Algemeen
Zevenjarig zoontje van Jimmy Kimmel ondergaat derde open hart0peratie
Jimmy Kimmel is altijd openhartig geweest over de gezondheidsproblemen van zijn 7-jarige zoontje sinds zijn geboorte in 2017. De komiek onthulde onlangs dat zijn zoon opnieuw een grote 0peratie moest ondergaan, de derde in zijn jonge leven.
Maandag deelde Jimmy Kimmel een persoonlijke verhaal op Instagram. Hij plaatste een foto van zijn zevenjarige zoon, glimlachend in een ziekenhuiskamer, en in het bijschrift gaf hij zijn volgers een update over wat er was gebeurd.
Hij schreef: “Dit weekend heeft onze jongen Billy zijn derde (van hopelijk drie) open hart 0peratie ondergaan. We gingen deze ervaring tegemoet met veel optimisme en bijna evenveel angst, en kwamen eruit met een nieuwe hartklep in een gelukkig, gezond kind,” schreef de opgeluchte vader.
In het bijschrift bedankte Kimmel Billy’s chirurg en andere medische professionals in het Children’s Hospital Los Angeles, waar zijn zoon geopereerd werd en werd verzorgd. De late-night talkshow host sprak ook over de andere ouders in het ziekenhuis en hoe de ontmoetingen met hen hem persoonlijk hadden geraakt.
Naast het medische personeel bedankte hij ook zijn vrouw, familie en vrienden voor hun kracht in deze moeilijke tijd. “Dank aan die liefdevolle vreemden die de tijd namen om voor ons te bidden en positieve energie naar onze baby te sturen, dank aan onze familie en vrienden die ons op bijna belachelijke wijze hebben gesteund,” ging hij verder. “Dank aan mijn vrouw Molly voor het sterker zijn dan redelijk is voor een moeder.”
Aan het einde van zijn bijschrift schreef Kimmel een hartverwarmende boodschap voor zijn jonge zoon. “En Billy, je bent de sterkste (en grappigste) 7-jarige die we kennen.”
Hij vervolgde: “Er zijn zoveel ouders en kinderen die niet het geluk hebben om na vijf dagen naar huis te gaan. Deel alsjeblieft je liefde, harten en gebeden met hen en als je daartoe bewogen wordt, steun @ChildrensLA (link in bio) of een geweldig kinderziekenhuis bij jou in de buurt (@CMNHospitals). Niets is belangrijker dan voor elkaar zorgen. Met liefde en dankbaarheid, Jimmy.”
Veel van Kimmels beroemde vrienden spraken hun steun uit in de reacties. “We houden van je, Billy,” reageerde Carson Daly. Andy Cohen voegde toe: “Liefde voor Billy.”
In 2017 deelde Kimmel in een emotionele monoloog hoe zijn zoon was geboren met een hartafwijking. De monoloog ging viraal en sindsdien blijft Kimmel de mensen bedanken die betrokken waren bij de medische zorg voor zijn zoon sinds zijn geboorte.
In april vierde hij de 7e verjaardag van zijn zoon met een lieve boodschap en gaf zijn volgers een update over de gezondheid van de jongen. “Billy wordt vandaag 7 en maakt het goed dankzij de dokters, verpleegkundigen, therapeuten en medewerkers van @ChildrensLA & @CedarsSinai,” schreef hij in het bijschrift.
“Billy vraagt vrienden ‘om $7 te geven omdat ik zeven ben om kinderen in het ziekenhuis te helpen.’ (hij wil ook een spionnenkit) Zijn doel is ‘om $100 op te halen om z1ke kinderen te helpen.’ Als je wilt doneren – dank je wel en link in bio.”
“Deze jongen is zeven jaar oud dankzij jullie,” schreef hij bij een close-upfoto van Billy die glimlacht. “Molly en ik zijn overweldigd door jullie genereuze donaties aan @childrensla en vriendelijke berichten. Dank jullie voor alle liefde. We wensen jullie en jullie families goede gezondheid en geweldige vrienden.”
Kimmel deelt ook een 9-jarige dochter, Jane, met zijn vrouw Molly McNearney. Daarnaast heeft hij twee kinderen uit zijn eerdere huwelijk met Gina Maddy.
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.