Algemeen
Mijn buren gebruikten stiekem mijn zwembad voor hun 4 juli feestje
Toen Stella thuiskwam van een zakenreis, begon ze haar routine door de beveiligingsbeelden te bekijken om er zeker van te zijn dat alles in orde was tijdens haar afwezigheid. Maar al snel zag ze dat ongenodigde gasten zich heel comfortabel hadden gemaakt en de 4th of July hadden gevierd in haar ruimte.
Toen ik eindelijk terugkwam van mijn zakenreis, was het eerste wat ik deed de beelden van mijn beveiligingscamera’s controleren. Een paar weken daarvoor hadden mijn vriend en ik een documentaire over dit onderwerp bekeken, en het was krankzinnig. “De muizen komen echt tevoorschijn als de kat weg is,” zei Nathan. “Je kunt mensen niet vertrouwen in je eigen huis.” “Ik weet het!” beaamde ik. De documentaire ging over een jong stel wiens hulp het huis overnam terwijl ze weg waren.
Nu zat ik in mijn joggingbroek aan mijn bureau en wachtte tot de beelden geladen waren. Als ik eerlijk was, wilde ik alleen maar controleren of de buren, de familie Jacobs, iets hadden gedaan. Ze waren een constante last, altijd op zoek naar redenen om te klagen of de politie op me af te sturen vanwege geluidsoverlast. Hun favoriete doelwit was de bouw van mijn zwembad, want eerlijk gezegd was dat behoorlijk luidruchtig.
“Je bent jong en je hebt recht op poolparty’s, Stella,” zei Nathan toen de bouw eindelijk klaar was en ik vastbesloten was om mijn vrienden uit te nodigen. “Ik weet het,” zei ik. “Maar zij lijken het te haten. Bovendien zijn ze geen oud stel en hun kinderen zijn tieners, dus ze zouden aan lawaai gewend moeten zijn. Ik hoor ze zelf ook mensen over de vloer hebben.” “Blijf gewoon je eigen ding doen,” zei Nathan. “We houden van onze feestjes hier bij jou thuis.”
Dus toen ik de beelden zag van hen die een compleet 4th of July feest in mijn achtertuin hadden, voelde ik mijn oog trillen. Daar waren ze, de familie Jacobs, liggend in mijn zwembad, spetterend en genietend van hun leven op mijn terrein. De Jacobs hadden de brutaliteit om mijn zwembad zonder toestemming te gebruiken, terwijl ze dondersgoed wisten dat ik een week weg was. “Dat is genoeg!” mompelde ik, terwijl ik mijn laptop dichtklapte. Ik pakte mijn sleutels en liep naar hun deur, met woede borrelend in mij als een vulkaan die op uitbarsten stond.
Het was hun hypocrisie die het voor mij deed. Ze hadden altijd ruzie met me gemaakt, keer op keer, en toch gedroegen ze zich alsof mijn huis van hen was in mijn afwezigheid. “Gelukkig zijn ze niet naar binnen gegaan,” zei ik tegen mezelf. Mevrouw Jacobs deed open, met een geïrriteerde blik alsof ik degene was die haar lastigviel. “Oh, jij bent het,” zei ze, terwijl ze met haar ogen rolde. “Ja, ik ben het,” snauwde ik. “Wil je uitleggen waarom jij en je gezin in mijn zwembad waren terwijl ik weg was?”
Mevrouw Jacobs trok een pijnlijk gezicht voordat ze haar houding herwon. “Oh, stop met zo’n drama te maken,” snauwde ze, terwijl ze haar armen over elkaar sloeg. “Je gebruikt het zwembad toch nauwelijks.” Mijn mond viel open. “Maar dat is niet het punt! Je hebt mijn eigendom betreden! Besef je wel hoe illegaal dat is?” “Oh, stel je niet zo aan, Stella,” zei ze, terwijl ze met haar hand een wegwerpgebaar maakte. “We hadden gewoon wat plezier. Geen kwaad geschied.”
“Geen kwaad geschied? Echt? Geen kwaad geschied!” Ik was woedend. “Dit is precies waarom ik die beveiligingscamera’s heb geïnstalleerd. Jullie hebben meerdere keren de politie gebeld tijdens de bouw, maar nu denken jullie dat het prima is om gewoon binnen te wandelen en het zonder toestemming te gebruiken?”
Mevrouw Jacobs grijnsde. “Nou, misschien hadden we de politie niet hoeven bellen als je geen overlast veroorzaakte.” Ik haalde diep adem, probeerde mijn woede te beheersen. “Prima, als je dit spel wilt spelen,” zei ik. “Cool. Laten we spelen.” Ik stormde terug naar mijn huis en bracht de volgende paar uren door met het afdrukken van foto’s van de beveiligingsbeelden. “Ben je zeker van wat je doet?” vroeg Nathan terwijl hij binnenkwam en ik hem bijpraatte.
“Ja!” zei ik. “Ik ben het zo zat dat iedereen misbruik van me maakt.” Ik was al in een slecht humeur. Mijn laatste zakelijke vergadering was een ramp geweest. Van technische problemen tot ongevoelige en moeilijke mensen. De presentatie was gewoon een mislukking. Ik moest controle krijgen over mijn leven. Ik moest voelen dat ik de baas was over iets. Dus ging ik aan de slag met de familie Jacobs. “Maar dit is veel, Stella,” zei hij, terwijl hij probeerde mijn schouders te masseren.
“Het is veel, maar ze moeten leren dat dit niet oké is. Dit gedrag is niet oké,” zei ik. Dus ging ik door met het afdrukken van de foto’s. De familie Jacobs, volop genietend in mijn zwembad. Ik schreef in grote letters onderaan: Wees voorzichtig! Indringers in de buurt! Controleer je achtertuinen! “Ach, Stella,” zei Nathan lachend. “Ik weet niet wat de gevolgen hiervan gaan zijn.” De volgende ochtend liep ik door de buurt en plakte de posters op elke lantaarnpaal en brievenbus die ik kon vinden. Het duurde niet lang voordat de buurt begon te gonzen.
Nathan liep met me mee, de posters vasthoudend. “Mensen kijken, schat,” zei hij, terwijl hij naar de huizen keek. “Dat is het punt,” antwoordde ik. Tegen de tijd dat we terugliepen naar mijn huis, hadden mensen zich verzameld rond de lantaarnpalen en brievenbussen. Mensen fluisterden, wezen, en het huis van de Jacobs werd het epicentrum van een schandaal. Rond het middaguur klopten ze op mijn deur.
Blij opende ik de deur. Mevrouw Jacobs keek woedend, haar man stond erachter, even beschaamd. “Wat is dit?” eiste ze, terwijl ze een van de posters in mijn gezicht duwde. Ik keek ernaar en toen naar haar, glimlachend. “Het is een waarschuwing aan mijn buren over indringers. Het leek me het verantwoordelijke om te doen.” “Je moet deze meteen weghalen!” schreeuwde ze tegen me, terwijl het speeksel vloog. “Of wat?” vroeg ik, terwijl ik mijn armen over elkaar sloeg. “Bel je gewoon weer de politie?”
Ze stotterde, zoekend naar woorden. Meneer Jacobs stapte eindelijk naar voren. “Dit is te ver gegaan. Je hebt ons voor de hele buurt voor schut gezet.” “Nee, jullie hebben jezelf voor schut gezet door ongeoorloofd mijn eigendom te betreden.” Mevrouw Jacobs stapte dichterbij, haar vinger wijzend naar mijn borst. “Als je deze niet weghaalt, dan zal ik…” “Wat dan?” onderbrak ik haar. “Laten we het uitzoeken.” Ik pakte mijn telefoon en belde 112. De blik op hun gezichten was onbetaalbaar.
“112, wat is uw noodgeval?” antwoordde de operator. “Hallo, ik wil een geval van ongeoorloofde betreding melden,” zei ik, terwijl ik mijn buren aankeek. “Ik heb videobewijs.” Het gezicht van mevrouw Jacobs werd bleek. “Dat durf je niet, Stella,” zei ze. “Kijk maar,” verklaarde ik. Toen de politie arriveerde, liet ik hen de beelden van mijn beveiligingscamera’s zien. De Jacobs probeerden zich te verdedigen, maar het bewijs was duidelijk. Ze hadden geen toestemming om op mijn eigendom te zijn, laat staan mijn zwembad te gebruiken.
De agent knikte, aantekeningen makend. “Dit is vrij duidelijk. U heeft het recht om aangifte te doen als u dat wilt.” “Nee, ik denk dat een waarschuwing voorlopig genoeg is,” zei ik. “Maar als het opnieuw gebeurt, doe ik aangifte.” De agent knikte. “Begrijpen. We zullen een rapport opstellen en dit zal worden vastgelegd.” Toen de politie vertrok, draaide mevrouw Jacobs zich naar mij toe, haar stem laag en giftig. “Je gaat hier spijt van krijgen.”
Ik trok een wenkbrauw op. “Blijf van mijn eigendom af.” Ze stormden weg, en ik keek hen na, voelend een gevoel van genoegdoening. De buurt zou zich dit herinneren, en de Jacobs zouden niet zo snel weer over mijn grenzen gaan. Later die avond, terwijl ik bij mijn zwembad zat, was de rust en stilte een scherp contrast met de chaos van de dag. Ik kon niet anders dan glimlachen. Een paar dagen later was ik bezig met mijn tuin toen mijn buurvrouw, mevrouw Thompson, naar me toe kwam. Ze was een oudere dame die altijd een vriendelijk woord en een bord scones klaar had voor iedereen die het nodig had.
“Hoi, lieverd,” zei ze. “Ik hoorde wat er gebeurd is met de Jacobs. Is alles in orde?” Ik veegde het zweet van mijn voorhoofd. “Hoi, mevrouw Thompson,” zei ik. “Ja, alles is nu in orde, ik moest gewoon wat grenzen stellen.” Ze knikte, een begripvolle blik in haar ogen. “Je hebt het juiste gedaan. Het is belangrijk om voor jezelf op te komen, vooral als anderen denken dat ze misbruik kunnen maken. Ik zal wat scones voor je brengen.”
Eveline en Bart uit B&B Vol Liefde: van verliefd einde tot bittere strijd
Het zevende seizoen van B&B Vol Liefde is inmiddels alweer ruim een week voorbij, maar de nasleep blijft de gemoederen flink bezighouden. Waar kijkers tijdens de uitzendingen nog een romantisch slot zagen tussen Eveline en Bart, is er in werkelijkheid weinig meer over van de liefde. Inmiddels vliegen de verwijten over en weer, en laat vooral Bart weten dat hij er helemaal klaar mee is. In weekblad Story spreekt hij duidelijke taal over zijn ervaring met de flamboyante B&B-houdster uit Italië.
Een zoetsappig einde in beeld
Tijdens de laatste aflevering leek het sprookje nog werkelijkheid te worden. Bart verraste Eveline met de vraag of zij zijn hartje wilde zijn. Eveline, zichtbaar ontroerd, antwoordde bevestigend en noemde hem haar vriendje. Ze overhandigde hem zelfs symbolisch de sleutels van haar B&B in Italië. Voor de camera’s leek dit hét begin van een liefdevolle toekomst.
Kijkers reageerden destijds enthousiast. Na weken van spanning, emoties en wisselende kandidaten leek het verhaal van Eveline en Bart het perfecte slotakkoord. De beelden suggereerden dat er meer dan genoeg basis was om samen verder te bouwen aan een relatie – misschien zelfs in Italië, waar Eveline haar B&B runt.
De reünie bracht een andere waarheid
Wie echter dacht dat de romance stand zou houden, kwam bedrogen uit tijdens de reünie-aflevering. Daar bleek namelijk dat de werkelijkheid totaal anders in elkaar zat. Volgens Bart hadden hij en Eveline na de opnames een relatie van maar liefst drie maanden. Ze zagen elkaar wekelijks, zo vertelt hij, en hij had zelfs al haar familie ontmoet. Toch liep het volgens hem abrupt mis: Eveline zou hem plotseling hebben genegeerd en uiteindelijk via een telefoongesprek de relatie hebben beëindigd.
Dat telefoongesprek had Bart, naar eigen zeggen, zelfs opgenomen om zijn verhaal kracht bij te zetten. Het zou volgens hem duidelijk maken dat er wél sprake was van een serieuze relatie.
Eveline: “Ik wilde helemaal geen relatie”
Eveline liet tijdens de reünie echter een totaal ander geluid horen. Zij ontkende dat er sprake was van een echte relatie. Volgens haar zat ze in een emotioneel moeilijke periode, kort na het overlijden van haar vader, en handelde ze vanuit die kwetsbaarheid. Het zorgde ervoor dat ze zich misschien anders had opgesteld dan ze normaal zou doen.
Daarnaast gaf Eveline aan dat Bart achter de schermen niet de charmante man was die kijkers op televisie zagen. Volgens haar had hij kanten die ze niet aantrekkelijk vond. Ze sprak over een man die niet altijd aardig was en die haar in de praktijk meer stress opleverde dan geluk.
Geluk gevonden met een nieuwe liefde
Tijdens de reünie kwam Eveline bovendien met een opvallende onthulling: ze is inmiddels gelukkig met een nieuwe partner. Ze vertelde zelfs dat ze samen plannen hebben om een pand te kopen en dat ze in november bij de notaris hopen te zitten. Het contrast met haar breuk met Bart kon bijna niet groter zijn.
Volgens Eveline is ze “gestruikeld over een B&B-gast” – een beeldende omschrijving voor hoe haar nieuwe relatie ontstond. Voor haar voelt deze stap als een nieuw hoofdstuk, waarin ze eindelijk rust en stabiliteit heeft gevonden.
Bart voelt zich verraden
Voor Bart was dit een harde klap. Hij zegt perplex te hebben gestaan van Evelines ontkenning van hun relatie. In Story legt hij uit dat hij het moeilijk vindt te begrijpen hoe iemand na drie maanden intensief contact kan beweren dat er niets was.
Hij benadrukt dat hun band volgens hem veel verder ging dan een oppervlakkige flirt. Hij ontmoette niet alleen Evelines moeder en stiefmoeder, maar ook haar kinderen. Eén van haar zoons zou zelfs een keer bij hem hebben gelogeerd. Voor Bart is dit bewijs dat hun relatie serieus was, en daarom voelt hij zich des te meer gekwetst door de publieke ontkenning.
Onuitgepakte spullen en een ongemakkelijke ontmoeting
Een ander detail dat de situatie pijnlijk maakt, is dat Eveline nog persoonlijke spullen bij Bart thuis had liggen. Hij nam een tas met deze spullen mee naar de reünie-uitzending, in de hoop haar die persoonlijk terug te geven. Uiteindelijk besloot hij de tas achter te laten bij de beveiliging, omdat er geen geschikt moment kwam om hem rechtstreeks te overhandigen.
Na de opnames besloot Bart het hoofd leeg te maken. Samen met Richard, een van de andere mannen die tijdens de uitzending bij Eveline in Italië verbleef, trok hij het centrum van Utrecht in. Daar hadden de twee een gezellige avond – een moment van ontspanning na de beladen uitzending.
Botsende belevingswerelden
Wat deze situatie vooral duidelijk maakt, is dat Eveline en Bart compleet anders terugkijken op hun gezamenlijke periode. Voor Eveline was er nauwelijks sprake van een echte relatie. Voor Bart ging het juist om een intense verbinding die abrupt werd beëindigd. Het verschil in perspectief verklaart ook waarom de emoties zo hoog oplopen en waarom de publieke discussie voortduurt.
Kijkers reageren verdeeld
Op sociale media wordt het conflict uitvoerig besproken. Sommige kijkers vinden dat Bart zich te veel vastklampt aan een relatie die Eveline nooit zo heeft ervaren. Anderen nemen het juist voor hem op en vinden dat Eveline wel erg makkelijk afstand neemt van een periode waarin ze duidelijk veel met elkaar deelden.
Het toont opnieuw aan hoe populair B&B Vol Liefde is als gespreksonderwerp. Het programma gaat niet alleen over romantiek, maar ook over botsende karakters, misverstanden en de soms pijnlijke realiteit van relaties die onder een vergrootglas liggen.
De rol van rouw en emoties
Een aspect dat vaak terugkomt in de discussie, is het overlijden van Evelines vader. Voor haar betekende dit een periode vol emoties en onzekerheid. Sommige fans vinden dat dit haar keuzes en wisselende houding verklaart. Ze menen dat Bart daar meer begrip voor zou moeten tonen.
Aan de andere kant zien anderen juist dat Bart oprecht geprobeerd heeft haar te steunen en zich daardoor extra verraden voelt door haar latere ontkenning. Het laat zien hoe ingewikkeld relaties kunnen worden wanneer persoonlijke omstandigheden zwaar meewegen.
Wat blijft er hangen?
Of de waarheid ergens in het midden ligt, is moeilijk te zeggen. Feit is dat beide partijen hun eigen ervaring hebben, en dat die ervaringen lijnrecht tegenover elkaar staan. Voor Eveline ligt de focus inmiddels volledig op haar nieuwe relatie en toekomstplannen. Voor Bart overheerst vooral teleurstelling, maar ook de behoefte om zijn kant van het verhaal te delen.
Conclusie
Het verhaal van Eveline en Bart illustreert opnieuw de kracht en kwetsbaarheid van B&B Vol Liefde. Voor de kijker is het meeslepende televisie, voor de deelnemers gaat het om echte emoties en soms diepe teleurstellingen. Wat begon als een sprookje eindigde in een publieke strijd, waarbij liefde en pijn dicht bij elkaar liggen.
Of Bart en Eveline ooit nog tot een vreedzaam gesprek komen, is onzeker. Eén ding staat wel vast: hun verhaal zal nog lang onderdeel blijven van de gesprekken over dit spraakmakende seizoen van B&B Vol Liefde.