Algemeen
Met dit trucje gaat de batterij van je telefoon of laptop een stuk langer mee! (werkt echt)
Tips om de Batterijduur van je Elektronische Apparaten te Verlengen
Heb je het gevoel dat je telefoon na een paar uur gebruik al bijna leeg is? Of dat je laptop het maar kort volhoudt? Dit komt omdat elke keer dat je jouw apparaat oplaadt, de conditie van de batterij iets verslechtert. Hier zijn enkele tips om de batterij van je apparaat zo lang mogelijk in goede staat te houden.
Hoe Werken Lithium-Ion Batterijen?
De batterijen in veel van je elektronische apparaten, zoals telefoons en laptops, zijn lithium-ion batterijen. Deze batterijen werken door een samenspel tussen positieve en negatieve deeltjes binnenin. Over het algemeen kunnen deze batterijen ongeveer 300 tot 500 keer volledig opgeladen worden. Hierbij maakt het niet uit of je de batterij in één keer helemaal gebruikt of in meerdere keren.
Slim Opladen
Wil je dat je batterij zo lang mogelijk meegaat? Probeer dan de batterij te gebruiken binnen een bepaalde marge, namelijk tussen de 20% en 80% van de volledige capaciteit. Laat je apparaat ook niet onnodig lang aan de oplader liggen en vermijd dat je batterij helemaal leeg raakt voordat je hem weer oplaadt. Het is ook een goed idee om de originele oplader en kabel te gebruiken. Zo weet je zeker dat je apparaat precies de juiste hoeveelheid stroom krijgt.
Energie Besparen
Het is beter voor je apparaat en je portemonnee om zuinig om te
gaan met je batterij. Let op met extreme temperaturen; te warm of
te koud is niet goed voor de levensduur van je batterij. Voor
telefoons is het advies om ze te gebruiken bij temperaturen tussen
de 0 en 35 graden Celsius. Het is ook belangrijk om je software
up-to-date te houden. Ontwikkelaars voeren vaak updates uit die
helpen om batterij te besparen. Een slecht bereik of wifi-signaal
kan er ook voor zorgen dat je batterij sneller leegloopt.
Daarnaast kunnen een hoge schermhelderheid en het gebruik van functies zoals bluetooth extra belastend zijn voor je batterij. Veel apparaten hebben een speciale energiebesparende modus die helpt om achtergrondtaken te verminderen. Gebruik deze modus om de batterijduur te verlengen.
Wanneer de Batterij Vervangen?
Uiteindelijk zal elke batterij verouderen en minder lang meegaan. Als dat gebeurt, kun je overwegen om de batterij te vervangen. Afhankelijk van je apparaat kan dit makkelijk of juist wat moeilijker zijn. Bij sommige telefoons en laptops is het vervangen van de batterij heel eenvoudig. Je hoeft dan alleen maar voor een originele nieuwe batterij te zorgen en deze te plaatsen. Bij andere apparaten, zoals iPhones, kan het wat duurder en lastiger zijn.
Tips voor een Langere Batterijduur
- Gebruik Altijd de Originele Oplader en Kabel: Dit zorgt ervoor dat je apparaat precies de juiste hoeveelheid stroom krijgt.
- Laat je Apparaat Niet te Lang aan de Oplader Liggen: Het continu opladen van een volledig opgeladen batterij kan de levensduur verkorten.
- Houd je Software Up-to-Date: Ontwikkelaars brengen updates uit die de efficiëntie en levensduur van de batterij kunnen verbeteren.
- Gebruik de Energiebesparende Modus: Deze modus kan helpen om achtergrondtaken te verminderen en de levensduur van je batterij te verlengen.
- Houd je Schermhelderheid Zo Laag Mogelijk: Een hoge schermhelderheid verbruikt veel energie.
- Voorkom dat je Batterij Helemaal Leegloopt: Probeer je batterij op te laden voordat deze onder de 20% komt.
Conclusie
Door enkele eenvoudige aanpassingen aan je oplaad- en gebruiksgewoonten kun je de levensduur van je batterij aanzienlijk verlengen. Het gebruik van originele opladers, het vermijden van extreme temperaturen, het up-to-date houden van je software, en het gebruik van energiebesparende modi zijn enkele van de meest effectieve manieren om dit te bereiken. Hoewel elke batterij uiteindelijk aan vervanging toe zal zijn, kunnen deze tips helpen om de tijd tussen vervangingen te verlengen en de prestaties van je apparaten te optimaliseren.
Bron: Radar
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.