Algemeen
‘Dit zijn de heel ongewone badgewoontes van mijn man …’
In een tijd waarin persoonlijke hygiëne meer aandacht krijgt dan ooit tevoren, vooral na de wereldwijde pandemie, rijst de vraag: hoe diep kunnen de kloven van hygiënische gewoonten doorwerken in een relatie?
Een recente discussie op het online forum ‘Am I the A**hole’ werpt licht op dit ongebruikelijke, maar significant sociale dilemma, waarbij intieme hygiëne een breekpunt lijkt te worden in een anders liefdevolle relatie.
Douche
Het begon allemaal toen een vrouw, laten we haar Emma noemen, een verontrustende ontdekking deed over haar partner, hier Nick genoemd, tijdens een gezamenlijke douche. Emma merkte op dat Nick zijn lichaam wel zeepte, maar opvallend zijn billen oversloeg.
Hij legde uit dat hij gelooft dat het water alleen volstaat om dat gebied schoon te houden, zonder direct contact of zeep. Dit was voor Emma een onverwachte en enigszins verontrustende onthulling over de persoonlijke hygiëne van haar partner.
Hygiëne
Emma besloot dit moment aan te grijpen als een kans om Nick op een vriendelijke manier te onderwijzen over basislichaamshygiëne. Ze stelde voor dat hij zijn billen actiever moest wassen door zeep te gebruiken en direct te reinigen, vooral tussen de billen waar vuil gemakkelijk kan ophopen.
Nick, echter, vond het idee van directe reiniging oncomfortabel en weigerde zijn gewoonten aan te passen, wat leidde tot frustratie en zorg bij Emma.
Twijfel
Een paar dagen na het eerste gesprek confronteerde Emma Nick opnieuw om te zien of hij zijn hygiënische aanpak had aangepast. Toen bleek dat hij zijn hygiënische aanpak niet had veranderd, begon Emma serieus te twijfelen aan de toekomst van hun relatie.
Ze vroeg zich af of ze de relatie moest beëindigen over iets wat sommigen misschien een kleinigheid zouden vinden, maar wat voor haar een fundamenteel aspect van gezamenlijk leven en intimiteit vertegenwoordigde.
Advies
Zoekend naar meningen, wendde Emma zich tot het internet, waar ze haar dilemma deelde. De reacties waren unaniem: hygiëne is geen kleinigheid in een relatie. Een verpleegster benadrukte zelfs hoe vaak ze mannen ziet die vergelijkbare hygiënische fouten maken, en hoe belangrijk het is om deze basiszaken goed te krijgen.
Andere gebruikers bespraken de absurditeit van de mythe dat het ‘homoseksueel’ zou zijn om je eigen billen te wassen en hoe destructief zulke overtuigingen kunnen zijn voor persoonlijke gezondheid en relaties.
Factoren
Een interessant detail dat Emma toevoegde was dat ze haar reukvermogen had verloren door Covid-19 in oktober 2020, wat betekent dat ze niet kon beoordelen of er een onaangename geur was. Dit onthult hoe gezondheidscomplicaties indirecte invloed kunnen hebben op persoonlijke relaties en percepties van hygiëne, waardoor het soms moeilijk is om volledig te begrijpen wat de ander ervaart.
Heftige beschuldiging van Antine Algra aan adres van Monique Hansler: “Het ging veel verder dan mensen denken”
De realityserie De Hanslers: Van de Piste naar de Playa houdt de gemoederen al weken flink bezig. Wat voor de ene kijker vermakelijke televisie is, roept bij anderen vooral ongemak op. Met name de dominante aanwezigheid van Monique Hansler in het leven van haar zoon Mike zorgt voor felle discussies op sociale media. Nu doet Antine Algra, de ex-partner van Mike Hansler, een opmerkelijke en ingrijpende beschuldiging. Volgens haar bleef het gedrag van Monique niet beperkt tot woorden alleen.
Antine, die Mike leerde kennen tijdens Winter Vol Liefde, vertelt in een interview dat wat kijkers nu op televisie zien, voor haar pijnlijk herkenbaar is. “Het is confronterend om die fragmenten voorbij te zien komen,” zegt ze. “Voor mij is het geen verrassing. Wat nu wordt uitgezonden, heb ik zelf ook meegemaakt.”
“Ik kijk de serie niet, maar ontkom er niet aan”
Hoewel Antine benadrukt dat ze de realityserie niet actief volgt, komt ze er nauwelijks omheen. Fragmenten circuleren volop online en zorgen steeds opnieuw voor reacties. “Ik kijk de afleveringen niet bewust,” legt ze uit. “Maar de fragmentjes zie je overal. Op social media, in nieuwsartikelen, via anderen. Dan herken je patronen.”
Volgens Antine speelde veel van wat nu wordt uitgezonden zich destijds af buiten het zicht van camera’s. “Bij Mike en mij gebeurde dit in onze vrije tijd, niet tijdens opnames. Daardoor is er nooit een compleet beeld van geweest,” vertelt ze. “Maar het gedrag dat mensen nu zien, dat is niet nieuw.”
Escalatie achter gesloten deuren
Wat Antine vervolgens beschrijft, gaat verder dan wat tot nu toe in de media is verschenen. Ze stelt dat de spanningen op een bepaald moment volledig escaleerden. Aanleiding zou een bezoek van Mike aan Friesland zijn geweest, waar Antine haar leven had opgebouwd.
“Toen Mike naar Friesland wilde komen om mijn leefomgeving te zien, sloeg de sfeer volledig om,” vertelt ze. “Monique was woedend.” Volgens Antine liep dat uit op een incident dat diepe indruk op haar maakte. “Ze gooide een vaas naar mijn hoofd,” zegt ze. “En schreeuwde dat Mike moest kiezen tussen haar en mij.”
Antine spreekt zichtbaar geëmotioneerd over dat moment. “Dat zijn dingen die je niet zomaar vergeet. Het ging zó ver. Het was geen meningsverschil meer, maar pure escalatie.”
Loyaliteit onder druk
Volgens Antine staat Mike al jaren onder grote emotionele druk. “Zij houdt hem krampachtig vast,” zegt ze over Monique. “Het is alsof er geen ruimte is voor een volwassen relatie naast haar.” In haar ogen wordt haar ex-partner gedwongen voortdurend te laveren tussen zijn eigen leven en de verwachtingen van zijn moeder.
“Het ging niet alleen om mij,” benadrukt ze. “Het ging om controle. Om invloed. Om niet loslaten.” Antine zegt dat ze meerdere keren heeft geprobeerd het gesprek aan te gaan, maar dat dit zelden tot rust leidde. “Alles draaide om loyaliteit. Wie staat op één?”
“Dit vraagt om hulp”
Antine is voorzichtig met haar woorden, maar spreekt wel haar zorgen uit. Ze gelooft dat er onderliggend meer speelt. “Ik denk dat Monique hulp nodig heeft,” zegt ze. “Al weet ik niet of ze daar voor openstaat.”
Volgens Antine leeft Monique sterk in haar eigen overtuigingen. “Ze heeft haar eigen wereld gecreëerd, met haar eigen waarheden. Ik weet niet of een specialist daar nog doorheen komt.” Daarbij verwijst Antine naar verhalen die Monique zelf eerder zou hebben gedeeld over haar jeugd.
“Ze heeft verteld dat haar eigen moeder worstelde met borderline en dat haar vader vaak afwezig was,” legt Antine uit. “Dat betekent dat ze waarschijnlijk geen veilige hechting heeft gekend. En dat zie je terug: ze houdt haar gezin krampachtig vast.”
Publieke discussie, privégevolgen
De uitspraken van Antine zorgen voor veel reacties. Waar sommige kijkers haar verhaal zien als bevestiging van wat zij al langer vermoeden, wijzen anderen op het belang van voorzichtigheid. Het gaat om ernstige beschuldigingen, gebaseerd op persoonlijke ervaringen, zonder dat betrokkenen publiekelijk hebben gereageerd.
Antine begrijpt die terughoudendheid. “Ik weet dat dit gevoelig ligt,” zegt ze. “Maar ik deel dit niet om iemand zwart te maken. Ik deel dit omdat mensen nu oordelen op basis van televisiebeelden, terwijl er veel meer speelt achter de schermen.”
Ze benadrukt dat ze haar verhaal lange tijd voor zich heeft gehouden. “Ik heb hier niet eerder over gesproken, omdat ik rust wilde. Maar nu dit opnieuw naar boven komt, voel ik dat ik eerlijk moet zijn.”
Impact die blijft
De periode met Mike en zijn familie heeft volgens Antine diepe sporen nagelaten. “Het heeft me lang gekost om weer vertrouwen te krijgen,” vertelt ze. “Je gaat aan jezelf twijfelen. Je vraagt je af of jij degene bent die het verkeerd ziet.”
Toch kijkt ze nu met meer afstand terug. “Ik sta sterker dan toen,” zegt ze. “En ik hoop vooral dat Mike ooit de ruimte krijgt om zijn eigen leven te leiden, zonder angst of druk.”
Geen oordeel, wel erkenning
Antine sluit af met een duidelijke boodschap: ze vraagt geen veroordeling, maar begrip. “Dit is geen zwart-witverhaal,” zegt ze. “Het is complex, pijnlijk en menselijk.” Ze hoopt dat kijkers zich dat realiseren wanneer ze naar de serie kijken.
“Wat op televisie verschijnt, is maar een deel van het verhaal,” besluit ze. “En soms is het deel dat je níét ziet, het zwaarst om te dragen.”