Algemeen
Jet de Nijs deelt ‘onbeschrijfelijk triest’ nieuws over Rob de Nijs (81)
Een jaar geleden hing het leven van Rob de Nijs, de 81-jarige voormalig zanger, aan een zijden draadje. Tegenwoordig is zijn gezondheid redelijk stabiel, en woont hij weer thuis bij zijn vrouw Jet, 55, en hun zoon Julius. Ondanks de verbeterde situatie, blijft er een constante angst en onzekerheid in het dagelijks leven van zijn gezin. In een recent interview met ‘De Telegraaf’ deelt Jet openhartig haar zorgen en het confronterende ochtendritueel dat ze elke dag opnieuw beleeft.
Het Ochtendritueel van Angst
Jet beschrijft haar dagelijkse routine, die begint met een angstige blik naar Rob in zijn rolstoel. “Elke ochtend als ik wakker word, moet ik naast me kijken of hij nog leeft. Of die borstkas nog op en neer gaat,” vertelt ze. Deze angst is een direct gevolg van de traumatische periode na Robs z!ekenhuisopname. Soms controleert ze meerdere keren per dag of hij nog ademt. “Dan kijk ik vanuit de keuken naar Rob in zijn rolstoel en denk ik: wat zit hij raar. Na een paar stappen zie ik hem ademen, maar dat is wel heel confronterend. Maar hij ademt nog!”
De Nieuwe Realiteit van Rob de Nijs
Ondanks de stabiliteit in zijn gezondheid, heeft Rob zijn dagelijkse leven drastisch moeten aanpassen. Activiteiten die hij vroeger vanzelfsprekend vond, zoals het lezen van een boek, zijn nu een uitdaging. Echter, Rob vindt nog steeds veel plezier in het kijken naar documentaires. “Hij kijkt elke dag wel een paar documentaires,” zegt Jet. Dit ritme heeft hen geholpen om, na het drama van april vorig jaar, weer een vorm van normaal leven te hervinden. Rob’s liefde voor kennis en leren blijft een lichtpuntje in zijn leven.
De Onmisbare Steun van Familie
Een grote bron van kracht en motivatie voor Rob is zijn jonge zoon Julius. “Elke ochtend slaat hij zijn armpjes om hem heen,” vertelt Jet met een glimlach. Deze dagelijkse knuffel geeft Rob de energie en motivatie om door te gaan. Jet is dankbaar dat het, gezien de omstandigheden, goed gaat met Rob. “Dat had een jaar geleden niemand durven denken. Hij is nu redelijk stabiel en verheugt zich op de musical over zijn leven, die nu zo enthousiast wordt ontvangen.”
De Musical: Een Bron van Hoop
Een ander lichtpuntje voor Rob is de musical over zijn leven. De voorstelling wordt met veel enthousiasme ontvangen, en Rob kijkt ernaar uit om deze zelf te zien. “En als de wonderen nóg niet op zijn, dan gaat hij ‘m volgend jaar misschien zelf ook nog zien. Dat zou toch wat zijn?” zegt Jet hoopvol. Deze toekomstplannen geven het gezin iets om naar uit te kijken en bieden een welkome afleiding van de dagelijkse zorgen.
Reflectie en Dankbaarheid
Jet reflecteert op het afgelopen jaar met een gevoel van dankbaarheid en verwondering. “Dat hij nu redelijk stabiel is, hadden we een jaar geleden niet durven hopen.” Ze beseft dat elke dag een geschenk is en waardeert de kleine momenten van vreugde en stabiliteit die ze samen beleven. De kracht en veerkracht van Rob, ondanks zijn gezondheidsproblemen, zijn inspirerend voor iedereen die hun verhaal volgt.
Het Belang van Emotionele Veerkracht
De situatie van Rob en zijn gezin benadrukt het belang van emotionele veerkracht. Ondanks de dagelijkse angst en onzekerheid, blijven ze hoopvol en gefocust op de positieve aspecten van hun leven. Jet’s eerlijkheid over haar zorgen en de manier waarop ze ermee omgaat, bieden een waardevol inzicht in hoe families omgaan met chronische gezondheidsproblemen.
De Rol van Zorg en Ondersteuning
De zorg en ondersteuning die Rob ontvangt, zowel van zijn gezin als van medische professionals, zijn cruciaal voor zijn welzijn. Het is een reminder van hoe belangrijk het is om een sterk ondersteuningssysteem te hebben, vooral in tijden van medische nood. Deze ondersteuning helpt niet alleen de patiënt, maar ook de familieleden die zich vaak in een constante staat van zorg en waakzaamheid bevinden.
Conclusie
Het afgelopen jaar is een reis van hoop en herstel geweest voor Rob de Nijs en zijn gezin. Ondanks de voortdurende angst en onzekerheid over zijn gezondheid, hebben ze manieren gevonden om veerkrachtig te blijven en te genieten van de momenten van stabiliteit en vreugde. De liefde en steun van zijn familie, de kleine dagelijkse rituelen, en de hoopvolle vooruitzichten, zoals de musical over zijn leven, geven Rob de kracht om door te gaan.
Dit verhaal van Rob de Nijs herinnert ons aan de waarde van familie, de kracht van liefde en de noodzaak van emotionele veerkracht. Het toont aan hoe zelfs in de meest uitdagende tijden, er altijd lichtpuntjes en redenen voor hoop kunnen zijn. De stabiliteit die Rob nu ervaart is een bewijs van de kracht van menselijke veerkracht en de onschatbare waarde van steun en zorg binnen een familie.
Familie Borsato komt op adem na vrijspraak: Patty Brard deelt emotioneel gesprek met moeder Mary
De dag na de vrijspraak van Marco Borsato is de rust nog lang niet teruggekeerd binnen de familie. Hoewel de rechtbank in Utrecht donderdag concludeerde dat er onvoldoende bewijs was om de zanger te veroordelen, voelt de nasleep van zes jaar spanning en onzekerheid nog steeds zwaar.
Patty Brard, die al decennialang bevriend is met de familie Borsato, vertelt in Shownieuws over een emotioneel gesprek met Mary Borsato. Volgens Patty was de vrijdag vooral een dag waarin opluchting, vermoeidheid en verwerking elkaar afwisselden.
Patty: “Mary is een soort tweede moeder voor mij”
Patty vertelt dat zij Mary onmiddellijk een bericht stuurde na het bekend worden van de uitspraak. Niet alleen uit medeleven, maar ook uit persoonlijke verbondenheid.
“Ze is een soort tweede moeder voor mij, vooral in een periode waarin ik het heel moeilijk had,” legt Patty uit. “Ik heb haar meteen een paar hartjes gestuurd. En Leontine ook.”
Het gebaar lijkt klein, maar voor Patty voelde het als vanzelfsprekend. De families zijn al jaren nauw met elkaar verbonden, waardoor het juridische traject ook in haar eigen hart heeft meegespeeld.
Waar ging Marco als eerste heen?
Na de uitspraak vroeg Patty zich af waar de zanger na zo’n ingrijpend moment naartoe zou gaan.
“Je denkt dan: waar zoekt iemand steun na zes jaar spanning? Ik dacht eerst dat hij naar Mary zou gaan, maar dat bleek anders.”
Volgens Mary zocht Marco direct zijn gezin op: Leontine en de kinderen. Later voegden vrienden zich bij hen om samen stil te staan bij alles wat er gebeurd was.
“Dat vond ik mooi om te horen,” zegt Patty. “Het feit dat zijn gezin voor, achter en naast hem heeft gestaan, is zó bijzonder. Dat er na de uitspraak ruimte kwam voor een enorme ontlading, dat is heel menselijk.”
Een gevoelig moment: “Hij voelde zich weer even mens”
Mary vertelde Patty dat haar zoon voor het eerst in lange tijd weer ruimte had om over íets anders te praten dan de rechtszaak, die jarenlang zijn hele bestaan beheerste.
“Hij kon eindelijk vragen: ‘Hoe is het eigenlijk met jou?’ En dát zegt veel,” vertelt Patty zichtbaar geraakt. “Ineens voelde hij zich weer even mens.”
Dat klinkt eenvoudig, maar voor iemand die zes jaar lang onder een vergrootglas heeft gestaan, lijkt het bijna een bevrijding.
Patty begrijpt hoe diep de
sporen zijn die deze periode heeft achtergelaten:
“Als maanden overgaan in jaren, en het steeds om hetzelfde draait,
dan slijt dat in je ziel. Het gaat nog lang duren voordat deze
periode verwerkt is.”
Wat betekent de vrijspraak voor Marco’s toekomst?
Hoewel de uitspraak pas net achter de rug is, wordt er al volop gespeculeerd over een mogelijke terugkeer van de zanger op het podium. Toch lijkt Marco daar zelf nog niet klaar voor.
Na afloop zei
hij:
“Voor mij is weer gaan
optreden even te vroeg. Het was moeilijk. Ik ga nu naar mijn gezin.
Mijn carrière is onherstelbaar beschadigd.”
Het is duidelijk dat Marco eerst rust en overzicht nodig heeft. Een comeback is een optie, maar niet op korte termijn.
Muziekdeskundige Ronald Molendijk: “Er moet een groot gebaar komen”
Waar Marco voorzichtig blijft, ziet Ronald Molendijk – muziekdeskundige en producer – het anders. Volgens hem moet de zanger ooit een grote stap zetten om het hoofdstuk publiekelijk af te sluiten.
Hij zegt in Shownieuws:
“Marco is groot. Die pleister moet er een keer af. Je kunt wel klein beginnen, maar dan trek je elke avond een pleistertje los.”
Zijn advies is
duidelijk:
“Ga weer schrijven, muziek maken, in de studio zitten, huilen,
verwerken. En op een dag kondig je gewoon iets groots aan:
de Johan Cruijff Arena of De
Kuip.
En dan: boem. Klaar. ‘Ik ben terug.’”
Het is ambitieus, maar in de ogen van Molendijk is dat de manier waarop artiesten van dit formaat opnieuw hun plek kunnen claimen.
Nog geen tegenreactie richting aangeefster
Ondanks de opluchting na de vrijspraak is Marco op dit moment niet bezig met juridische stappen richting de aangeefster, Asmara.
Hij reageerde op de vraag of
hij een tegenaangifte overweegt:
“Ik ben daar absoluut
niet mee bezig. De ‘wat als’-vragen zijn voor mij nu niet aan de
orde.”
Het past bij de toon die hij de afgelopen dagen laat horen: voorzichtig, ingetogen en gericht op rust.
Voor Marco lijkt het nu belangrijker om te herstellen van de emotionele impact en zich te richten op zijn gezin, dat jarenlang in dezelfde storm stond.
Dankbaarheid naar fans en collega’s
Tot slot sprak Marco zijn dankbaarheid uit aan iedereen die hem door de moeilijke jaren heen heeft gesteund.
“Mijn collega’s die contact met mij hebben gehouden, en de fans die mij zijn blijven steunen: dankjewel.”
Die dankbaarheid komt uit een diepere laag, want ondanks de stilte in de media waren er achter de schermen mensen die hem bleven bellen, berichten stuurden en zich om hem bekommerden. Dat lijkt hem zichtbaar te hebben geraakt.
Een nieuwe fase breekt aan – maar niet zonder blijvende sporen
De uitspraak markeert een keerpunt, maar geen eindpunt. De juridische fase is voorlopig afgesloten, maar de persoonlijke verwerking staat nog maar net aan het begin. Patty, die dicht bij de familie staat, voelt dat als geen ander.
“Hij heeft zes jaar lang een zware last gedragen. Dat leg je niet in één dag naast je neer.”
Volgens haar zal er langzaam ruimte komen voor licht, lucht en nieuwe stappen – maar alles op zijn tijd.
Voorlopig concentreert Marco zich op zijn gezin, zijn rust en het voorzichtig opbouwen van een leven dat jarenlang heeft stilgestaan. De toekomst blijft onzeker, maar de steun van zijn naasten lijkt een stevige eerste stap in een lange herstelperiode.