Algemeen
Dit is het perfecte vrouwenlichaam per land – wat vind je van Nederland?
Schoonheid is een concept dat net zo divers en uniek is als de talrijke culturen die het definiëren. Deze variatie in schoonheidsnormen werd in 2014 op een indrukwekkende en inzichtelijke manier geïllustreerd door een simpel, maar krachtig experiment van journaliste Esther Honig.
Zij stuurde haar eigen portretfoto naar grafische ontwerpers over de hele wereld met een simpele opdracht: “Maak mij mooi.” Dit fascinerende project bracht de subjectieve en cultureel bepaalde aard van schoonheid aan het licht, en onthulde de diepgaande invloed van culturele en maatschappelijke verwachtingen op onze perceptie van schoonheid.
Schoonheid
Het experiment van Honig werd snel een virale sensatie en inspireerde anderen om het concept verder te verkennen. Personen zoals Priscilla Yuki Wilson, een vrouw van gemengde afkomst, en Marie Southward, die een plus-size perspectief introduceerde, namen de uitdaging aan.
Hun deelname verrijkte het debat over inclusiviteit binnen de schoonheidsnormen, waardoor een bredere discussie over universele versus lokale schoonheidsstandaarden ontstond.
Het project kreeg nog een extra dimensie toen OnlineDoctor.SuperDrug.com, in samenwerking met het contentmarketingbureau Fractl, een vergelijkbaar initiatief lanceerde door een stockfoto van een vrouw in ondergoed naar ontwerpers in 18 verschillende landen te sturen, met de vraag deze aan te passen aan de lokale schoonheidsstandaarden.
Interpretaties
De uitkomsten van deze experimenten waren verbazingwekkend divers en toonden duidelijk de variatie in schoonheidsnormen wereldwijd:
Filippijnen:
De aanpassingen benadrukten een voorkeur voor een slank figuur en donker haar, wat reflecteert hoe lichamelijke vorm en haarkleur cultureel bepaalde schoonheidskenmerken kunnen zijn in de Aziatische regio.
Verenigde Staten:
Kenmerkend waren de dijbeenopening, een plattere buik, en een sterk bewerkt gezicht, wat de nadruk legt op de hoge waarde die wordt gehecht aan jeugd en slankheid in de Amerikaanse schoonheidsindustrie.
China:
Dit land leverde de meest drastische veranderingen op, waarbij het gewicht van het model aanzienlijk werd verminderd en grote aanpassingen werden gedaan aan het gezicht en de algehele uitstraling, wat de extreme schoonheidsnormen daar onderstreept.
Colombia en Spanje:
Beiden behielden een ronder figuur, wat kan wijzen op een meer ontspannen houding ten opzichte van de lichaamsvorm en een waardering voor vollere vormen.
Italië:
Net als China toonde Italië een voorkeur voor extreme slankheid, weerspiegelend de invloed van mode- en ontwerpstandaarden die vaak uit deze regio komen.
Nederland:
De aanpassingen omvatten lichter haar en dunnere benen, wat kan duiden op een regionale voorkeur voor lichtheid en slankheid.
Elk van deze voorbeelden toont aan dat wat als mooi wordt beschouwd enorm kan variëren afhankelijk van geografische en culturele contexten.
Diversiteit
Deze reeks afbeeldingen benadrukt de subjectieve en vaak tegenstrijdige natuur van schoonheidsnormen wereldwijd. Wat in het ene land als hoogst aantrekkelijk wordt gezien, kan in een ander land minder begeerd zijn.
Deze visuele representaties bevestigen dat schoonheidsnormen dynamisch zijn en sterk worden beïnvloed door lokale culturen, sociale normen en zelfs economische factoren.
De eerste aflevering van De Oranjewinter heeft meteen laten zien hoe onvoorspelbaar live televisie kan zijn. Nog voordat de gesprekken aan tafel echt op gang kwamen, was er al een ander onderwerp dat de avond domineerde. Niet de actualiteit, niet de gasten en zelfs niet de inhoud van het programma, maar de outfit van presentatrice Hélène Hendriks werd het gesprek van de dag.
Hoewel aan tafel bekende namen zaten als Thomas van Groningen, Ronald Molendijk en Nicky van der Gijp, verschoof de aandacht al snel naar iets heel anders. Op sociale media barstte vrijwel direct een discussie los over de kledingkeuze van Hendriks. Haar topje, dat volgens sommige kijkers “net iets te veel” liet zien, werd binnen enkele minuten trending onderwerp op X, het platform dat voorheen bekendstond als Twitter.
Van talkshow naar kledingdebat
Het is niet de eerste keer dat een presentator of presentatrice onderwerp van gesprek wordt vanwege een opvallende outfit, maar de snelheid waarmee dit nu gebeurde was opmerkelijk. Al tijdens de eerste minuten van de uitzending verschenen er tientallen berichten online. Kijkers deelden hun verbazing, maakten grappen of spraken juist hun bewondering uit. Voor sommigen leidde het de aandacht af van de gesprekken aan tafel, terwijl anderen het zagen als een verfrissende breuk met de vaak veilige, voorspelbare stijl die talkshows kenmerkt.
“Gaat het nog over de inhoud, of kijken we allemaal naar hetzelfde topje?” schreef een kijker. Een ander merkte cynisch op dat de stylist van Hendriks “waarschijnlijk een avondje vrij had genomen”. Tegelijkertijd klonken er ook positieve reacties. Sommige kijkers prezen haar lef en vonden dat ze zich niets moest aantrekken van de kritiek. “Eindelijk eens iets anders dan het standaardpakje,” was een veelgehoorde reactie.
Verdeelde meningen, één gesprek
Wat vooral opviel, was hoe verdeeld de meningen waren. Waar de ene helft van de kijkers vond dat de outfit niet paste bij een talkshow over sport, politiek en actualiteit, zag de andere helft het juist als een persoonlijke keuze die geen invloed zou moeten hebben op de inhoud. Dat spanningsveld is kenmerkend voor discussies over uiterlijk in de media. Vrouwelijke presentatoren worden nog altijd vaker beoordeeld op hun kleding dan hun mannelijke collega’s, en deze aflevering van De Oranjewinter maakte dat opnieuw pijnlijk zichtbaar.
Toch was de discussie niet uitsluitend kritisch. Er waren ook kijkers die benadrukten dat Hendriks al jaren bekendstaat om haar zelfverzekerde uitstraling en dat haar kleding daar een verlengde van is. “Ze zit daar niet om een modepolitie tevreden te houden,” schreef iemand. “Ze presenteert en dat doet ze goed.”
De impact op het programma
Los van de inhoudelijke discussie over stijl en uitstraling, had het kledingdebat één onmiskenbaar effect: De Oranjewinter stond meteen volop in de schijnwerpers. Op sociale media werd het programma massaal genoemd, gedeeld en besproken. Voor een eerste aflevering is dat goud waard. In televisieland geldt immers vaak: zolang er over je gepraat wordt, besta je.
De buzz rondom Hendriks’ outfit zorgde ervoor dat ook mensen die normaal misschien niet zouden kijken, nieuwsgierig werden. Fragmenten circuleerden online, screenshots werden gedeeld en de naam van het programma dook op in uiteenlopende discussies. Of die aandacht uiteindelijk structureel leidt tot hogere kijkcijfers, zal de komende weken moeten blijken, maar de start was in elk geval allesbehalve geruisloos.
Afleiding of slimme marketing?
De vraag die na afloop bleef hangen, was of deze aandacht de inhoud van het programma overschaduwde of juist versterkte. Critici vonden dat het jammer was dat de gesprekken aan tafel ondergesneeuwd raakten door een kledingdiscussie. Zij vrezen dat de show daardoor minder serieus wordt genomen. Anderen zagen het juist als een slimme, zij het onbedoelde, vorm van marketing. In een tijd waarin programma’s vechten om aandacht, kan een onverwacht moment het verschil maken.
Hendriks zelf liet zich tijdens de uitzending niet uit over de reacties en presenteerde zoals altijd professioneel en ontspannen. Dat werd door sommige kijkers juist gewaardeerd. “Ze liet zich niet afleiden en deed gewoon haar werk,” klonk het. Dat onderstreepte voor velen dat de ophef vooral buiten de studio plaatsvond.
Meer dan alleen een outfit
Uiteindelijk zegt de discussie misschien meer over het publiek en de tijdgeest dan over Hendriks zelf. In een mediatijdperk waarin alles direct wordt becommentarieerd, kan één detail uitgroeien tot het hoofdonderwerp van de avond. De Oranjewinter kreeg daardoor een start die niemand had voorspeld: niet door een spraakmakend debat of een felle discussie aan tafel, maar door een kledingkeuze die emoties losmaakte.
Of de outfit van Hélène Hendriks nu als geslaagd of misplaatst wordt gezien, één ding staat vast: de eerste aflevering van De Oranjewinter werd niet genegeerd. En in televisieland is aandacht vaak de belangrijkste valuta. De komende afleveringen zullen moeten uitwijzen of het programma die aandacht weet vast te houden met inhoud, of dat deze avond vooral herinnerd zal worden als het moment waarop een topje de show stal.