel kijkers vroegen zich af hoe de serie moest worden bekeken, nu een deel van het verhaal achteraf anders bleek te zitten dan vooraf werd getoond. Daarbovenop kwam de kritische ontvangst van Moniques gedrag in de eerste beelden die SBS6 deelde.
Met de dierenkwestie komt er een nieuwe dimensie bij. Nu is het niet langer enkel de dynamiek binnen de familie die wordt besproken, maar ook de manier waarop Monique haar verantwoordelijkheden als huisdiereigenaar invult. De sfeer rondom de serie is inmiddels minder luchtig dan het oorspronkelijke format voor ogen had, en dat roept steeds meer vragen op.
Kijkers verdelen zich in kampen
Interessant genoeg lijkt de kwestie rondom de kat de kijkers in drie kampen te verdelen:
-
Kijkers die het onverantwoord vinden wat ze zagen
Zij vinden dat iedereen die dieren heeft verplicht is om tijdens transport extra goed op hun welzijn te letten. Volgens deze groep moet iemand die een realityserie draait juist een voorbeeld stellen. -
Kijkers die het overdreven vinden
Zij wijzen erop dat veel dieren in reismandjes vervoerd worden, en dat we niet precies kunnen zien hoe lang het duurde of hoe het verder geregeld was. Deze groep vindt dat Monique op elk detail wordt aangevallen. -
Kijkers die hopen dat Monique leert van de kritiek
Een middenweg waarbij men niet per se kwaad spreekt, maar wél verwacht dat dit onderwerp serieus wordt genomen.
Het feit dat er zulke uiteenlopende reacties zijn, laat zien hoe gevoelig het thema dierenwelzijn ligt — én hoe ingewikkeld het voor een realitygezin kan zijn wanneer alles wordt gefilmd.
Gaat deze discussie gevolgen hebben voor de serie?
Het is op dit moment onduidelijk wat de gevolgen zijn voor De Hanslers. Dierenwelzijnsorganisaties hebben op sociale media gereageerd, maar officiële stappen zijn nog niet bekendgemaakt. Wel is het zo dat omroepen steeds meer letten op maatschappelijke gevoeligheden. Realityseries lopen bij dit soort kwesties het risico om ongewenste media-aandacht te krijgen, en dat kan de koers van een programma beïnvloeden.
Voor SBS6 is het even afwachten. Kijkcijferanalisten voorspelden eerder dat de reeks veel bekeken zou worden vanwege de spanningen, maar dat een realityserie die te veel wrijving oproept na verloop van tijd kijkers kan verliezen. De komende afleveringen zullen bepalen of kijkers de serie blijven volgen uit nieuwsgierigheid, of dat de kritiek te veel gewicht krijgt.
De storm is nog niet gaan liggen
Wat wel duidelijk is: de discussie rondom de familie Hansler is nog niet voorbij. En opnieuw staat Monique in het middelpunt. Waar het eindigt, weet niemand — maar dat ze in Nederland een polariserende tv-persoonlijkheid is geworden, staat vast.