Algemeen
Engelse voetbalfan gaat viral nadat ze haar pluspunten zonder BH tevoorschijn tovert voor supporters
Het Europees Kampioenschap voetbal is begonnen, en het is een evenement dat niemand ontgaat. De spanning en opwinding zijn overal voelbaar, van de bruisende stadions tot de gezellige huiskamers waar families en vrienden samenkomen om hun favoriete teams aan te moedigen.
Terwijl de meerderheid van de fans traditioneel uit mannen bestaat, is er een opvallende toename van vrouwelijke supporters die hun liefde voor de sport tonen.
De Opmars van Vrouwelijke Voetbalfans
De aanwezigheid van vrouwen in de voetbalwereld is een positieve ontwikkeling die de sport ten goede komt. Het vergroot niet alleen de populariteit van voetbal, maar draagt ook bij aan de groei van het vrouwenvoetbal.
Deze trend is zichtbaar in de stadions, waar steeds meer vrouwelijke fans aanwezig zijn om hun teams te steunen. Deze ontwikkeling weerspiegelt een bredere acceptatie en enthousiasme voor de sport onder vrouwen.
Een opmerkelijk voorbeeld van deze betrokkenheid komt uit Engeland, waar een vrouwelijke voetbalfan haar vreugde over het bijwonen van het EK op een bijzondere manier uitte. Ze gebruikte haar aanwezigheid bij de wedstrijd om zichzelf in de schijnwerpers te zetten, letterlijk en figuurlijk.
Zelfpromotie in de Stadions
Het is geen geheim dat sommige vrouwen de voetbalwedstrijden gebruiken als een platform voor zelfpromotie.
Dit fenomeen is vooral zichtbaar bij vrouwen die bekend willen
worden op sociale media en platforms zoals 0nlyFans. Door
opvallende acties tijdens de wedstrijden proberen ze de aandacht op
zichzelf te vestigen en zo hun online zichtbaarheid te
vergroten.
Een video van een Engelse fan die haar “pluspunten” toont tijdens een wedstrijd ging recentelijk viraal. De actie werd met luid gejuich ontvangen door de aanwezige supporters, wat aangeeft hoe normaal dergelijke incidenten zijn geworden.
Hoewel dit gedrag controversieel kan zijn, toont het ook hoe voetbalwedstrijden voor sommige fans een kans bieden om hun eigen doelen na te streven, zij het op een onconventionele manier.
De Reacties van het Publiek
Engelse voetbalfans staan bekend om hun uitbundige en soms excentrieke gedrag. De video van de vrouwelijke fan werd gedeeld op sociale media en genereerde uiteenlopende reacties. Voor sommigen is het een teken van de veranderende dynamiek in de voetbalwereld, waar vrouwen steeds meer ruimte innemen en hun aanwezigheid laten voelen. Voor anderen is het een voorbeeld van ongepast gedrag dat afleidt van de sport.
De Invloed op de Sport
De groeiende aanwezigheid van vrouwen in de voetbalstadions en de betrokkenheid van vrouwelijke supporters heeft meerdere voordelen.
Het zorgt voor een inclusievere en diversere fanbase, wat de sport alleen maar ten goede komt. Bovendien draagt het bij aan de financiële gezondheid van de voetbalindustrie. Meer fans in de stadions betekent meer kaartverkoop, merchandising en andere inkomstenbronnen.
Daarnaast heeft de toegenomen belangstelling van vrouwen voor voetbal een positieve invloed op het vrouwenvoetbal zelf.
Meer aandacht en steun kunnen leiden tot betere faciliteiten, hogere salarissen en meer investeringen in de ontwikkeling van vrouwelijke voetballers. Dit is een cruciale stap in de richting van gendergelijkheid in de sport.
Controverses en Discussies
Hoewel de toename van vrouwelijke voetbalfans overwegend positief is, brengt het ook enkele controverses met zich mee. Het gebruik van voetbalwedstrijden voor zelfpromotie, zoals gezien bij de Engelse fan, roept vragen op over de grenzen van gepast gedrag. Wat voor de één een onschuldige uiting van vreugde is, kan voor de ander als ongepast of storend worden ervaren.
De discussies hierover reflecteren bredere maatschappelijke debatten over de rol van vrouwen in publieke ruimtes en de manieren waarop ze hun aanwezigheid en identiteit mogen uiten. Deze gesprekken zijn belangrijk omdat ze bijdragen aan een beter begrip van de veranderende sociale normen en waarden.
Conclusie
Het Europees Kampioenschap voetbal 2024 is niet alleen een viering van sport en competitie, maar ook een weerspiegeling van de veranderende dynamieken binnen de voetbalgemeenschap.
De groeiende aanwezigheid van vrouwelijke fans is een positieve
ontwikkeling die bijdraagt aan de diversiteit en inclusiviteit van
de sport.
Hoewel er controverses zijn, vooral rond het gebruik van wedstrijden voor zelfpromotie, overheerst het positieve effect van deze trend.
De toekomst van voetbal ziet er rooskleurig uit, met een fanbase die steeds diverser en inclusiever wordt. De betrokkenheid van vrouwen in de sport zal blijven groeien, en dit zal ongetwijfeld bijdragen aan de verdere ontwikkeling en populariteit van zowel het mannen- als het vrouwenvoetbal.
Het EK 2024 is slechts een beginpunt voor wat hopelijk een langdurige en positieve verandering zal zijn in de wereld van voetbal.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.