Algemeen
“Het duurde dertig jaar voordat ze het besefte.”
In 2020 brak ik een persoonlijk taboe toen ik, na drie decennia van onzekerheid en zelfonderzoek, eindelijk mijn ware s*ksuele identiteit omarmde: abros*ksualiteit. Deze term, die voor velen wellicht nieuw of onbekend klinkt, beschrijft een s*ksualiteit die dynamisch is; het kan veranderen, verschuiven en zichzelf opnieuw definiëren door de tijd heen. In het jaar dat ik mijn ware ik omarmde, werd ik direct geconfronteerd met diepgaand onbegrip en ongeloof. Mijn poging om mijn diepste zelf te delen met een goede vriend werd niet alleen betwijfeld, maar ook belachelijk gemaakt, wat een pijnlijke breuk in onze vriendschap veroorzaakte. Dit markeerde het einde van een vriendschap, maar ook het begin van een nieuw, openhartig hoofdstuk in mijn leven, waarin ik mijn eigen pad van acceptatie betrad.
Worstelingen
Gedurende vele jaren worstelde ik met een innerlijk conflict, verborgen achter een façade van verwarring en zelftwijfel, veroorzaakt door een samenleving die vaak slechts drie s*ksuele identiteiten erkende: heteros*ksualiteit, homos*ksualiteit of biss*ksualiteit. De jaren negentig en vroege 2000 waren gekenmerkt door een sterk beperkend perspectief op s*ksualiteit, waarbij alternatieve s*ksuele identiteiten vaak werden afgedaan als fictief of onbelangrijk.
Deze beperkte en vaak rigide visie vertraagde mijn zelfacceptatie aanzienlijk. Ik worstelde voortdurend met een s*ksualiteit die niet vast leek te staan, maar eerder fluctueerde tussen verschillende oriëntaties, zonder enige vorm van stabiliteit of erkenning.
Voorlichting
Het keerpunt in mijn persoonlijke zoektocht kwam toen ik de term ‘abros*ksualiteit’ tegenkwam op een sociale mediapagina van Zoe Stoller, een Amerikaanse maatschappelijk werker die zich inzet voor de bewustwording van de LGBTQ+-gemeenschap. Stoller’s verlichtende berichten over minder bekende s*ksuele identiteiten wierpen niet alleen licht op de diverse realiteiten binnen onze gemeenschap, maar boden ook individuen zoals ik een platform om zichzelf te vinden en te begrijpen in een wereld die vaak slechts de meest zichtbare spectrumkleuren herkent.
Acceptatie
De weg naar zelfacceptatie was bezaaid met uitdagingen, niet alleen vanuit een innerlijk perspectief, maar ook in de confrontatie met maatschappelijke verwachtingen en stereotype beelden. Elke discussie waarin ik mijn s*ksualiteit probeerde te verklaren of verdedigen, benadrukte de noodzaak voor een breder maatschappelijk begrip en acceptatie van s*ksuele diversiteit.
Deze gesprekken hebben me diep doordrongen van het belang om open te staan voor nieuwe ideeën en het omarmen van een veelheid aan identiteiten.
Belangrijke Inzichten en Oproep tot Actie
Mijn ervaring benadrukt enkele cruciale inzichten en een oproep tot actie om een inclusievere en begripvollere samenleving te bevorderen:
Erkenning van Diversiteit
S*ksuele identiteit is inherent dynamisch en verdient erkenning en respect in zowel persoonlijke als publieke discussies. Abros*ksualiteit, hoewel minder bekend, is een legitieme en belangrijke identiteit binnen het spectrum van s*ksuele diversiteit.
Onderwijs en Bewustwording
Het is essentieel om de zichtbaarheid van minder bekende s*ksuele identiteiten te vergroten door educatie, voorlichting en actieve mediaparticipatie. Door mensen te informeren over de diversiteit binnen s*ksuele identiteiten, kunnen we een meer inclusieve en ondersteunende samenleving creëren.
Persoonlijke Verhalen als Krachtige Tools
Het delen van persoonlijke ervaringen kan dienen als een krachtig middel om begrip en acceptatie van s*ksuele diversiteit te bevorderen. Mijn verhaal, en de verhalen van anderen, kunnen helpen om empathie te kweken en stigma’s te doorbreken.
Ondersteuning en Gemeenschap
Actieve ondersteuning vanuit en binnen de LGBTQ+-gemeenschap, evenals van bondgenoten buiten de gemeenschap, is cruciaal voor de geestelijke gezondheid en het welzijn van degenen die zich identificeren met minder bekende identiteiten. Gemeenschap en solidariteit kunnen een enorme bron van kracht en acceptatie zijn.
Voortdurende Dialoog
Het bevorderen van een voortdurende dialoog over s*ksualiteit en identiteit kan leiden tot grotere acceptatie en integratie binnen de samenleving. Open gesprekken en het delen van kennis kunnen helpen om vooroordelen te verminderen en een inclusievere cultuur te bevorderen.
Conclusie
Mijn reis naar het omarmen van abros*ksualiteit was er een van persoonlijke groei en maatschappelijke uitdagingen. Het duurde dertig jaar voordat ik mijn ware identiteit volledig erkende en accepteerde, maar dit proces heeft me sterker gemaakt en heeft mijn begrip van s*ksuele diversiteit verdiept. Mijn ervaring roept op tot meer inclusiviteit en empathie in hoe we alle vormen van s*ksuele identiteit benaderen. Door open te staan voor nieuwe perspectieven en actief te werken aan begrip en acceptatie, kunnen we een samenleving creëren waarin iedereen, ongeacht hun s*ksuele identiteit, zich geaccepteerd en gewaardeerd voelt.
De jaarlijkse nieuwjaarsduik is uitgegroeid tot een van de meest herkenbare en geliefde tradities van Nederland. Elk jaar op 1 januari verzamelen duizenden mensen zich langs stranden, meren, plassen en zelfs kanalen om gezamenlijk het nieuwe jaar in te luiden met een sprong in ijskoud water. Van het bekende strand van Scheveningen tot kleinere lokale duiken in dorpen en steden door het hele land: overal zie je dezelfde mix van spanning, enthousiasme en lichte zenuwen vlak voordat het water wordt getrotseerd.
Wat ooit begon als een kleinschalig initiatief, is inmiddels uitgegroeid tot een massaal evenement dat niet meer weg te denken is uit de Nederlandse cultuur. De nieuwjaarsduik markeert voor veel mensen het symbolische begin van een nieuw jaar: fris, energiek en met een flinke dosis lef. Het gaat niet alleen om de kou, maar vooral om het gevoel van samen iets bijzonders doen.
Een traditie voor jong en oud
De aantrekkingskracht van de nieuwjaarsduik zit in de eenvoud. Je hebt weinig nodig: zwemkleding, een handdoek en vooral moed. Dat maakt het evenement toegankelijk voor jong en oud. Gezinnen doen mee, vriendengroepen spreken af om samen het water in te rennen en collega’s maken er een gezamenlijke activiteit van. Sommigen verschijnen in badkleding, anderen in ludieke outfits, zoals kerstpakken, dierenkostuums of grappige hoeden.
Langs de kant staan toeschouwers dik ingepakt te kijken, vaak met warme chocolademelk, koffie of thee in de hand. Er wordt gelachen, aangemoedigd en na afloop klappen mensen voor elkaar. Dat sociale aspect is minstens zo belangrijk als de duik zelf. Het gevoel dat je samen iets overwint, schept een bijzondere band, zelfs tussen mensen die elkaar niet kennen.
Meer dan alleen een koude plons
Naast plezier en adrenaline heeft de nieuwjaarsduik ook een maatschappelijke kant. Al jaren is het evenement gekoppeld aan goede doelen, waarbij deelnemers geld inzamelen voor onder meer gezondheidsorganisaties. Zo wordt de fysieke uitdaging gecombineerd met solidariteit. Voor veel deelnemers geeft dat een extra motivatie: je trotseert de kou niet alleen voor jezelf, maar ook voor een groter doel.
De media besteden elk jaar uitgebreid aandacht aan de nieuwjaarsduik. Televisieploegen staan paraat, kranten publiceren foto’s en sociale media lopen vol met filmpjes van mensen die gillend, lachend of juichend het water uit komen. Het is een moment dat Nederland collectief deelt, zelfs als je zelf niet meedoet.
Het water testen vóór 1 januari
Dit jaar kreeg de traditie al vóór de jaarwisseling een onverwacht voorproefje. NH Nieuws-verslaggeefster Lisan besloot het water alvast te testen. In een video die inmiddels volop circuleert op sociale media, waagde zij zich aan een koude duik terwijl het nieuwe jaar nog niet eens begonnen was.
Volgens haar meting lag de watertemperatuur rond de vijf graden. Dat is fris, zelfs voor doorgewinterde nieuwjaarsduikers. In de beelden is goed te zien hoe de kou direct toeslaat: een scherpe ademhaling, een korte aarzeling en daarna toch doorzetten. Precies dat moment maakt de video zo herkenbaar voor iedereen die ooit heeft meegedaan aan een nieuwjaarsduik.
Viral en meteen een titel
De video van Lisan bleef niet onopgemerkt. Binnen korte tijd werd het fragment massaal gedeeld en becommentarieerd. Kijkers riepen haar al snel uit tot het ‘Unoxmeisje 2026’, een bijnaam die normaal gesproken pas rond de jaarwisseling ontstaat en gekoppeld is aan de iconische nieuwjaarsduik in Scheveningen.
Opvallend detail: het nieuwe jaar moest nog beginnen en Lisan droeg geen traditionele Unox-muts. Toch leek dat voor veel kijkers bijzaak. Het enthousiasme waarmee zij het koude water trotseerde, maakte indruk. De reacties waren overwegend positief en speels, met veel bewondering voor haar lef en spontaniteit.
De magie van het moment
Waarom spreekt zo’n simpele actie zoveel mensen aan? Dat heeft te maken met de symboliek van de nieuwjaarsduik. Het is een moment van loslaten en opnieuw beginnen. Je laat letterlijk de kou over je heen komen, om daarna warm en voldaan het nieuwe jaar in te stappen. Dat gevoel werkt aanstekelijk, zeker als iemand het al vóór de officiële datum laat zien.
De beelden van Lisan herinneren kijkers eraan wat de nieuwjaarsduik zo bijzonder maakt: het korte moment van twijfel, gevolgd door een sprong die alles even stilzet. Daarna komt de opluchting, het lachen en vaak ook trots. Dat alles in een paar seconden.
Verwachtingen voor 1 januari
De hoop van veel kijkers is dan ook dat Lisan op 1 januari opnieuw het water in gaat, dit keer mét de iconische muts. Of dat daadwerkelijk gebeurt, is nog afwachten, maar de verwachtingen zijn duidelijk. Haar spontane actie heeft de voorpret voor de nieuwjaarsduik alvast aangewakkerd.
Intussen bereiden duizenden Nederlanders zich voor op hun eigen sprong. Zwemkleding ligt klaar, handdoeken worden ingepakt en afspraken met vrienden worden gemaakt. Of het nu vijf graden is of nog kouder, de animo lijkt onverminderd groot.
Een traditie die blijft verbinden
Wat de nieuwjaarsduik jaar na jaar bewijst, is dat tradities niet ingewikkeld hoeven te zijn om betekenisvol te zijn. Een koude plons, een warm applaus en een gezamenlijke ervaring zijn genoeg om mensen samen te brengen. Of je nu meedoet, kijkt vanaf de kant of een video online ziet: de nieuwjaarsduik hoort bij het begin van het jaar.
Met het spontane optreden van Lisan is één ding duidelijk: de magie van de nieuwjaarsduik werkt ook buiten de officiële datum om. En wie weet staat zij op 1 januari opnieuw in het water, dit keer officieel, met muts en al. Eén ding is zeker: Nederland kijkt mee.