Algemeen
“Het duurde dertig jaar voordat ze het besefte.”
In 2020 brak ik een persoonlijk taboe toen ik, na drie decennia van onzekerheid en zelfonderzoek, eindelijk mijn ware s*ksuele identiteit omarmde: abros*ksualiteit. Deze term, die voor velen wellicht nieuw of onbekend klinkt, beschrijft een s*ksualiteit die dynamisch is; het kan veranderen, verschuiven en zichzelf opnieuw definiëren door de tijd heen. In het jaar dat ik mijn ware ik omarmde, werd ik direct geconfronteerd met diepgaand onbegrip en ongeloof. Mijn poging om mijn diepste zelf te delen met een goede vriend werd niet alleen betwijfeld, maar ook belachelijk gemaakt, wat een pijnlijke breuk in onze vriendschap veroorzaakte. Dit markeerde het einde van een vriendschap, maar ook het begin van een nieuw, openhartig hoofdstuk in mijn leven, waarin ik mijn eigen pad van acceptatie betrad.
Worstelingen
Gedurende vele jaren worstelde ik met een innerlijk conflict, verborgen achter een façade van verwarring en zelftwijfel, veroorzaakt door een samenleving die vaak slechts drie s*ksuele identiteiten erkende: heteros*ksualiteit, homos*ksualiteit of biss*ksualiteit. De jaren negentig en vroege 2000 waren gekenmerkt door een sterk beperkend perspectief op s*ksualiteit, waarbij alternatieve s*ksuele identiteiten vaak werden afgedaan als fictief of onbelangrijk.
Deze beperkte en vaak rigide visie vertraagde mijn zelfacceptatie aanzienlijk. Ik worstelde voortdurend met een s*ksualiteit die niet vast leek te staan, maar eerder fluctueerde tussen verschillende oriëntaties, zonder enige vorm van stabiliteit of erkenning.
Voorlichting
Het keerpunt in mijn persoonlijke zoektocht kwam toen ik de term ‘abros*ksualiteit’ tegenkwam op een sociale mediapagina van Zoe Stoller, een Amerikaanse maatschappelijk werker die zich inzet voor de bewustwording van de LGBTQ+-gemeenschap. Stoller’s verlichtende berichten over minder bekende s*ksuele identiteiten wierpen niet alleen licht op de diverse realiteiten binnen onze gemeenschap, maar boden ook individuen zoals ik een platform om zichzelf te vinden en te begrijpen in een wereld die vaak slechts de meest zichtbare spectrumkleuren herkent.
Acceptatie
De weg naar zelfacceptatie was bezaaid met uitdagingen, niet alleen vanuit een innerlijk perspectief, maar ook in de confrontatie met maatschappelijke verwachtingen en stereotype beelden. Elke discussie waarin ik mijn s*ksualiteit probeerde te verklaren of verdedigen, benadrukte de noodzaak voor een breder maatschappelijk begrip en acceptatie van s*ksuele diversiteit.
Deze gesprekken hebben me diep doordrongen van het belang om open te staan voor nieuwe ideeën en het omarmen van een veelheid aan identiteiten.
Belangrijke Inzichten en Oproep tot Actie
Mijn ervaring benadrukt enkele cruciale inzichten en een oproep tot actie om een inclusievere en begripvollere samenleving te bevorderen:
Erkenning van Diversiteit
S*ksuele identiteit is inherent dynamisch en verdient erkenning en respect in zowel persoonlijke als publieke discussies. Abros*ksualiteit, hoewel minder bekend, is een legitieme en belangrijke identiteit binnen het spectrum van s*ksuele diversiteit.
Onderwijs en Bewustwording
Het is essentieel om de zichtbaarheid van minder bekende s*ksuele identiteiten te vergroten door educatie, voorlichting en actieve mediaparticipatie. Door mensen te informeren over de diversiteit binnen s*ksuele identiteiten, kunnen we een meer inclusieve en ondersteunende samenleving creëren.
Persoonlijke Verhalen als Krachtige Tools
Het delen van persoonlijke ervaringen kan dienen als een krachtig middel om begrip en acceptatie van s*ksuele diversiteit te bevorderen. Mijn verhaal, en de verhalen van anderen, kunnen helpen om empathie te kweken en stigma’s te doorbreken.
Ondersteuning en Gemeenschap
Actieve ondersteuning vanuit en binnen de LGBTQ+-gemeenschap, evenals van bondgenoten buiten de gemeenschap, is cruciaal voor de geestelijke gezondheid en het welzijn van degenen die zich identificeren met minder bekende identiteiten. Gemeenschap en solidariteit kunnen een enorme bron van kracht en acceptatie zijn.
Voortdurende Dialoog
Het bevorderen van een voortdurende dialoog over s*ksualiteit en identiteit kan leiden tot grotere acceptatie en integratie binnen de samenleving. Open gesprekken en het delen van kennis kunnen helpen om vooroordelen te verminderen en een inclusievere cultuur te bevorderen.
Conclusie
Mijn reis naar het omarmen van abros*ksualiteit was er een van persoonlijke groei en maatschappelijke uitdagingen. Het duurde dertig jaar voordat ik mijn ware identiteit volledig erkende en accepteerde, maar dit proces heeft me sterker gemaakt en heeft mijn begrip van s*ksuele diversiteit verdiept. Mijn ervaring roept op tot meer inclusiviteit en empathie in hoe we alle vormen van s*ksuele identiteit benaderen. Door open te staan voor nieuwe perspectieven en actief te werken aan begrip en acceptatie, kunnen we een samenleving creëren waarin iedereen, ongeacht hun s*ksuele identiteit, zich geaccepteerd en gewaardeerd voelt.
Nederland neemt afscheid van Viola Holt: “Ze stond midden in het leven”
De televisie- en radiowereld reageert geschokt op het plotselinge heengaan van Viola Holt. De oud-presentatrice, jarenlang een geliefd gezicht op de Nederlandse televisie, is op 76-jarige leeftijd onverwachts thuis onwel geworden in haar woning in Muiderberg. Hulpd!ensten kwamen gisteravond laat ter plaatse, maar konden haar niet meer helpen. Nederland verliest een icoon dat generaties kijkers heeft geraakt.
Volgens mensen uit haar nabije omgeving gebeurde het volledig onverwacht. Viola was vitaal, actief en vol levenslust. Enkele uren voordat het noodlot toesloeg, plaatste ze nog een liefdevolle boodschap op sociale media — woorden die nu extra betekenis hebben gekregen.
Een leven vol warmte en positiviteit
Dat Viola kerngezond was, bevestigt ook Evert Santegoeds, hoofdredacteur van Privé. In een video-interview met De Telegraaf zei hij:
“Ze was in topvorm. Een vriendin had nog foto’s geplaatst van een lunch met Viola. Ze straalde, zoals altijd. Niemand had dit kunnen voorzien.”
Santegoeds beschreef haar als een vrouw die midden in het leven stond. “Ze was bezig met nieuwe plannen, ze was gelukkig. Dat maakt dit nieuws des te onwerkelijker.”
Haar laatste woorden aan het publiek
Wat het verdriet voor velen nog groter maakt, is het ontroerende bericht dat Viola enkele uren voor haar 0verlijden plaatste op X (voorheen Twitter). Ze schreef:
“Wat een fijne dag: huishouden, boodschappen, boswandeling, één whiskeytje op het terras, Thai food op het fornuis, en kijkend naar de prachtige grote maan, genietend van de Peer Gynt-suite op de radio. Allemaal iets om blij van te worden, en dankbaar voor onverwachte geluksmomenten.”
Een boodschap die, gezien de timing, door velen wordt ervaren als een poëtisch en liefdevol afscheid.
Journalist Aran Bade noemde het bericht “ontroerend mooi”.
“Het is alsof ze haar laatste dag precies heeft beleefd zoals ze wilde: rustig, dankbaar, en vol waardering voor het leven.”
Ook collega-journalist Wierd Duk reageerde:
“Wat een prachtige laatste woorden. Zo puur, zo echt.”
Het bericht werd inmiddels duizenden keren gedeeld. Voor velen symboliseert het hoe Holt altijd in het leven stond — met aandacht voor het kleine geluk en een hart vol dankbaarheid.
Een telefoontje dat alles veranderde
Paragnost Thomas Woolthuis (66), een van Viola’s dierbaarste vrienden, vertelde aan De Telegraaf dat hij gisteravond laat werd gebeld door haar partner Peter, met wie Viola 37 jaar samen was.
“Hij belde en zei: ‘Het gaat niet goed.’ En op dat moment voelde ik het. Nog voordat hij iets uitlegde, wist ik wat er was gebeurd.”
Thomas en zijn partner stapten direct in de auto richting Muiderberg.
“We reden in het donker, bijna geen verkeer. Je weet waar je naartoe gaat, maar het dringt nog niet echt door.”
Eenmaal aangekomen, bleef de kleine kring vrienden de hele nacht samen.
“Niemand wilde naar huis. We bleven bij elkaar, hielden elkaar vast, letterlijk en in woorden. Het was intens, stil en liefdevol.”
“Ze was zó levenslustig”
Thomas spreekt met bewondering over hoe gezond en energiek Holt de laatste tijd was.
“Het ging juist ontzettend goed met haar. Ze was vrolijk, actief, en had haar energie helemaal teruggevonden. Ze sportte, at bewust, en dronk nauwelijks. Ze zei vaak lachend: ‘Mijn energetische leeftijd is zestig.’ En dat geloofde je ook meteen.”
Volgens hem genoot ze de laatste jaren zichtbaar van haar vrijheid. “Ze had rust gevonden, zonder de druk van de omroepwereld. Ze straalde een soort vrede uit.”
Spiritualiteit als levenspad
In de laatste fase van haar leven hield Viola zich intensief bezig met spiritualiteit. Ze verdiepte zich in Reiki, meditatie en energiewerk — onderwerpen die haar rust en zingeving boden.
“Ik heb haar zelf mogen inwijden in Reiki,” vertelt Woolthuis. “Ze zei vaak: ‘Ik ben klaar met de harde kant van de media. Ik zoek warmte, zachtheid en stilte.’ En dat vond ze.”
Mensen die haar goed kenden, beschrijven hoe Viola de laatste jaren een nieuwe balans had gevonden. Ze gaf spirituele workshops, bezocht natuurretraites en inspireerde anderen met haar nuchtere kijk op het leven.
“Ze had een prachtige mix van spirituele diepgang en Hollandse nuchterheid,” zegt Woolthuis. “Ze geloofde dat liefde en positiviteit de sterkste krachten zijn die we hebben.”
Geen grootse uitvaart, maar een intiem afscheid
Ondanks haar bekendheid zal Viola niet groots worden herdacht met camera’s en pers. Volgens mensen uit haar directe kring wordt ze in besloten kring gecremeerd, enkel in aanwezigheid van haar partner, familie en enkele dierbare vrienden.
“Het wordt heel klein,” zegt Woolthuis. “Alleen de mensen die echt bij haar hoorden. Met aandacht, stilte en liefde. Precies zoals ze leefde.”
Er wordt geen officiële publieke ceremonie verwacht. Wel hebben fans op sociale media aangegeven dat ze later graag een herdenkingsmoment zouden zien — bijvoorbeeld door samen muziek van de Peer Gynt Suite te draaien, zoals Viola dat op haar laatste avond deed.
Een vrouw die generaties inspireerde
Viola Holt groeide in de jaren tachtig en negentig uit tot een van de meest geliefde gezichten van de Nederlandse televisie. Ze was te zien in populaire programma’s als De 5 Uur Show en Tijd voor Twee, waar haar charme, humor en oprechte betrokkenheid bij mensen de toon zetten.
Ze werd geroemd om haar optimisme en menselijke warmte. In een tijd waarin televisie vaak afstandelijk was, bracht Viola juist nabijheid en echtheid. Ze kon een gesprek voeren met een wereldster of een onbekende gast, en altijd voelde het oprecht.
Naast haar televisiecarrière werkte ze ook op radio, deed ze vrijwilligerswerk en bleef ze betrokken bij maatschappelijke thema’s. Haar interesse in mensen, muziek en spiritualiteit bleef tot haar laatste dag haar drijvende kracht.
Dankbaarheid als nalatenschap
Hoewel haar plotselinge heengaan voor velen als een schok komt, overheerst bij haar vrienden en collega’s ook dankbaarheid. Dankbaarheid voor de warmte die ze bracht, voor haar humor en haar onverwoestbare levenslust.
Een voormalige collega vatte het mooi samen:
“Viola leefde intens, lief, en zonder haast. Ze maakte van elke dag iets bijzonders — zelfs van een gewone donderdag in november.”
En dat blijkt ook uit haar laatste woorden aan de wereld: een eenvoudig bericht over een mooie dag, een glas whiskey, muziek en de maan.
Die woorden klinken na als een
boodschap aan iedereen die haar kende:
vier het leven, wees
dankbaar, en geniet van het nu.