Algemeen
Zoon van wereldster overlijdt twee weken na tragisch ongeval in de rivier.
Levi Wright, de jonge zoon van rodeoster Spencer Wright, is 0verleden. De driejarige jongen 0verleed na het oplopen van een traumatisch hersenl*tsel door een bijna-verdr!nkingsincident op 21 mei.
Levi werd opgenomen in een z!ekenhuis in Salt Lake City nadat hij per 0ngeluk een speelgoedtractor in een rivier nabij het huis van de familie had gereden op 21 mei. De lokale wetshandhavers vonden Levi bewustel00s ongeveer een mijl stroomafwaarts.
Hoewel hij aanvankelijk hersend00d werd verklaard en niet verwacht werd te overleven, begon de jongen tekenen van verbetering te vertonen.
“LEVI IS WAKKER GEWORDEN! Ik ben geschokt, we weten niet veel, maar de dokter zei dat het oké was om daar enthousiast over te zijn en DAT BEN IK! Mijn baby is zo sterk!” schreef zijn moeder Kallie Wright op Facebook.
Helaas waren de resultaten van een MRI de volgende dag “niet goed.”
“We zijn kapot, maar het zijn slechts beelden die een bepaalde kwaliteit van leven suggereren. Onze echte graadmeter zal zijn wat Levi de komende dagen doet,” deelde Kallie.
Terwijl Levi in het z!ekenhuis v0cht, bleven zijn familie en vrienden om gebeden vragen.
Op 2 juni deelde Kallie hartverscheurend nieuws.
“Na meerdere slapeloze nachten, veel onderzoek, meerdere
gesprekken met ’s werelds beste neurologen en miljoenen gebeden
staan we hier tegenover onze grootste angst,” schreef ze.
“Levi toonde ons net genoeg om ons tijd te geven voor dit alles. We baden dat deze tekenen hem waren die de verwachtingen trotseerden en ons bewezen dat hij hier wilde blijven, maar nu zien we dat hij ons tijd wilde geven om vrede te vinden met het laten gaan.”
Na talloze tests, scans en consultaties besloot de familie Wright om Levi van de beademing te halen.
De volgende dag, op 3 juni, bevestigde een familievriend, Mindy Sue Clark, op Facebook dat Levi was 0verleden.
“Ik kan niet eens beginnen uit te leggen hoe zwaar de afgelopen twee weken zijn geweest. Vanaf het moment dat mijn telefoon ging op de avond van zijn 0ngeluk, tot gisteravond toen ik het bericht kreeg dat hij moest gaan. I
k wil me niet concentreren op het slechte of verdrietige, ook al voelt het alsof iemand mijn hart eruit heeft gerukt en het recht voor mijn ogen heeft fijngeknepen.
Ik wil me richten op de vele wonderen die we allemaal in die 12 dagen hebben mogen meemaken.”
“De meest perfecte driejarige die er ooit was. Zo perfect dat we
hem niet mochten houden. Deze babyjongen heeft de afgelopen 12
dagen bergen verzet.
Hij bracht zoveel mensen samen. In een wereld die zo donker is, kregen we licht te zien dankzij een kind. Hij is alles wat zijn moeder en vader ooit hadden kunnen wensen.”
Onze gebeden gaan uit naar de familie Wright in deze extreem moeilijke tijd.
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.