Algemeen
Mijn buren gebruikten stiekem mijn zwembad voor hun 4 juli feestje
Toen Stella thuiskwam van een zakenreis, begon ze haar routine door de beveiligingsbeelden te bekijken om er zeker van te zijn dat alles in orde was tijdens haar afwezigheid. Maar al snel zag ze dat ongenodigde gasten zich heel comfortabel hadden gemaakt en de 4th of July hadden gevierd in haar ruimte.
Toen ik eindelijk terugkwam van mijn zakenreis, was het eerste wat ik deed de beelden van mijn beveiligingscamera’s controleren. Een paar weken daarvoor hadden mijn vriend en ik een documentaire over dit onderwerp bekeken, en het was krankzinnig. “De muizen komen echt tevoorschijn als de kat weg is,” zei Nathan. “Je kunt mensen niet vertrouwen in je eigen huis.” “Ik weet het!” beaamde ik. De documentaire ging over een jong stel wiens hulp het huis overnam terwijl ze weg waren.
Nu zat ik in mijn joggingbroek aan mijn bureau en wachtte tot de beelden geladen waren. Als ik eerlijk was, wilde ik alleen maar controleren of de buren, de familie Jacobs, iets hadden gedaan. Ze waren een constante last, altijd op zoek naar redenen om te klagen of de politie op me af te sturen vanwege geluidsoverlast. Hun favoriete doelwit was de bouw van mijn zwembad, want eerlijk gezegd was dat behoorlijk luidruchtig.
“Je bent jong en je hebt recht op poolparty’s, Stella,” zei Nathan toen de bouw eindelijk klaar was en ik vastbesloten was om mijn vrienden uit te nodigen. “Ik weet het,” zei ik. “Maar zij lijken het te haten. Bovendien zijn ze geen oud stel en hun kinderen zijn tieners, dus ze zouden aan lawaai gewend moeten zijn. Ik hoor ze zelf ook mensen over de vloer hebben.” “Blijf gewoon je eigen ding doen,” zei Nathan. “We houden van onze feestjes hier bij jou thuis.”
Dus toen ik de beelden zag van hen die een compleet 4th of July feest in mijn achtertuin hadden, voelde ik mijn oog trillen. Daar waren ze, de familie Jacobs, liggend in mijn zwembad, spetterend en genietend van hun leven op mijn terrein. De Jacobs hadden de brutaliteit om mijn zwembad zonder toestemming te gebruiken, terwijl ze dondersgoed wisten dat ik een week weg was. “Dat is genoeg!” mompelde ik, terwijl ik mijn laptop dichtklapte. Ik pakte mijn sleutels en liep naar hun deur, met woede borrelend in mij als een vulkaan die op uitbarsten stond.
Het was hun hypocrisie die het voor mij deed. Ze hadden altijd ruzie met me gemaakt, keer op keer, en toch gedroegen ze zich alsof mijn huis van hen was in mijn afwezigheid. “Gelukkig zijn ze niet naar binnen gegaan,” zei ik tegen mezelf. Mevrouw Jacobs deed open, met een geïrriteerde blik alsof ik degene was die haar lastigviel. “Oh, jij bent het,” zei ze, terwijl ze met haar ogen rolde. “Ja, ik ben het,” snauwde ik. “Wil je uitleggen waarom jij en je gezin in mijn zwembad waren terwijl ik weg was?”
Mevrouw Jacobs trok een pijnlijk gezicht voordat ze haar houding herwon. “Oh, stop met zo’n drama te maken,” snauwde ze, terwijl ze haar armen over elkaar sloeg. “Je gebruikt het zwembad toch nauwelijks.” Mijn mond viel open. “Maar dat is niet het punt! Je hebt mijn eigendom betreden! Besef je wel hoe illegaal dat is?” “Oh, stel je niet zo aan, Stella,” zei ze, terwijl ze met haar hand een wegwerpgebaar maakte. “We hadden gewoon wat plezier. Geen kwaad geschied.”
“Geen kwaad geschied? Echt? Geen kwaad geschied!” Ik was woedend. “Dit is precies waarom ik die beveiligingscamera’s heb geïnstalleerd. Jullie hebben meerdere keren de politie gebeld tijdens de bouw, maar nu denken jullie dat het prima is om gewoon binnen te wandelen en het zonder toestemming te gebruiken?”
Mevrouw Jacobs grijnsde. “Nou, misschien hadden we de politie niet hoeven bellen als je geen overlast veroorzaakte.” Ik haalde diep adem, probeerde mijn woede te beheersen. “Prima, als je dit spel wilt spelen,” zei ik. “Cool. Laten we spelen.” Ik stormde terug naar mijn huis en bracht de volgende paar uren door met het afdrukken van foto’s van de beveiligingsbeelden. “Ben je zeker van wat je doet?” vroeg Nathan terwijl hij binnenkwam en ik hem bijpraatte.
“Ja!” zei ik. “Ik ben het zo zat dat iedereen misbruik van me maakt.” Ik was al in een slecht humeur. Mijn laatste zakelijke vergadering was een ramp geweest. Van technische problemen tot ongevoelige en moeilijke mensen. De presentatie was gewoon een mislukking. Ik moest controle krijgen over mijn leven. Ik moest voelen dat ik de baas was over iets. Dus ging ik aan de slag met de familie Jacobs. “Maar dit is veel, Stella,” zei hij, terwijl hij probeerde mijn schouders te masseren.
“Het is veel, maar ze moeten leren dat dit niet oké is. Dit gedrag is niet oké,” zei ik. Dus ging ik door met het afdrukken van de foto’s. De familie Jacobs, volop genietend in mijn zwembad. Ik schreef in grote letters onderaan: Wees voorzichtig! Indringers in de buurt! Controleer je achtertuinen! “Ach, Stella,” zei Nathan lachend. “Ik weet niet wat de gevolgen hiervan gaan zijn.” De volgende ochtend liep ik door de buurt en plakte de posters op elke lantaarnpaal en brievenbus die ik kon vinden. Het duurde niet lang voordat de buurt begon te gonzen.
Nathan liep met me mee, de posters vasthoudend. “Mensen kijken, schat,” zei hij, terwijl hij naar de huizen keek. “Dat is het punt,” antwoordde ik. Tegen de tijd dat we terugliepen naar mijn huis, hadden mensen zich verzameld rond de lantaarnpalen en brievenbussen. Mensen fluisterden, wezen, en het huis van de Jacobs werd het epicentrum van een schandaal. Rond het middaguur klopten ze op mijn deur.
Blij opende ik de deur. Mevrouw Jacobs keek woedend, haar man stond erachter, even beschaamd. “Wat is dit?” eiste ze, terwijl ze een van de posters in mijn gezicht duwde. Ik keek ernaar en toen naar haar, glimlachend. “Het is een waarschuwing aan mijn buren over indringers. Het leek me het verantwoordelijke om te doen.” “Je moet deze meteen weghalen!” schreeuwde ze tegen me, terwijl het speeksel vloog. “Of wat?” vroeg ik, terwijl ik mijn armen over elkaar sloeg. “Bel je gewoon weer de politie?”
Ze stotterde, zoekend naar woorden. Meneer Jacobs stapte eindelijk naar voren. “Dit is te ver gegaan. Je hebt ons voor de hele buurt voor schut gezet.” “Nee, jullie hebben jezelf voor schut gezet door ongeoorloofd mijn eigendom te betreden.” Mevrouw Jacobs stapte dichterbij, haar vinger wijzend naar mijn borst. “Als je deze niet weghaalt, dan zal ik…” “Wat dan?” onderbrak ik haar. “Laten we het uitzoeken.” Ik pakte mijn telefoon en belde 112. De blik op hun gezichten was onbetaalbaar.
“112, wat is uw noodgeval?” antwoordde de operator. “Hallo, ik wil een geval van ongeoorloofde betreding melden,” zei ik, terwijl ik mijn buren aankeek. “Ik heb videobewijs.” Het gezicht van mevrouw Jacobs werd bleek. “Dat durf je niet, Stella,” zei ze. “Kijk maar,” verklaarde ik. Toen de politie arriveerde, liet ik hen de beelden van mijn beveiligingscamera’s zien. De Jacobs probeerden zich te verdedigen, maar het bewijs was duidelijk. Ze hadden geen toestemming om op mijn eigendom te zijn, laat staan mijn zwembad te gebruiken.
De agent knikte, aantekeningen makend. “Dit is vrij duidelijk. U heeft het recht om aangifte te doen als u dat wilt.” “Nee, ik denk dat een waarschuwing voorlopig genoeg is,” zei ik. “Maar als het opnieuw gebeurt, doe ik aangifte.” De agent knikte. “Begrijpen. We zullen een rapport opstellen en dit zal worden vastgelegd.” Toen de politie vertrok, draaide mevrouw Jacobs zich naar mij toe, haar stem laag en giftig. “Je gaat hier spijt van krijgen.”
Ik trok een wenkbrauw op. “Blijf van mijn eigendom af.” Ze stormden weg, en ik keek hen na, voelend een gevoel van genoegdoening. De buurt zou zich dit herinneren, en de Jacobs zouden niet zo snel weer over mijn grenzen gaan. Later die avond, terwijl ik bij mijn zwembad zat, was de rust en stilte een scherp contrast met de chaos van de dag. Ik kon niet anders dan glimlachen. Een paar dagen later was ik bezig met mijn tuin toen mijn buurvrouw, mevrouw Thompson, naar me toe kwam. Ze was een oudere dame die altijd een vriendelijk woord en een bord scones klaar had voor iedereen die het nodig had.
“Hoi, lieverd,” zei ze. “Ik hoorde wat er gebeurd is met de Jacobs. Is alles in orde?” Ik veegde het zweet van mijn voorhoofd. “Hoi, mevrouw Thompson,” zei ik. “Ja, alles is nu in orde, ik moest gewoon wat grenzen stellen.” Ze knikte, een begripvolle blik in haar ogen. “Je hebt het juiste gedaan. Het is belangrijk om voor jezelf op te komen, vooral als anderen denken dat ze misbruik kunnen maken. Ik zal wat scones voor je brengen.”
Vanavond gaat het nieuwe seizoen van B&B Vol Liefde officieel van start, en zoals altijd belooft het weer een mix te worden van romantiek, ongemak, hoop en onverwachte televisiepareltjes. Twaalf bed & breakfast-eigenaren wagen opnieuw de sprong in het diepe en stellen niet alleen hun accommodatie, maar ook hun hart open voor een mogelijke nieuwe liefde. Nog vóór de eerste aflevering goed en wel is begonnen, lijkt één deelnemer nu al alle aandacht naar zich toe te trekken. Haar naam: Caroline. En op sociale media draait de vergelijkingsturbine inmiddels op volle toeren.
Een opvallende entree nog vóór de eerste date
Caroline is 67 jaar, woont in het zonnige Estepona in Spanje en heeft een leven achter de rug dat zich grotendeels in België afspeelde. En hoewel de zoektocht naar liefde centraal staat in het programma, zijn het vaak de eerste indrukken die blijven hangen. Bij Caroline was dat niet anders. In de eerste fragmenten die voorafgaand aan de uitzending werden gedeeld, liet ze zich meteen kennen als iemand met een flinke dosis zelfspot.
Zo vertelde ze zonder enige schaamte dat ze zichzelf beschouwt als de “microwave queen” en de “airfryer queen”. Geen culinaire hoogstandjes dus, maar wel eerlijkheid, humor en relativeringsvermogen. Dat leverde haar direct sympathie op bij een groot deel van het publiek. In gesprek met presentatrice Leonie ter Braak liet Caroline zien dat ze precies weet wie ze is en daar ook geen doekjes om windt.
Sociale media zien meteen gelijkenissen
Het duurde niet lang voordat kijkers – of beter gezegd: toekomstige kijkers – hun oordeel al klaar hadden. Op X, Instagram en Facebook stroomden de reacties binnen. Wat vooral opviel, was hoe vaak Caroline werd vergeleken met een andere bekende televisiepersoonlijkheid: Monique, beter bekend als “Mama Mo” uit Winter Vol Liefde en later ook uit De Hanslers.
Dit bericht op Instagram bekijken
“Is dit de zus van Monique?” vraagt iemand zich hardop af. Een ander schrijft: “Ik zie nu al drama aankomen, dit voelt als Mama Mo 2.0.” En weer een ander gaat nog een stap verder: “Dit zou zó de moeder van Denise kunnen zijn.” De vergelijking met Denise – de voormalige vriendin van Mike Hansler – is snel gemaakt, zeker gezien de uitstraling, het accent en de manier van praten.
Waarom die vergelijking zo snel wordt gemaakt
Dat Caroline zo snel wordt gelinkt aan Mama Mo is eigenlijk niet zo vreemd. Beiden hebben een uitgesproken persoonlijkheid, zijn niet bang om hun mening te geven en lijken een zekere dominantie uit te stralen. Dat hoeft niet per se negatief te zijn, maar het zorgt wel voor dynamiek – en dus voor goede televisie.
Mama Mo wist in Winter Vol Liefde en later in De Hanslers wekelijks de gemoederen bezig te houden met haar bemoeienis, haar scherpe opmerkingen en haar sterke aanwezigheid in het leven van haar zoon Mike. Kijkers projecteren die ervaringen nu automatisch op Caroline, nog voordat ze überhaupt een logé heeft ontvangen.
Fanfavoriet vóór aflevering één
Wat opvallend is: waar Mama Mo in eerste instantie vooral kritiek kreeg, lijkt Caroline juist nu al een schare fans te hebben. Onder de eerste beelden verschijnen opvallend veel positieve reacties. Mensen noemen haar “verfrissend”, “authentiek” en “heerlijk zichzelf”. Sommigen geven zelfs aan speciaal voor haar te gaan kijken.
Dat is bijzonder, want meestal duurt het een paar afleveringen voordat kijkers echt een band opbouwen met een deelnemer. Bij Caroline lijkt die klik er meteen te zijn. Misschien omdat ze niets probeert te verbergen, geen perfecte versie van zichzelf neerzet en zichtbaar plezier heeft in het avontuur.
De kracht én het risico van sterke persoonlijkheden
Toch leert de geschiedenis van dit soort programma’s dat sterke persoonlijkheden ook een risico met zich meebrengen. Ze zorgen voor entertainment, maar kunnen ook botsen met potentiële partners. Niet iedereen kan of wil omgaan met iemand die zo uitgesproken aanwezig is.
Bij B&B Vol Liefde draait het uiteindelijk om de vraag of liefde kan groeien in een omgeving waar mensen zichzelf volledig laten zien. Caroline lijkt dat zonder enige rem te doen. De vraag is of de mannen die naar Estepona afreizen daar ook echt op zitten te wachten, of dat het hen juist afschrikt.
Dit bericht op Instagram bekijken
De schaduw van eerdere realityverhalen
De vergelijking met Mama Mo roept onvermijdelijk ook herinneringen op aan de discussies rond Mike en Denise. In De Hanslers zagen kijkers hoe relaties onder druk kwamen te staan, hoe emoties hoog opliepen en hoe betrokkenen zich soms overweldigd voelden door wat er op televisie gebeurde.
Denise gaf later aan dat ze het mentaal zwaar had gehad en zelfs met een psycholoog naar de eerste aflevering moest kijken. Dat soort verhalen zorgen ervoor dat kijkers kritischer zijn geworden. Ze kijken niet alleen naar romantiek, maar ook naar de impact die zulke programma’s hebben op de deelnemers.
Caroline als katalysator van gesprekken
Wat vaststaat, is dat Caroline nu al gesprekken losmaakt. Over ouder worden en daten. Over zelfstandige vrouwen. Over hoe eerlijk je mag zijn op televisie. En over hoe snel we mensen in hokjes plaatsen op basis van eerdere reality-ervaringen.
Is ze werkelijk vergelijkbaar met Mama Mo? Of is dat vooral een projectie van kijkers die getraumatiseerd zijn door eerdere seizoenen? Dat zal pas blijken wanneer Caroline daadwerkelijk haar deuren opent voor potentiële liefdes.
Een seizoen dat meteen leeft
Dat B&B Vol Liefde nog vóór de eerste aflevering zoveel losmaakt, zegt veel over de kracht van het format. Het publiek kijkt niet meer passief, maar leeft mee, oordeelt vooruit en vormt al meningen op basis van enkele minuten beeldmateriaal.
Caroline lijkt daarin een sleutelrol te spelen. Of ze nu de harten verovert of juist voor verdeeldheid zorgt, één ding is zeker: ze wordt gevolgd, besproken en geanalyseerd. En dat is precies wat realitytelevisie anno nu zo groot maakt.
Vanavond zien we of Caroline inderdaad de nieuwe publiekslieveling wordt – of misschien toch de volgende Mama Mo waar iedereen een mening over heeft. Eén ding is duidelijk: onopgemerkt blijft ze niet.