Algemeen
Kusjes van een hond kunnen leiden tot ernstige gezondheidsrisico’s – maar huisdiereigenaren blijven het risico nemen
Ondanks dat veel mensen weten waar de tong van hun huisdier is geweest, kunnen maar weinigen een kus van een schattige hond of kat weerstaan.
Wat veel mensen echter niet weten – of misschien niet interesseert – is dat het toestaan dat een hond of kat je gezicht likt, kan leiden tot ernstige bacteriële infecties. Deze infecties kunnen leiden tot mogelijk verlies van ledematen en in sommige gevallen zelfs fataal zijn.
Gevaarlijke Kussen
Mensen hebben verschillende meningen over het laten likken van hun mond door hun huisdier. De ene groep zegt enthousiast “geef me nog eentje”, terwijl de andere groep liever “nee bedankt” zegt. Hoewel puppy- en kattenkusjes schattig kunnen lijken, is het minder schattig als je bedenkt waar de tong van het dier allemaal is geweest – zoals in hun onderstreek of in met poep besmeurd gras.
Wanneer je harige vriend een schone plek van je huid likt, kan wat hij achterlaat levensbedre!gend zijn voor mensen. Een TikTok-gebruiker met de naam “medexplained2you”, een physician’s assistant (PA), waarschuwt in een video: “Kus jij je hond op de mond? Indien ja, dan is het tijd om te stoppen.” Hij vermeldt echter ook op zijn profiel: “geen professioneel medisch advies”.
Risico op Infecties
De TikTok-gebruiker legt uit: “Je kunt er zelfs je ledematen door verliezen. Ik maak helaas geen grapje, want je hond op de mond kussen kan een infectie veroorzaken met iets dat Capnocytophaga Canimorsus heet.” Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) is Capnocytophaga een bacterie die leeft in de mond van honden en katten. Deze bacteriën, waar de dieren immuun voor zijn, kunnen zich verspreiden naar mensen via krassen, beten en andere vormen van nauw contact.
Ernstige Complicaties
Een infectie met Capnocytophaga kan ernstige complicaties veroorzaken, waaronder een hartaanval, nierfalen en gangreen. Bij sommige mensen kunnen vingers, tenen of zelfs ledematen geamputeerd moeten worden als gevolg van de infectie. Het CDC meldt dat mensen die de infectie hebben, binnen drie tot vijf dagen symptomen beginnen te vertonen. Ongeveer 3 op de 10 mensen die een ernstige infectie (zoals sepsis) ontwikkelen, zullen sterven.
Hoewel het zeldzaam is, kan de infectie snel verergeren en fataal zijn bij mensen met een verzwakt immuunsysteem, zoals ouderen, mensen die veel alcohol gebruiken en mensen zonder milt.
Bekende Gevallen
Er zijn enkele gevallen geweest die veel aandacht hebben gekregen. In augustus 2022 overleed de Zuid-Afrikaanse actrice Charlbi Dean onverwacht door bacteriële sepsis, mogelijk veroorzaakt door een infectie na de verwijdering van haar milt in 2009. De lijksch0uwer kon echter niet bevestigen of de infectie door een dier was veroorzaakt.
In 2019 werden bij Marie Trainer uit Ohio beide handen en benen geamputeerd na een zeldzame infectie doordat haar Duitse herder puppy aan een open wond likte. Ondanks deze ervaring, wilde Trainer haar honden niet wegdoen en liet ze hen zelfs in het z!ekenhuis bezoeken.
In juni 2018 werden in Wisconsin twee gevallen van Capnocytophaga canimorsus gemeld. Sharon Larson, 58, uit Milwaukee stierf na een klein kneepje van haar hond. Greg Manteufel, 48, uit West Bend, moest zijn beide handen en onderbenen laten amputeren na contact met honden, zonder gebeten te zijn.
Wat Te Doen?
De TikTok-gebruiker adviseert: “Waarom vermijd je al die problemen niet en stop je met je hond op de mond te kussen. Lijkt me een makkelijke oplossing.” Veel dierenliefhebbers spotten echter met dit advies en geven aan dat ze het risico accepteren.
Reacties variëren van: “Ik doe het al 60 jaar en ik heb nog steeds al mijn ledematen!!” tot: “Ik zal nooit stoppen. Het zijn geen honden, het zijn mijn kinderen.” Sommigen vinden humor in de post en vergelijken de mond van honden met die van mensen.
Verschillende Standpunten
Sommige mensen waardeerden het advies van de TikTok-gebruiker: “Absoluut mee eens! Ik kan niet geloven dat mensen honden zelfs de mond van kinderen laten kussen.” Anderen vonden het schattig als honden baby’s op de mond kussen en vonden het advies overdreven.
Wat Denk Jij?
Wat vinden jullie ervan? Ga je ermee akkoord of ben je ertegen dat honden mensen op de mond likken? Het is een persoonlijke keuze, maar het is belangrijk om je bewust te zijn van de mogelijke risico’s.
De afgelopen dagen kreeg Jutta Leerdam te maken met een storm aan reacties. Niet alleen vanwege haar pijnlijke val op het ijs in Thialf, maar vooral door wat er daarna gebeurde. Waar de focus aanvankelijk lag op het sportieve drama, verschoof die al snel naar een randzaak: vermeend taalgebruik direct na haar crash. En juist dat zorgde voor felle discussies, verontwaardiging en uiteindelijk ook voor een reactie van Leerdam zelf.
Een dramatisch moment op het verkeerde moment
Tweede Kerstdag moest voor Jutta Leerdam een sportief hoogtepunt worden. In Thialf stond ze aan de start van haar favoriete afstand, met alles op alles gezet om zich rechtstreeks te plaatsen voor de Olympische Winterspelen in Milaan. De verwachtingen waren hoog, de druk was voelbaar, en de tribunes zaten vol.
Maar in de tweede bocht ging het mis. Leerdam verloor de controle, gleed weg en kwam hard in de kussens terecht. De klap was zichtbaar en de teleurstelling minstens zo groot. In één klap leek haar directe Olympische kwalificatie uit beeld te verdwijnen.
Na afloop verscheen ze zichtbaar aangeslagen voor de camera. Met tranen in haar ogen probeerde ze onder woorden te brengen wat er was gebeurd. Ze sprak over een gevoel alsof ze ergens op stond, alsof er iets op het ijs lag of alsof haar schaats een botte plek had. “Dit wil je gewoon niet,” zei ze. “Ik baal hier zó van.”
Het waren woorden die pasten bij een topsporter die weet wat er op het spel staat en die voelt dat een cruciaal moment haar door de vingers glipt.
Sportieve teleurstelling raakt op de achtergrond
Opvallend genoeg ging het publieke debat al snel nauwelijks meer over de sportieve gevolgen van de val. Terwijl het voor Leerdam zelf draait om training, kwalificatie en de hoop op een aanwijsplek voor de Spelen, verlegde een deel van het publiek de aandacht naar iets heel anders.
Onder videofragmenten van de NOS ontstonden discussies over wat Leerdam direct na haar val zou hebben geroepen. Meerdere kijkers meenden een woord te herkennen dat als kwetsend wordt ervaren. Dat leidde tot beschuldigingen en stevige reacties, waarbij sommigen vonden dat haar taalgebruik “niet kon”, zeker gezien haar voorbeeldfunctie.
Binnen korte tijd ging het niet meer over ijs, schaatsen of Olympische dromen, maar over interpretaties van lipbewegingen en flarden audio in een emotioneel moment.
Sociale media als vergrootglas
De situatie illustreert opnieuw hoe sportmomenten in het huidige medialandschap worden uitvergroot. Een valpartij duurt enkele seconden, maar de nasleep kan dagenlang voortduren. Op sociale media wordt elk beeld vertraagd, elk frame geanalyseerd en elke emotionele reactie onder een vergrootglas gelegd.
In het geval van Leerdam gebeurde dat op een moment van pure frustratie. Topsporters weten dat ze in beeld zijn, maar niemand kan garanderen dat elk woord in zo’n moment zorgvuldig wordt afgewogen. Juist die spanning tussen emotie en publieke beoordeling zorgt regelmatig voor discussie.
Toch vonden veel mensen het nodig dat Leerdam zich zou verantwoorden. En opmerkelijk genoeg deed ze dat ook.
Jutta Leerdam reageert zelf
Onder de bewuste video liet Leerdam zelf een reactie achter. Kort, duidelijk en zonder omhaal. Ze schreef dat ze niet het woord had gebruikt waarover werd gespeculeerd, maar iets anders had gezegd: “kak zooi”.
Met die uitleg wilde ze duidelijkheid scheppen en het misverstand uit de wereld helpen. Of die uitleg voor iedereen voldoende was, is een andere vraag. Maar feit is dat Leerdam zich genoodzaakt voelde om zich publiekelijk te verantwoorden voor iets wat zich afspeelde in een fractie van een seconde, vlak na een harde val.
Voor sommigen was dat al te veel aandacht voor een detail. Anderen vonden het juist goed dat ze reageerde en helderheid gaf. De meningen bleven verdeeld.
De menselijke kant van topsport
Wat in de discussie soms onderbelicht bleef, is de menselijke kant van het verhaal. Topsport draait om milliseconden, om perfectie, om jarenlange voorbereiding. Een fout, een glijder of een onzichtbaar detail op het ijs kan alles veranderen.
Leerdam wist op dat moment dat haar directe Olympische route op losse schroeven stond. De frustratie, het verdriet en de boosheid die daarbij komen kijken, zijn menselijk. Dat die emoties zich soms uiten in woorden die niet vooraf zijn gefilterd, is niet uitzonderlijk.
Toch lijkt de tolerantie daarvoor kleiner te worden, zeker bij sporters met een groot bereik en een bekend privéleven.
Extra aandacht door privécontext
Dat Leerdam extra onder een vergrootglas ligt, heeft ook te maken met haar bekendheid buiten de sport. Haar relatie met Jake Paul zorgt ervoor dat internationale ogen op haar gericht zijn. Tijdens de wedstrijd was Paul aanwezig op de tribune, zichtbaar betrokken en meeleven.
Die combinatie van topsport, media-aandacht en een bekend privéleven maakt dat elk moment – sportief of emotioneel – sneller viraal gaat. Voor Leerdam betekent dat dat fouten, teleurstellingen en emoties zelden alleen van haarzelf blijven.
Sportieve toekomst blijft leidend
Ondanks alle ophef blijft voor Leerdam één ding centraal staan: haar sportieve toekomst. De valpartij betekent niet automatisch het einde van haar Olympische droom. Ze kan nog hopen op een aanwijsplek, afhankelijk van prestaties, vorm en beslissingen van de bond.
Dat perspectief vraagt focus, rust en herstel – fysiek én mentaal. De dagen na de wedstrijd zullen in het teken staan van evaluatie, training en vooruitkijken, niet van sociale media.
Een bredere discussie
Het incident roept ook een bredere vraag op: hoeveel ruimte geven we topsporters om mens te zijn? Verwachten we altijd voorbeeldgedrag, zelfs in momenten van pijn en teleurstelling? En hoe eerlijk is het om iemand te beoordelen op een vermeend woord, terwijl de sportieve prestatie en context ondergesneeuwd raken?
Steeds vaker lijken sporters zich niet alleen te moeten verantwoorden voor wat ze doen, maar ook voor hoe hun emoties eruitzien, klinken of geïnterpreteerd worden.
Tot slot
Voor Jutta Leerdam was Tweede Kerstdag vooral een sportief drama. Een val, tranen en een onzeker vervolg richting Milaan. Dat dat moment werd overschaduwd door discussie over taalgebruik, zegt misschien meer over het huidige medialandschap dan over haarzelf.
Met haar korte reactie heeft ze geprobeerd de rust te herstellen. Of dat lukt, zal de komende dagen blijken. Eén ding is duidelijk: de focus mag dan even verschoven zijn, voor Leerdam zelf draait het nog altijd om het ijs, de stopwatch en de volgende kans.