Algemeen
Mijn schoondochter niet blij met mijn verrimpeld lichaam in badpak
Toen de 68-jarige Patsy een vrolijke foto in badpak van haar vakantie postte, verwachtte ze niet dat haar schoondochter Janice haar zou bespotten om haar “gerimpelde lichaam.” Diep gekwetst besloot Patsy dat het tijd was om Janice een blijvende les te leren over respect en eigenwaarde, waar iedereen over zou praten.
Oké, mensen, vertel me eerlijk, is er een leeftijdsgrens voor het dragen van een badpak? De meesten van jullie lieve mensen daarbuiten zouden waarschijnlijk zeggen: “Helemaal niet, Patsy!”, God zegene jullie. Wel, laat me je vertellen, er is één persoon in deze familie die er anders over denkt – en die criticus is toevallig mijn eigen schoondochter!
Een week geleden kwamen mijn man Donald en ik, beiden in de zestig, net terug van onze langverwachte vakantie naar Miami Beach. Het was onze eerste reis, alleen wij twee tortelduifjes, sinds die drukke kleinkinderen onze woonkamer overnamen. Laat me je vertellen, die zon in Florida deed wonderen voor onze hernieuwde romance!
We voelden ons weer jong, mensen. Elke ochtend durfden we onszelf uit te dagen om om 7 uur wakker te worden in plaats van onze gebruikelijke 5 uur, trakteerden we onszelf op genoeg verse zeevruchten om onze slagaders te laten zingen, en maakten we lange wandelingen langs dat parelwitte strand, hand in hand. Op een middag droeg ik dit prachtige zwarte tweedelige badpak, en Donald overlaadde me met complimenten. We stopten voor een snelle kus – de soort die vlinders in je buik doet ontwaken, zelfs na al die jaren.
Nou, geloof het of niet, een lief klein meisje kwam naar ons toe, helemaal glimlachend en zonnig. Voor we het wisten, had ze haar telefoon gepakt en dat moment vastgelegd – Donald in zijn uitbundige zwembroek met bloemen (God zegene zijn avontuurlijke hart!), en ik in mijn vertrouwde zwarte tweedelige badpak. Toen we thuiskwamen, met de zonneschijn nog op mijn huid als een gelukkige herinnering, kon ik niet weerstaan om die foto op Facebook te delen.
De commentaren stroomden sneller binnen dan een taartschotel met Thanksgiving. “Jullie zien er schattig uit, Patsy!”, “Koppel doelen!”, allemaal hartverwarmende dingen. Toen, bam! Als een emmer ijswater die over mijn gelukkige parade werd gegooid, zag ik de opmerking van mijn schoondochter Janice: “Hoe DURFT ze haar GERIMPELDE lichaam in een badpak te laten zien?! 🤦♀️ Bovendien is het kussen van mijn schoonvader walgelijk. Hoe LELIJK ze eruitziet, eerlijk gezegd! 🤢🤷♀️”
Mijn mond viel bijna op de grond. “Gerimpeld”? “Walgelijk”? Ik las het bericht opnieuw, elk woord als een roestige spijker die in mijn hart werd geslagen. De tranen welden weer op, deze keer heet en boos. Ik wist zeker dat Donald woedend zou zijn. Ik nam onmiddellijk een screenshot van de opmerking, en bam! Het was gewoon verdwenen. Dat was het moment waarop ik wist dat er iets niet pluis was met de verwijderde opmerking. Janice moest het per ongeluk openbaar hebben geplaatst in plaats van privé. Sneaky en kwetsend, dat was het.
Nu ben ik niet iemand die zich terugtrekt uit een gevecht, vooral niet als het om mijn waardigheid gaat, rimpels en al. Nee hoor. Janice had een wake-up call nodig, een reality check die haar perfect gemanicuurde nagels zou doen rammelen. Maar hoe? Dat was het moment waarop een ondeugende grijns zich over mijn gezicht uitstrekte. Ik had een plan dat zo goed was dat het een blijvende indruk zou achterlaten op mijn kritische schoondochter.
“Donald,” riep ik naar mijn man. “We moeten praten over die komende familiebarbecue.” Donald sjokte de woonkamer in, met een half opgegeten zak pindakaaskoekjes in zijn hand. Ik haalde diep adem, probeerde de opborrelende woede in mijn borstkas te bedwingen. Ik aarzelde, niet zeker of ik hem het screenshot moest laten zien. Het zien van Janice’s wrede woorden zwart op wit zou hem misschien in woede doen uitbarsten. Nee, deze onthulling had een groter publiek nodig.
“Ik dacht,” draaide ik me naar Donald, “wat als we al onze familieleden en vrienden uitnodigen voor de barbecue, lieverd?” Hij trok een wenkbrauw op. “Natuurlijk, schat, waarom niet?! Laat me meteen een berichtje in onze familiechatgroep zetten!” chirpte hij en liep weg, nog steeds glimlachend. Een ondeugende grijns verspreidde zich over mijn gezicht. “Tijd voor een beetje wraak!” fluisterde ik tegen mezelf. De komende familiebarbecue leek de perfecte gelegenheid.
“Oh, Janice, schat,” drawlde ik, mijn ogen twinkelend van plezier, “je staat een verrassing te wachten!” Het ging nu niet alleen meer om wraak. Het ging erom Janice, en iedereen, te laten zien dat leeftijd niets meer is dan een getal, en dat een beetje rimpel niemand kwaad doet. De wraakmissie was begonnen, en mijn schoondochter zou een voorproefje krijgen van haar eigen medicijn. Hou je vast, mensen, want dit verhaal wordt sappig.
De weekendzon scheen op onze achtertuin, de lucht gevuld met de geur van sissende burgers en Donald’s beroemde aardappelsalade. Gelach en geklets vulden de lucht terwijl tieners elkaar achterna zaten rond de sproeier en kleinkinderen gilden van plezier. Het was de perfecte setting voor onze familiebarbecue, en iedereen, van mijn lieve nicht Brenda tot mijn zoon Shawn’s gekke studievriend Mark, was er.
Behalve Janice, natuurlijk. Ze was modieus laat, wat niet ongebruikelijk voor haar was. Uit mijn ooghoek zag ik Janice eindelijk binnenkomen, met een designertas bungelend aan haar arm. Ze scande de kamer, een geoefende glimlach op haar gezicht geplakt. Perfecte timing. Ik schraapte mijn keel, het gekletter van bestek viel even stil. Alle ogen waren op mij gericht, een nieuwsgierige mix van met ketchup besmeurde gezichten en verwachtingsvolle grijnzen.
“Oké, mensen, even rustig aan,” verklaarde ik, een ondeugende glans in mijn ogen, precies op het moment dat Janice binnenwandelde en in een stoel plofte. “Ik wil een speciaal moment delen van mijn reis naar Miami met Donald.” Ik scrolde door de foto’s op mijn telefoon totdat ik de juiste vond, de foto die die gestolen kus op het strand vastlegde. Een collectief “aww” ging door de menigte terwijl ze de foto bewonderden. Donald, God zegene hem, zette zelfs zijn borst een beetje op, een speelse grijns op zijn lippen.
“Deze foto vertegenwoordigt liefde en gezelschap die door de jaren heen stand hebben gehouden,” vervolgde ik, terwijl ik de foto omhoog hield zodat iedereen het kon zien. “Het is een herinnering dat liefde niet vervaagt met de leeftijd; het wordt sterker.” “Oh, Patsy, dat is prachtig!” kirde Janice, haar stem druipend van geforceerd enthousiasme. “Je ziet er zo… sportief uit in dat badpak!” Ik kon het niet laten haar een sarcastische glimlach te geven. “Dank je, schat,” drawlde ik, pauzerend voor dramatisch effect. “Maar niet iedereen begrijpt dit, zie je?”
Een stilte viel over de menigte. Toen toonde ik de screenshot van Janice’s wrede opmerking, helder verlicht op mijn telefoonscherm, waar haar profielfoto en naam duidelijk zichtbaar waren. “Helaas,” verklaarde ik, “dacht iemand in deze kamer dat het gepast was om mij en mijn liefde voor mijn man vanwege mijn leeftijd te bespotten.” De kamer werd stil. Je kon een speld horen vallen. Toen vielen alle blikken op Janice. Haar gezicht werd lijkbleek, de glimlach verdween sneller dan een sneeuwbal op een julidag. Haar ogen schoten door de kamer, wanhopig op zoek naar een ontsnappingsroute.
“Ik wil iets heel duidelijk maken,” vervolgde ik, mijn blik vast op Janice gericht. “Weet je, opmerkingen zoals die kunnen echt kwetsen. We worden allemaal ouder, en ooit zul je ook rimpels hebben. Als dat moment komt, hoop ik dat niemand jou schaamt voor je lichaam of je liefde. En als je geluk hebt, zul je altijd iemand hebben die net zoveel van je houdt. Want echt, liefde en geluk zijn de mooiste dingen die we met ons mee kunnen dragen door het leven, niet een onberispelijke huid.”
Janice’s schouders zakten in, haar designertas viel met een doffe klap op de grond. Schaamte kleurde haar wangen rood en waste haar zorgvuldig aangebrachte make-up weg. Ik kon de realisatie op haar gezicht zien, langzaam en pijnlijk. “Ik deel dit niet om iemand te beschamen,” verduidelijkte ik, mijn stem iets zachter, “maar om ons allemaal te herinneren aan het belang van respect en vriendelijkheid. Oordeel nooit over iemand op basis van hun uiterlijk, want vandaag ben ik het met de rimpels. Ooit ben jij het!”
Ik scande de gezichten om me heen. De meesten droegen uitdrukkingen van begrip, sommigen knikten zelfs sympathiek. Shawn, mijn altijd steunende zoon, kneep geruststellend in mijn hand. Donald, die naast me stond, zette zijn borst weer op, een stille show van solidariteit. “We moeten elkaar koesteren en de liefde die we delen, ongeacht onze leeftijd,” besloot ik, met een gevoel van trots. “Nu, wie wil er nog meer aardappelsalade?”
De stilte brak eindelijk, vervangen door een beetje nerveus gelach en het gekletter van bestek. De barbecue ging verder, zij het met een iets ingetogen sfeer. Maar dat was prima. Mijn punt was duidelijk gemaakt, luid en duidelijk. De laatste gasten vertrokken, een zee van rode plastic bekers en de vervagende geur van barbecue achterlatend. Ik was de tafel aan het opruimen, een tevreden pijn in mijn spieren, toen Janice naar me toe kwam. Haar ogen waren roodgerand en verontschuldigend.
“Patsy,” begon ze. Ik stopte met het schoonmaken van het aanrecht en draaide me volledig naar haar toe. “Ja, Janice?” Ze haalde diep adem. “Ik… het spijt me zo. Ik had het mis. Mijn opmerking was gemeen en ongevoelig. Het zal niet meer gebeuren, Patsy. Dat beloof ik.” Een golf van opluchting en warmte overspoelde me. Toen ik haar verontschuldiging hoorde, wist ik dat de boodschap was overgekomen.
“Het vergt moed om een fout toe te geven, Janice,” antwoordde ik zacht. “Ik waardeer je verontschuldiging.” We stonden daar een moment, een nieuw begrip tussen ons. Omgaan met leeftijdsdiscriminatie, vooral van familie, kan pijnlijk zijn. Maar hier is het ding: rimpels en grijze haren zijn eretekens, bewijs van een goed geleefd leven. Degenen die dit vergeten, vergeten dat de tijd een koppige klok is – hij blijft tikken, en ooit zullen hun gezichten hetzelfde verhaal vertellen.
Dus, wat denken jullie allemaal? Ben ik te ver gegaan? Hebben jullie vergelijkbare situaties meegemaakt? Laat me jullie reacties weten! Deel je eigen verhalen over leeftijdsdiscriminatie en laten we iedereen eraan herinneren dat leeftijd slechts een getal is!
Koningin Máxima onder vergrootglas: discussie over haar kapsel tijdens staatsbezoek loopt hoog op
Het recente staatsbezoek van het Finse presidentiële paar aan Nederland zorgde niet alleen voor diplomatieke aandacht, maar ook voor een golf aan reacties over de uitstraling van koningin Máxima. In het entertainmentprogramma Shownieuws werd namelijk uitgebreid gesproken over haar kapsel, dat volgens Story-hoofdredacteur Guido den Aantrekker “anders dan anders” oogde. De discussie leidde tot uiteenlopende reacties, variërend van kritische opmerkingen tot genuanceerde duidingen van stijlexperts.
De aanleiding: Máxima’s kapsel valt op
Tijdens het officiële bezoek verscheen koningin Máxima in verschillende elegante outfits die zoals altijd veel lof kregen van modevolgers. Toch ging de aandacht deze keer vooral uit naar haar haarstijl. Volgens Guido den Aantrekker werd op de Story-redactie gesproken over een look met contrasterende tinten en een wat nonchalante afwerking.
Hij vertelde in de uitzending dat collega’s op de redactie de stijl omschreven als een soort “stracciatella-effect”, verwijzend naar het verschil in kleur tussen de lichte punten en de donkere aanzet. Den Aantrekker merkte op dat sommige redactiemedewerkers zich afvroegen of die stijl past binnen de formele omgeving van een staatsbezoek, waar vaak wordt gekozen voor klassieke en zeer verzorgde looks.
Hoewel de opmerkingen direct veel aandacht trokken, plaatste hij er zelf ook nuance bij: smaak is persoonlijk, en stijlen die in het ene land als gewaagd worden gezien, kunnen elders juist modern of stijlvol worden gevonden.
Sandra Schuurhof: “Dit past juist bij haar Argentijnse achtergrond”
Bij Shownieuws schoof ook royaltykenner Sandra Schuurhof aan, die de discussie in een breder perspectief plaatste. Zij benadrukte dat de haarkleur van Máxima eigenlijk heel herkenbaar is voor stijlen die populair zijn in Argentinië. Daar is het gebruikelijk dat vrouwen een duidelijk contrast tussen donker en licht in hun haar dragen, een look die vaak wordt gezien als speels, expressief en elegant.
Volgens Schuurhof is het dus zeker geen kwestie van ‘onverzorgd’, zoals online nogal snel werd gesuggereerd. Ze noemde zelfs een lokale bijnaam voor de stijl — de “taxi-look”, verwijzend naar het iconische kleurcontrast van zwart-met-geel, dat in Buenos Aires vaak wordt gebruikt om taxiwagens te herkennen. Schuurhof legde uit dat zo’n bijnaam niet neerbuigend is bedoeld, maar juist een knipoog is binnen een cultuur waar expressieve kleurcombinaties gangbaar zijn.
Door deze uitleg werd duidelijk dat Máxima’s look niet zomaar een losse stijlkeuze is, maar een verwijzing naar haar roots — iets wat zij in haar modekeuzes vaker subtiel laat terugkomen.
Prinses Amalia straalt tijdens staatsbanket
Naast de discussie over Máxima kwam ook prinses Amalia uitgebreid ter sprake in de uitzending. Haar aanwezigheid bij officiële staatsbezoeken is in korte tijd vanzelfsprekend geworden, en bij dit bezoek viel vooral haar nieuwe avondjurk op — een creatie van de gerenommeerde designer Jenny Packham, die eveneens geliefd is bij Catherine, Princess of Wales.
Volgens Sandra Schuurhof zag Amalia er “verzorgd, stralend en elegant” uit. Haar verschijning werd door veel kijkers geprezen, mede vanwege de moderne, volwassen uitstraling die past bij de nieuwe fase die zij als toekomstig staatshoofd ingaat.
Ook Guido den Aantrekker merkte Amalia’s outfit op, vooral het relatief lage decolleté. Hij vroeg zich in de uitzending af of dat gebruikelijk is bij dergelijke officiële diners. Schuurhof antwoordde dat dit binnen de dresscode van staatsbanketten heel normaal is, zeker bij avondkleding. Mode-experts wezen er eerder al op dat Amalia steeds meer haar eigen stijl ontwikkelt — klassiek waar nodig, maar met duidelijke moderne accenten.
Toen Guido zijn compliment vervolgde met de opmerking dat het “een mooie ontwikkeling” was, waarschuwde presentatrice Airen Mylene hem luchtig dat dit soort opmerkingen gevoelig kunnen liggen. Het moment leidde tot een korte, speelse uitwisseling in de studio, maar benadrukte tegelijk dat de publieke aandacht voor Amalia groot is en elk detail zorgvuldig wordt besproken.
Waarom uiterlijk van royals zoveel losmaakt
De uitgebreide aandacht voor de kapsels, jurken en stijlkeuzes van leden van het koningshuis is niet nieuw. Modecritici, royaltywatchers en fans volgen de familie nauwkeurig — deels uit bewondering, deels omdat stijl binnen het koningshuis een symbolische functie heeft.
Kleding en uitstraling dragen namelijk bij aan de internationale representatie van het land. Bij een staatsbezoek worden outfits zorgvuldig uitgekozen, vaak met subtiele verwijzingen naar cultuur, gastlanden of diplomatieke thema’s. Daarom valt het direct op wanneer een look iets anders is dan vooraf verwacht.
Máxima staat bekend om haar uitgesproken modekeuzes én haar durf om te experimenteren. Ze wisselt moeiteloos tussen couture, moderne ontwerpen en kleding met culturele knipogen. Daardoor zorgt ze regelmatig voor gesprekstof, maar blijft ze juist ook een van de meest inspirerende en geliefde royals binnen internationale modekringen.
Sociale media reageren massaal
Zoals vaak gebeurde ook deze keer dat fragmenten uit Shownieuws snel hun weg vonden naar sociale media. Sommige kijkers delen de mening van Guido den Aantrekker, anderen vinden de kritiek overdreven en benadrukken dat Máxima er altijd stralend uitziet — ongeacht de stijl die ze kiest.
Veel reacties gingen bovendien over het contrast tussen de kritiek op Máxima en de complimenten voor Amalia. Voor veel mensen was het juist mooi om te zien hoe moeder en dochter samen een sterke indruk maakten tijdens het staatsbezoek.
Stijl als onderdeel van het moderne koningshuis
Wat deze discussie opnieuw duidelijk maakt, is dat leden van het koningshuis tegenwoordig een dubbelrol hebben. Ze vertegenwoordigen het land op formele momenten, maar zijn tegelijkertijd publieke persoonlijkheden die voortdurend worden geanalyseerd. Hun keuzes — van kapsel tot accessoires — worden meegenomen in de bredere beeldvorming rondom hun rol.
Koningin Máxima heeft zich door de jaren heen ontwikkeld tot een internationaal stijlicoon. Haar spontane uitstraling, warme persoonlijkheid en voorkeur voor gedurfde mode maken haar juist geliefd. Dat haar kapsel zo’n discussie oproept, zegt misschien meer over de aandacht voor detail dan over de look zelf.
Conclusie: meer nuance dan kritiek
Hoewel de opmerkingen van Guido den Aantrekker veel aandacht trokken, zorgde de uitleg van Sandra Schuurhof voor belangrijke nuance. Máxima’s haarstijl is niet “slordig”, maar een bewuste uitstraling die past bij haar Argentijnse achtergrond. En tegelijkertijd onderstreepte het staatsbezoek juist hoe professioneel en stijlvol zowel Máxima als Amalia de officiële taken vervullen.
De discussie laat zien hoe sterk mode en representatie met elkaar verweven zijn binnen het koningshuis — en hoe elk detail kan uitgroeien tot een gespreksonderwerp.