Algemeen
Kindster is niet meer – als je ontdekt wie het is zal je in tranen uitbarsten
Op een tragische dinsdag in de armen van haar familie, is Saoírse Ruane, een 12-jarig Iers televisie-icoon, overleden na een moedige en langdurige strijd tegen k@nker.
Haar moeder, Roseanna Ruane, deelde dit droevige nieuws op Instagram met een hartverscheurende boodschap waarin ze uitdrukte hoe woorden tekortschieten om hun pijn te beschrijven. Roseanna’s woorden onthulden de diepte van hun verdriet en de onmetelijke leegte die Saoírse’s heengaan achterlaat, waarmee een veelbelovend jong leven veel te vroeg werd afgesloten.
Saoírse Ruane, wiens vrolijkheid en strijdlust landelijke bekendheid verwierf, werd in 2019 gediagnosticeerd met osteosarcoom, een zeldzame en agressieve vorm van botk@nker.
Dit volgde na klachten over pijn in haar enkel, die aanvankelijk werd gedacht te wijten zijn aan een eenvoudige blessure. De diagnose leidde tot een moeilijke beslissing om haar been te amputeren, een ingrijpende operatie die noodzakelijk was om haar leven te redden.
Saoírse’s veerkracht en vastberadenheid bleven echter onwankelbaar, zelfs na deze ingrijpende medische ingreep. Haar vermogen om hoop en vreugde te behouden, ondanks zulke uitdagingen, maakte haar tot een symbool van moed en inspiratie.
De invloed van Saoírse strekte zich ver uit over de kleine gemeenschap van Kiltullagh, Co. Galway. Zij werd een nationaal symbool van kracht, met steunbetuigingen die van over het hele land kwamen.
President Michael D. Higgins zelf uitte zijn medeleven en bewondering voor Saoírse’s onwrikbare geest, en beschreef haar als een inspiratiebron voor de gehele natie. Deze publieke en persoonlijke erkenning van haar strijd onderstreept de unieke band tussen Saoírse en de Ierse gemeenschap, en de collectieve rouw om haar verlies.
Tegen de achtergrond van haar ziekte bleef Saoírse levensvreugde vinden in momenten die velen als vanzelfsprekend beschouwen. Ze bezocht Old Trafford om haar helden van Manchester United in actie te zien, en ze vervulde een kinderdroom door Disneyland te bezoeken.
Deze hoogtepunten van haar korte maar rijke leven zijn getuigenissen van haar ongebroken geest en de liefde van haar familie die haar deze mooie momenten gunde ondanks de zware omstandigheden. Elk van deze ervaringen was een triomf over haar ziekte, een bewijs van haar vastberadenheid om elk moment ten volle te leven.
De reacties op haar 0verlijden waren overweldigend, met eerbetuigingen van politieke leiders, beroemdheden en burgers. Ryan Tubridy, de presentator van de Late Late Toy Show waar Saoírse een geliefde gast was, deelde persoonlijke anekdotes over haar bezoeken, die getuigden van een diepe en blijvende vriendschap.
Hij herinnerde Saoírse als een licht van hoop en vreugde, wiens invloed reikte tot het opzetten van een liefdadigheidsinstelling die nu voortleeft om andere kinderen in nood te helpen. Deze nalatenschap van liefde en geven vormt een blijvend monument voor haar korte, maar betekenisvolle leven.
Saoírse zal worden herdacht tijdens een dienst in St. Peter en Paul’s Church in Kiltullagh, waar vrienden, familie en een gemeenschap bijeenkomen om afscheid te nemen van een opmerkelijk jong meisje.
Haar verhaal is een krachtig testament van menselijke veerkracht en de impact van gemeenschapsondersteuning in de moeilijkste tijden.
Gratis busvervoer voor asielzoekers tussen Ter Apel en Emmen zorgt voor brede discussie: ‘Is dit de juiste oplossing?’
Het besluit om het busvervoer tussen het asielzoekerscentrum in Ter Apel en station Emmen voortaan kosteloos te maken voor bewoners van het azc, zorgt voor veel reacties in het hele land. Het gaat om een maatregel die vooral bedoeld is om de veiligheid in het openbaar vervoer te verbeteren, maar de keuze roept tegelijkertijd vragen op over gelijkheid, handhaving en de rol van vervoersbedrijven. Voorstanders spreken van een pragmatische aanpak, terwijl anderen vinden dat hiermee een verkeerd signaal wordt afgegeven.
Een lange geschiedenis van incidenten en overlast
Al jaren klinken er zorgen over de situatie op de buslijn tussen Ter Apel en Emmen. Chauffeurs gaven eerder aan dat zij regelmatig te maken kregen met ongewenst gedrag, onduidelijkheid rondom ticketbetalingen en spanningen die opliepen tijdens ritten. Het ging daarbij soms om groepen reizigers die niet wilden betalen of moeite hadden met de regels van het openbaar vervoer.
Hoewel veel ritten zonder problemen verliepen, waren de uitzonderingen heftig genoeg om de veiligheid van chauffeurs en medereizigers onderwerp van gesprek te maken. Buschauffeurs hebben meerdere keren aangegeven dat zij onder grote druk stonden en dat sommige situaties erg onprettig aanvoelden. Voor een sector waarin veiligheid en klantvriendelijkheid centraal staan, was dat een reden om te zoeken naar oplossingen.
Eerdere maatregelen boden onvoldoende resultaat
Het probleem aanpakken was complex. Het COA zette hosts in die bewoners van het azc begeleidden naar de bushalte en hielpen bij het opstappen. Deze hosts moesten vooral zorgen voor rust, begeleiding en uitleg over de regels. In Emmen werden extra toezichthouders ingezet, die reizigers te woord stonden en konden ingrijpen als dat nodig was. Ook Qbuzz schakelde boa’s in op reguliere buslijnen. De buschauffeurs en boa’s hadden portofoons om sneller te kunnen communiceren wanneer zich iets voordeed.
Hoewel deze maatregelen soms hielpen om de situatie tijdelijk te stabiliseren, bleek de structurele overlast niet volledig te verdwijnen. De vraag bleef dus bestaan: wat kan er gedaan worden om ritten veiliger, rustiger en voorspelbaarder te maken?
Nieuwe aanpak: gratis pendeldienst moet rust terugbrengen
Daarom is nu besloten dat het vervoer tussen het azc in Ter Apel en station Emmen gratis wordt. Het doel hiervan is niet om bepaalde groepen te bevoordelen, maar om een belangrijk spanningspunt weg te nemen: de discussie over betalen. In eerdere incidenten bleek vooral de discussie over het wel of niet kopen van een ticket aanleiding voor onrust. Door dat element weg te nemen, hoopt Qbuzz dat de ritten voortaan zonder spanningen verlopen.
Qbuzz-directeur Laurence Hovenkamp noemt deze beleidswijziging een belangrijke schakel in een bredere aanpak. Volgens haar is de combinatie van maatregelen essentieel: toezicht, begeleiding én kosteloos vervoer voor deze specifieke route moeten samen zorgen voor een veiligere omgeving.
“Het vrij beschikbaar stellen van de pendeldienst is een cruciale stap om het totale pakket aan maatregelen te laten slagen,” aldus Hovenkamp.
Het gaat hierbij dus niet enkel om gratis reizen, maar om een compleet beleid dat onrust moet voorkomen en de ervaring van chauffeurs en reizigers moet verbeteren.
Veel discussie op sociale media
Het besluit zorgt online voor stevige reacties. Veel mensen vragen zich af waarom één specifieke groep gratis mag reizen, terwijl andere reizigers wel moeten betalen voor dezelfde afstand. Zij ervaren het als oneerlijk dat er kennelijk middelen beschikbaar zijn om dit vervoer kosteloos te maken, terwijl dit voor regulier openbaar vervoer niet gebeurt.
Aan de andere kant zijn er ook mensen die de keuze pragmatisch en begrijpelijk vinden. Zij wijzen op het feit dat veiligheidspunten in het openbaar vervoer bovenaan staan, en dat het wegnemen van conflictmomenten een bewezen manier is om de rust te bewaren. Volgens deze groep is het beter om te investeren in stabiliteit dan dat chauffeurs en reizigers zich onveilig voelen.
Waarom gratis vervoer als oplossing wordt gezien
Dat de betaaldiscussie zo’n grote rol speelt, heeft vooral te maken met het karakter van de route. Het traject tussen het azc en het station wordt dagelijks gebruikt door een grote, relatief vaste groep reizigers. Voor sommige bewoners van het azc is onduidelijk hoe het Nederlandse betaal- en vervoerssysteem werkt, waardoor misverstanden kunnen ontstaan.
Door het traject tijdelijk gratis te maken, hoopt men de ritten voorspelbaarder te maken en chauffeurs te ontlasten. Als er geen discussies meer zijn bij het instappen, komt er meer rust in de bus én aan de halte. Bovendien maakt het toezicht door hosts en boa’s het makkelijker om te signaleren waar extra uitleg of begeleiding nodig is.
Is dit de omgekeerde wereld?
Veel reacties online zijn gebaseerd op het idee dat er nu een “beloning” wordt gegeven voor gedrag dat eerder tot problemen leidde. Mensen vrezen dat er een precedent wordt geschapen: dat wie onrust veroorzaakt uiteindelijk extra geholpen wordt. Daarom noemen sommigen het besluit symbolisch ‘de omgekeerde wereld’.
Tegelijkertijd benadrukken beleidsmakers dat dit geen beloning is, maar een veiligheidsmaatregel. Het is vergelijkbaar met andere situaties waarin conflicten worden voorkomen door een procedure te vereenvoudigen — zoals wanneer voetbalclubs extra pendelbussen inzetten voor supportersgroepen om opstootjes te voorkomen.
Gelijke behandeling en toegankelijkheid van het openbaar vervoer
Een belangrijk punt in de discussie is het gevoel van gelijkheid. Het openbaar vervoer is een publieke dienst die voor iedereen toegankelijk moet zijn, en veel reizigers vinden dat regels voor iedereen hetzelfde moeten zijn. Wanneer één groep op een bepaalde route gratis reist, roept dat automatisch vragen op over solidariteit, eerlijkheid en uniformiteit van beleid.
Daarom benadrukken de betrokken partijen dat dit een uitzonderlijke situatie is, specifiek gekozen voor een zeer specifiek traject met specifieke veiligheidsuitdagingen. Het is dus geen beleidswijziging die breder wordt ingevoerd.
Hoe gaat het verder?
Voor nu blijft de gratis pendeldienst onderdeel van een proefperiode. In die periode wordt gemeten of het aantal incidenten daadwerkelijk afneemt en of chauffeurs zich veiliger voelen. Ook wordt gekeken of de begeleiding van het COA, de inzet van toezichthouders en het contact tussen vervoerder en overheid voldoende zijn om de situatie duurzaam te verbeteren.
Wanneer blijkt dat de maatregel effectief is, kan deze langer worden aangehouden. Als de resultaten tegenvallen, zullen opnieuw aanpassingen nodig zijn.
Wat vind jij van dit besluit?
Het onderwerp raakt veel mensen, omdat het gaat over veiligheid, verantwoordelijkheid en eerlijkheid. Vind jij het verstandig om dit traject gratis te maken om zo de rust terug te brengen? Of zijn er volgens jou andere oplossingen mogelijk die zowel veilig als eerlijk voelen?
Laat het vooral weten in de reacties — de discussie is nog lang niet voorbij, en jouw mening telt mee in hoe dit soort beleidskeuzes in de toekomst worden vormgegeven.