Algemeen
19-jarige tiener kondigt baby aan met 76-jarige vrouw – maar er zit een addertje onder het gras!
In een wereld waarin de lijnen tussen werkelijkheid en fictie vaak vervagen door de invloed van sociale media, bracht Giuseppe D’anna, een 19-jarige Italiaan, een fascinerend verhaal dat zich razendsnel over het internet verspreidde.
Hij beweerde een romantische relatie te hebben met de 76-jarige Milina Gatta, een onthulling die zowel bizar als intrigerend was.
Deze ongebruikelijke bekendmaking trok direct de aandacht van zowel zijn volgers als de media, gezien het ongelooflijke leeftijdsverschil van 57 jaar.
Zijn subtiele aankondigingen op platforms als TikTok en Instagram lieten volgers lang in het ongewisse over de echtheid van zijn claims.
Leeftijdsverschil
Giuseppe’s aanvankelijke onthullingen en de wijze waarop hij zijn verhaal deelde, speelden een cruciale rol in het vasthouden van de aandacht van zijn 3,4 miljoen TikTok-volgers en 80.000 Instagram-volgers.
Hij gebruikte de kracht van sociale media om hints te geven en mysterieuze berichten te posten, die vaak open stonden voor interpretatie en speculatie.
Het idee van een jonge man in een romantische relatie met een veel oudere vrouw prikkelde de nieuwsgierigheid en soms ook de verontwaardiging van het publiek.
De jonge influencer leek een modern sprookje te leven, maar met een twist die typerend is voor het digitale tijdperk.
Familieleden
Toen Giuseppe uiteindelijk de waarheid onthulde, bleek de vermeende romantische relatie een uitgekiende grap te zijn.
In een openhartig interview gaf hij toe dat Milina eigenlijk zijn grootmoeder was. Dit nieuws bracht een golf van verbazing teweeg over het internet, en liet veel volgers achter met gemengde gevoelens van amusement en bewondering voor zijn creativiteit.
De jongeman had een complex verhaal geweven dat zijn publiek lang in zijn greep hield, waarmee hij de grenzen van traditionele storytelling op sociale media oprekte.
Zoektocht
Dit incident illustreert de krachtige invloed die sociale media kunnen hebben op de perceptie van de realiteit.
Giuseppe’s vaardigheid in het manipuleren van digitale content toont aan hoe eenvoudig het is om feit en fictie te vervlechten, wat leidt tot virale fenomenen die wereldwijd aandacht kunnen trekken.
Zijn verhaal roept vragen op over de authenticiteit van onze online interacties en de impact van virale content op het persoonlijke en publieke domein.
Hoax
Giuseppe’s verhaal dient als een leerzame case over de complexe dynamiek van sociale media.
Het biedt inzichten in hoe verhalen vormgegeven en verspreid kunnen worden om wereldwijde aandacht te genereren, terwijl het ook de kwetsbaarheid van het publiek blootlegt dat soms te snel content voor waar aanneemt.
Belangrijkste punten van het artikel
- Complex Leeftijdsverschil als Hoax: Een ingenieus verzonnen liefdesverhaal tussen een tiener en een senior bleek een middel voor virale aandacht.
- De Kracht van Sociale Media: Deze platforms faciliteren de verspreiding van complexe hoaxes en beïnvloeden onze perceptie van realiteit.
- Vragen over Authenticiteit: Het incident benadrukt de noodzaak voor kritisch denken en het verifiëren van online informatie.
- De Uitdaging van Virale Bekendheid: De wens om bekendheid te verwerven kan leiden tot creatieve en soms misleidende verhalen op internet.
Dit verhaal belicht niet alleen de creativiteit van individuen in het digitale tijdperk, maar ook de uitdagingen en ethische overwegingen die komen kijken bij het navigeren door de complexe wereld van sociale media.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.