Algemeen
Nederland verliest Jan Boskamp (75)
Jan Boskamp Neemt Afscheid als Voetbalanalist
Jan Boskamp, een geliefde voetbalanalist, is zaterdag voor het laatst op de Nederlandse televisie verschenen.
Hij nam afscheid op RTL 7, na afloop van de finale van de Champions League tussen Borussia Dortmund en Real Madrid.
De 75-jarige Boskamp, die in België woont, legde uit waarom hij besloot te stoppen. “Ik vind het hartstikke leuk, maar dat klere-eind rijden… ik heb er geen trek meer in,” zei hij.
Bovendien stelde hij dat de vele boetes die hij krijgt een rol speelden in zijn beslissing. “Ik zal het zeker missen, maar het is mooi zo,” besloot hij.
Carrière als Voetballer en Trainer
Jan Boskamp begon zijn carrière als profvoetballer. Hij speelde voor diverse clubs, waaronder Feyenoord en het Belgische RWDM.
Zijn talent op het veld leverde hem een gerespecteerde reputatie op, zowel in Nederland als daarbuiten. Na zijn actieve spelerscarrière maakte hij de overstap naar het trainerschap.
Hij coachte verschillende teams, waaronder KV Mechelen en Beerschot, en stond bekend om zijn directe aanpak en gedegen kennis van het spel.
Opkomst als TV-Analist
Na zijn carrière als voetballer en trainer vond Boskamp een nieuwe roeping als tv-analist. Zijn scherpe analyses en humor maakten hem al snel populair bij een breed publiek.
Hij was jarenlang een vaste waarde bij de talkshow Voetbal Inside, later omgedoopt tot Veronica Inside. Zijn bijdragen waren vaak doorspekt met anekdotes en inzichten die alleen iemand met zijn ervaring kon bieden.
Naast zijn werk bij Voetbal Inside analyseerde Boskamp veel Europees voetbal voor RTL en Veronica. Zijn analyses werden gekenmerkt door een grondige kennis van het spel en een ongekunstelde, eerlijke stijl die hem een trouwe schare fans opleverde.
Bijdrage aan de Voetbalwereld
Boskamp’s bijdrage aan de voetbalwereld is niet te onderschatten. Zijn carrière omvat verschillende facetten van het spel, van speler en trainer tot analist.
In elke rol heeft hij zijn passie voor voetbal laten zien. Zijn eerlijke en soms rauwe benadering van analyses bood een verfrissend contrast met de vaak gepolijste en diplomatieke toon van andere analisten.
Zijn vermogen om ingewikkelde voetbalstrategieën op een begrijpelijke manier uit te leggen, gecombineerd met zijn aanstekelijke enthousiasme, maakte hem geliefd bij zowel voetbalkenners als casual kijkers.
Boskamp wist als geen ander de brug te slaan tussen de technische aspecten van het spel en het pure plezier dat voetbal kan bieden.
Persoonlijk Leven en Toekomstplannen
Nu hij met pensioen gaat als analist, kijkt Boskamp uit naar een rustiger leven in België. Hij heeft aangegeven dat het vele reizen en de bijbehorende stress hem te veel werden.
“Ik heb er geen trek meer in,” zei hij over de lange ritten die hij moest maken voor zijn werk.
Boskamp zal ongetwijfeld gemist worden op televisie. Zijn unieke persoonlijkheid en diepgaande kennis van voetbal maakten hem een van de meest herkenbare en geliefde figuren in de Nederlandse sportmedia.
Hoewel hij nu een stap terug doet, zal zijn invloed op de manier waarop voetbal wordt geanalyseerd en besproken nog lang voelbaar zijn.
Invloed en Erfenis
Jan Boskamp heeft een blijvende erfenis achtergelaten in de wereld van voetbalanalyse. Zijn directe stijl en diepgaande kennis hebben de standaard gezet voor toekomstige generaties analisten.
Zijn vermogen om de complexiteit van het spel te vereenvoudigen en tegelijkertijd entertainend te blijven, zal moeilijk te evenaren zijn.
In een tijdperk waarin voetbalanalyse steeds meer gedomineerd wordt door technologie en data, bleef Boskamp trouw aan zijn roots.
Zijn analyses waren altijd gebaseerd op jarenlange ervaring en een instinctief begrip van het spel. Dit gaf hem een unieke stem in het medialandschap en zorgde ervoor dat hij altijd relevant bleef, ongeacht de veranderingen in de industrie.
Conclusie
Met zijn afscheid van de televisie eindigt een tijdperk van ongepolijste, eerlijke voetbalanalyse. Jan Boskamp’s bijdragen aan de sportwereld zijn van onschatbare waarde geweest, en hij zal gemist worden door collega’s en fans.
Zijn nalatenschap als een van de meest geliefde en gerespecteerde voetbalanalisten blijft bestaan, en zijn invloed zal nog jaren voelbaar zijn. Jan Boskamp heeft niet alleen voetbalwedstrijden geanalyseerd; hij heeft het hart en de ziel van het spel gedeeld met zijn publiek.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.