Algemeen
Geweldige grap: ‘Een dame tijdens haar laatste momenten …’
Op een rustige kamer, verlicht door het zwakke schijnsel van de avondzon, lag een ernstig zieke vrouw op haar sterfbed. Haar ademhaling was zacht en moeizaam, maar haar geest bleef veerkrachtig en sterk. In deze intieme en kwetsbare momenten wendde ze zich tot haar echtgenoot met een vraag die diep in haar hart woog, een vraag over haar nalatenschap en zijn toekomst na haar 0verlijden.
“Schatje,” fluisterde ze met een stem zo zwak als een zucht, “als ik heenga, hoe lang zou het dan duren voordat je weer liefde vindt en besluit opnieuw te trouwen?”
Haar echtgenoot, een man die zijn leven en liefde volledig aan haar had gewijd, keek haar diep in de ogen. Zijn antwoord was even uniek als diepgaand: “Tot je graf droog wordt, mijn liefste.”
Deze belofte, geboren uit een moment van diepe emotionele verbinding, was zowel ontroerend als symbolisch. De vrouw, aangeraakt door zijn woorden, zocht naar bevestiging van zijn toewijding. Met een trillende stem vroeg ze hem: “Beloof je mij dit…?” Zijn antwoord was vol overtuiging en liefde: “Natuurlijk, lieverd, dat beloof ik je.”
Na haar 0verlijden bleef haar echtgenoot trouw aan zijn woord. Dag in, dag uit, ongeacht het weer, bezocht hij haar laatste rustplaats. Maar iets opmerkelijks gebeurde—het graf bleef merkwaardig nat, ongeacht de seizoenen of het verstrijken van de tijd. Het droogde nooit uit, waardoor de belofte onvervuld bleef.
Een jaar na haar d00d, op een avond gekleurd door de schemering, gebeurde er iets onverwachts. Terwijl hij daar stond, in stilte en reflectie, zag de man een schim nabij het graf. Het was Jason, de broer van zijn overleden vrouw, betrapt in een moment dat even verrassend als onthullend was. Verward en nieuwsgierig vroeg de man: “Jason, wat doe je hier op dit late uur?”
Jason’s antwoord bracht een glimlach en een traan: “Ik vervul de wens van mijn zus. Ze vroeg me om haar graf dagelijks te besproeien.”
Dit diepe en ontroerende verhaal benadrukt de onbreekbare banden van liefde en familie. Het toont hoe ver sommige mensen bereid zijn te gaan uit liefde en loyaliteit aan hun dierbaren, zelfs voorbij de d00d.
In het Net5-programma Het Blok draaide een ogenschijnlijk onschuldige verbouwing in een oud ziekenhuisgebouw uit op een scène die zo uit een horrorfilm lijkt te komen. Wat begon als een eenvoudige klus, het doortrekken van een kabeltje in een verouderd gebouw, resulteerde in een macabere ontdekking: menselijke resten die tussen het stof en puin in een eeuwenoude kelder lagen verborgen.
Een macabere ontdekking
Schedeldelen, dijbenen en zelfs losse vingerkootjes werden gevonden onder de vloer van het voormalige Sint Catharina’s Gasthuis in Grave. Johan van Kampen, de gemeentelijk archeoloog, bevestigde dat het niet geheel onverwacht was. “Er stond daar sinds de 13de eeuw een oud ziekenhuis,” zei hij, alsof het niets was. Van Kampen voegde toe dat het gebouw ook een kapel en begraafplaats had, waardoor het niet vreemd was dat er menselijke resten gevonden werden. Maar voor de deelnemers van Het Blok die gewoon aan het klussen waren, was dit een schok van een andere orde dan een scheve draagbalk.
De reactie van de archeoloog
De archeoloog probeerde de situatie te kalmeren door te zeggen dat de botten waarschijnlijk dateren van tussen 1500 en 1750. Een vage uitspraak die de kijker zeker niet geruststelde. Toch werd er één set botten geïdentificeerd als ‘waarschijnlijk van een man’, maar dat bracht weinig geruststelling voor de mensen die, zonder waarschuwing, deze ontdekking meemaakten.
Damage control en verder onderzoek
De gevonden resten zijn inmiddels herbegraven op de gemeentelijke begraafplaats, maar de vraag blijft wat er nog meer onder de vloer ligt te rusten. Van Kampen vermoedt dat er nog meer skeletten te vinden zijn, mogelijk wel tot vier meter diep. Maar het lijkt erop dat verder onderzoek niet nodig wordt geacht. “Alles onder controle,” wordt er gezegd, maar de kijker kan zich afvragen of dat echt het geval is.
Het Blok blijft doorgaan
Ondanks de macabere ontdekking, gaat het programma gewoon verder. Vanaf 28 april kunnen kijkers nog steeds gezellig meedoen met de verbouwing, terwijl het huis waar ze aan klussen blijkbaar vol zit met geschiedenis die nog niet helemaal met rust is gelaten. Het lijkt erop dat Het Blok een stuk grimmiger is dan we ooit hadden kunnen vermoeden.