Algemeen
Familiedrama Gillis nog groter dan gedacht: Mark op ic naast zijn moeder
De z!ekenhuisopname van zijn moeder heeft mogelijk het leven van Mark Gillis gered. Toen Mark zijn moeder naar het z!ekenhuis bracht, merkten artsen op dat ook hij symptomen vertoonde die om medische aandacht vroegen. Wat volgde was een onverwachte z!ekenhuisopname voor zowel moeder als zoon, waarbij ze samen op de intens!ve care belandden. “Als hij niet was onderzocht, hadden we hem waarschijnlijk d00d in zijn chaletje gevonden,” vertelt een geëmotioneerde Peter Gillis.
Mark Gillis (28) ligt inmiddels al meer dan een maand in het z!ekenhuis, maar de eerste dagen waren het meest angstaanjagend. Het publiek was zich er niet van bewust hoe ernstig de situatie was, maar binnen de muren van het z!ekenhuis in Helmond speelde zich een intens drama af. Zowel Mark als zijn moeder werd opgenomen op de intens!ve care, en de situatie was kritiek.
Onverwachte Ontdekking
Op die bewuste vrijdag in juni bracht Mark zijn moeder naar het Elkerliek-z!ekenhuis vanwege haar gezondheidstoestand. Ze werd direct opgenomen en naar de intens!ve care gebracht. Tijdens het gesprek met de artsen viel het hen op dat Mark ook niet in goede conditie was. Zijn zware ademhaling en het piepende geluid dat hij maakte, waren zorgwekkend. De artsen besloten om Mark ook te onderzoeken, en ontdekten al snel dat zijn zuurstofsaturatie veel te laag was. Hij bleek een ernstige longontsteking te hebben.
“De zuurstof in het bloed van onze Mark was maar de helft van wat het moest zijn,” legt Peter uit. “Ook hij werd onmiddellijk opgenomen en belandde op de ic, naast zijn moeder.”
Angstige Momenten
De paniek in de familie Gillis was groot toen ze hoorden hoe ernstig het met Mark gesteld was. Ze hielden de z!ekenhuisopname van zowel Mark als zijn moeder aanvankelijk een week stil. “We schrokken ons kapot,” herinnert Peter zich. “De artsen vertelden ons dat als Mark niet was onderzocht en naar huis was gegaan, hij waarschijnlijk de volgende ochtend niet had gehaald.”
De situatie verslechterde toen Mark, die al verzwakt was, een bacteriële infectie opliep. Dit leidde tot nog meer zorgen. “Het was het tweede weekend op rij dat we in de piepzak zaten, omdat we bang waren dat het verkeerd kon aflopen. Er werd overwogen hem over te brengen naar het universiteitsz!ekenhuis in Maastricht, omdat daar een machine stond die al zijn orgaanfuncties kon overnemen. Maar hij was te zwak voor die reis.”
Emotionele Tijden
De familie was voortdurend aanwezig in het z!ekenhuis. Peter, zijn vriendin Wendy, en zijn kinderen Inge en Ruud waren er dag en nacht om zowel Mark als hun moeder te steunen. “Het was vreselijk,” zegt Peter. “De eerste dagen wist mijn ex-vrouw niet dat Mark er ook was, en we vroegen ons af hoe we haar moesten vertellen wat er met Mark aan de hand was.”
Peter benadrukt dat op zo’n moment ‘niets meer belangrijk is’. “Mijn levenswerk, de rechtszaken, al het gedoe met instanties, het deed er allemaal niet meer toe. Het enige dat telde was de gezondheid van Mark. Dat we hem weer thuis zouden krijgen.”
Langzaam Herstel
Mark doet zijn best om te herstellen na vier weken in een kunstmatige coma. De familie maakte moeilijke momenten door, zoals toen Mark paniekaanvallen kreeg en door een delier voortdurend dacht dat hij verdronk. Maar na precies vier weken op de ic keerden zijn kansen. Waar ze eerst dachten dat hij nog minstens een week intensieve zorg nodig had, kon hij de volgende dag al naar een andere afdeling waar de zorg wat werd afgeschaald.
Nu werkt Mark aan zijn revalidatie en het behandelplan voor de lange termijn is inmiddels opgesteld. Ook met zijn moeder, die nooit in de Gillis-realityshow “Massa is kassa” verscheen, gaat het inmiddels een stuk beter.
Hoop en Dankbaarheid
Peter Gillis is dankbaar voor de zorg die zijn zoon en ex-vrouw hebben ontvangen. “Je kunt alleen maar respect hebben voor iedereen die voor hen heeft gezorgd,” zegt hij. “We hebben een lange weg te gaan, maar Mark ís er nog. En daar zag het even niet naar uit.”
Langzaam maar zeker krijgt de familie hun gewone leven terug. Hoewel de toekomst nog veel onzekerheden met zich meebrengt, is de familie blij dat Mark deze ernstige situatie heeft overleefd. “We zijn iedereen verschrikkelijk dankbaar voor alles wat er is gedaan en voor het feit dat ze Mark zo snel te hulp zijn geschoten toen ze zagen dat er ook met hem iets goed mis was,” besluit Peter.
De zaak rond de verdwijning en het tragische lot van de kleine Émile Soleil blijft Frankrijk en ver daarbuiten diep bezighouden. Wat begon als een verm!ssingsmelding in een rustig berggehucht groeide uit tot een van de meest aangrijpende en raadselachtige dossiers van de afgelopen jaren. Nieuwe forensische bevindingen werpen nu opnieuw een schaduw over het verhaal en zorgen voor een pijnlijke heropleving van vragen die tot op de dag van vandaag onbeantwoord blijven.
Een zomerdag die alles veranderde
Op 8 juli 2023 bracht de toen 2,5-jarige Émile Soleil een zomerse dag door bij zijn grootouders in Le Haut-Vernet, een klein en afgelegen dorpje in de Franse Alpen. Het gehucht telt slechts enkele tientallen inwoners en staat bekend om zijn rust, natuur en hechte gemeenschap. Niemand kon vermoeden dat deze rustige omgeving het decor zou worden van een drama dat het hele land zou raken.
Volgens de laatste bevestigde waarnemingen speelde Émile in de namiddag rond 17.00 uur in een steegje nabij het huis van zijn grootouders. Zij waren op dat moment bezig met de voorbereidingen voor een uitje en hadden niet meteen door dat de peuter uit het zicht was verdwenen. Toen de stilte te lang duurde en Émile nergens te vinden was, sloeg de paniek toe.
Een z0ektocht zonder precedent
Vrijwel direct na de verm!ssingsmelding werd een grootschalige z0ekactie op touw gezet. Honderden mensen, waaronder p0litieagenten, gendarmes, vrijwilligers en redd!ngswerkers, doorzochten het bergachtige gebied. Speurh0nden werden ingezet, helikopters met warmtecamera’s cirkelden boven het dorp en elk pad, ravijn en bosrand werd zorgvuldig uitgekamd.
De omstandigheden waren moeilijk: steile hellingen, dichte begroeiing en wisselende weersomstandigheden bemoeilijkten het werk. Ondanks de enorme inzet bleef elke dag zonder resultaat. Wat aanvankelijk werd gezien als een mogelijke verdwaling of ongeluk, veranderde langzaam in een mysterie dat steeds zwaarder begon te wegen.
Nationale en internationale aandacht
Na weken en maanden zonder duidelijkheid groeide de zaak uit tot een nationaal symbool van onmacht en verdriet. Posters met de foto van de blonde peuter verschenen in dorpen en steden door heel Frankrijk. Media besteedden dagelijks aandacht aan de z0ektocht, terwijl ook internationale nieuwsorganisaties het verhaal oppikten.
Geruchten deden volop de ronde: was Émile verdwaald en ten prooi gevallen aan de natuur, was er sprake van een ongeval, of was er iets anders aan de hand? Officiële instanties hielden zich op de vlakte en benadrukten dat alle scenario’s openbleven.
Een schokkende vondst
Eind maart 2024 kwam er onverwacht een doorbraak. Een wandelaar stuitte tijdens een tocht op menselijke resten op een steil bergpad, op ongeveer 25 minuten lopen van het dorp. Forensisch onderzoek bevestigde later dat het ging om de schedel van Émile. In de omgeving werden ook andere botten, een T-shirt en ondergoed aangetroffen.
Opvallend was dat de resten niet begraven waren, maar bloot hadden gelegen aan weer en wind. Daarnaast vertoonde de kleding geen tekenen van langdurige blootstelling aan de elementen. Dit voedde de hypothese dat het lichaam mogelijk elders was geweest en pas later op deze plek was neergelegd.
Nieuwe forensische inzichten
Nu, ruim een jaar na de vondst, zijn er nieuwe details bekend geworden uit forensisch onderzoek, zo meldt de Franse zender BFMTV op basis van bronnen dicht bij het onderzoek. Deskundigen hebben letsel vastgesteld aan de schedel van Émile dat niet overeenkomt met een val, een aanrijding of een mogelijke confrontatie met dieren.
Volgens de onderzoekers wijst het letsel op een doelgerichte harde klap met een voorwerp. Daarmee wordt een ongeluk steeds minder waarschijnlijk en komt de mogelijkheid van menselijk ingrijpen nadrukkelijker in beeld. Officiële instanties blijven voorzichtig in hun formuleringen, maar erkennen dat deze bevinding het onderzoek in een andere richting duwt.
Focus op de directe omgeving
In maart 2025 werden de grootouders van Émile, samen met een oom en tante, aangehouden voor verhoor. Zij werden verdacht van mogelijke betrokkenheid bij d00dslag en het verbergen van een lichaam. Na intensieve ondervragingen werden zij echter weer vrijgelaten, bij gebrek aan voldoende bewijs om hen vast te houden.
Een buurman, die geldt als belangrijke getuige, verklaarde dat hij Émile kort voor zijn verdwijning nog had gezien. Hij zou ook familieleden in dezelfde richting hebben zien lopen. Tegenstrijdigheden in verklaringen over tijdstippen en gebeurtenissen hebben ervoor gezorgd dat justitie de directe kring rond het kind nauwlettend blijft volgen.
Een zaak die blijft knagen
Hoewel er momenteel niemand wordt vervolgd, is het onderzoek nog altijd gaande. Justitie houdt rekening met het scenario dat Émile het dorp nooit levend heeft verlaten. Een van de hypotheses is dat zijn lichaam gedurende langere tijd in een afgesloten ruimte, zoals een schuur of bijgebouw, heeft gelegen voordat het uiteindelijk op de vindplaats terechtkwam.
Deze veronderstelling roept veel vragen op binnen en buiten Frankrijk. Hoe kon zoiets plaatsvinden in een klein en hecht dorp? Wie wist wat, en wanneer? En waarom is er na al die tijd nog geen definitieve duidelijkheid?
Collectief verdriet en onmacht
De zaak rond Émile Soleil raakt aan iets universeels: de kwetsbaarheid van kinderen en het diepe gevoel van onrecht wanneer een jong leven abrupt eindigt. Voor veel mensen staat het dossier symbool voor onbeantwoorde vragen en het pijnlijke besef dat sommige mysteries misschien nooit volledig zullen worden opgelost.
Tegelijkertijd is er hoop dat de waarheid, hoe moeilijk ook, ooit alsnog aan het licht komt. Elk nieuw detail, elk forensisch inzicht en elke verklaring kan bijdragen aan een beter begrip van wat er die zomerdag in 2023 is gebeurd.
Blijvende impact
Meer dan twee jaar na de verdwijning blijft de naam van Émile Soleil verbonden aan een van de meest aangrijpende zaken van Frankrijk. De affaire blijft het publieke debat voeden en laat zien hoe groot de behoefte is aan duidelijkheid, gerechtigheid en afsluiting.
Of die er ooit volledig zullen komen, blijft onzeker. Wat vaststaat, is dat het verhaal van Émile diepe sporen heeft nagelaten en dat velen blijven hopen op antwoorden die recht doen aan het korte leven van een jongetje dat nooit vergeten zal worden.