Algemeen
“Het duurde dertig jaar voordat ze het besefte.”
In 2020 brak ik een persoonlijk taboe toen ik, na drie decennia van onzekerheid en zelfonderzoek, eindelijk mijn ware s*ksuele identiteit omarmde: abros*ksualiteit. Deze term, die voor velen wellicht nieuw of onbekend klinkt, beschrijft een s*ksualiteit die dynamisch is; het kan veranderen, verschuiven en zichzelf opnieuw definiëren door de tijd heen. In het jaar dat ik mijn ware ik omarmde, werd ik direct geconfronteerd met diepgaand onbegrip en ongeloof. Mijn poging om mijn diepste zelf te delen met een goede vriend werd niet alleen betwijfeld, maar ook belachelijk gemaakt, wat een pijnlijke breuk in onze vriendschap veroorzaakte. Dit markeerde het einde van een vriendschap, maar ook het begin van een nieuw, openhartig hoofdstuk in mijn leven, waarin ik mijn eigen pad van acceptatie betrad.
Worstelingen
Gedurende vele jaren worstelde ik met een innerlijk conflict, verborgen achter een façade van verwarring en zelftwijfel, veroorzaakt door een samenleving die vaak slechts drie s*ksuele identiteiten erkende: heteros*ksualiteit, homos*ksualiteit of biss*ksualiteit. De jaren negentig en vroege 2000 waren gekenmerkt door een sterk beperkend perspectief op s*ksualiteit, waarbij alternatieve s*ksuele identiteiten vaak werden afgedaan als fictief of onbelangrijk.
Deze beperkte en vaak rigide visie vertraagde mijn zelfacceptatie aanzienlijk. Ik worstelde voortdurend met een s*ksualiteit die niet vast leek te staan, maar eerder fluctueerde tussen verschillende oriëntaties, zonder enige vorm van stabiliteit of erkenning.
Voorlichting
Het keerpunt in mijn persoonlijke zoektocht kwam toen ik de term ‘abros*ksualiteit’ tegenkwam op een sociale mediapagina van Zoe Stoller, een Amerikaanse maatschappelijk werker die zich inzet voor de bewustwording van de LGBTQ+-gemeenschap. Stoller’s verlichtende berichten over minder bekende s*ksuele identiteiten wierpen niet alleen licht op de diverse realiteiten binnen onze gemeenschap, maar boden ook individuen zoals ik een platform om zichzelf te vinden en te begrijpen in een wereld die vaak slechts de meest zichtbare spectrumkleuren herkent.
Acceptatie
De weg naar zelfacceptatie was bezaaid met uitdagingen, niet alleen vanuit een innerlijk perspectief, maar ook in de confrontatie met maatschappelijke verwachtingen en stereotype beelden. Elke discussie waarin ik mijn s*ksualiteit probeerde te verklaren of verdedigen, benadrukte de noodzaak voor een breder maatschappelijk begrip en acceptatie van s*ksuele diversiteit.
Deze gesprekken hebben me diep doordrongen van het belang om open te staan voor nieuwe ideeën en het omarmen van een veelheid aan identiteiten.
Belangrijke Inzichten en Oproep tot Actie
Mijn ervaring benadrukt enkele cruciale inzichten en een oproep tot actie om een inclusievere en begripvollere samenleving te bevorderen:
Erkenning van Diversiteit
S*ksuele identiteit is inherent dynamisch en verdient erkenning en respect in zowel persoonlijke als publieke discussies. Abros*ksualiteit, hoewel minder bekend, is een legitieme en belangrijke identiteit binnen het spectrum van s*ksuele diversiteit.
Onderwijs en Bewustwording
Het is essentieel om de zichtbaarheid van minder bekende s*ksuele identiteiten te vergroten door educatie, voorlichting en actieve mediaparticipatie. Door mensen te informeren over de diversiteit binnen s*ksuele identiteiten, kunnen we een meer inclusieve en ondersteunende samenleving creëren.
Persoonlijke Verhalen als Krachtige Tools
Het delen van persoonlijke ervaringen kan dienen als een krachtig middel om begrip en acceptatie van s*ksuele diversiteit te bevorderen. Mijn verhaal, en de verhalen van anderen, kunnen helpen om empathie te kweken en stigma’s te doorbreken.
Ondersteuning en Gemeenschap
Actieve ondersteuning vanuit en binnen de LGBTQ+-gemeenschap, evenals van bondgenoten buiten de gemeenschap, is cruciaal voor de geestelijke gezondheid en het welzijn van degenen die zich identificeren met minder bekende identiteiten. Gemeenschap en solidariteit kunnen een enorme bron van kracht en acceptatie zijn.
Voortdurende Dialoog
Het bevorderen van een voortdurende dialoog over s*ksualiteit en identiteit kan leiden tot grotere acceptatie en integratie binnen de samenleving. Open gesprekken en het delen van kennis kunnen helpen om vooroordelen te verminderen en een inclusievere cultuur te bevorderen.
Conclusie
Mijn reis naar het omarmen van abros*ksualiteit was er een van persoonlijke groei en maatschappelijke uitdagingen. Het duurde dertig jaar voordat ik mijn ware identiteit volledig erkende en accepteerde, maar dit proces heeft me sterker gemaakt en heeft mijn begrip van s*ksuele diversiteit verdiept. Mijn ervaring roept op tot meer inclusiviteit en empathie in hoe we alle vormen van s*ksuele identiteit benaderen. Door open te staan voor nieuwe perspectieven en actief te werken aan begrip en acceptatie, kunnen we een samenleving creëren waarin iedereen, ongeacht hun s*ksuele identiteit, zich geaccepteerd en gewaardeerd voelt.
Jutta Leerdam flink toegetakeld na verkeersongeluk: “Hij zat op zijn telefoon”
Voor topschaatsster Jutta Leerdam is het een week vol schrik, pijn en ongeloof. De olympische medaillewinnares kwam onlangs in een verkeersongeluk terecht en deelt nu zelf de sporen daarvan. Met een opengehaalde kin, een hevige schaafwond op haar arm en zichtbare blauwe plekken laat ze zien hoe hard de klap moet zijn geweest. Toch overheerst één gevoel: dankbaarheid dat het niet nóg erger is afgelopen.
De beelden die Jutta via TikTok deelt, maken diepe indruk. Je ziet hoe haar kin letterlijk is opengescheurd en hoe haar arm eruitziet alsof ze meters over het asfalt is geschuurd. Het is het soort wond dat je bij een val verwacht, niet bij iemand die net bezig is met haar voorbereiding op de Olympische Winterspelen. En toch blijft Jutta opvallend vastberaden en veerkrachtig.
Een ongeluk zonder waarschuwing
Waar de aanrijding precies plaatsvond, laat de schaatsster niet weten. Wat ze wél duidelijk maakt, is dat het niet haar fout was. In haar video richt ze zich rechtstreeks tot de bestuurder die volgens haar verantwoordelijk is voor de klap:
“Aan de man die op zijn stomme, kleine telefoon zat terwijl hij aan het rijden was en mij van de weg heeft gereden…”
Volgens Jutta kwam de automobilist uit de tegenovergestelde richting, maar belandde hij tóch op haar helft van de weg. Ze schrikt nog steeds als ze eraan terugdenkt. Het had allemaal anders kunnen aflopen. Veel erger.
“Hij mag van geluk spreken dat ik taai ben.”
Met die woorden laat ze doorcijferen dat ze zich ondanks alles staande houdt. Het is een typische Jutta-reactie: duidelijk, eerlijk en met de nodige pit.
Een flinke wond, maar geen blijvende schade
Wie de video ziet, begrijpt direct dat de impact groot moet zijn geweest. Haar kin is diep opengescheurd, een wond die waarschijnlijk stevig gehecht moest worden. Op haar arm zie je een grote rode schaafwond die nog dagen pijnlijk zal blijven.
Toch is er ook goed nieuws: Jutta liep geen structurele schade op. Haar handen – essentieel voor training, balans en zelfs simpele dagelijkse handelingen – zijn ongedeerd. Ze kan dus nog steeds haar volgers meenemen in haar herstelproces, al doet ze dat dit keer met zichtbaar meer moeite dan anders.
Het ongeluk lijkt eerder een emotionele klap dan een sportieve terugslag. Maar in een olympisch seizoen telt elke dag, elk uur, elke training.
Op weg naar Milaan: de Winterspelen in zicht
En die timing maakt het ongeluk nóg pijnlijker. Over iets meer dan twee maanden beginnen de Olympische Winterspelen van 2026 in Milaan en Cortina d’Ampezzo. Voor Jutta zijn deze Spelen een droom, een kans om opnieuw te schitteren op het hoogste podium – en wellicht goud te winnen.
Tijdens de vorige Winterspelen, in Beijing, pakte Jutta zilver op de 1000 meter en greep ze internationaal de aandacht met haar ongekende snelheid en uitstraling. Sindsdien is haar carrière alleen maar harder gegaan. Grote wedstrijden, wereldbekers, medailles: Jutta is een van Nederlands grootste sporticonen geworden.
Maar om er in Milaan te staan, moet ze eerst door het kwalificatietoernooi in Heerenveen, dat eind volgende maand al begint. Een verwonding – zelfs een relatief kleine – kan in deze fase roet in het eten gooien. Topsport is timing. Topsport is ritme. Topsport is gezondheid.
En precies daar wringt het nu.
Jutta blijft strijdbaar: ‘Ik ben taai’
Wie Jutta een beetje kent, weet dat ze zich niet snel laat tegenhouden. Het ongeluk heeft haar zichtbaar geraakt, maar haar houding is onveranderd strijdlustig. In haar eigen woorden:
“Hij mag van geluk spreken dat ik taai ben.”
Die zin vat haar karakter perfect samen: kwetsbaar in wat ze meemaakt, maar onverwoestbaar in hoe ze ermee omgaat. Ze laat zien dat zelfs een topatleet – iemand die controle gewend is – volledig verrast kan worden door de roekeloosheid van anderen. En toch: ze kijkt vooruit.
Veel fans reageren met bezorgde berichten onder haar video: van steunbetuigingen tot complimenten over haar veerkracht. Het laat zien hoeveel mensen met haar meeleven. Niet alleen als sportvrouw, maar ook als mens.
De relatie met Jake Paul: steun uit onverwachte hoek
Naast haar sportieve ambities is ook haar relatie met de Amerikaanse YouTuber en bokser Jake Paul iets waar veel mensen nieuwsgierig naar zijn. De twee zijn al langere tijd samen en delen geregeld openhartige momenten op sociale media.
Jake Paul, die dankzij zijn carrière meer dan comfortabel kan leven, lijkt ook voor Jutta een bron van rust en stabiliteit te zijn. Hoewel hij vaak in Amerika is en zij in Nederland traint, weten ze elkaar altijd weer te vinden.
De kans is groot dat Jake direct op het vliegtuig zou stappen als Jutta dat zou willen. Hij heeft meermaals laten zien dat hij haar carrière en haar doelen volledig ondersteunt. Ook nu, in een stressvolle periode richting de Winterspelen, is zijn steun mogelijk van grote waarde.
Tijd dringt – maar hoop overheerst
Met het kwalificatietoernooi in zicht wordt de druk steeds groter. Jutta heeft geen tijd om lang stil te staan bij wat er gebeurd is. Elke training telt, elke dag zonder hinder is essentieel. Gelukkig lijkt het erop dat ze geen ernstige blessures heeft die haar deelname in gevaar brengen.
Toch blijft het spannend. Een wond op de kin geneest. Een schaafwond op de arm trekt weg. Maar een schrikreactie, een mental reset, vertrouwen in het lichaam – dat kost tijd.
En die is nu schaars.
Fans massaal achter haar
Hoewel het ongeluk een flinke schok veroorzaakt heeft, krijgt Jutta enorm veel steun. Fans prijzen haar eerlijkheid en humor, zelfs in moeilijke situaties. Dat ze haar kwetsbaarheid deelt, maakt haar menselijk en toegankelijk – iets wat niet altijd vanzelfsprekend is voor een topsporter.
Het voorval is ook een wake-up call voor veel mensen: een seconde afleiding in het verkeer kan levens veranderen. Dat Jutta er relatief goed vanaf is gekomen, mag een wonder heten.
Jutta’s boodschap blijft hangen
Het belangrijkste dat ze zelf wil benadrukken? Dat telefoongebruik in het verkeer levensgevaarlijk is. Haar boodschap is helder, fel en onvergetelijk:
“Aan de man die op zijn telefoon zat terwijl hij reed: besef wat je doet.”
Het zijn woorden die blijven hangen. Niet alleen voor haar volgers, maar voor iedereen die weleens geneigd is om tóch even een bericht te lezen tijdens het rijden.
Ze staat weer op – zoals altijd
Ondanks alles lijkt Jutta vastberaden om door te gaan. Ze heeft haar doel voor ogen: Milaan. En wie de schaatsster volgt, weet dat ze niet rust voordat ze daar staat, in topvorm, klaar om te knallen.
Het ongeluk was een tegenslag, maar geen einde. Eerder een hoofdstuk dat laat zien hoe sterk ze daadwerkelijk is.