Algemeen
Ik vond per ongeluk de geheime telefoon van mijn man in de toilettank
Het vinden van een geheime telefoon in de wc-tank leidde ertoe dat ik de affaire van mijn man ontdekte. Met hulp van vrienden en familie organiseerde ik een openbare confrontatie die hem blootlegde en vernederde. Maar de echte vraag blijft: is dit het einde, of slechts het begin van mijn wraak?
Het schoonmaken van de badkamer op een saaie dinsdagavond was nooit leuk, maar het moest gebeuren. Terwijl ik het toilet schrobde, merkte ik dat het water bleef lopen na het doorspoelen. Geïrriteerd opende ik de tank om te controleren. Gewikkeld in een plastic zakje vond ik een goedkope prepaid telefoon. Mijn hart begon te racen terwijl ik hem afdroogde en aanzette. “Wachtwoord,” mompelde ik. Gemakkelijk te raden, onze trouwdatum. Het werkte.
Mijn handen trilden terwijl ik door de sms-berichten scrolde. De afzender: Lola. Expliciete gesprekken tussen haar en mijn man, Matt, vulden het scherm. Ik voelde me misselijk toen ik hun plannen las om elkaar te ontmoeten in dat chique restaurant in het centrum op vrijdagavond. Ik liet de telefoon bijna vallen, maar ving hem net op tijd. “Jenna, je kunt dit,” fluisterde ik tegen mezelf, terwijl ik probeerde kalm te blijven.
Voorzichtig wikkelde ik de telefoon weer in en plaatste hem terug in de wc-tank. Ik zorgde ervoor dat het er ongestoord uitzag voordat ik de badkamer verliet. Toen ik de keuken in liep, kwam ik Matt tegen die door de koelkast aan het rommelen was. “Hé schat, wat eten we vanavond?” vroeg hij, terwijl hij opkeek. Ik plakte een glimlach op mijn gezicht. “Ik dacht aan pasta. Hoe was het werk?” “Druk,” zei hij, terwijl hij een kus op mijn wang gaf. “Veel vergaderingen deze week.”
“Ook op vrijdag?” vroeg ik, terwijl ik probeerde mijn stem stabiel te houden. “Ja, weer een late,” antwoordde hij, zonder me zelfs maar aan te kijken. Ik knikte, alsof ik hem geloofde. Zodra hij de kamer verliet, sms’te ik Nicole en Tara, mijn beste vriendinnen, en Lucas, mijn broer die advocaat is. We ontmoetten elkaar die avond bij Nicole thuis. Nicole schonk de wijn in. “Wat is het plan, Jenna?” “Wraak,” zei ik, terwijl de woede weer opkwam. “Maar ik wil het slim aanpakken.”
Tara schudde haar hoofd, boos voor mij. “Mannen zijn zulke varkens. We moeten hem op heterdaad betrappen.” Lucas, altijd de kalme, knikte. “Je moet jezelf ook beschermen, Jenna. Ken je rechten. Dit kan rommelig worden.” We brachten uren door met brainstormen. Tegen het einde van de avond had ik een plan. Lucas gaf me een snelle uitleg over wat ik moest zeggen als het juridisch uit de hand zou lopen. Ik was dankbaar dat hij me steunde.
Vrijdag kwam sneller dan ik wilde. Matt vertrok, bewerend dat hij weer een werkvergadering had. “Succes,” zei ik met een nepglimlach, terwijl mijn maag omdraaide. Zodra hij de deur uit was, pakte ik mijn telefoon. Kelly, een vriendin die in het restaurant werkte, had al een tafel gereserveerd naast die van Matt. Ze stuurde een sms ter bevestiging van de reservering. “Showtime,” mompelde ik, terwijl ik mijn mooiste jurk aantrok en vertrok.
De adrenaline was als een tweede hartslag toen ik aankwam bij het restaurant met Lucas, Nicole en Tara. Elke stap voelde als een aftelling. We zaten dicht bij de ingang, een perfecte plek om Matt binnen te zien komen. Ik kon nauwelijks stilzitten, mijn handen grepen de rand van de tafel. Lucas leunde naar voren. “Weet je het zeker?” Ik knikte, slikte hard. “Ja, het is tijd.”
De minuten tikten voorbij als uren totdat Matt eindelijk binnenkwam, hand in hand met Lola. Hij stopte abrupt, zijn gezicht werd lijkbleek toen onze blikken elkaar kruisten. Lola, zich van geen kwaad bewust, gaf me een beleefde glimlach. Ik beantwoorde het met een blik die vuur kon bevriezen. “Matt, lieverd,” zei ik, terwijl ik opstond en mijn glas hief, “een toost op jou.” Het restaurant verstomde, vorken en messen pauzeerden in de lucht. Matt keek alsof hij wilde dat de grond hem zou opslokken. Lola’s glimlach vervaagde, verwarring overviel haar.
“Op mijn geweldige echtgenoot,” vervolgde ik, met een vaste stem, “die dacht dat hij kon vreemdgaan en ermee weg kon komen.” Gespannen ademhalingen en gefluister vulden de ruimte. Lola’s gezicht liep rood aan, het besef drong tot haar door. Matt probeerde te spreken, maar er kwamen geen woorden uit. “Jenna, ik…” “Spaar het,” onderbrak ik, terwijl ik dichterbij stapte. “Lola, ontmoet mijn man.” Lola’s ogen werden groot. “Wat?”
“Getrouwd,” zei ik, wijzend naar Matt. “Met mij.” Ik liep naar hun tafel en haalde de prepaid telefoon uit mijn tas. Ik legde hem voor Matt neer en grijnsde. “Volgende keer, zoek een betere verstopplaats.” Matt’s mond viel open en dicht als een vis op het droge. Lucas stapte naar voren, zijn aanwezigheid imponerend. “Matt, weet dat Jenna volledig op de hoogte is van haar wettelijke rechten.”
Matt keek naar Lucas en vervolgens weer naar mij, paniek in zijn ogen. “Jenna, alsjeblieft, laten we hierover praten.” Ik schudde mijn hoofd. “We zijn voorbij het praten, Matt.” De voldoening om hem te zien spartelen was intens, maar ik was nog niet klaar. Ik draaide me naar Lola. “Het spijt me dat je dit zo moest ontdekken. Maar je verdient het om de waarheid te weten.” Lola leek op het punt te staan te huilen. Ze stond abrupt op, haar stoel maakte een hard schrapend geluid. “Ik kan het niet geloven,” siste ze naar Matt, voordat ze het restaurant uitstormde.
Ik voelde een golf van kracht door me heen spoelen terwijl ik terugliep naar mijn tafel. “Laten we gaan,” zei ik tegen mijn vrienden en Lucas. We vertrokken zonder een woord te zeggen, Matt achterlatend met de nasleep. Buiten ademde ik de koele avondlucht in, me lichter voelend dan ik in weken had gedaan. Nicole omhelsde me stevig. “Je was geweldig.” Tara grijnsde. “Dat was episch, Jenna. Ik ben zo trots op je.” Lucas legde een hand op mijn schouder. “Je hebt het juiste gedaan.”
We gingen naar een nabijgelegen bar, klaar om deze kleine overwinning te vieren. Het was slechts het begin, maar het voelde als een belangrijke stap vooruit. Mijn hart deed nog steeds pijn, maar het was een pijn die ik nu aankon. Ik had weer controle over mijn leven. Toen we gingen zitten, hief Nicole haar glas. “Op nieuwe beginnen.” “Op vrijheid,” voegde Tara eraan toe. “Op kracht,” zei Lucas.
Ik glimlachte en klinkte mijn glas tegen die van hen. “Op de toekomst.” De weg vooruit zou niet gemakkelijk zijn, maar ik wist dat ik het aankon. Met mijn vrienden en familie aan mijn zijde was ik klaar voor wat er ook zou komen. Voor nu ging ik genieten van dit moment van triomf. Matt had misschien mijn vertrouwen gebroken, maar hij had mij niet gebroken.
Krijgen ag*nten in Bureau Utrecht betaald voor hun deelname? Peter en Eduard geven eindelijk duidelijkheid
Het televisieprogramma Bureau Utrecht, waarin programmamaker Ewout Genemans een jaar lang meeliep met p0litieagenten in de Domstad, is inmiddels uitgegroeid tot een van de grootste kijkcijferhits van het moment. Het programma geeft een unieke inkijk in het dagelijkse werk van agenten en laat zien wat er gebeurt achter de schermen van een p0litieteam dat voortdurend schakelt tussen meldingen, emoties, veiligheid en menselijkheid.
Met inmiddels zeven seizoenen binnen de bredere Bureau-reeks — waarvan Bureau Burgwallen, Bureau Arnhem en Bureau Rotterdam eerdere successen waren — heeft Bureau Utrecht opnieuw een groot publiek weten te boeien. Veel kijkers raken geïnteresseerd in de agenten achter het uniform en stellen vragen over hun dagelijkse werk, hun motivatie en hun ervaringen met de camera’s.
Een van de meest gestelde vragen gaat over de deelname zelf: krijgen de agenten betaald voor hun rol op televisie? Het antwoord zorgt voor veel verbazing, en dat geven Peter en Eduard — twee van de populairste agenten uit de reeks — helder in een recent interview.
Een kijkje achter de schermen dat miljoenen mensen raakt
In het zevende seizoen van de serie volgen we een divers team van agenten: Rebecca, Ellen, Lennart, Kiki, Kirsten, Naomi, Yannick, Frank, Maikel, en natuurlijk het duo Peter en Eduard. Iedere aflevering laat zien wat er op straat gebeurt, maar ook wat je normaal niet ziet: de emoties, de hectiek, het geduld, de humor en de saamhorigheid in het team.
Het succes van Bureau Utrecht komt niet alleen door de spannende meldingen die worden afgehandeld, maar vooral door de menselijkheid van de agenten. Kijkers leren hen beter kennen en ontdekken dat achter iedere agent ook gewone mensen schuilgaan die hun werk met passie doen, maar soms ook worstelen met lastige situaties.
Dat maakt de vraag over financiële compensatie des te relevanter: met zoveel kijkers, zoveel impact en zoveel betrokkenheid zou je verwachten dat de agenten extra beloond worden voor hun deelname. De werkelijkheid blijkt echter heel anders.
Krijgen de agenten betaald voor Bureau Utrecht?
In een gesprek met Veronica Superguide worden Peter en Eduard — twee publiekslievelingen — gevraagd of zij een vergoeding ontvangen voor hun deelname aan het televisieprogramma.
Hun antwoord is verrassend simpel én eerlijk:
“Nee hoor, was het maar waar!”
Er wordt dus géén extra vergoeding uitgekeerd aan de agenten die meedoen. Voor velen komt dat onverwacht, omdat de mediawereld bekendstaat om flinke vergoedingen voor mensen die op televisie verschijnen. Denk aan realityprogramma’s, talentenshows of documentaires: deelnemers ontvangen daar vaak wel een financiële compensatie.
In Bureau Utrecht is dat anders. De agenten doen mee als onderdeel van hun werk, en de opnames vinden plaats tijdens hun reguliere diensten. De extra uren, intensiteit of publieke aandacht leveren dus geen extra financiële beloning op.
Waarom doen de agenten dan wél mee?
De logische vervolgvraag is: waarom zou je op nationale televisie verschijnen als je er niet extra voor betaald krijgt?
Daar hebben Peter en Eduard beiden een duidelijk, maar verschillend antwoord op.
Eduard: bijdragen aan begrip voor het p0litiewerk
Eduard vertelt dat zijn motivatie vooral ligt in het creëren van begrip voor het vak. Hij wil graag laten zien wat agenten dagelijks meemaken en hoeveel druk er soms op hen ligt.
Hij zegt:
“Ik wil mensen laten zien wat wij als p0litie allemaal over ons heen krijgen. Dat verhaal wilde ik graag voortzetten.”
Voor hem draait deelname dus om transparantie en maatschappelijke impact. Door de camera’s een jaar lang mee te nemen, hoopt hij dat kijkers meer inzicht krijgen in hoe breed en uitdagend het p0litiewerk werkelijk is — van kleine buurtconflicten tot emotioneel zware meldingen.
Peter: twijfels, een duwtje in de rug en onverwacht succes
Peter had juist een heel andere start. Hij bekent dat hij lange tijd twijfelde of hij zich moest opgeven. De deadline kwam steeds dichterbij en zelfs een kwartier voor het verstrijken van die tijd had hij zijn inschrijving nog niet verstuurd.
Volgens Peter was het uiteindelijk een collega die de knoop doorhakte:
“We moesten ons voor een bepaalde datum opgeven en een kwartiertje voor de deadline had ik dat nog niet gedaan.”
Het blijkt een beslissing te zijn geweest die zijn leven op onverwachte manieren veranderde. Peter groeide in razend tempo uit tot een van de meest geliefde agenten van de serie. Op sociale media ontvangen hij en Eduard talloze positieve berichten, waardoor ze een vaste schare fans hebben opgebouwd.
Peter is dankbaar voor die steun, maar blijft tegelijkertijd nuchter:
“Je weet van tevoren dat het kan gebeuren, dus het hoort er een beetje bij. Maar wat het echt met je doet als persoon, dat weet je pas achteraf.”
Hij benadrukt dat hij niet bekend wil staan als een televisiepersoonlijkheid:
“Ik wil bekendstaan om het werk dat ik laat zien. Ik ben gewoon Peter, niet de nieuwe Daan.”
Met de verwijzing naar ‘de nieuwe Daan’ doelt hij op Daan — een collega-agent uit eerdere Bureau-reeksen — die eveneens enorm populair werd door zijn televisieoptredens.
Publieke waardering als grootste beloning
Hoewel de agenten geen extra vergoeding ontvangen, blijkt dat waardering van kijkers een belangrijke rol speelt in hun motivatie. Veel kijkers sturen berichten via Instagram, laten complimenten achter onder filmpjes, of spreken hen aan op straat.
Kijkers waarderen vooral:
-
de geduldige toon die de agenten aannemen,
-
hun humor tijdens stressvolle situaties,
-
de menselijke manier waarop ze met burgers omgaan,
-
en hun uitleg over waarom bepaalde keuzes worden gemaakt.
Door het programma ontstaat er meer begrip voor het p0litiewerk. Burgers zien niet alleen de incidenten zelf, maar ook de gesprekken, overwegingen, emoties en dilemma’s die voorafgaan aan beslissingen.
Voor Peter en Eduard voelt dat als een vorm van erkenning die verder gaat dan een financiële vergoeding. Het laat zien dat hun werk ertoe doet en dat het publiek hen ziet als mensen die zich met hart en ziel inzetten voor de veiligheid van anderen.
Waarom Bureau Utrecht zo goed werkt voor televisie
Dat Bureau Utrecht zo’n enorme hit is, heeft meerdere redenen. De serie combineert:
-
actie met rustige observaties,
-
spanning met humor,
-
emotie met professionaliteit,
-
en kwetsbare momenten met krachtige interventies.
Ewout Genemans weet het p0litiewerk toegankelijk te maken zonder sensatiezucht, waardoor de serie bijzonder geschikt is voor een breed publiek. Van jongeren die nieuwsgierig zijn naar de praktijk van het blauwe uniform tot volwassenen die willen begrijpen wat er speelt in hun eigen wijk: de serie toont het allemaal.
Daarnaast zijn de agenten herkenbare figuren geworden. Niet als sterren, maar als gewone mensen die toevallig een bijzondere baan hebben.
De impact van bekendheid op het dagelijks leven van een agent
Hoewel Peter en Eduard hun bekendheid omarmen, blijft de realiteit dat ze ook gewoon op straat moeten werken. Dat betekent dat ze soms worden herkend tijdens een dienst, aangesproken door bewoners of gecomplimenteerd door voorbijgangers.
Peter zegt hierover dat bekendheid “een beetje bij het programma hoort”, maar dat hij graag wil dat mensen hem vooral zien als p0litieman, niet als televisiegezicht.
Zijn nuchtere houding en oprechte manier van communiceren maken hem geliefd. Dat is misschien wel de grootste reden waarom kijkers zo graag naar hem en zijn collega’s kijken.
Conclusie: geen extra geld, wel een groot publiek dat meeleeft
Agenten die deelnemen aan Bureau Utrecht krijgen geen vergoeding voor hun rol op televisie. Toch kiezen zij ervoor om mee te doen om een reden die misschien nog waardevoller is: om het echte p0litiewerk zichtbaar te maken, begrip te creëren en te laten zien hoe veelzijdig en menselijk hun vak is.
Peter en Eduard veroverden de harten van kijkers door hun eerlijkheid, humor en professionaliteit. Dat zij dit zonder extra betaling doen, versterkt wellicht nog meer hoe authentiek hun inzet is.
En precies dat maakt Bureau Utrecht tot een van de meest geliefde en besproken tv-programma’s van dit moment.