Algemeen
“Het duurde dertig jaar voordat ze het besefte.”
In 2020 brak ik een persoonlijk taboe toen ik, na drie decennia van onzekerheid en zelfonderzoek, eindelijk mijn ware s*ksuele identiteit omarmde: abros*ksualiteit. Deze term, die voor velen wellicht nieuw of onbekend klinkt, beschrijft een s*ksualiteit die dynamisch is; het kan veranderen, verschuiven en zichzelf opnieuw definiëren door de tijd heen. In het jaar dat ik mijn ware ik omarmde, werd ik direct geconfronteerd met diepgaand onbegrip en ongeloof. Mijn poging om mijn diepste zelf te delen met een goede vriend werd niet alleen betwijfeld, maar ook belachelijk gemaakt, wat een pijnlijke breuk in onze vriendschap veroorzaakte. Dit markeerde het einde van een vriendschap, maar ook het begin van een nieuw, openhartig hoofdstuk in mijn leven, waarin ik mijn eigen pad van acceptatie betrad.
Worstelingen
Gedurende vele jaren worstelde ik met een innerlijk conflict, verborgen achter een façade van verwarring en zelftwijfel, veroorzaakt door een samenleving die vaak slechts drie s*ksuele identiteiten erkende: heteros*ksualiteit, homos*ksualiteit of biss*ksualiteit. De jaren negentig en vroege 2000 waren gekenmerkt door een sterk beperkend perspectief op s*ksualiteit, waarbij alternatieve s*ksuele identiteiten vaak werden afgedaan als fictief of onbelangrijk.
Deze beperkte en vaak rigide visie vertraagde mijn zelfacceptatie aanzienlijk. Ik worstelde voortdurend met een s*ksualiteit die niet vast leek te staan, maar eerder fluctueerde tussen verschillende oriëntaties, zonder enige vorm van stabiliteit of erkenning.
Voorlichting
Het keerpunt in mijn persoonlijke zoektocht kwam toen ik de term ‘abros*ksualiteit’ tegenkwam op een sociale mediapagina van Zoe Stoller, een Amerikaanse maatschappelijk werker die zich inzet voor de bewustwording van de LGBTQ+-gemeenschap. Stoller’s verlichtende berichten over minder bekende s*ksuele identiteiten wierpen niet alleen licht op de diverse realiteiten binnen onze gemeenschap, maar boden ook individuen zoals ik een platform om zichzelf te vinden en te begrijpen in een wereld die vaak slechts de meest zichtbare spectrumkleuren herkent.
Acceptatie
De weg naar zelfacceptatie was bezaaid met uitdagingen, niet alleen vanuit een innerlijk perspectief, maar ook in de confrontatie met maatschappelijke verwachtingen en stereotype beelden. Elke discussie waarin ik mijn s*ksualiteit probeerde te verklaren of verdedigen, benadrukte de noodzaak voor een breder maatschappelijk begrip en acceptatie van s*ksuele diversiteit.
Deze gesprekken hebben me diep doordrongen van het belang om open te staan voor nieuwe ideeën en het omarmen van een veelheid aan identiteiten.
Belangrijke Inzichten en Oproep tot Actie
Mijn ervaring benadrukt enkele cruciale inzichten en een oproep tot actie om een inclusievere en begripvollere samenleving te bevorderen:
Erkenning van Diversiteit
S*ksuele identiteit is inherent dynamisch en verdient erkenning en respect in zowel persoonlijke als publieke discussies. Abros*ksualiteit, hoewel minder bekend, is een legitieme en belangrijke identiteit binnen het spectrum van s*ksuele diversiteit.
Onderwijs en Bewustwording
Het is essentieel om de zichtbaarheid van minder bekende s*ksuele identiteiten te vergroten door educatie, voorlichting en actieve mediaparticipatie. Door mensen te informeren over de diversiteit binnen s*ksuele identiteiten, kunnen we een meer inclusieve en ondersteunende samenleving creëren.
Persoonlijke Verhalen als Krachtige Tools
Het delen van persoonlijke ervaringen kan dienen als een krachtig middel om begrip en acceptatie van s*ksuele diversiteit te bevorderen. Mijn verhaal, en de verhalen van anderen, kunnen helpen om empathie te kweken en stigma’s te doorbreken.
Ondersteuning en Gemeenschap
Actieve ondersteuning vanuit en binnen de LGBTQ+-gemeenschap, evenals van bondgenoten buiten de gemeenschap, is cruciaal voor de geestelijke gezondheid en het welzijn van degenen die zich identificeren met minder bekende identiteiten. Gemeenschap en solidariteit kunnen een enorme bron van kracht en acceptatie zijn.
Voortdurende Dialoog
Het bevorderen van een voortdurende dialoog over s*ksualiteit en identiteit kan leiden tot grotere acceptatie en integratie binnen de samenleving. Open gesprekken en het delen van kennis kunnen helpen om vooroordelen te verminderen en een inclusievere cultuur te bevorderen.
Conclusie
Mijn reis naar het omarmen van abros*ksualiteit was er een van persoonlijke groei en maatschappelijke uitdagingen. Het duurde dertig jaar voordat ik mijn ware identiteit volledig erkende en accepteerde, maar dit proces heeft me sterker gemaakt en heeft mijn begrip van s*ksuele diversiteit verdiept. Mijn ervaring roept op tot meer inclusiviteit en empathie in hoe we alle vormen van s*ksuele identiteit benaderen. Door open te staan voor nieuwe perspectieven en actief te werken aan begrip en acceptatie, kunnen we een samenleving creëren waarin iedereen, ongeacht hun s*ksuele identiteit, zich geaccepteerd en gewaardeerd voelt.
Raymond van Barneveld verrast in ‘Sterren op het Doek’: een nieuwe uitstraling, een nieuwe gezondheid en een nieuw hoofdstuk
De recente verschijning van Raymond van Barneveld in het televisieprogramma Sterren op het Doek zorgde direct voor verbaasde reacties. Kijkers merkten meteen dat de vijfvoudig wereldkampioen er anders uitzag dan ze in jaren hadden gezien. Een frisser gezicht, een energiekere houding en een aanzienlijk slanker postuur: het totaalplaatje viel op.
Presentator Özcan Akyol zag het als eerste. Niet alleen het uiterlijk van de darter leek veranderd, maar ook zijn energie, zijn houding en zelfs de manier waarop hij naar zichzelf keek. In de aflevering vertelde Van Barneveld openhartig hoe die verandering tot stand kwam — en waarom het noodzakelijk was om zijn leven volledig om te gooien.
Een dringend signaal van zijn lichaam
De ommekeer begon niet bij een spontane wens om gezonder te leven, maar bij een ontstekend alarm in zijn lichaam. De darter kreeg de diagnose suikerziekte en diabetes type 2, iets wat hem confronteerde met de realiteit dat zijn toenmalige levensstijl niet langer houdbaar was.
Hij woog op dat moment meer dan 140 kilo. Dat punt voelde als een grens die hij niet wilde overschrijden. Het werd een duidelijke waarschuwing: als hij op die voet doorging, zou zijn gezondheid er onherroepelijk onder lijden. Dat besef zette alles in beweging.
Stap voor stap begon Van Barneveld zijn levensstijl aan te passen. Geen extreme diëten, geen haastige beslissingen, maar rustige, haalbare stappen die uiteindelijk indrukwekkende resultaten opleverden. De kilo’s verdwenen langzaam maar gestaag. Toen hij op 96 kilo uitkwam, realiseerde hij zich dat hij maar liefst 44 kilo kwijt was geraakt. Pas toen zag hij hoe groot de verandering eigenlijk was.
Het ging niet om een cosmetische ingreep of een plotselinge transformatie. Het ging om gezondheid. Om dagelijks beter functioneren. Om kunnen ademen zonder moeite. Om weer controle voelen.
Uiterlijke aanpassingen als bijkomend effect
Hoewel de focus op gezondheid lag, vertelde Van Barneveld ook dat er een paar uiterlijke verbeteringen plaatsvonden. Hij is al jaren gewend om zijn haar jaarlijks te laten opfrissen door middel van een speciale behandeling. Dit zorgt voor een verzorgd uiterlijk zonder overdreven veranderingen.
Daarnaast liet hij zijn gebit vernieuwen, iets waar hij met een glimlach op terugblikt. In de aflevering vertelde hij dat deze verandering hem zelfs een nieuwe liefde bracht, een opmerking die door Özcan met een grijns werd ontvangen. Achter de luchtigheid schuilt echter een duidelijk signaal: zijn verbeterde gezondheid en uiterlijke zelfzorg hebben hem ook op persoonlijk vlak meer zelfvertrouwen gegeven.
Maar telkens wanneer Özcan hem complimenteert, benadrukt de darter dat het er vooral om gaat hoe hij zich vanbinnen voelt: rustiger, energieker en minder belemmerd door een lichaam dat te zwaar voor hem werd.
Weer vrij kunnen bewegen: een wereld van verschil
De dartlegende vertelde dat alledaagse handelingen steeds moeilijker werden toen hij het hoogste gewicht bereikte. Veters strikken lukte alleen nog met zijn voet op een stoel. Een kleine wandeling zorgde al voor een zweetaanval. Traplopen voelde als een topprestatie.
Hij merkte dat hij begon te leven om zijn lichaam heen. Dingen die voorheen vanzelfsprekend waren, werden kleine obstakels die hem dagelijks frustreerden. Daardoor voelde hij zich steeds minder zichzelf.
Nu zijn gewicht gezakt is, ervaart hij een enorme fysieke opluchting. Hij kan zich vrijer bewegen. Hij heeft meer lucht. Hij voelt zich sterker. Dat is misschien wel de grootste winst: niet de cijfers op de weegschaal, maar het gevoel dat terugkwam.
De schaduw uit zijn jeugd: onzekerheid die nooit volledig wegging
Naast alle fysieke veranderingen deelt Van Barneveld ook een kwetsbaar verhaal over zijn jeugd. Hij vertelt hoe hij opgroeide in een omgeving zonder vrienden in de buurt. Terwijl leeftijdsgenoten naar de film gingen, buiten speelden of samen tijd doorbrachten, was dat voor hem niet vanzelfsprekend.
Die periode liet diepe sporen achter. Hij leerde al jong hoe isolatie voelt, en dat vormde zijn zelfbeeld. Het idee dat dingen “niet zouden lukken” nestelde zich in zijn gedachten en zou nog jaren met hem meegaan.
Deze onzekerheden verdwenen niet toen hij later sportief succes behaalde. Ze bleven sluimeren op de achtergrond, vaak net buiten beeld, maar altijd voelbaar.
Een wereldkampioen met een menselijke kwetsbaarheid
Darten gaf hem een veilige plek. In die wereld kon hij schitteren, ontspannen en boven zichzelf uitstijgen. Met vier wereldtitels bij de BDO en één bij de PDC groeide hij uit tot een icoon binnen de sport. Maar ook tijdens die gloriedagen bleven momenten van twijfel en verdriet zichtbaar.
Bekende interviews na verliespartijen — waarin Van Barneveld geëmotioneerd was of zichzelf tekort vond schieten — tonen aan hoe hardnekkig dat innerlijke stemmetje soms bleef. Özcan benoemde in het gesprek dat jonge mensen allemaal mislukkingen ervaren, maar Van Barneveld legde uit dat zijn onzekerheden dieper geworteld waren.
Deze openheid maakte grote indruk op kijkers. Het liet zien dat zelfs een topsporter met een indrukwekkende carrière niet immuun is voor twijfel, faalangst of oude wonden.
Screenshot
Een nieuw hoofdstuk richting het WK
Nu Van Barneveld fysiek en mentaal sterker in het leven staat, kijkt hij vol nieuwe energie naar de toekomst. De komende editie van het WK, waar hij begint tegen Stefan Bellmont, voelt anders dan eerdere toernooien. Niet omdat de druk weg is, maar omdat hij zichzelf opnieuw heeft leren kennen.
Hij geeft aan dat hij meer rust ervaart, beter herstelt en helder in zijn hoofd is. Dat alles vergroot zijn focus, een belangrijke factor in de dartsport waarin concentratie allesbepalend is.
De aflevering van Sterren op het Doek, die zaterdag wordt uitgezonden, laat precies dat zien: de mens achter de sportheld, iemand die niet alleen strijdt op het podium, maar ook achter de schermen. Iemand die zichzelf opnieuw moest uitvinden.
Hoe zijn verhaal kijkers raakt
Het verhaal van Van Barneveld roept veel reacties op. Niet omdat hij met een spectaculaire transformatie kwam, maar omdat zijn ontwikkeling zo herkenbaar en menselijk is.
Hij spreekt over gezondheid, discipline, tegenslagen, angst, liefde, hoop en doorzetten. Dat maakt de dartlegende opeens geen mythisch figuur, maar een mens met een verhaal dat bij velen binnenkomt.
Zijn openheid nodigt uit tot een gesprek over:
-
het belang van tijdig ingrijpen bij gezondheidsklachten
-
mentale veerkracht en zelfbeeld
-
veranderingen die tijd, moed en geduld vergen
-
hoe verleden en toekomst elkaar blijven beïnvloeden
Dartsliefhebbers en kijkers van Sterren op het Doek reageren dan ook massaal op sociale media.
Een inspirerende boodschap
Het nieuwe hoofdstuk van Raymond van Barneveld laat zien dat een ommekeer mogelijk is, zelfs wanneer je denkt dat een bepaald patroon al jaren vastzit. Zijn verhaal gaat niet alleen over afvallen, maar over het hervinden van waardigheid, lucht, ruimte en vertrouwen in het eigen lichaam.
Het is een herinnering dat gezondheidskeuzes soms zwaar zijn, maar altijd waardevol. En dat ook mensen die aan de top hebben gestaan, opnieuw moeten leren hoe ze in hun kracht kunnen komen.