Algemeen
Kusjes van een hond kunnen leiden tot ernstige gezondheidsrisico’s – maar huisdiereigenaren blijven het risico nemen
Ondanks dat veel mensen weten waar de tong van hun huisdier is geweest, kunnen maar weinigen een kus van een schattige hond of kat weerstaan.
Wat veel mensen echter niet weten – of misschien niet interesseert – is dat het toestaan dat een hond of kat je gezicht likt, kan leiden tot ernstige bacteriële infecties. Deze infecties kunnen leiden tot mogelijk verlies van ledematen en in sommige gevallen zelfs fataal zijn.
Gevaarlijke Kussen
Mensen hebben verschillende meningen over het laten likken van hun mond door hun huisdier. De ene groep zegt enthousiast “geef me nog eentje”, terwijl de andere groep liever “nee bedankt” zegt. Hoewel puppy- en kattenkusjes schattig kunnen lijken, is het minder schattig als je bedenkt waar de tong van het dier allemaal is geweest – zoals in hun onderstreek of in met poep besmeurd gras.
Wanneer je harige vriend een schone plek van je huid likt, kan wat hij achterlaat levensbedre!gend zijn voor mensen. Een TikTok-gebruiker met de naam “medexplained2you”, een physician’s assistant (PA), waarschuwt in een video: “Kus jij je hond op de mond? Indien ja, dan is het tijd om te stoppen.” Hij vermeldt echter ook op zijn profiel: “geen professioneel medisch advies”.
Risico op Infecties
De TikTok-gebruiker legt uit: “Je kunt er zelfs je ledematen door verliezen. Ik maak helaas geen grapje, want je hond op de mond kussen kan een infectie veroorzaken met iets dat Capnocytophaga Canimorsus heet.” Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) is Capnocytophaga een bacterie die leeft in de mond van honden en katten. Deze bacteriën, waar de dieren immuun voor zijn, kunnen zich verspreiden naar mensen via krassen, beten en andere vormen van nauw contact.
Ernstige Complicaties
Een infectie met Capnocytophaga kan ernstige complicaties veroorzaken, waaronder een hartaanval, nierfalen en gangreen. Bij sommige mensen kunnen vingers, tenen of zelfs ledematen geamputeerd moeten worden als gevolg van de infectie. Het CDC meldt dat mensen die de infectie hebben, binnen drie tot vijf dagen symptomen beginnen te vertonen. Ongeveer 3 op de 10 mensen die een ernstige infectie (zoals sepsis) ontwikkelen, zullen sterven.
Hoewel het zeldzaam is, kan de infectie snel verergeren en fataal zijn bij mensen met een verzwakt immuunsysteem, zoals ouderen, mensen die veel alcohol gebruiken en mensen zonder milt.
Bekende Gevallen
Er zijn enkele gevallen geweest die veel aandacht hebben gekregen. In augustus 2022 overleed de Zuid-Afrikaanse actrice Charlbi Dean onverwacht door bacteriële sepsis, mogelijk veroorzaakt door een infectie na de verwijdering van haar milt in 2009. De lijksch0uwer kon echter niet bevestigen of de infectie door een dier was veroorzaakt.
In 2019 werden bij Marie Trainer uit Ohio beide handen en benen geamputeerd na een zeldzame infectie doordat haar Duitse herder puppy aan een open wond likte. Ondanks deze ervaring, wilde Trainer haar honden niet wegdoen en liet ze hen zelfs in het z!ekenhuis bezoeken.
In juni 2018 werden in Wisconsin twee gevallen van Capnocytophaga canimorsus gemeld. Sharon Larson, 58, uit Milwaukee stierf na een klein kneepje van haar hond. Greg Manteufel, 48, uit West Bend, moest zijn beide handen en onderbenen laten amputeren na contact met honden, zonder gebeten te zijn.
Wat Te Doen?
De TikTok-gebruiker adviseert: “Waarom vermijd je al die problemen niet en stop je met je hond op de mond te kussen. Lijkt me een makkelijke oplossing.” Veel dierenliefhebbers spotten echter met dit advies en geven aan dat ze het risico accepteren.
Reacties variëren van: “Ik doe het al 60 jaar en ik heb nog steeds al mijn ledematen!!” tot: “Ik zal nooit stoppen. Het zijn geen honden, het zijn mijn kinderen.” Sommigen vinden humor in de post en vergelijken de mond van honden met die van mensen.
Verschillende Standpunten
Sommige mensen waardeerden het advies van de TikTok-gebruiker: “Absoluut mee eens! Ik kan niet geloven dat mensen honden zelfs de mond van kinderen laten kussen.” Anderen vonden het schattig als honden baby’s op de mond kussen en vonden het advies overdreven.
Wat Denk Jij?
Wat vinden jullie ervan? Ga je ermee akkoord of ben je ertegen dat honden mensen op de mond likken? Het is een persoonlijke keuze, maar het is belangrijk om je bewust te zijn van de mogelijke risico’s.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.