-

Algemeen

De beste vriend van mijn man is weken geleden komen wonen, in de verwachting dat ik achter hem aan zou schoonmaken – ik leer hem een les

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Onze thuisbasis werd een slagveld: hoe een onverwachte gast onze rust verstoorde en hoe we de balans herstelden

Ons huis, dat altijd een oase van kalmte en netheid was, werd onverwachts het toneel van chaos toen Alex, de beste vriend van mijn man, bij ons kwam wonen.

Deze onaangekondigde verandering, geïnitieerd door mijn man Jake zonder enige voorafgaande discussie met mij, was de eerste vonk die leidde tot latere conflicten en spanningen binnen ons huishouden.

Wat begon als een vermeende kortstondige oplossing voor Alex’s huisrenovatie, ontpopte zich tot een langdurige en stressvolle periode waarin mijn normaal zo vredige huis veranderde in een bron van onrust.

Chaos in ons huis

De aanwezigheid van Alex introduceerde niet alleen een indringer in onze privé-ruimte, maar bracht ook een reeks van problemen met zich mee die zich manifesteerden in vuile vaat, doordringende geuren en nachtelijk lawaai.

De situatie escaleerde toen mijn man, die zich normaal gesproken bewust was van de huiselijke harmonie, plotseling ongevoelig leek voor de verwoesting die zijn gast met zich meebracht.

De rust en reinheid van ons huis werden overschaduwd door stapels ongewassen borden en een constante stroom van afval en rommel, die mijn dagelijkse routine en gemoedsrust ernstig verstoorden.

Crisis op het hoogtepunt

Na vele nachten van onrust en frustratie bereikte mijn tolerantie voor de situatie een breekpunt. Op een avond, na een bijzonder uitdagende dag, kwam ik thuis om een keuken aan te treffen die niet alleen een visueel schouwspel van wanorde was, maar ook mijn vermogen om het te negeren te boven ging.

De puinhoop was niet langer een klein ongemak, maar een symbolisch slagveld voor de strijd die ik voerde voor respect en begrip binnen mijn eigen huis.

Deze avond markeerde het moment waarop ik besloot dat subtiele hints of geduldige verzoeken geen effect hadden, en dat ik een meer directe en beslissende actie moest ondernemen.

Drastische maatregelen

Gedreven door een mix van wanhoop en vastberadenheid, koos ik voor een radicale aanpak: ik verzamelde alle overgebleven vuilnis, vuile kleren en verwaarloosde persoonlijke bezittingen van Alex en dumpte deze in Jake’s thuiskantoor.

Deze daad van protest was bedoeld om een duidelijk en onmiskenbaar signaal te geven over de ernst van de situatie.

Het was een fysieke manifestatie van mijn ongenoegen en een laatste poging om mijn man de chaos te laten ervaren die hij had helpen creëren.

Dit moment van confrontatie diende als een katalysator voor verandering en bracht de noodzakelijke aandacht en urgentie die nodig was om de situatie te herstellen.

Verzoening en herstel

Na een weekend weg bij een vriendin, waar ik de rust en orde ervoer die ik zo miste, werd ik geconfronteerd met een wanhopige oproep van Jake.

Zijn stem, doordrenkt van berouw en ongemak, smeekte mij om terug te keren naar een huis dat hij beloofde op te ruimen.

Deze telefoontjes en zijn inspanningen om het huis te herstellen naar zijn vroegere staat waren tekenen dat hij eindelijk de impact van zijn beslissingen begreep.

Bij mijn terugkeer trof ik een opgeruimd huis en een opgeluchte echtgenoot, die zijn fouten erkende en zich verplichtte om nooit meer zulk gedrag te tolereren of te faciliteren.

Belangrijke lessen

  • Noodzaak van Communicatie: Het is essentieel om gezamenlijke beslissingen te nemen die impact hebben op het huishouden.
  • Het Belang van Grenzen Stellen: Cruciaal voor het behouden van persoonlijke en gezamenlijke ruimte en rust.
  • Collectieve Verantwoordelijkheid: Alle bewoners moeten bijdragen aan het huishouden en de lasten niet op één persoon laten rusten.
  • Respect voor Persoonlijke Ruimte: Het belang van het respecteren van ieders behoefte aan orde en privacy, vooral in een gedeeld huishouden.
  • Actie Ondernemen: Soms is directe actie noodzakelijk om verandering te bewerkstelligen wanneer gesprekken falen.

Deze periode van onrust en de daaropvolgende verzoening versterkten niet alleen onze relatie maar herstelden ook het evenwicht en de vrede in ons huis, en benadrukten de waarde van een thuis als een toevluchtsoord van comfort en rust.

Het verhaal van hoe een onaangekondigde gast ons leven op zijn kop zette, dient als een krachtige herinnering aan het belang van communicatie, wederzijds respect en de bereidheid om actie te ondernemen wanneer dat nodig is om de harmonie te bewaren.

Algemeen

Sanne Vogel openhartig na ingrijpende operaties: ‘Bijna geen enkele vrouw uit mijn familie heeft dit overleefd’

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Sanne Vogel blikt terug op ingrijpend jaar vol keuzes, veerkracht en hoop

Voor actrice, schrijfster en regisseur Sanne Vogel werd het jaar 2023 er één dat ze niet snel zal vergeten. Terwijl ze samen met haar gezin werkte aan de verbouwing van een nieuw huis – een droom die uitkwam – kreeg ze te maken met een medisch bericht dat haar leven voorgoed zou veranderen.

In een openhartig interview met het magazine JAN deelt ze hoe ze, temidden van bouwstof en toekomstplannen, geconfronteerd werd met een genetisch risico dat haar dwong tot een reeks ingrijpende operaties.


Dubbel nieuws: bouwen aan een thuis én aan gezondheid

Sanne beschrijft hoe het jaar begon met een gevoel van hoop en beweging. Samen met haar partner en kinderen werkte ze aan een nieuw huis, vol plannen en dromen. Maar nog voordat de verbouwing voltooid was, kreeg ze te horen dat ze drager is van het BRCA1-gen, een erfelijke mutatie die de kans op borst- en eierstokk*nker aanzienlijk vergroot.

“Temidden van het verbouwen en het nadenken over de toekomst, kreeg ik dit bericht. Het voelde alsof de grond even onder me wegzakte,” vertelt ze. De combinatie van die levensfase – bouwen aan iets nieuws – en het plotselinge besef van kwetsbaarheid, maakte het contrast extra scherp.


Jarenlang uitstel: “Ik wilde het liever niet weten”

Het risico op k*nker speelde al langer in haar familie. Sanne wist dat veel vrouwen aan haar vaders kant jong waren 0verleden aan de gevolgen van borstk*nker. Toch schoof ze het jarenlang voor zich uit. “Ik werd elk jaar gecontroleerd en dacht: dan ben ik veilig.”

Pas tijdens een gesprek met haar arts drong het volledige risico tot haar door. “Je eierstokken kunnen we niet goed monitoren,” legde de arts uit. “En als we daar k*nker ontdekken, ben je meestal al te laat.” Die woorden kwamen hard aan. “Op dat moment dacht ik: mijn kinderen verdienen een moeder. En ik wil blijven leven.”


Medisch traject: drie operaties in één jaar

Na uitgebreid overleg en een emotioneel proces nam Sanne een moedige beslissing: ze liet zich testen op het BRCA1-gen, en het resultaat bevestigde haar grootste angst. Wat volgde was een reeks van drie zware operaties in één jaar tijd.

Haar borsten werden preventief verwijderd én meteen gereconstrueerd. Kort daarna volgde ook de verwijdering van haar eierstokken. “Het was heftig, verdrietig, en ook lichamelijk zwaar. Maar ik kon het dragen. Ik voelde me gesterkt door mijn keuze,” zegt ze. “Ik heb nu prachtige borsten die mij niet meer z!ek kunnen maken.”


Mentale kracht en inspiratie van onverwachte hoek

In het interview benoemt Sanne dat ze steun vond bij iemand die wereldwijd bekend is geworden om haar openheid over BRCA1: Angelina Jolie. De Amerikaanse actrice onderging jaren geleden eenzelfde preventieve ingreep, iets wat destijds internationaal voor veel bewustwording zorgde.

“Soms heb je iemand nodig die je laat zien dat het leven niet ophoudt na zo’n beslissing. Dat je nog steeds vrouwelijk bent, krachtig en vol mogelijkheden. Angelina gaf mij dat voorbeeld,” vertelt Sanne. “Ik dacht: als zij dat kan, dan kan ik het ook.”


De beladen veertigste verjaardag

Het bereiken van haar veertigste levensjaar kreeg in 2023 voor Sanne een bijzondere lading. In haar familie zijn meerdere vrouwen rond die leeftijd 0verleden aan de gevolgen van k*nker. “Dat besef draag ik al mijn hele leven met me mee. Soms bewust, soms onbewust. Het heeft me altijd aangespoord om in het moment te leven.”

Daarom voelde haar veertigste verjaardag niet alleen als een mijlpaal, maar ook als een overwinning. “Ik ben er nog. En ik heb ervoor gekozen om hier te blijven. Om mijn kinderen te zien opgroeien, om mijn verhalen te blijven vertellen.”


Terugblikken met kracht én dankbaarheid

Hoewel 2023 voor Sanne een jaar van medische beslissingen, lichamelijk herstel en mentale uitdagingen was, overheerst bij haar nu het gevoel van dankbaarheid. “Het heeft me dichter bij mezelf gebracht. Ik weet nu nog beter wat echt belangrijk is.”

Ze prijst ook de steun van haar partner, vrienden, familie én het medische team dat haar heeft begeleid. “Ik ben nooit alleen geweest. Dat gevoel van verbondenheid is misschien wel het mooiste dat uit zo’n moeilijk jaar kan komen.”


Leven na BRCA1: bewust, veerkrachtig en hoopvol

Sanne Vogel deelt haar verhaal niet om medelijden op te wekken, maar om bewustzijn te vergroten. Haar openheid over het BRCA1-gen draagt bij aan een bredere maatschappelijke discussie over preventie, genetische testen en keuzevrijheid.

“Het is niet voor iedereen weggelegd om deze stap te zetten. Het vraagt veel moed. Maar ik wil vrouwen laten weten dat het oké is om bang te zijn én toch te kiezen voor je gezondheid,” zegt ze. “Je hoeft het niet alleen te doen. Er is hulp, er zijn voorbeelden, er is hoop.”


Conclusie: een vrouw die haar leven hertekende

Sanne Vogel laat met haar persoonlijke verhaal zien dat moed niet de afwezigheid van angst is, maar het vermogen om te handelen ondanks die angst. In een jaar waarin ze haar droomhuis verbouwde, herbouwde ze ook haar eigen lichaam en toekomstbeeld.

Met drie zware operaties, een hernieuwd zelfbeeld en een hart vol liefde voor haar gezin kijkt ze niet achterom, maar vooruit. Haar openheid biedt steun, herkenning en inspiratie aan anderen die voor soortgelijke keuzes staan.

“Het leven is kwetsbaar,” besluit Sanne. “Maar dat betekent niet dat het minder mooi is. Integendeel.”


Ken jij iemand die ook te maken heeft met BRCA1 of preventieve keuzes? Deel dit verhaal om steun en herkenning te verspreiden.

Lees verder