Algemeen
“Het duurde dertig jaar voordat ze het besefte.”
In 2020 brak ik een persoonlijk taboe toen ik, na drie decennia van onzekerheid en zelfonderzoek, eindelijk mijn ware s*ksuele identiteit omarmde: abros*ksualiteit. Deze term, die voor velen wellicht nieuw of onbekend klinkt, beschrijft een s*ksualiteit die dynamisch is; het kan veranderen, verschuiven en zichzelf opnieuw definiëren door de tijd heen. In het jaar dat ik mijn ware ik omarmde, werd ik direct geconfronteerd met diepgaand onbegrip en ongeloof. Mijn poging om mijn diepste zelf te delen met een goede vriend werd niet alleen betwijfeld, maar ook belachelijk gemaakt, wat een pijnlijke breuk in onze vriendschap veroorzaakte. Dit markeerde het einde van een vriendschap, maar ook het begin van een nieuw, openhartig hoofdstuk in mijn leven, waarin ik mijn eigen pad van acceptatie betrad.
Worstelingen
Gedurende vele jaren worstelde ik met een innerlijk conflict, verborgen achter een façade van verwarring en zelftwijfel, veroorzaakt door een samenleving die vaak slechts drie s*ksuele identiteiten erkende: heteros*ksualiteit, homos*ksualiteit of biss*ksualiteit. De jaren negentig en vroege 2000 waren gekenmerkt door een sterk beperkend perspectief op s*ksualiteit, waarbij alternatieve s*ksuele identiteiten vaak werden afgedaan als fictief of onbelangrijk.
Deze beperkte en vaak rigide visie vertraagde mijn zelfacceptatie aanzienlijk. Ik worstelde voortdurend met een s*ksualiteit die niet vast leek te staan, maar eerder fluctueerde tussen verschillende oriëntaties, zonder enige vorm van stabiliteit of erkenning.
Voorlichting
Het keerpunt in mijn persoonlijke zoektocht kwam toen ik de term ‘abros*ksualiteit’ tegenkwam op een sociale mediapagina van Zoe Stoller, een Amerikaanse maatschappelijk werker die zich inzet voor de bewustwording van de LGBTQ+-gemeenschap. Stoller’s verlichtende berichten over minder bekende s*ksuele identiteiten wierpen niet alleen licht op de diverse realiteiten binnen onze gemeenschap, maar boden ook individuen zoals ik een platform om zichzelf te vinden en te begrijpen in een wereld die vaak slechts de meest zichtbare spectrumkleuren herkent.
Acceptatie
De weg naar zelfacceptatie was bezaaid met uitdagingen, niet alleen vanuit een innerlijk perspectief, maar ook in de confrontatie met maatschappelijke verwachtingen en stereotype beelden. Elke discussie waarin ik mijn s*ksualiteit probeerde te verklaren of verdedigen, benadrukte de noodzaak voor een breder maatschappelijk begrip en acceptatie van s*ksuele diversiteit.
Deze gesprekken hebben me diep doordrongen van het belang om open te staan voor nieuwe ideeën en het omarmen van een veelheid aan identiteiten.
Belangrijke Inzichten en Oproep tot Actie
Mijn ervaring benadrukt enkele cruciale inzichten en een oproep tot actie om een inclusievere en begripvollere samenleving te bevorderen:
Erkenning van Diversiteit
S*ksuele identiteit is inherent dynamisch en verdient erkenning en respect in zowel persoonlijke als publieke discussies. Abros*ksualiteit, hoewel minder bekend, is een legitieme en belangrijke identiteit binnen het spectrum van s*ksuele diversiteit.
Onderwijs en Bewustwording
Het is essentieel om de zichtbaarheid van minder bekende s*ksuele identiteiten te vergroten door educatie, voorlichting en actieve mediaparticipatie. Door mensen te informeren over de diversiteit binnen s*ksuele identiteiten, kunnen we een meer inclusieve en ondersteunende samenleving creëren.
Persoonlijke Verhalen als Krachtige Tools
Het delen van persoonlijke ervaringen kan dienen als een krachtig middel om begrip en acceptatie van s*ksuele diversiteit te bevorderen. Mijn verhaal, en de verhalen van anderen, kunnen helpen om empathie te kweken en stigma’s te doorbreken.
Ondersteuning en Gemeenschap
Actieve ondersteuning vanuit en binnen de LGBTQ+-gemeenschap, evenals van bondgenoten buiten de gemeenschap, is cruciaal voor de geestelijke gezondheid en het welzijn van degenen die zich identificeren met minder bekende identiteiten. Gemeenschap en solidariteit kunnen een enorme bron van kracht en acceptatie zijn.
Voortdurende Dialoog
Het bevorderen van een voortdurende dialoog over s*ksualiteit en identiteit kan leiden tot grotere acceptatie en integratie binnen de samenleving. Open gesprekken en het delen van kennis kunnen helpen om vooroordelen te verminderen en een inclusievere cultuur te bevorderen.
Conclusie
Mijn reis naar het omarmen van abros*ksualiteit was er een van persoonlijke groei en maatschappelijke uitdagingen. Het duurde dertig jaar voordat ik mijn ware identiteit volledig erkende en accepteerde, maar dit proces heeft me sterker gemaakt en heeft mijn begrip van s*ksuele diversiteit verdiept. Mijn ervaring roept op tot meer inclusiviteit en empathie in hoe we alle vormen van s*ksuele identiteit benaderen. Door open te staan voor nieuwe perspectieven en actief te werken aan begrip en acceptatie, kunnen we een samenleving creëren waarin iedereen, ongeacht hun s*ksuele identiteit, zich geaccepteerd en gewaardeerd voelt.
Algemeen
Roxeanne Hazes meteen onder vuur na eerste uitzending Het Holland Huis: ´Presenteren blijft een vak!´
In het nieuwe muziekprogramma Het Holland Huis staat volksmuziek centraal, en de presentatie is in handen van Roxeanne Hazes. Dit is haar allereerste presentatieklus, en dat laat ze niet ongemerkt. De zangeres deelt dat ze alles spannend vindt, maar tegelijkertijd ook vastberaden is: “Ik durf niks, doe alles,” zei ze in een gesprek met Veronica Superguide.
Roxeanne’s Eerste Stappen als Presentatrice
Het programma is een viering van het steeds populairder wordende levenslied, en het lijkt wel of het volkse genre steeds meer terrein wint. Yves Berendse opent de avond met zijn hit Terug in de tijd, gevolgd door Danny de Munck die een medley zingt ter gelegenheid van zijn veertigjarige jubileum in het vak. Het programma wil niet alleen de groten der volkzangers een podium bieden, maar ook de nieuwe generatie aan talent een kans geven om zich te laten zien.
Voor Roxeanne is het echter de eerste keer dat ze een tv-programma presenteert. En hoewel ze zegt te twijfelen, heeft ze de moed om haar debut te maken.
Toch zijn er enkele opmerkingen van kijkers over haar presentatie. “Waarom heeft Roxeanne een microfoon in haar hand? Dat hoeft toch tegenwoordig niet meer?”, vraagt een kijker zich af. Anderen merken op dat ze de microfoon niet goed vasthoudt voor een presentatie, wat voor sommige kijkers afleidend is.
Kritische Reacties van Kijkers
De reacties op Roxeanne’s presentatie zijn gemengd. Sommige kijkers zijn kritisch en stellen dat “alle begin moeilijk is”, waarbij ze aangeven dat presenteren meer vereist dan alleen een draaiboek en autocue. “Ik heb een absoluut zwak voor Roxeanne, toch blijft presenteren een vak waar meer voor nodig is,” aldus een andere kijker.
Positieve Reacties van Fans
Toch zijn er ook kijkers die positief zijn over het programma zelf. Het Holland Huis wordt door sommigen gezien als een fijne muzikale opvolger van The Tribute: Battle of the Bands.
“Gezellig programma. Gewoon niet over nadenken en lekker genieten van de muziek,” zegt een enthousiaste kijker. Anderen vinden het programma de perfecte manier om een vrijdagavond door te brengen. “Ik moet zeggen geen verkeerd programma voor een vrijdagavond. Kijkt lekker weg.”
Ondanks wat kritiek blijft Roxeanne Hazes proberen haar rol als presentatrice te omarmen, en Het Holland Huis lijkt een goed podium voor zowel haar als de artiesten die eraan meewerken.