Algemeen
‘Ik hoorde rare stemmen in de kamer van mijn moeder …’
Op een doodnormale werkdag, die begon zoals elke andere met meetings en deadlines, werd de routine van een vader plotseling onderbroken door een reeks onophoudelijke telefoontjes van zijn tienerzoon.
De dag, begonnen met de gebruikelijke kantoorzorgen, nam een angstaanjagende wending toen de vader uiteindelijk zijn zoon aan de lijn kreeg, angstig en smekend om naar huis te komen.
Zijn zoon, normaal een rustige jongen, was nu overstuur en zijn stem beefde terwijl hij uitlegde dat hij zijn moeder luid hoorde schreeuwen vanuit haar kamer, een geluid zo angstaanjagend dat het hem weerhield de kamer binnen te gaan. Dit zette een keten van paniek in beweging bij de vader, die zijn zakelijke verplichtingen opzij schoof en haastte om zijn gezin bij te staan.
Na de verontrustende oproep van zijn zoon, aarzelde de vader geen moment en spoedde zich naar huis, zijn hart bonzend in zijn keel bij elke voorbijgaande seconde, terwijl hij zich het ergste voorstelde. De autorit naar huis leek een eeuwigheid te duren, waarbij elke seconde zwaarder woog dan de vorige. Bij aankomst stormde hij naar binnen, geleid door een mengeling van vrees en vastberadenheid.
In de slaapkamer werd hij geconfronteerd met een schokkend en bizar tafereel: zijn vrouw lag in bed, omringd door drie onbekende figuren die een vreemd ritueel uitvoerden.
Ze zongen in een onbekende taal, zwaaiden objecten in de lucht en baadden de kamer in een onnatuurlijk, griezelig licht. Overweldigd door een mix van woede en beschermingsdrang, handelde hij instinctief door de dichtstbijzijnde indringer te confronteren.
De vader, vastberaden om zijn vrouw te beschermen, riep om de politie terwijl hij probeerde de indringers op afstand te houden. Toen de politie arriveerde, werden de indringers snel overmeesterd en gearresteerd. In de chaos die volgde, werkten de hulpdiensten snel om de vrouw medische hulp te bieden.
Het onderzoek onthulde later dat de indringers deel uitmaakten van een obscure sekte die geloofde dat ze speciale energieën bezaten om mensen te genezen of te beïnvloeden. Ze hadden de vrouw uitgekozen vanwege haar vermeende ‘uitzonderlijke’ aura, wat hen ertoe bracht te geloven dat zij een belangrijk doelwit voor hun rituelen was.
De impact van deze traumatische ervaring op het gezin was diepgaand. In de weken die volgden, stonden hun levens in het teken van herstel en aanpassing. De vrouw herstelde langzaam van haar fysieke en emotionele wonden in het ziekenhuis, terwijl de vader en zoon worstelden om de gebeurtenissen te verwerken. Uiteindelijk besloot het gezin te verhuizen, op zoek naar een frisse start en een veilige omgeving, ver weg van de herinneringen die hun oude huis nu met zich meebracht.
Dit verhaal laat zien hoe een doorsnee dag kan omslaan in een strijd voor het welzijn van geliefden en benadrukt de onvoorwaardelijke kracht van familiebanden in tijden van crisis.
In het Net5-programma Het Blok draaide een ogenschijnlijk onschuldige verbouwing in een oud ziekenhuisgebouw uit op een scène die zo uit een horrorfilm lijkt te komen. Wat begon als een eenvoudige klus, het doortrekken van een kabeltje in een verouderd gebouw, resulteerde in een macabere ontdekking: menselijke resten die tussen het stof en puin in een eeuwenoude kelder lagen verborgen.
Een macabere ontdekking
Schedeldelen, dijbenen en zelfs losse vingerkootjes werden gevonden onder de vloer van het voormalige Sint Catharina’s Gasthuis in Grave. Johan van Kampen, de gemeentelijk archeoloog, bevestigde dat het niet geheel onverwacht was. “Er stond daar sinds de 13de eeuw een oud ziekenhuis,” zei hij, alsof het niets was. Van Kampen voegde toe dat het gebouw ook een kapel en begraafplaats had, waardoor het niet vreemd was dat er menselijke resten gevonden werden. Maar voor de deelnemers van Het Blok die gewoon aan het klussen waren, was dit een schok van een andere orde dan een scheve draagbalk.
De reactie van de archeoloog
De archeoloog probeerde de situatie te kalmeren door te zeggen dat de botten waarschijnlijk dateren van tussen 1500 en 1750. Een vage uitspraak die de kijker zeker niet geruststelde. Toch werd er één set botten geïdentificeerd als ‘waarschijnlijk van een man’, maar dat bracht weinig geruststelling voor de mensen die, zonder waarschuwing, deze ontdekking meemaakten.
Damage control en verder onderzoek
De gevonden resten zijn inmiddels herbegraven op de gemeentelijke begraafplaats, maar de vraag blijft wat er nog meer onder de vloer ligt te rusten. Van Kampen vermoedt dat er nog meer skeletten te vinden zijn, mogelijk wel tot vier meter diep. Maar het lijkt erop dat verder onderzoek niet nodig wordt geacht. “Alles onder controle,” wordt er gezegd, maar de kijker kan zich afvragen of dat echt het geval is.
Het Blok blijft doorgaan
Ondanks de macabere ontdekking, gaat het programma gewoon verder. Vanaf 28 april kunnen kijkers nog steeds gezellig meedoen met de verbouwing, terwijl het huis waar ze aan klussen blijkbaar vol zit met geschiedenis die nog niet helemaal met rust is gelaten. Het lijkt erop dat Het Blok een stuk grimmiger is dan we ooit hadden kunnen vermoeden.