Algemeen
Mijn schoondochter niet blij met mijn verrimpeld lichaam in badpak
Toen de 68-jarige Patsy een vrolijke foto in badpak van haar vakantie postte, verwachtte ze niet dat haar schoondochter Janice haar zou bespotten om haar “gerimpelde lichaam.” Diep gekwetst besloot Patsy dat het tijd was om Janice een blijvende les te leren over respect en eigenwaarde, waar iedereen over zou praten.
Oké, mensen, vertel me eerlijk, is er een leeftijdsgrens voor het dragen van een badpak? De meesten van jullie lieve mensen daarbuiten zouden waarschijnlijk zeggen: “Helemaal niet, Patsy!”, God zegene jullie. Wel, laat me je vertellen, er is één persoon in deze familie die er anders over denkt – en die criticus is toevallig mijn eigen schoondochter!
Een week geleden kwamen mijn man Donald en ik, beiden in de zestig, net terug van onze langverwachte vakantie naar Miami Beach. Het was onze eerste reis, alleen wij twee tortelduifjes, sinds die drukke kleinkinderen onze woonkamer overnamen. Laat me je vertellen, die zon in Florida deed wonderen voor onze hernieuwde romance!
We voelden ons weer jong, mensen. Elke ochtend durfden we onszelf uit te dagen om om 7 uur wakker te worden in plaats van onze gebruikelijke 5 uur, trakteerden we onszelf op genoeg verse zeevruchten om onze slagaders te laten zingen, en maakten we lange wandelingen langs dat parelwitte strand, hand in hand. Op een middag droeg ik dit prachtige zwarte tweedelige badpak, en Donald overlaadde me met complimenten. We stopten voor een snelle kus – de soort die vlinders in je buik doet ontwaken, zelfs na al die jaren.
Nou, geloof het of niet, een lief klein meisje kwam naar ons toe, helemaal glimlachend en zonnig. Voor we het wisten, had ze haar telefoon gepakt en dat moment vastgelegd – Donald in zijn uitbundige zwembroek met bloemen (God zegene zijn avontuurlijke hart!), en ik in mijn vertrouwde zwarte tweedelige badpak. Toen we thuiskwamen, met de zonneschijn nog op mijn huid als een gelukkige herinnering, kon ik niet weerstaan om die foto op Facebook te delen.
De commentaren stroomden sneller binnen dan een taartschotel met Thanksgiving. “Jullie zien er schattig uit, Patsy!”, “Koppel doelen!”, allemaal hartverwarmende dingen. Toen, bam! Als een emmer ijswater die over mijn gelukkige parade werd gegooid, zag ik de opmerking van mijn schoondochter Janice: “Hoe DURFT ze haar GERIMPELDE lichaam in een badpak te laten zien?! 🤦♀️ Bovendien is het kussen van mijn schoonvader walgelijk. Hoe LELIJK ze eruitziet, eerlijk gezegd! 🤢🤷♀️”
Mijn mond viel bijna op de grond. “Gerimpeld”? “Walgelijk”? Ik las het bericht opnieuw, elk woord als een roestige spijker die in mijn hart werd geslagen. De tranen welden weer op, deze keer heet en boos. Ik wist zeker dat Donald woedend zou zijn. Ik nam onmiddellijk een screenshot van de opmerking, en bam! Het was gewoon verdwenen. Dat was het moment waarop ik wist dat er iets niet pluis was met de verwijderde opmerking. Janice moest het per ongeluk openbaar hebben geplaatst in plaats van privé. Sneaky en kwetsend, dat was het.
Nu ben ik niet iemand die zich terugtrekt uit een gevecht, vooral niet als het om mijn waardigheid gaat, rimpels en al. Nee hoor. Janice had een wake-up call nodig, een reality check die haar perfect gemanicuurde nagels zou doen rammelen. Maar hoe? Dat was het moment waarop een ondeugende grijns zich over mijn gezicht uitstrekte. Ik had een plan dat zo goed was dat het een blijvende indruk zou achterlaten op mijn kritische schoondochter.
“Donald,” riep ik naar mijn man. “We moeten praten over die komende familiebarbecue.” Donald sjokte de woonkamer in, met een half opgegeten zak pindakaaskoekjes in zijn hand. Ik haalde diep adem, probeerde de opborrelende woede in mijn borstkas te bedwingen. Ik aarzelde, niet zeker of ik hem het screenshot moest laten zien. Het zien van Janice’s wrede woorden zwart op wit zou hem misschien in woede doen uitbarsten. Nee, deze onthulling had een groter publiek nodig.
“Ik dacht,” draaide ik me naar Donald, “wat als we al onze familieleden en vrienden uitnodigen voor de barbecue, lieverd?” Hij trok een wenkbrauw op. “Natuurlijk, schat, waarom niet?! Laat me meteen een berichtje in onze familiechatgroep zetten!” chirpte hij en liep weg, nog steeds glimlachend. Een ondeugende grijns verspreidde zich over mijn gezicht. “Tijd voor een beetje wraak!” fluisterde ik tegen mezelf. De komende familiebarbecue leek de perfecte gelegenheid.
“Oh, Janice, schat,” drawlde ik, mijn ogen twinkelend van plezier, “je staat een verrassing te wachten!” Het ging nu niet alleen meer om wraak. Het ging erom Janice, en iedereen, te laten zien dat leeftijd niets meer is dan een getal, en dat een beetje rimpel niemand kwaad doet. De wraakmissie was begonnen, en mijn schoondochter zou een voorproefje krijgen van haar eigen medicijn. Hou je vast, mensen, want dit verhaal wordt sappig.
De weekendzon scheen op onze achtertuin, de lucht gevuld met de geur van sissende burgers en Donald’s beroemde aardappelsalade. Gelach en geklets vulden de lucht terwijl tieners elkaar achterna zaten rond de sproeier en kleinkinderen gilden van plezier. Het was de perfecte setting voor onze familiebarbecue, en iedereen, van mijn lieve nicht Brenda tot mijn zoon Shawn’s gekke studievriend Mark, was er.
Behalve Janice, natuurlijk. Ze was modieus laat, wat niet ongebruikelijk voor haar was. Uit mijn ooghoek zag ik Janice eindelijk binnenkomen, met een designertas bungelend aan haar arm. Ze scande de kamer, een geoefende glimlach op haar gezicht geplakt. Perfecte timing. Ik schraapte mijn keel, het gekletter van bestek viel even stil. Alle ogen waren op mij gericht, een nieuwsgierige mix van met ketchup besmeurde gezichten en verwachtingsvolle grijnzen.
“Oké, mensen, even rustig aan,” verklaarde ik, een ondeugende glans in mijn ogen, precies op het moment dat Janice binnenwandelde en in een stoel plofte. “Ik wil een speciaal moment delen van mijn reis naar Miami met Donald.” Ik scrolde door de foto’s op mijn telefoon totdat ik de juiste vond, de foto die die gestolen kus op het strand vastlegde. Een collectief “aww” ging door de menigte terwijl ze de foto bewonderden. Donald, God zegene hem, zette zelfs zijn borst een beetje op, een speelse grijns op zijn lippen.
“Deze foto vertegenwoordigt liefde en gezelschap die door de jaren heen stand hebben gehouden,” vervolgde ik, terwijl ik de foto omhoog hield zodat iedereen het kon zien. “Het is een herinnering dat liefde niet vervaagt met de leeftijd; het wordt sterker.” “Oh, Patsy, dat is prachtig!” kirde Janice, haar stem druipend van geforceerd enthousiasme. “Je ziet er zo… sportief uit in dat badpak!” Ik kon het niet laten haar een sarcastische glimlach te geven. “Dank je, schat,” drawlde ik, pauzerend voor dramatisch effect. “Maar niet iedereen begrijpt dit, zie je?”
Een stilte viel over de menigte. Toen toonde ik de screenshot van Janice’s wrede opmerking, helder verlicht op mijn telefoonscherm, waar haar profielfoto en naam duidelijk zichtbaar waren. “Helaas,” verklaarde ik, “dacht iemand in deze kamer dat het gepast was om mij en mijn liefde voor mijn man vanwege mijn leeftijd te bespotten.” De kamer werd stil. Je kon een speld horen vallen. Toen vielen alle blikken op Janice. Haar gezicht werd lijkbleek, de glimlach verdween sneller dan een sneeuwbal op een julidag. Haar ogen schoten door de kamer, wanhopig op zoek naar een ontsnappingsroute.
“Ik wil iets heel duidelijk maken,” vervolgde ik, mijn blik vast op Janice gericht. “Weet je, opmerkingen zoals die kunnen echt kwetsen. We worden allemaal ouder, en ooit zul je ook rimpels hebben. Als dat moment komt, hoop ik dat niemand jou schaamt voor je lichaam of je liefde. En als je geluk hebt, zul je altijd iemand hebben die net zoveel van je houdt. Want echt, liefde en geluk zijn de mooiste dingen die we met ons mee kunnen dragen door het leven, niet een onberispelijke huid.”
Janice’s schouders zakten in, haar designertas viel met een doffe klap op de grond. Schaamte kleurde haar wangen rood en waste haar zorgvuldig aangebrachte make-up weg. Ik kon de realisatie op haar gezicht zien, langzaam en pijnlijk. “Ik deel dit niet om iemand te beschamen,” verduidelijkte ik, mijn stem iets zachter, “maar om ons allemaal te herinneren aan het belang van respect en vriendelijkheid. Oordeel nooit over iemand op basis van hun uiterlijk, want vandaag ben ik het met de rimpels. Ooit ben jij het!”
Ik scande de gezichten om me heen. De meesten droegen uitdrukkingen van begrip, sommigen knikten zelfs sympathiek. Shawn, mijn altijd steunende zoon, kneep geruststellend in mijn hand. Donald, die naast me stond, zette zijn borst weer op, een stille show van solidariteit. “We moeten elkaar koesteren en de liefde die we delen, ongeacht onze leeftijd,” besloot ik, met een gevoel van trots. “Nu, wie wil er nog meer aardappelsalade?”
De stilte brak eindelijk, vervangen door een beetje nerveus gelach en het gekletter van bestek. De barbecue ging verder, zij het met een iets ingetogen sfeer. Maar dat was prima. Mijn punt was duidelijk gemaakt, luid en duidelijk. De laatste gasten vertrokken, een zee van rode plastic bekers en de vervagende geur van barbecue achterlatend. Ik was de tafel aan het opruimen, een tevreden pijn in mijn spieren, toen Janice naar me toe kwam. Haar ogen waren roodgerand en verontschuldigend.
“Patsy,” begon ze. Ik stopte met het schoonmaken van het aanrecht en draaide me volledig naar haar toe. “Ja, Janice?” Ze haalde diep adem. “Ik… het spijt me zo. Ik had het mis. Mijn opmerking was gemeen en ongevoelig. Het zal niet meer gebeuren, Patsy. Dat beloof ik.” Een golf van opluchting en warmte overspoelde me. Toen ik haar verontschuldiging hoorde, wist ik dat de boodschap was overgekomen.
“Het vergt moed om een fout toe te geven, Janice,” antwoordde ik zacht. “Ik waardeer je verontschuldiging.” We stonden daar een moment, een nieuw begrip tussen ons. Omgaan met leeftijdsdiscriminatie, vooral van familie, kan pijnlijk zijn. Maar hier is het ding: rimpels en grijze haren zijn eretekens, bewijs van een goed geleefd leven. Degenen die dit vergeten, vergeten dat de tijd een koppige klok is – hij blijft tikken, en ooit zullen hun gezichten hetzelfde verhaal vertellen.
Dus, wat denken jullie allemaal? Ben ik te ver gegaan? Hebben jullie vergelijkbare situaties meegemaakt? Laat me jullie reacties weten! Deel je eigen verhalen over leeftijdsdiscriminatie en laten we iedereen eraan herinneren dat leeftijd slechts een getal is!
Sinterklaasjournaal onder vuur: kijkers boos omdat mythe rond Pakjesavond ‘per ongeluk’ wordt onthuld
Het Sinterklaasjournaal staat al jaren bekend als een onschuldig, vrolijk en fantasierijk programma dat kinderen warm maakt voor de intocht, de verhalen van de Pieten en natuurlijk de spanning richting 5 december. Maar dit jaar is de sfeer anders. In twee recente afleveringen wordt de magie van het feest zo duidelijk doorbroken, dat veel ouders verbijsterd zijn achtergebleven. Volgens honderden reacties op sociale media is er zelfs sprake van hét grote geheim dat zomaar openlijk wordt prijsgegeven — en dat voor een miljoenenpubliek waarin talloze jonge kijkers zitten.
Wat bedoeld leek als een luchtige uitleg over het klaarzetten van cadeaus, heeft zich volgens veel ouders ontwikkeld tot een onverwachte uitleg over de échte rol van opvoeders achter de schermen van Pakjesavond. En dat valt niet bij iedereen in goede aarde.
De scène die alles losmaakte
In de eerste aflevering waar de ophef uit voortkwam, ziet de kijker een moeder die rustig cadeaus uit de achterbak van haar auto haalt. Tegelijkertijd levert Hoofdpiet Niels van der Laan commentaar dat voor veel volwassenen voelde als een directe hint — of zelfs een onthulling — van hoe het feest achter de schermen werkt.
“Voor de broodnodige pakjes kunnen de ouders, of andere opvoeders, ook zelf naar de speelgoedwinkel”, zegt Hoofdpiet terwijl de moeder nog steeds bezig is met dozen in haar armen. Daarna volgt de zin die het internet ontplofte: “Laat ze daar meteen inpakken, dat scheelt een hoop gedoe.”
Op dat moment zaten veel ouders volgens hun reacties met opgetrokken wenkbrauwen voor de televisie. Dit soort opmerkingen is eerder wel eens met een knipoog gemaakt, maar dit keer was het beeld erbij zo expliciet dat de suggestie voor sommige kijkers niet meer subtiel was.
Een moeder die naar binnen sluipt en een Piet die alles benoemt
Het bleef niet bij die ene opmerking. Even later toont de aflevering hoe dezelfde moeder het huis binnensluipt. Ze opent voorzichtig de voordeur, kijkt even om zich heen en probeert duidelijk geen geluid te maken. Terwijl dat gebeurt, zegt Hoofdpiet opgewekt:
“Eenmaal thuisgekomen moet je erop letten dat niemand hoort dat je binnenkomt.”
Voor ouders die proberen de magie van het feest levend te houden, voelde dit als een nogal directe uitleg van iets waar normaal liever mysterie omheen hangt.
Maar ook dat moment was nog niet het einde. Hoofdpiet legt daarna vrolijk uit:
“Het is belangrijk dat niemand de pakjes te vroeg vindt. Daarom moeten ze goed worden verstopt. Bijvoorbeeld boven, zoals in de ouderslaapkamer.”
Ouders kijken elkaar fronsend aan. Kinderen kijken gewoon verder, maar volwassenen zien een patroon ontstaan: een scène waarin ouders cadeaus kopen, verstoppen én doen alsof er niets aan de hand is, wordt hier volledig uitgelegd — alsof het onderdeel is van een stappenplan.
Dat is precies het punt waar de ophef begon te escaleren.
In de volgende aflevering gaat het nóg verder
Wie dacht dat dit een eenmalige misstap was, had het mis. In de uitzending van de dag erna speelt een nieuwe scène zich af die de discussie verder aanwakkerde.
Een vader glipt stilletjes weg, waarna er plots hard op de voordeur wordt gebonsd en pepernoten door de lucht vliegen. Op dat moment zegt Hoofdpiet doodleuk:
“Hij gaat helemaal niet weg, hij doet alsof.”
Veel ouders konden hun oren niet geloven. Voor kinderen is dit slechts een grapje, maar voor volwassenen voelt het volgens tientallen reacties alsof het programma een belangrijk stukje fantasie onder de voet loopt door allerlei trucs openlijk te benoemen.
Sociale media exploderen: “Waarom vertellen ze dit zo letterlijk?”
Op TikTok, Instagram en X (voorheen Twitter) stromen de reacties binnen. Een video waarin de beelden te zien zijn, is inmiddels tienduizenden keren bekeken en heeft meer dan 10.000 likes verzameld. De titel van de video laat niets aan duidelijkheid te wensen over:
“Sinterklaasjournaal snitcht alle ouders.”
Veel ouders reageren in dezelfde lijn. De meest gehoorde klacht: waarom wordt de spanning uit het verhaal gehaald terwijl zoveel kinderen kijken?
Reacties die opvallend vaak terugkomen:
-
“Ze doen dit expres. Er blijft zo weinig magie over.”
-
“Waarom moet dit uitgelegd worden? Laat kinderen gewoon kind zijn.”
-
“Ik heb een kleuter thuis en die vroeg meteen: waarom koopt die mama cadeaus als Sinterklaas ze brengt?”
-
“Het voelt alsof ze ons traditie willen afpakken.”
Dat zijn stevige woorden, maar ze illustreren wel hoe gevoelig het onderwerp ligt.
@pussayqueen2 Het Sinterklaas Journaal vertelt letterlijk HET geheim van alle ouders‼️ WHYYY??! #fyp #snitch #sinterklaasjournaal #fypageシ #goofyahh
Gaat het Sinterklaasjournaal te ver?
Het Sinterklaasjournaal heeft eerder vaker gespeeld met knipogen naar ouders. Maar de kritiek nu komt voort uit het feit dat deze scènes niet meer als subtiele humor worden gezien, maar als te expliciet. Voor volwassen kijkers lijken de afleveringen bijna een meta-uitleg te geven over het ‘echte werk’ achter 5 december.
De grote vraag die rondgaat: is dit een bewuste keuze van de makers?
Sommigen denken dat er een verschuiving plaatsvindt binnen de traditie — en dat het journaal kinderen langzaam wil voorbereiden op een modernere rolverdeling rondom het feest. Anderen zien het als een losse, komische scène die toevallig verkeerd valt.
De waarheid zal waarschijnlijk ergens in het midden liggen. Maar dat verandert niets aan het feit dat de discussie inmiddels flink is losgebarsten.
Waarom is dit zo gevoelig?
Het geheim rondom Sinterklaas is voor veel gezinnen een kostbare traditie. Het is een ritueel dat kinderen fantasie geeft en ouders de kans biedt om samen spanning, magie en familiebeleving te creëren. Dat maakt het onderwerp fragiel.
Wanneer een programma dat zoveel kinderen kijken plots uitspraken doet die voor volwassenen als “te eerlijk” te interpreteren zijn, ontstaat er al snel onrust.
Ouders willen dat hun kinderen later zelf een mooie overgang maken van fantasie naar realiteit — en niet dat dit gebeurt omdat een Piet op televisie te veel vertelt.
Hoe gaan ouders hier nu mee om?
De reacties laten zien dat ouders op twee manieren reageren:
1. De bezorgde groep
Deze ouders vinden dat het Sinterklaasjournaal zijn grenzen heeft overschreden. Ze blijven herhalen dat hun kinderen hierdoor vragen stelden waar ze nog niet op voorbereid waren.
2. De relativerende groep
Andere ouders stellen dat jonge kinderen de subtiele ondertoon helemaal niet begrijpen. De scènes zouden vooral voor volwassenen opvallend zijn, niet voor de kleintjes. Volgens hen blijft de fantasie voor kinderen nog steeds overeind.
Maar ook zij geven toe: het was dit jaar wel ongebruikelijk duidelijk gebracht.
De vraag die blijft hangen: wat betekent dit voor de toekomst?
De theorie dat dit een opmaat zou zijn naar een toekomst met minder nadruk op traditionele Sinterklaasverhalen gaat breed rond op social media. Hoewel er geen bewijs voor is, blijft het een populaire gedachte onder critici.
Vooralsnog heeft de redactie van het Sinterklaasjournaal niet gereageerd. Er is dus geen duidelijkheid of het om een bewuste koerswijziging gaat, of simpelweg creatieve vrijheid die anders uitpakte dan gedacht.
Wat wel zeker is: het gesprek zal nog even doorgaan. Want zodra het gaat om tradities, magie en kinderen, is Nederland zelden onverschillig — en dat blijkt opnieuw uit deze felle reactie op een programma dat normaal alleen maar vrolijkheid brengt.