-

Algemeen

Mijn man wilde absoluut een jonge nanny inhuren tijdens mijn zakenreis – maar ik keek mee via de camera

Avatar foto

Gepubliceerd

1 jaar geleden

op

Het achterlaten van mijn éénjarige dochter bij een jonge nanny terwijl ik een maand op zakenreis was, was al zenuwslopend genoeg. Toen ik verborgen camera’s installeerde om mijn zorgen te verlichten, had ik nooit gedacht dat ze een moment zouden vastleggen dat mijn vertrouwen en familiebanden zou herdefiniëren.

Ik werk op afstand, en mijn man Kevin runt een klein bedrijf. We hebben een prachtige éénjarige dochter, Lucy. Lucy is het zonnetje in ons leven en brengt ons elke dag immense vreugde. Thuiswerken stelde me in staat om altijd bij haar te zijn, en ik koesterde elk moment.

Onlangs bood mijn baas me een kans om op zakenreis te gaan. Het was een geweldige carrièremogelijkheid, maar het betekende dat ik een hele maand van huis zou zijn. Dit was de eerste keer dat we een nanny voor Lucy nodig hadden. Kevin en ik waren een beetje nerveus, maar we wisten dat het nodig was.

Op een avond, nadat Lucy in slaap was gevallen, zaten Kevin en ik aan de keukentafel, omringd door stapels nanny-aanvragen. “We hebben iemand nodig die betrouwbaar is, Kevin. Iemand die net zoveel van Lucy houdt en voor haar zorgt als wij,” zei ik, terwijl ik door de papieren bladerde. Kevin knikte nadenkend. “Ik weet het, Hayley. We vinden wel de juiste persoon. Laten we beginnen met deze topkandidaten.”

We nodigden een paar kandidaten uit voor interviews bij ons thuis. We wilden zien hoe ze met Lucy omgingen. De eerste kandidaat, Amanda, was een 48-jarige vrouw met jarenlange ervaring. Ze had een kalme uitstraling en een warme glimlach. Amanda’s interview ging goed, maar Lucy warmde niet zo snel op aan haar als we hadden gehoopt.

Daarna ontmoetten we Sarah, een 22-jarige geneeskundestudent. Sarah had een aanstekelijke energie en een stralende glimlach die de kamer onmiddellijk verlichtte. Ondanks mijn bedenkingen over het inhuren van iemand zo jong en aantrekkelijk, was Kevin erg enthousiast over Sarah. “Ze is geweldig met Lucy, Hayley. Kijk hoe gelukkig ze is,” zei Kevin met een glimlach.

In het einde besloten we Sarah in te huren. Kevin’s enthousiasme was aanstekelijk, en Lucy leek beter met haar te klikken. Toch kon ik mijn zorgen niet van me afschudden. De nacht voordat ik op reis ging, installeerde ik in stilte verborgen camera’s door het hele huis.

Het was mijn manier om Lucy’s veiligheid te garanderen en mezelf gemoedsrust te geven terwijl ik weg was. De eerste paar dagen van de reis verliepen soepel. Kevin stuurde me foto’s van een lachende Lucy, en Sarah leek haar werk goed te doen. Maar naarmate de dagen verstreken, checkte ik constant de camerabeelden.

Op een avond, na een bijzonder lange en vermoeiende dag op mijn zakenreis, besloot ik de beelden te bekijken voordat ik naar bed ging. Wat ik zag, schokte me compleet. Het was nacht, en Lucy lag op de grond, duidelijk moeite met ademhalen hebbend. Sarah zat naast haar, probeerde haar te helpen, terwijl Kevin op het bed lag, schijnbaar in tranen.

Mijn hart bonsde in mijn borst. Ik greep onmiddellijk mijn telefoon en belde Kevin, maar hij nam niet op. Paniek overspoelde me terwijl ik de beelden bekeek, me hulpeloos en ver weg van huis voelend. Dertig minuten later ging mijn telefoon. Het was Kevin. Ik nam meteen op, mijn stem trillend. “Kevin, wat is er aan de hand? Wat is er met Lucy gebeurd?”

“Hayley, kalmeer,” zei Kevin, zijn stem schokkend. “Lucy had een ernstige episode. Ze kon niet ademen, en ik… ik bevroor. Ik kon niet bewegen. Ik had een paniekaanval.” Ik kon de pijn in zijn stem horen. “Wat bedoel je met bevriezen? En waarom was Sarah daar?”

“Lucy was extreem onrustig en huilde ontroostbaar. Ze leek rustiger met Sarah, dus vroeg ik haar om ’s nachts te blijven. Tijdens de nacht kreeg Lucy ademhalingsproblemen. Ik raakte in paniek en wist niet wat ik moest doen, maar Sarah… ze wist precies wat ze moest doen. Ze redde Lucy’s leven, Hayley.”

Een golf van emoties overspoelde me: opluchting dat Lucy in orde was, dankbaarheid naar Sarah, en schuldgevoel omdat ik aan haar had getwijfeld. “Dank je dat je me dit vertelt, Kevin. Ik ben zo blij dat Lucy in orde is.” De volgende ochtend wist ik een vlucht terug naar huis te krijgen. Zodra ik door de deur kwam, rende ik naar Lucy en pakte haar in mijn armen. Ze giechelde, zich niet bewust van de schrik die ze ons had gegeven. Kevin kwam naar me toe, uitgeput maar opgelucht om me te zien. “Hayley, het spijt me zo dat je er op deze manier achter moest komen.”

“Het is oké, Kevin. Het belangrijkste is dat Lucy in orde is,” zei ik, hem stevig omhelzend. Sarah kwam toen de kamer binnen, er wat aarzelend uitziend. “Hoi, Hayley. Het spijt me zo van alles. Ik deed wat ik kon om Lucy te helpen.” Ik draaide me naar haar toe, tranen in mijn ogen. “Dank je, Sarah. Dank je dat je er was voor Lucy en voor Kevin. Ik weet niet wat we zonder jou hadden gedaan.”

Sarah glimlachte, zichtbaar opgelucht. “Ik ben gewoon blij dat ze oké is.” Als de dagen verstreken, kon ik niet anders dan nadenken over alles wat er was gebeurd. Sarah had zichzelf bewezen op een manier die ik nooit had verwacht. Ik realiseerde me hoe verkeerd ik was geweest om aan haar te twijfelen. Ze was niet zomaar een nanny; ze was een reddingslijn voor ons gezin in een moment van crisis.

Gerelateerd:

Algemeen

Lichamen Gerda en Paul lagen 4 kilometer uit elkaar: ‘Dit is vreemd’

Avatar foto

Gepubliceerd

29 minuten geleden

op

20 juni 2025

Door

Paul en Gerda Klapper 0verleden in Frankrijk: lichamen kilometers van elkaar gevonden

Het tragische einde van Paul (83) en Gerda Klapper (80), het echtpaar uit Alphen aan den Rijn dat sinds vorige week vermist was in Frankrijk, roept veel vragen op. Deze week werd bekend dat hun lichamen zijn gevonden in de buurt van het afgelegen gehucht Orquevaux, in het noordoosten van Frankrijk — op zo’n 200 kilometer van hun beoogde eindbestemming: hun vakantiehuisje in de Morvan.

Wat vooral opvalt: de lichamen lagen maar liefst vier kilometer van elkaar verwijderd toen ze werden aangetroffen. Een raadselachtig detail dat het verdrietige verhaal van hun vermissing nog aangrijpender maakt.

Eerste vondst: Gerda Klapper in bosgebied

Op woensdagmiddag, rond 15.00 uur, werd als eerste het lichaam van Gerda Klapper gevonden. Zij werd aangetroffen in een dichtbebost gebied, op ongeveer 100 meter afstand van de witte Peugeot 2008 waarmee het echtpaar naar Frankrijk was afgereisd. De auto zelf was al eerder ontdekt, zonder zichtbare schade, aldus de Franse aanklager Denis Devallois.

De locatie, vlakbij een smalle slingerweg in een bosrijk gebied, ligt niet ver van een ravijn van meer dan 60 meter diep. De plek is bekend onder de naam Le Cul du Cerf, een schilderachtig uitkijkpunt dat bij wandelaars geliefd is. Op foto’s in Franse media zijn rode linten te zien die de politie ter plaatse heeft aangebracht, wat erop wijst dat daar sp0renonderzoek is verricht.

Autopsie sluit geweld uit

Een dag na de vondst van Gerda werd er autopsie uitgevoerd. Daaruit blijkt dat er geen sprake is van een gew*lddadig incident. “Een gew*lddadige d00d is uitgesloten,” aldus Devallois. Daarmee lijkt een misdrijf uitgesloten te kunnen worden.

Wat zich precies heeft afgespeeld in het bosgebied, blijft echter vooralsnog onduidelijk. Waarom Gerda en Paul de auto verlieten, en waarom hun lichamen zo ver uit elkaar lagen, is nog een raadsel.

Tweede vondst: Paul Klapper bij een schuur

Op donderdagmiddag, bijna 24 uur na de vondst van Gerda, werd ook het lichaam van Paul gevonden. Zijn st0ffelijk overschot lag zo’n vier kilometer verderop, in de buurt van een schuur, zo melden Franse media. Het exacte pad dat Paul zou hebben afgelegd na het verlaten van de auto, is niet bekend. De resultaten van de autopsie op zijn lichaam zijn nog niet vrijgegeven.

Een reis die tragisch eindigde

Paul en Gerda Klapper vertrokken op donderdag 12 juni uit Alphen aan den Rijn. Ze wilden nog één keer genieten van hun vakantiehuis in het Franse dorpje Planchez, om het daarna mogelijk te verkopen. Maar ze bereikten hun bestemming nooit.

De laatste levenssignalen van het echtpaar dateren van vrijdag 13 juni. Die dag werden ze nog opgemerkt in de regio Saint-Dizier in Noordoost-Frankrijk — ongeveer 50 kilometer verwijderd van Orquevaux, waar ze uiteindelijk zijn teruggevonden. Daarna bleef het stil.

De familie sloeg alarm toen er geen contact meer mogelijk was, en in samenwerking met de Franse autoriteiten begon op dinsdag 18 juni een grootschalige z0ekactie. Daarbij werden helikopters, drones, speurhonden en meer dan negentig gendarmes ingezet.

Gezondheidsproblemen mogelijk van invloed

Volgens aanklager Devallois was bekend dat het echtpaar gezondheidsproblemen had. Familieleden zouden hebben verklaard dat zowel Paul als Gerda medicijnen gebruikten en zich de laatste tijd niet optimaal voelden. Of die omstandigheden direct verband houden met hun 0verlijden, is nog onderwerp van onderzoek.

Wat wel duidelijk is, is dat de familie van het echtpaar ervan overtuigd is dat er sprake is geweest van een noodlottige samenloop van omstandigheden. Mogelijk raakte het stel verdwaald, oververmoeid of gedesoriënteerd.

Een tragisch en pijnlijk verlies

De familie van Paul en Gerda heeft via een woordvoerder laten weten dat ze intens verdrietig zijn, en het verlies als een familiedrama ervaren. “We willen in alle rust r0uwen,” luidt het verzoek. “Het is aangrijpend en verdrietig, zeker omdat het wellicht nooit helemaal duidelijk zal worden wat er precies is gebeurd.”

De ontdekking dat de lichamen van Paul en Gerda vier kilometer uit elkaar lagen, roept veel vragen op. Maar tot nu toe lijken er geen aanwijzingen te zijn dat er sprake is van een misdrijf.

Franse en Nederlandse media leven mee

De verdwijning en het droevige einde van Paul en Gerda Klapper maakten niet alleen in Nederland indruk. Ook Franse media hebben uitvoerig verslag gedaan van de zaak, mede vanwege het grote aantal politie-inzet in een doorgaans rustige regio. Hun vakantiehuisje in Planchez – waar veel mooie herinneringen aan kleefden – werd symbool voor een reis die eindigde in verdriet.

Wat nu?

Voor de nabestaanden rest nu een periode van r0uw en verwerking. De exacte toedracht blijft voorlopig onduidelijk. De Franse autoriteiten gaan verder met het onderzoek, maar benadrukken dat er geen directe aanwijzingen zijn voor crimineel handelen.

Voor velen blijft het mysterie rondom de laatste dagen van Paul en Gerda pijnlijk. Toch is het respect voor het verdriet van de familie nu het belangrijkste.

Lees verder